ပိုပိုႏွင့္၀တီလည္းသူငယ္ခ်င္းႏွင္းအတြက္စိုးရိမ္ၿပီးေအာက္ထပ္နားေနခန္းသို႔ေျပးၾကေလသည္။နားေနခန္းထဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ Bio Eခန္းအတန္းပိုင္ ေဒၚမ်ိဳးမ်ိဳးခိုင္တစ္ေယာက္သာေတြ့ရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ပိုပိုႏွင့္၀တီလည္းနားေနခန္းတြင္းသို႔ခပ္သြက္သြက္သြားကာ -
"ဆရာမ တီခ်ယ္ေဒၚသက္ေဝနဲ႔ေတြ့ခ်င္လို႔ပါ"
(ပိုပိုကလက္ပိုက္ကာ အရင္ဦးေဆာင္ေျပာလိုက္သည္)
"သမီးတို႔ဆရာမခုနကပဲေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရံုးခန္းသြားတယ္ေတာ့"
"ၾကာဦးမလားဆရာမ"
(၀တီ)
"ဘာျဖစ္လို႔လဲသမီးတို႔"
"ႏွင္းအတန္းထဲကကေလးမေတြရန္ျဖစ္တာကို၀င္ျဖန္ေျဖရင္း လက္ေမာင္းကိုခဲခြၽန္ထားတဲ့ဓားနဲ႔ဆြဲၿဖဲလိုက္သလိုျဖစ္သြားတာ"
(၀တီ)
"ႏွင္းဒ႑ာရီလား သမီး"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆရာမ"
"သမီးတို႔အတန္းပိုင္ကေတာ္ေတာ္နဲ႔လာဦးမွာမဟုတ္ဖူးေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ၿမိဳ႔နယ္ပညာေရးရံုးဘက္သြားလို႔ ဆရာမပဲလိုက္ခဲ့မယ္"
"လာ လာ သြားမယ္ သမီးတို႔"
ပိုပိုႏွင့္၀တီေနာက္တြင္ပါလာေသာဆရာမမွာေမ်ွာ္လင့္ေနသူမဟုတ္ပဲ ဆရာမ ေဒၚမ်ိဳးမ်ိဳးခိုင္ျဖစ္ေနသည္ကိုႏွင္းဒဏ္ရာကိုဖိထားရင္းအေဝးမျွမင္လိုက္ရစဉ္ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားၿပီးမည္ကဲ့သို႔စိတ္ပ်က္သြားသလဲမသိေတာ့ပါ။ဆရာမေဒၚမ်ိဳးမ်ိဳးခိုင္က ႏွင္းဒဏ္ရာကိုၾကၫ့္၍ေဆးခန္းသြားရန္ေခၚလာသည္။ေဆးခန္းမွာေက်ာင္းေရ႔ွတြင္ျဖစ္၍ေတာ္ေသးသည္။
ေဆးခန္းေရာက္ေသာအခါ ဆရာ၀န္ကဒဏ္ရာအေျခအေနကိုၾကၫ့္ရန္ႏွင္းရင္ဖံုးအက်ႌလက္ရွည္ေလးကို အရင္းကေနအစကိုျဖတ္လိုက္ၿပီး ဒဏ္ရာကိုအရက္ျပန္၊ဂြမ္းတို႔ႏွင့္သန႔္စင္ကာ -
"ဆရာမေရ ကေလးမေလးဒဏ္ရာက ခ်ဳပ္ရမယ္ဓားကဆြဲၿဖဲလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး နည္းနည္းနက္သြားတယ္ "
"ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ေတာ့ဒဏ္ရာအျမန္က်က္မယ္"
"ထံုေဆးနဲ႔မခ်ဳပ္ပဲအစိမ္းခ်ဳပ္ဆိုရင္ေပါ့ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ေပါ့"
"ဆရာမႏွင္းမခ်ဳပ္ရဲဘူး"
"သမီးရယ္ လိမၼာပါတယ္ခ်ဳပ္လိုက္ေနာ္ ဒါမျွမန္ျမန္က်က္မွာအနာက"
