#លោកប៉ាចិញ្ចឹម
៦១/៦២
ហៅម្ដងទៀតឬ? រាងតូចបែរមុខមក សម្លឹងមុខនាយដោយកែវភ្នែកបញ្ចេញពន្លឺច្របូកច្របល់ ពេលនេះនាងចាប់ផ្ដើម មានអារម្មណ៍ថាកាន់តែរីករាយ បេះដូងតូចៗក៏ចាប់ផ្ដើមរីកមាឌឡើង បេះដូងដែរធ្លាប់គិតថាមានអ្នកមកច្របាច់ឲ្យបែកជាបំណែក ដូចមានថ្នាំមកព្យាបាល ឲ្យជាផ្សះវិញហើយ ដៃតូចលើកមកអង្អែលផ្ទៃមុខចំណាស់ តិចៗទើបនាងពោលពាក្យយ៉ាងស្រទន់ឡើង។
«បើហៅបងហើយតើមានអ្វីដោះដូរទៀតទេ?»បបូរមាត់ហើបសួរ តែដៃនៅបបោសអង្អែលលើផ្ទៃមុខរបស់នាយមិនឈប់ឡើយ។រាងចំណាស់ចាប់ដៃនាងលើកយកមកដាក់លើបេះដូង ដែរកំពុងតែលោតដុកដាក់ៗ ដូចចង្វាក់ភ្លេងប្រគំយ៉ាងដូច្នោះ ដៃម្ខាងទៀតលើកមកអង្អែលក្បាលនាងទាំងក្ដីស្រលាញ់មានពេញប្រៀបបេះដូង។
«យកទេបេះដូងមួយនេះ?»
«មិនយកទេបេះដូងសាវា»
ឮថាបេះដូង រាងតូចប្រញាប់ដកដៃរួចដើរទៅឈរនៅមាត់បង្អួចទាំងមុខឡើងក្រហមងាំង ដូចមនុស្សទើបតែផឹកស្រាហើយ តែរាងតូចឈើរីក្រហមដោយសាអៀននិងសម្ដីលេបខាយរបស់រាងចំណាស់ ម្នាក់នេះទេ។
នាយដើរទៅឈរពីក្រោយខ្នងនាងរួច ឱនទៅពោលពាក្យ។
«ព្រមទទួលយកទេ?»
«មិនដឹងទេ»
«ថ្ពាល់ក្រហមអ្ហេ?»
ច្រឡំបែរមុខមកធ្វើឲ្យរាងចំណាស់ឃើញ ទឹកមុខរបស់នាងចំៗ។
«គឺក្ដៅ អាកាសធាតុចុះក្ដៅខ្លាំងទើបមុខខ្ញុំក្រហមបែបនេះ»
«មិនជឿទេ»
«បានហើយ លោកប៉ាគួរតែទៅសម្រាក មើលចុះត្របកភ្នែកឡើងស្រអាប់ហើយ»
រាងតូចប្ដូសាច់រឿងនិយាយ តែដង្ខៅនៅតែបកមកនិយាយរឿងដើមវិញ។
«យកទេបេះដូងនេះ» ដង្ខៅលើកដៃដាក់លើទ្រូង សួរនាងនៅសំណួរដដែរ។
«យក តែ ខ្ញុំយកហើយលោកប៉ាត្រូវតែឲ្យអ្នកមីងខ្វាន់មកនៅក្នុងផ្ទះជាមួយដែរ»
ឮរាងតូចស្រដីឡើងមកយ៉ាងនេះរាងចំណាស់ក៏ធ្លាក់ទឹកមុខ រួចដើរចេញមកទម្លាក់ខ្លួនគេងលើគ្រែទាំងគ្មានពាក្យអ្វីត្រូវនិយាយទៀតទេ ឯស្នាមញញឹមអម្បាញ់មិញក៏រលាយបាត់អស់ទៅវិញដែរ។
«លោកប៉ា ព្រមឲ្យគាត់មកនៅជាមួយវិញទៅគាត់ស្រលាញ់លោកប៉ាណាស់»
«ចុះឯងស្រលាញ់យើងទេ?»
