Dane
The dinner continued silently. Hindi narin sumagot pa si Lola Maricar sa sinabi ko. Marahil ay naintindihan ako.
Napatingin ako kay Kuya ng huminto na siya sa pag-kain. Hindi nga siya talaga kumain ng Black Rice.
Uminom nalang siya ng tubig at tinignan ako. Napatingin din ako sa pinggan kong wala ng laman. Hindi ko talaga feel kumain. Makaka-kain paba ako kung sumisilip sa ala-ala ko 'yong tiktik na'yon?.
Isang pirasong tinapay lang ang nakain ko pero pakiramdam ko busog na busog na'ko.
"Uh. L-lola, I'll wash the dishes." Presenta ko pero Nanay Esmeralda spoke.
"Hindi na iha. Ako nalang." Sagot niya kaya hindi na ako nagpumilit pa. Nanay Esmeralda is eating with us so ibig sabihin malapit siya kay Lola Maricar. I doubt kung saan siya kanina dahil wala siya ng salubungin kami ni Lola.
Tumayo si Kuya at nauna ng umalis, pabalik sa kwarto. Nataranta ako kaya tumayo rin ako. Kahit nakakabastos yung ginawa ni Kuya na hindi manlang nagpaalam.
"Lola. Aakyat na'po kami." Nakangiteng sabi ko at marahan siyang tumango kaya nagtatatakbo akong humabol kay Kuya na naka-hinto sa unang baitang ng hagdanan.
"Don't run. Bago ka lang kumain." Paalala niya kaya naglakad nalang ako palapit sa kaniya at kinurot ang tagiliran niya kaya para siyang napaso na napa-atras papalayo saakin.
"Aw! What's wrong with you?." Inis na tanong niya saakin kaya pinalakihan ko siya ng mata.
"What's wrong with you kamo! Alam mo namang andon si Lola Maricar tapos aalis ka ng hindi manlang nagbibigay galang?" Sikmat ko pero umismid nalang siya at nauna ng maglakad papa-akyat ng hadgan.
"H-hoy Kuya!"
Hinabol ko siya at sumabay sa kaniya papuntang kwarto. Tignan mo 'tong kapatid ko may lahing abno'y at pagkabastos.
"Siguro nalungkot si Lola sa ginawa mo. Parang sinabi mo narin kasi na hindi mo siya lola at may sarili kang mundo." Ani ko sa kaniya at dumeretso sa banyo at nag-sipilyo.
Bumukas ang pinto at pumasok rin si kuya at kumuha ng toothbrush niys at nag-simula narin magsipilyo.
Ng matapos ako ay hinablot ko pa ang tuwalya sa gilid at ipinamunas sa basa kong mukha dahil nag-hilamos na ako.
"Let her."
"Haa?" Tanong ko ng magsalita si Kuya pagkatapos mag sipilyo.
"Let her feel I don't like her. Ay may sarili talaga akong mundo, Dane. At walang makaka-kuha non saakin." Seryosong sagot niya sa mismong mukha ko. Napatingala pa ako dahil sa tangkad niya. I gasped when his ment breath scent covered my nostril. Pareho lang naman kami ng tootpaste pero iba parin.
Ngumite lang ako at sinuntok ang matigas niyang tiyan para tumabi siya.
"Why did you punch me again this time?" Yamot na tanong niya ng makalabas ako.
"Dadaan ako eh." Sagot ko.
"You can just ask hindi yong nananakit ka pa" Napaharap ako sa kaniya. Aba-aba.
"Nananakit? Para kang nasaktan, Kuya ah?. Tingin nga ng abs mo." Tukso ko sa kaniya at lumapit para itaas ang damit niya.
"Oh boom! Six Packs! Teka hindi. Hala walo!" Gulat kong tugon ng bilangin ko.
"See? Masakit ang abs ko kapag sinusuntok sila." Sagot ni Kuya napa-irap nalang ako dahil umatake bigla ang sakit ng pagkabaliw niya. Nakalimutan ko na din yung tungkol sa tiktik tingy.