"သမီးမခ်ဳပ္ခ်င္ဘူးေဒါက္တာ"
"ကဲပါဒါဆိုဒီလိုလုပ္ ခ်ဳပ္သလိုျဖစ္ေအာင္ပတ္တီးနဲ႔တင္းၿပီးစည္းေပးလိုက္မယ္"
"တစ္ပတ္ေလာက္မလႈပ္ရဘူး ၾကားထဲအနာကေသြးေတြဘာေတြထြက္လာရင္ဆရာ့ဆီျပန္လာကေလးမ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါေဒါက္တာ"
"ဒါဆိုေဆးထၫ့္မယ္နည္းနည္းစပ္မယ္ေနာ္ဗ် ခဏသည္းခံကေလးမ"
"သံနဲ႔ထိုးမိတာမို႔ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆးပါထိုးေပးလိုက္မယ္ စိတ္ခ်ရေအာင္"
"ရပါတယ္ေဒါက္တာ"
ဆရာ၀န္မွႏွင္း၏ေပါက္ၿပဲေနေသာဒဏ္ရာအက္ေၾကာင္းထဲသို႔ေဆးထၫ့္ေနရာ ႏွင္းမွာစပ္လြန္း၍မ်က္ရည္ေလးမ်ားဝဲေနေလသည္။သို႔ေသာ္အသံတစ္ခ်က္မွမထြက္ပဲ အံႀကိတ္လက္သီးဆုပ္ထားသည္။ႏွင္းပံုစံကိုေဘးကျမင္ေတြ့ေနရေသာညိုမီ၊ပိုပို၊၀တီတို႔မွာလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းေပ။ႏွင္းကိုယ္တိုင္မွာ ဒဏ္ရာအနာတရေၾကာင့္မ်က္ရည္ဝဲေနေသာ္လည္း သူ႔စိတ္ထဲတြင္တစ္ေယာက္ေသာသူမ်က္ႏွာကိုျမင္ေယာင္ရင္းနာၾကင္မႈကိုသည္းခံေနရသည္။
ႏွင္းလက္ကိုေဆးထၫ့္ပတ္တီးစီးေပးၿပီး ဆရာ၀န္ကတစ္ပတ္စာေသာက္ေဆးမ်ားေပးလိုက္သည္။ဆရာမေဒၚမ်ိဳးမ်ိဳးခိုင္က ႏွင္းကိုလိုက္ပို႔ရန္လိပ္စာေမးရာ -
"သမီးအိမ္ဖုန္းနံပါတ္ေျပာဆရာမကို"
"ဒီပံုနဲ႔ကေက်ာင္းတစ္ပတ္ေလာက္နားၿပီးမျွပန္တက္ က်န္တာသမီးအတန္းပိုင္နဲ႔ဆရာမၾကၫ့္ရွင္းလိုက္မယ္"
"အိမ္ဖုန္းနံပါတ္ကရိွတာကရိွပါတယ္ဆရာမ ဒါေပမယ့္ေဖေဖကအလုပ္ကိစၥနဲ႔အေဝးမွာ ေမေမကလည္းဒီေန့မနက္မွဖြားဖြားေနမေကာင္းလို႔ျပည္ကိုခဏသြားတယ္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာမွာ"
"သမီးကိုေဘာ္ဒါပဲလိုက္ပို႔ေပးပါလားဆရာမ"
"ဖူးငံုတို႔ေဘာ္ဒါလားသမီး"
"ဟင္ ဆရာမသိတယ္"
"သိတာေပါ့သမီးရဲ့ ဖူးငံုရယ္ဆရာမရယ္သမီးအတန္းပိုင္ကအထက္တန္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္းေတြ"
"သမီးအိမ္ကကားကိုသမီးဖုန္းနဲ႔ဆက္ေခၚလိုက္မယ္ဆရာမ"
"လာႀကိဳရင္သမီးေဘာ္ဒါကိုတန္းလိုက္သြားလိုက္မယ္"
"အဲ့လိုဆိုေကာင္းတာေပါ့သမီးရဲ့ ဒဏ္ရာကိုေသခ်ာဂရုစိုက္ ေၫွာ္အနံ႔ဂရုစိုက္ မရႈမိေစနဲ႔"
"ဟုတ္ကဲ့တီခ်ယ္"
"ညိုမီငါ့ဖုန္းကေနအိမ္ဖုန္းကိုလွမ္းဆက္ေပးပါဟာ"
"ေဘာ္ဒါကိုသြားမလို႔လို႔ အခုလာႀကိဳလို႔"
