Trip To Capiz

Bente-Uno

Dane

"Mga apo, saan kayo nanggaling? Buong gabi kayong wala?" Nag-aalalang salubong saamin ni Lola Maricar ng makapasok kami sa bahay.

I looked at Kuya who's wearing his famous blank face again.

"Don't bother asking." He answered coldly and grab my hand. I look at Lola Maricar's with my eyes are screaming my apologies of Kuya's behavior.

Alas dose na ng hapon ng makarating kami dito from the woods.

"Dane"

Napabalik ako mula sa malalim na pag-iisip ng magsalita si Kuya. Nakarating na kami ng kwarto namin. Nilapag ko na ang mga bag na dala ko.

"B-bakit?" I asked him.

"Where did you go?"

"Haa?"

"Saan ka pumunta kanina?. Kaninang madaling araw?" Tanong niya.

"I don't know what you're talking about." Maang-maangan kong tugon sa tanong niya.

Shit! Gising ba siya kanina? Nagising ba siya? Is he asking me because he didn't know what happened or he knew all along and he is just catching me?.

"Tell me"

"I don't have anything to tell." Matapang kong sagot sa kaniya.

"Dane" May pagbabanta sa boses ni Kuya kaya bahagya akong binalot ng kaba.

"Umihi ako. Okay na?" I lied. Umismid ako at pinag-aralan niya naman ang mukha ko kung nagsasabi ba ako ng totoo kaya tinignan ko siya sa mata para kunyare, totoo ang mga sinasabi ko.

Sa huli ay napabuntong hininga nalang siya.

"I have a nightmare" Biglang pagsasalita niya. I remain silent kaya nagpatuloy siya.

"Do you seeing someone, Dane?" Bigla ay tanong niya saakin kaya muntik na akong matumba sa gulat dahil sa tanong niya.

I blinked tree times and swallowed very hard. "I-I don't. Sino naman ang mame-meet ko? This is my first time here in Capiz remember? Ano 'yon may friend agad ako?" I laughed nervously. Shit! Gandahan mo ang acting Dane, para hindi ka mahalata o patay ka talaga.

"Are you sure?"

"Sure"

"How sure?

"Ninety nine percent sure." Kompyansang sagot ko sa kaniya.

"Where's the one percent?"

"Dinonate ko" Sagot ko at ngumite. Hehe dapat makaligtas ako dito kay Kuya o bangkay akong uuwi ng Manila.

"Kamusta na kaya sina Mom and Dad?" I asked all of a sudden and dropped myself in bed. Nakalimutan ko kasing dalhin ang cellphone ko ng pumunta kaming bayan, may signal daw doon eh!

"I miss them"

"Me too, Dane." Kuya sighed.

"Sorry Kuya, dahil sa'kin na stock tayo dito." I pouted

"No worries, It's okay" Ngumite siya kaya ngumite rin ako pabalik.

"Kailan tayo babalik ng tree house?" Tanong ko pa ulit.

"I don't have plan coming back there...yet" He answered and eyed me curiously.

"Why are you looking at me like that?" I asked para suwayin siya mula sa pagtitig saakin.

"Nothing. But why do I feel bizzare in you? You're getting doubtful, Dane" Ipinilig niya ang ulo niya at tinignan ako.

"What? Me? You're doubting me?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya. Kahit pa alam ko sa sarili ko na dapat talaga siyang maghinala saakin.

Pero alangan namang sabihin ko.
Kuya, I'm seeing a wolf guy right now.

Baka batukan pa ako ni Kuya pag-nagkataon na sabihin ko'yon. Kahit nga ako hindi din makapaniwala eh.

"Aish! Just forget it." Biglang usal niya at tinalikuran ako bago pumasok sa banyo.

Humangin ng malakas at napatingin ako sa veranda ng kwarto namin ni Kuya and there I saw him again. Tapos sa pagkurap ko ay nawala narin siyang bigla.

Hanggang ngayon hindi parin mawawala sa isip ko ang mga tulang iniwan niya at ang huling salita bago siya nawala sa paningin ko.

Nasa paligid mo lang ako, hindi mo ako nakikita ngunit nakikita kita. Binabantayan at hindi hahayaang masaktan.

...

SP