"Hindi ko ba alam kuya pero iba talaga dito. Hindi ko ma expalin pero yung sa kanin? Actually normal na kanin lang naman 'yon kung tutuusin dahil maraming black rice talaga kahit saan man. But seriously? Adik ba si Lola Maricar sa black rice at ganun?." Biglang bawi ko sa pagsasalita kaya sumeryoso si Kuya.
"Wag na wag kang kakainin non." Seryosong ani niya saakin
"Haa?" Gulat ko uling tanong sa kaniya.
Bakit ayaw niya akong pakainin non?.
"Maselan ka sa pagkain diba? Better na hindi kana kumain ng black rice for your safety, baka mamaya allergic ka pala don." Naintindihan ko ang point niya pero natawa din ako ng kaunti.
Seryoso talaga si Kuya? May tao bang allergic sa kanin?. Sira ulo.
Kinuha ko na ang isang pack-bag ko na puno ng gadgets. I took out my tablet at kaagad na pumunta sa YT habang papunta sa kama at doon humiga habang padapa. Tumabi din si Kuya at naki-esyoso kung anong gagawin ko.
I clicked the Download at doon ako tumambay.
Pero nagagilap ng paningin ko ang isang random video na hindi pa nadownload pero nabasa ko ang title.
Ilo-ilo City. True Story---Tinyente Gimo
"True story?" I asked the air pero si Kuya ang sumagot.
"Yeah. I know that story." Sabi ni Kuya kaya napa bangon ako at niyugyog siya.
"Kwento ka dali!!" Excited na sigaw ko. Natatakot ako sa nga story ni Kuya pero hindi ko maiwasan ang hindi ms excite. Syempre para mas marami akong malalaman tungkol doon.
"May isang dalaga na natulog sa bahay ng kaklase at kaibigan niya. Actually kilala ang pamilya ng tinulugan niya dahil mayaman daw ito. Natulog siya doon, unang-una niya palang tungtong sa bahay na'yon kinabahan na siya na hindi niya alam kong bakit. Kinagabihan nagtaka nalang siya kung bakit padami na ng padami ang tao na pumupunta sa bahay na'yon. Nasa kwarto na sila at bumaba siya pero hindi pa siya nakaka-baba ng makita niya na may pinakakuluang tubig sa malaking Kawa. Hindi siya nakita ng Tinyente at narinig niya ang usapan." Napa tulala lang ako kay Kuya habang nagku-kwento siya.
"Kwaa niyo karon ang bata nga may relo kag kulintas"
Napakislot ako ng hindi ko maintindihan
"Ibig sabihin. Kunin niyo mamaya ang batang may suot na relo at kwintas, Natakot ang dalaga kaya bumalik siya sa kwarto at naabutan ang kaibigan niya na anak ng tinyente. Kaagad niyang kinuha ang relo at kwintas at sinuot sa kaibigan niya. Nagpanggap siyang tulog at ng maramdaman niyang bumukas ang pinto nakaramdam siya ng panlalamig. Kaagad na binuhat ang babaeng katabi niya na anak ng tinyente dinala sa malapit sa pinto at ginilitan. Napasigaw ang kaibigan niya na anak ng tinyente na. "Tay! Ako ini." Ibig sabihin. 'Pa ako ito' hindi na siya nag aksaya ng panahon at mabilis na tumalon pababa ng bintana at tumakbo papalayo. Ang bahay kasi ng tinyente malayo sa kumumidad napaka taas ng daan bago ang katapusan. Nagtatatakbo siya papasok sa tubuhan at naramdaman niyang marami ang sumusunod sa kaniya at mga boses ng tiktik. Hindi siya tumigil kakatakbo hanggang mawala nalang ang mga boses. Ligtas na siya." Kwento ni Kuya unti unti akong nag balot ng kumot dahil natatakot ako.
"A-anong nangyare doon sa anak?" Tanong ko.
"Hindi naman namatay. Dinala niya lang talaga doon ang kaibigan niya para ipakain. Aswang ang tatay niya at alam niya iyon at yung dalaga namang kaibigan niya naintindihan kaagad kung ano ang ibigsabihin ng pinapakuluang tubig sa kawa."
"Ano pala?"
"Iihawin siya." Sagot niya kaya parang nasusuka ako sa imaginary ko.
"Geez! Ilo-ilo story is creepy!"
...
SP