"အက်ႌထမီအပိုေလးငါးစံုပါယူခဲ့ေပးပါလို႔"
"ေအးေအး ငါခုဆက္လိုက္မယ္ႏွင္း"
"ဒါဆိုဆရာမျပန္မယ္ သမီးအတန္းပိုင္ကိုအကုန္ရွင္းျပလိုက္မယ္စိတ္ခ်ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာမ"
ညိုမီ ပိုပို ၀တီတို႔မွာႏွင္းအိမ္ကိုဖုန္းလွမ္းဆက္ေပးၿပီး ဘႀကီးမႈန္ကားမေရာက္မခ်င္းေက်ာင္းေရ႔ွတြင္ေစာင့္ေပးၾကသည္။ေရာက္လာမွသူတို႔သူငယ္ခ်င္း၏လြယ္အိတ္ထမင္းခ်ိဳင့္စသည္တို႔ကိုကားေပၚတင္ေပးကာ -
"ႏွင္းနင္စာေတြလိုက္မမွီမွာမစိုးရိမ္နဲ႔ငါတို႔ေတြကူးထားေပးမယ္ ညိုမီနဲ႔သာစာအုပ္ထၫ့္ေပးလိုက္"
(ပိုပို)
"ေအးပါပိုပိုခ်စ္ရယ္ နင္သေဘာေတြေကာင္းေနပါ့လားဒီေန့မွ"
(ႏွင္းကယဲ့ယဲ့ေလးၿပံဳးလ်က္)
"ကဲ သြားေတာ့ေနာ္ အေဆာင္ေရာက္ရင္နားေနေနာ္ဘာမွမလုပ္နဲ႔ေနာ္"
(၀တီ)
"ေအးပါ၀တီရယ္ ငါသိပါတယ္"
(ႏွင္း)
"ညိုမီေရငါသြားၿပီ"
(ႏွင္း)
"ေအး ငါလည္းညေနေရာက္မွာတစ္ေယာက္တည္းမို႔အားငယ္မေနနဲ႔"
(ညိုမီ)
ညိုမီတို႔အုပ္စုကိုႏႈတ္ဆက္ရင္းဘႀကီးမႈန္တို႔ကားေလးမွာေက်ာင္းေရ႔ွမွ တီခ်ယ္ငံုတို႔ေဘာ္ဒါဆီသို႔ဦးတည္ေမာင္းႏွင္လာသည္။လမ္းတြင္ဘႀကီးမႈန္ကႏွင္းလက္ေမာင္းကဒဏ္ရာကိုျမင္၍ -
"သမီးႏွင္း ဘာျဖစ္လာဝာလဲလက္က"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး သမီးေက်ာင္းထဲမွာသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ရင္း သြပ္ျပားနဲ႔ျခစ္မိတာ"
"ေဖေဖနဲ႔ေမေမကိုအေၾကာင္းမၾကားလိုက္နဲ႔ေနာ္ ႏွင္းဘာသာနေမာ္နမဲ့လုပ္လို႔ျဖစ္တာမို႔ အဆူမခံခ်င္ဘူး"
"ေအးပါကြယ္ ဘႀကီးမႈန္ဘာလုပ္ေပးရမလဲေဆးေတြဘာေတြေရာလိုေသးလား ၀ယ္ေပးခဲ့မယ္ေလ"
"လိုအပ္တာေတြကဆရာ၀န္ကေပးလိုက္ပါတယ္ ေဆးလည္းထၫ့္ၿပီးၿပီဘႀကီးမႈန္"
"ေဖေဖနဲ႔ေမေမကိုႏွင္းပဲေျပာမယ္"
"ဘႀကီးမႈန္ကႏႈတ္ပဲလံုေပးရၿပီ"
"ေအးပါကြယ္ "
"သမီးတစ္ပတ္ေလာက္ေက်ာင္းနားၿပီးေဘာ္ဒါမွာေနမွာမို႔ဘႀကီးမႈန္လာႀကိဳဖို႔မလိုဘူးတစ္ပတ္ေလာက္"
"ေဘာ္ဒါမွာပဲစားလိုက္မယ္ေန့လည္စာညစာမနက္စာေဖေဖေပးထားတဲ့မုန႔္ဖိုးေတြက်န္ေသးတယ္"
"သမီးႏွင္းအဆင္ေျပရင္ၿပီးတာပါပဲကြယ္ တစ္ခုခုလိုအပ္ရင္သာအိမ္ဖုန္းကိုလွမ္းဆက္လိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဘႀကီးမႈန္"