សំណួរដែរធ្វើឲ្យគាំង ដង្ខៅក្រោកមកអង្គុយរួចពោលសួរនៅសំណួរដែររាងតូចខំលាក់ក្នុងចិត្តនោះ។
«លោកប៉ាសម្រាកទៅ ខ្ញុំមិនរំខានទេ»
ស្ដីចប់ប្រយោគរាងតូច ងើបឡើង ទើប នាយទាញនាងឲ្យអង្គុយចុះមកលើពូកវិញ ទើបពោលពាក្យឡើងបន្ត។
«មិនឆ្លើយ ក៏មិនអីដែរ តែដាច់ខានយើងនិងមិនឲ្យស្រីម្នាក់នោះមកនៅផ្ទះយើងឡើយ»
គ្រាន់តែនិយាយដល់ស្រីនោះ ដង្ខៅក្ដៅចិត្តឡើងភ្លាម ព្រោះតែការស្អប់ នាយពិតជាមិនចង់និយាយរឿងអតីតកាលឲ្យរាងតូចឈើរីស្ដាប់នោះទេ ព្រោះតែនឹកឃើញពេលណា នាយមួម៉ៅពេលនោះ។
«លោកប៉ាធ្លាប់មមើរហៅឈ្មោះអ្នកមីងខ្វាន់»
«មែនព្រោះតែរូបភាព អាក្រក់..របស់ស្រីនោះនៅជាប់និងកែវភ្នែករបស់យើង»
និយាយដល់ប្រយោគនេះដង្ខៅក៏ទម្លាក់កែវភ្នែកចេញពីមុខឈើរី នាយបែរទៅបង្អួច សម្លឹងមើលភ្នំខ្ពស់ជង្គង់ឯនោះ រាងតូចក៏តាមសម្លឹងមើលកែវភ្នែកខ្មៅយង់របស់ឪពុក ចិត្តលួចគិតតែម្នាក់ឯង នាងគិតថាខ្វាន់ខ្វោកម្នាក់នោះប្រហែលជាស្រីដែរលោកដង្ខៅស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់ហើយ។
«មែនយើងស្រលាញ់ស្រីនោះខ្លាំង ហើយយើងក៏ស្អប់គេខ្លាំងណាស់ដែរ»
នាយហាក់ដឹងសំណួរក្នុងចិត្តកូនស្រី នាងកំពុងតែនឹករឿងនេះនៅក្នុងចិត្ត តែដង្ខៅក៏ងាកមុខមកនិយាយឲ្យនាងស្ដាប់ជាមុន កាន់តែធ្វើឲ្យរាងតូចយល់ចិត្តនាងច្បាស់។
«ថ្ងៃមុនលោកយាយទទូចសុំឲ្យខ្ញុំជួយ សូមឲ្យលោកប៉ាឲ្យមីងខ្វាន់មកនៅផ្ទះវិញ»
«បានយើងព្រមឲ្យគេមកនៅផ្ទះយើងវិញក៏បាន»
ក្ដុក!!
ឮលោកដង្ខៅក្រលាស់អណ្តាតពោលពាក្យមួយឃ្លានោះចេញមកហើយបេះដូងតូចដែរលោតញាប់ចង់ផ្ទុះចេញមកក្រៅ ពេលនេះក៏ឈប់លោតដំណើរការភ្លាម ពាក្យពេចន៍ដែរនាងនិយាយមុននោះនាងគ្រាន់តែចង់វាចាប្រាប់នាយឲ្យដឹង ថាការពិតអ្នកម៉ែរបស់នាយទេ ដែរឲ្យនាងមកលួងលោមដង្ខៅនោះ រាងតូចច្រឡឹង ធ្លាក់ទឹកមុខចុះព្រោះគិតថា បើមីងខ្វាន់មក នាងនិងមកយកដង្ខៅចេញពីនាងទៅវិញហើយ។
«តែយើងមិនទៅនៅផ្ទះនោះវិញទេ យើងនិងនៅទីនេះជាមួយឯង បើអ្នកម៉ែចង់ឲ្យគេនោះមកនៅក៏នៅចុះតែយើងចុះចេញ»
«ហិហិ»
ឮមួយប្រយោគចុងក្រោយនោះហើយរាងតូច ក៏លួចខ្ទប់មាត់សើចខិសឡើង ព្រោះតែក្នុងចិត្តនាងក៏មិនចង់ឲ្យ ស្រីម្នាក់នោះមករស់នៅក្នុងផ្ទះដង្ខៅដែរ។
«សើចអីរឿងនេះវាកំប្លែងណាស់ឬ?»
«អត់ទេ ខ្ញុំមិនបានសើចឯណា»
«ឯងក៏ដូចគ្នា បើមិនស្រលាញ់យើងទេកុំលើកកុំរុញយើងទៅឲ្យអ្នកដទៃព្រោះយើងមិនចូលចិត្តទេ»
«អ្នកណាថាខ្ញុំមិនស្រលាញ់នោះ?»
«កូនពៅនិយាយម្ដងទៀតមក អម្បាញ់មិញនេះឯងនិយាយថាមិច? ស្រលាញ់ឬ?»
នោះធ្លោយមាត់ ហើយកូនស្រីពៅ តើនណាអ្នកសារភាពមុនចាំមើល😓
រងចាំភាគបន្ត