Souls in November (Holiday Series #1)

03

"Bakit? Bad mood ka ata ah?"

Pagkakagat ko pa lang ng barbecue ko ay hindi na napigilan ni Sydney na magtanong. She was sitting infront of me, licking the ice cream she bought. Hindi ko pa din talaga nakakalimutan ang ginawa ng lalaking 'yon! So, that's why he can easily pass through the gates sometimes because he's friends with them!

Mula ngayon, doon na ako magpapaassign para kapag may hindi ito sinunod, hindi ko na ito papasukin pa. It's not right that he can just do what he wants to do just because he has a lot of connections.

"Nakakainis kasi 'yong Drazen na 'yon! Walang ID pero pinapapasok ng mga kabatch niya!" I said, annoyed.

"Huh! di ba hindi pwede 'yon?" tanong niya pabalik.

I nodded. "Yeah. Pero anak nga siya ng Mayor. Kaya ayon, he can do everything he wants."

Pinaikot-ikot ko ang barbecue ko sa cup na may suka, bahagyang pinaglalaruan ng tapik-tapikin ni Syd ang kamay ko. Inangat ko ang ulo ko at nakita siyang nginuso ang likuran ko.

"Speaking of the devil." mariin niyang saad.

Kumunot ang noo ko at unti-unting tinignan ang likuran ko. Drazen was busy looking for a table, while holding a food in his hand. Kasama nito ang barkada niya. I couldn't even count on them but what I know is that they are twelve in all.

Napaiwas ako ng tingin ng mahagip niya akong nakatitig sa kaniya. Shucks! I hope he won't come here! Pero ano naman kung pumunta siya!? But... kasama niya ang barkada niya! Hindi ba doon sila sa kabilang canteen nagmemeryenda!?

"Aela, they are coming." bulong ni Syd sa akin.

"Then let's go!" pagsasabi ko sa kaniya na ikinailing niya. "Ano!? Tara na!"

"No! Hayaan mo siya. Wala ka namang kasalanan sa kaniya." sabi niya at humalukipkip pa habang nakatingin sa likuran ko.

"But kasama niya ang barkada niya!" I whispered hardly.

"They're almost here." imbes na sagutin ako ay 'yon ang sinabi niya.

Huminga ako ng malalim at kumuha nga buwelo. I can still be intimidating though. Huwag na huwag niya lang talaga akong gambalahin dahil baka mabuhusan ko siya ng iniinom kong nestea.

Sydney was even eyeing at them like they did something worse. She's just the straightforward person. Hindi ko alam kong mahihiya ba ako sa pinaggagawa niya o hindi! Gusto ko na lang umalis!

"Ashira, can we sit here?" Tanong ng kinaiinisan ko sa gilid ko.

"Nakikita mo bang kasya tayong lahat dito ha?" si Sydney ang sumagot.

Narinig ko ang halakhak ng ibang kasama niya. It was just a 6 seat table, tapos nasa dose sila. How can we even fit? Tsaka as if naman papayag akong makasama ang lalaking ito.

"I'm not talking to you." he said irritated to my friend. "Ashira, pwede ba kaming umupo?"

"Hindi pwede." I said.

Mas lalong tumawa ang mga kasama niya at napailing-iling. The other eleven went to the table that is now vacant. Pero siya ay tumunganga lang at nasa gilid ko pa din. I don't even know what he is still doing in here. Nakaalis na nga ang ibang mga kasama niya!

"Anong tinatayo-tayo mo diyan?" I lift up my head to look at him.

"Wala na akong chair. Dito na ako." At kahit wala pa akong sinasabi ay naupo na ito sa tabi ko.