ႏွင္းေဘာ္ဒါေရာက္ေသာအခါ က်န္ေသာလက္တစ္ဖက္မွလြယ္အိတ္ကိုဆြဲကာ၀င္လာခဲ့သည္။Hallခန္းေရ႔ွနားျဖတ္ၿပီးမာလကာပင္နားမျွဖတ္သြားစဉ္ တီခ်ယ္ငံုကတိုက္၀ရန္တာမွႏွင္းအားလွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"သမီး ႏွင္းေလး"
"လက္ကပတ္တီးႀကီးနဲ႔ဘာျဖစ္လာတာလဲ"
"ခုနေစာင့္ဉီးတီခ်ယ္ငံုဆင္းလာမယ္"
တီခ်ယ္ငံုကေျပာရင္းဆိုရင္း တိုက္ေပၚမွကျပာယယာေလးဆင္းလာၿပီး ႏွင္းလက္ထဲကလြယ္အိတ္ေလးကိုကူဆြဲေပးကာ သူ႔အိမ္ထဲသို႔ေခၚသြားသည္။ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုႏွင္းကေျပာျပရာ တီခ်ယ္ငံုကယင္းမာေဆာင္တြင္ညိုမီမေရာက္ခင္မိမိအခန္းထဲ၌သာေနရန္ လိုအပ္တာမွန္သမ်ွစီစဉ္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရာ ႏွင္းကစာသင္ခ်ိန္ပ်က္မည္စိုး၍ ညိုမီႏွင့္အတူလိုက္တက္လိုေၾကာင္း စာေရးသၫ့္လက္မွာအေကာင္းတိုင္းျဖစ္သျဖင့္အတန္းခ်ိန္တက္ခြင့္ျပဳရန္ခြင့္ေတာင္းရာ တီခ်ယ္ငံုကတားမရ၍ခြင့္ျပဳေပးပံုျဖင့္ လိုက္ေလ်ာသည္။
တစ္ဖက္တြင္လည္း ေဒၚသက္ေဝမွာဆရာမႀကီးရံုးခန္းမွ နားေနခန္းသို႔ျပန္ေရာက္လာၿပီး ထိုင္ခံုတြင္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ေဘးတြင္ထိုင္ေနေသာ ေဒၚမ်ိဳးမ်ိဳးခိုင္က သူမေဘးမျွပာျပာသလဲအမူအရာျဖင့္ -
"သက္ေဝေရ မင္းမရိွတုန္းမင္းအတန္းထဲေတာ့ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲသြားတယ္"
"မ်ိဳးမ်ိဳးရယ္ကိုယ္နားလည္ေအာင္ေျပာစမ္းပါ ေမာရတဲ့အထဲ"
"ဒီလိုကိုယ္ေျပာျပမယ္ မင္းအတန္းထဲကယမံုထူးနဲ႔ၾကာညိုခင္ကပိုက္ဆံငါးေထာင္ေပ်ာက္လို႔ဆိုစကားထမ်ားရာကေနလက္ပါကုန္တာပဲ"
"ဟယ္ သူတို႔ေတြဘာျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ"
"ဘာမွမျဖစ္ဖူး ေနာက္မွယမံုထူးကသခ်ၤာစာအုပ္ၾကားထဲၫွပ္မိတာေမ့ၿပီး ၾကာညိုခင္ကိုစြပ္စြဲတာ"
"ကြၽဲႏွစ္ေကာင္ခတ္တဲ့ၾကားေျမစာပင္ျဖစ္သြားတာဟိုကေလး"
"ဘယ္သူလဲမ်ိဳးမ်ိဳး"
"ႏွင္းဒ႑ာရီ"
ဒီနာမည္ကိုၾကားလိုက္ရံုျဖင့္ ေခြၽးစက္မ်ားခ်က္ခ်င္းေအးစက္သြားသည္ဟုပင္ထင္ရေအာင္ ေဒၚသက္ေဝလန႔္ျဖန႔္သြားခဲ့ေလသည္။ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ဒီကေလးကဒီကိစၥထဲပါလာပါလိမ့္။ဘာေတြမ်ားျဖစ္ကုန္ပါလိမ့္။ငါမရိွတဲ့အခ်ိန္မွအတန္းကဘယ္လိုျဖစ္ရတာပါလိမ့္။မ်ိဳးမ်ိဳးစကားမဆက္ခင္ ေတြးေနရင္း ရုတ္တရတ္ေကာက္ေမးလိုက္သည္။
