Souls in November (Holiday Series #1)

10

"Kuya! Can you please stop glaring at me?!"

When I turned around, I found Razen standing behind us with his arms crossed and his attention focused on us. Looking at them both now, I can easily determine that they argue at each other often. Para silang aso at pusa. They just can't seem to get through a day without bickering or arguing over small matters.

Pasaway rin naman kasi 'tong kapatid niya tapos siya masyadong mainit ang ulo. Hindi naman siya ganon sa akin, hindi pa nga niya ako sinisigawan maliban na lang noong unang kita namin.

"Then stop acting cute infront of her! You do this all the time! Even with Kuya's girlfriend!" he shouted.

The kid just rolled his eyes. "I'm sorry if my charms are stronger than yours."

I'm speechless. This kid is just about 7 years old! But he acts like he's adult!

"Inunahan ka na nga ng karma." bulong-bulong ni Razen sa kapatid.

"What?!" sigaw ng kapatid niya.

At imbes na sagutin ito ay hinila niya ako mula sa pagkakaluhod.

"He's already fine. Don't mind him. Nalinisan mo na nga sugat. Pabebe lang 'yan." Tuluyan na nga niya akong hinatak paalis doon.

Naiwan ko pa ang first aid na hindi naaayos. Nakakasakit talaga ang ulo. Mukhang magiging referee pa ako sa pag-aaway nilang dalawa. And what did Razen said?! Na pati 'yung girlfriend ng Kuya niya? Oh my! This kid...

"Razen! 'Yung kapatid mo baka umiyak 'yon." kahit ganon ay kinakabahan pa rin ako kay Dion.

Malaki pa naman 'yung sugat niya. Pasaway na bata talaga dahil ayaw pang palapitin ang mga kasambahay nila.

"Just let him there. Let's check the designs for his birthday party." he answered.

Nagprepare na nga lang kami ng maaari niyang gustong designs. Paborito niya raw kasi ang Roblox kaya naman humanap na lang ako ng mga party designs patungkol sa Roblox. The venue will also be held at their backyard. Malawak ang kanilang likuran kaya hindi 'yon problema sa mga bisita.

Dinala ako ni Razen sa kanilang pangalawang palapag kung saan kita ang buong lupain nila. May mga hardinero ng nagsisimulang magtabas ng puno at mga palumpong. Napakaganda ang kanilang likuran lalo na at napapanatili nila ang pag-aayos dito.

"What are you thinking?" naapangat ang tingin ko ng ilipat ni Razen ang kaniyang upuan sa tabi ko.

"Wala lang. Pinagmamasdan ko lang sila." sabay nguso ko sa labas. "Nag-debut siya last year no? Si Dion?"

"Obviously, A. He's turning 8 now." he sarcastically said with a little laugh.

Inirapan ko lang ito at hinarap na ang laptop niyang kabago-bago! "Dito rin sa bahay niyo?"

"Yup. Don't pressure yourself. Magaling ka naman sa designs e." he winked at me.

Magsisisi na ba ako? Kung bakit kasi tinaggap-tanggap ko pa 'to! Pwede naman ako magrason na lang na maraming gagawin! Now, I'm also stuck with Razen who can't even look away! Parati akong tinititigan! Hindi pa siya umaalis!

"And besides, we're just gonna plan. Sinabi ko kay mommy na hindi na tayo ang mag-aayos dahil ayaw kitang masyadong naiistress." he added. "You have to review and all!"

I raised a brow. "So what's the point of coming here then till my exam?"

Kung pwede namang gawin 'to ng isahan lang. if I can eventually finish and gather the designs. Pwede na akong hindi na pumunta pa dito sa susunod na linggo. There isn't much that needs to be done, but I just don't understand why his family is inviting me over here for the designs?