"ကိုယ့္ကိုေျပာစမ္းပါ ႏွင္းဘာျဖစ္သြားေသးလဲ"
"ႏွင္းဒ႑ာရီေလးလက္ေမာင္းကိုခဲခြၽန္ဓားနဲ႔ဆြဲၿဖဲလိုက္သလိုျဖစ္သြားတာပဲ ေသြးကတအားထြက္ေနတာ သူ႔ေက်ာင္းစိမ္းအျဖဴေလးေတာင္ ေသြးခ်ည္းပဲ လက္ေမာင္းတစ္ခုလံုးနီေနတာပဲ"
"သမီး ႏွင္းနာေနေတာ့မွာပဲ"
"ဒါနဲ႔ငါလည္းေဆးခန္းလိုက္ပို႔လိုက္တယ္ ေဆးခန္းကဆရာ၀န္က ကာယကံရွင္ကမခ်ဳပ္ခ်င္ဘူးဆိုလို႔ခ်ဳပ္သလိုျဖစ္ေအာင္ပတ္တီးကိုၾကပ္ေနေအာင္စည္းေပးလိုက္တာ ႏို႔မို႔ဆိုအစိမ္းခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ေနရမွာ"
"ခုေရာသူ႔အိမ္ျပန္ပို႔လိုက္လား မ်ိဳးမ်ိဳး"
"သူ႔အေဖနဲ႔အေမကအေဝးေရာက္ေနတာမို႔ဖူးငံုတို႔ဆီပဲပို႔ေပးဆိုလို႔သူ႔အိမ္ကကားကိုညိုမီလိႈင္တို႔အုပ္စုကဖုန္းဆက္ၿပီးပို႔ေပးထားတယ္"
"ေက်းဇူးပါပဲမ်ိဳးမ်ိဳးရယ္ ကိုယ္မရိွတုန္းမင္း၀င္ရွင္းေပးထားေပလို႔ပဲ"
"ရပါတယ္သက္ေဝရယ္ ကိုယ္နဲ႔မင္းကဒါေတြေျပာဖို႔မလိုပါဘူး"
"ကိုယ့္အတန္းကိုခဏသြားဦးမယ္ ေက်ာင္းဆင္းရင္ရံုးခန္းနားကေစာင့္ေနာ္"
"အိုေကသက္ေဝ"
ေဒၚသက္ေဝ Eco Aခန္းေပၚသို႔တက္သြားၿပီး အခန္းထဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ ယမံုထူးႏွင့္ၾကာညိုခင္နာမည္ကိုေခၚကာ ဆူေလေတာ့သည္။
"ယမံုထူး ၾကာညိုခင္ ထစမ္း"
(စားပြဲေပၚမွႀကိမ္လံုးကိုစာသင္ခံုႏွင့္အသံျမည္ေအာင္ရိုက္ရင္း)
"ယမံုထူး"
"ဘာလို႔သူမ်ားကိုသက္ေသမခိုင္လံုပဲစိတ္မွန္းနဲ႔စြပ္စြဲရတာလဲ"
"ဟို ဟို သမီးမွားပါတယ္ဆရာမ"
(ယမံုထူးလည္းေခါင္းမေဖာ္ရဲသၫ့္အျပင္သူမကိုေၾကာက္ေန၍ အသံပါတုန္ေလသည္)
"မွားတယ္ဆိုေတာင္းပန္ရမယ္ ႏွင္းဒ႑ာရီေက်ာင္းျပန္တက္ရင္"
"ၾကားလား ဆရာမေျပာတာ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ၾကာညိုခင္ ေျပာ"
"ဘာလို႔ေရ႔ွေနာက္မစဉ္းစားပဲသူမ်ားကိုလက္ပါဖို႔ႀကိဳးစားတာလဲ"
"သမီးေဒါသထြက္ေနေတာ့ဘာမွမျမင္ေတာ့တာပါ"
"ေနာက္ဆိုေဒါသေနာက္လက္ပါရင္ဆရာမႀကီးရံုးခန္းေရာက္မယ္"
"ယမံုထူးလိုပဲ ႏွင္းဒ႑ာရီေက်ာင္းတက္ရင္သူေက်နပ္ေအာင္ေတာင္းပန္ပါ"
"ေျပာတာၾကားလား"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ"
"ႏွင္းဒ႑ာရီလည္းဆရာမတပၫ့္ သမီးတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္းဆရာမတပၫ့္မို႔ဒီကိစၥဒီေလာက္နဲ႔ၿပီးလိုက္မယ္ ေနာက္ဒါမ်ိဳးျဖစ္ရင္အကုန္အေသပဲ ဆရာမအားရေအာင္ရိုက္ၿပီးမွ ဆရာမႀကီးရံုးခန္းပို႔မွာေနာ္"
"အခန္းထဲကေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအကုန္နားေထာင္ပါ ေက်ာင္းသူျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ျဖစ္ဒီလိုကိစၥထပ္ျဖစ္လာရင္ ဆရာမအဆိုးမဆိုနဲ႔ ဘယ္သူ႔သားသမီးဆိုၿပီးၫွာေနမွာမဟုတ္ဖူး"
"ၾကားလားအကုန္လံုး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ"
(အားလံုးတစ္ညီတည္းေအာ္သံ)
"ယမံုထူး ၾကာညိုခင္ ျပန္ထိုင္"
"ခဏေနေက်ာင္းဆင္းေတာ့မွာ ဆင္းရင္ကိုယ့္ဘာသာဆင္းၾကေတာ့ ဆရာမသြားၿပီ"
ရံုးခန္းေရ႔ွသို႔ေဒၚသက္ေဝသြားလိုက္ၿပီးအသင့္ေစာင့္ေနေသာ ေဒၚမ်ိဳးမ်ိဳးခိုင္ကားေပၚတက္လိုက္ကာ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။အိမ္ေရာက္ေသာအခါ သူမအက်ႌကိုကျပာကယာလဲကာ ေဘာ္ဒါကိုသြားရန္လက္ဆြဲအိတ္ထဲသို႔စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ထၫ့္ေနသည္။သူမအေမ ေဒၚခင္ျမတ္ေမကအခန္းထဲသို႔၀င္လာေသာအခါ -
"သြားေတာ့မလို႔လား သမီး"
"မေစာလြန္းဘူးလား သမီး"
ထိုအခါသူမကႏွင္းဒ႑ာရီ၏အေၾကာင္းကိုေျပာျပရာ သူမအေမကစုတ္တသတ္သတ္ႏွင့္နားေထာင္ရင္းသနားေနေလသည္။အလယ္ကအေခ်ာင္အနာရသြားသူက ႏွင္းျဖစ္ေန၍ သူမေဘာ္ဒါကိုျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ေနသည္။ညေနစာပင္မစားေတာ့ပဲ -
"အေမ သမီး ဖူးငံုတို႔ဆီမွာစားလိုက္ေတာ့မယ္"
"ေအး သမီး ကေလးမေလးကိုလည္းေသခ်ာဂရုစိုက္ဦး ပထမရက္ဆိုေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့ပါအေမ သမီးသြားၿပီ"
ေဘာ္ဒါမွာသူမအိမ္ႏွင့္တစ္မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္လမ္းေလ်ွာက္လိုက္လ်ွင္ ေရာက္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ေျခလွမ္းကိုျမန္ႏိုင္သမ်ွ ျမန္ျမန္ေလ်ွာက္လာရာ မၾကာခင္ ေဘာ္ဒါေရ႔ွေရာက္လာသည္။ႏွင္း၏အက်ိဳးအေၾကာင္းသိရရန္ ဖူးငံုဆီသြားလိုက္မည္ဟုေတြးလိုက္ကာ သူငယ္ခ်င္းဖူးငံုအိမ္ကိုအရင္သြားလိုက္သည္။အိမ္ထဲေရာက္ေသာအခါသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကိုမေတြ့ပဲပုတီးစိပ္ေနေသာ ဖူးငံုအေမ ႀကီးႀကီးၿမိဳင္ကိုသာေတြ့ရသည္။
"ႀကီးႀကီးၿမိဳင္ ဖူးငံုေရာ"
"သမီး သက္ေဝပါလား"
"သမီးသူငယ္ခ်င္းေတာ့ အိမ္ထဲမွာခ်က္ျပဳတ္ေနေလရဲ့"
"အဲ့တာဆိုသမီး၀င္သြားလိုက္ဦးမယ္ႀကီးႀကီး"
"ေအး ၀င္သြားခ်ည္ေတာ္"
မီးဖိုခန္းထဲ၀င္သြားေသာအခါ ေခြၽးတစ္လံုးလံုးႏွင့္ခ်က္ျပဳတ္ေနေသာသူငယ္ခ်င္းကိုေတြ့ရာ ေနာက္မွလန႔္သြားေစရန္ျဖတ္ကနဲစလိုက္ရာ -
"ဟိတ္"
"အမယ္ေလး ျမတ္စြာဘုရား"
"ကိုယ္ပါကြ သက္ေဝ"
"လန႔္လိုက္တာ သက္ေဝရယ္ မင္းေက်ာင္းတုန္းကအက်င့္ေတြမေပ်ာက္ေသးဘူး"
"ဒါကေတာ့ငယ္က်င့္ကိုးကြ ေဖ်ာက္ရခက္တယ္ေလ"
"ဆိုစမ္းပါဦး မီးဖိုခန္းထဲထိမလာစဖူးအလာထူးရျခင္းအေၾကာင္းရင္း"
"ႏွင္းဒ႑ာရီအေျခအေနသိခ်င္လို႔ပါကိုယ္က ကိုယ္အတန္းထဲမရိွတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္သြားၿပီး ကိုယ့္တာ၀န္လည္းမကင္းဘူးေလ ဖူးငံု"
"ကိုယ္အားလံုးသိၿပီးပါၿပီ သက္ေဝရယ္ မင္းကေလးဘာမွမျဖစ္ဖူး ခုနကမွhallထဲမွာ Physicsအခ်ိန္ရိွလို႔၀င္သြားတာ ကိုယ္ကနားပါဆိုတာကို ဇြတ္သြားတယ္ ေတာ့္ကေလးက"
"မင္းကလည္းကြာ စကားေျပာရင္ကိုယ့္ကေလး ကိုယ့္ကေလးႀကီးကထၫ့္ထၫ့္မေျပာစမ္းပါနဲ႔ ကိုယ့္နားထဲဘယ္လိုႀကီးလဲမသိဘူး"
"မင္းအတန္းကကေလးမင္းကေလး ဘာလဲက်ဳပ္ကေလးျဖစ္ရမွာလား ျဖစ္ေစခ်င္လည္းရတယ္ေနာ္ ႏွင္းဒ႑ာရီသာကိုယ့္ကေလးျဖစ္ၾကၫ့္ခ်စ္ေပးလိုက္မွာတုန္ေနေအာင္"
"ယူေပါ့ မင္းသေဘာရွ္ိ မင္းကေဘာ္ဒါအုပ္ေလ"
"သက္ေဝမင္းလည္းအတန္းပိုင္ပဲေလကြာ ဟား ဟား"
"ေနပါဦး မင္းဘာခ်က္ေနတာလဲ"
"ေဝာ့္ကေလးအတြက္ခုနကအခန္းထဲမွာ လွဲေနတုန္းသမီးညစာဘာစားမလဲဆိုေတာ့ ဆန္ျပဳတ္ဆိုဝာနဲ႔ျပဳတ္ေပးေနတာ"
"သက္ေဝမင္းေရာတစ္ခါတည္း၀င္စားပါလား ဒီေန့အေစာႀကီးလာတာဆိုေတာ့"
"ေအးကြာ အေတာ္ပဲကိုယ္မင္းအိမ္မွာစားမယ္လို႔အေမ့ကိုေျပာလာတာကြ"
"ကေလးေဇာကပ္ၿပီး ဒုန္းေျပးလာတယ္ဆိုပါေတာ့ကိုယ့္ဆီကို"
"ဖူးငံုေနာ္ ဘယ္ႏွယ့္ျဖစ္ေနတာလဲ"
"အပ်ိဳႀကီးရွက္ေနၿပီ"
"ညိုမီငံုေရ မင္းေတာ္ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္ ဟြန္း"
"ဟယ္ ဗုဒၶေါ ေမေမၾကားရင္ကိုယ့္ကိုအတီးခံရမွာ"
"ကိုယ့္အလွၫ့္က်ေၾကာက္တတ္သား ေဒၚဖူးငံု"
"စားမွာလား မစားရင္သြားေတာ့"
"စားပါ့မယ္ ညိုမီအေမႀကီးရယ္"
"မင္းကိုကိုယ့္ကိစၥေျပာျပမိတာကိုယ့္အမွားပါ သက္ေဝရယ္"
(ရယ္လ်က္)
........ Episode - 10ဆက္ရန္........
May Tharaphu ✍️✍️