CHAPTER 3
BLAKE’S POV
Habang nagtatakbuhan kami ni Krungy sa buong building, naririnig ko ang pagriring ng cellphone ko. Ayt. Sino ba to? Ilang minuto pa ang lumipas. At ilang floors pa ang tinakbo namin. Nang makarating ako sa ninth floor (for the tenth time), tumigil na ako dahil sa pagkarindi sa ringing tone ng phone ko.
Bago ko tignan ang phone ko, tumingin muna ako sa paligid. Baka kasi andun pa si Krungy. Ayt. San na naman kaya yon sumuksok? Pagkatingin ko sa phone ko, nakita ko ang 135 new messages. Bwisit naman kasi si Luke eh! Kung kani kaninong babae pinamimigay ang phone number ko. Tch. Nakita ko din na merong limang missed calls si... Tracy.
Tinignan ko na lang ang apat na messages na importante. Kay Krungy. Kay Andrew. Kay Nick at kay Harold.
From Krungy : Won't be going home tonight.
From Andrew : Paps.
From Nick : You know a babe?
From Harold : Paps, musta?
Hindi na ako nagreply sa kahit anong text nila. Hindi naman pala importante eh. Nagsayang pa ako ng effort. Pero... pero yung missed calls ni Tracy. Hindi pa pala siya nagpapalit ng number. Tatawagan ko kaya siya? Baka kasi importante ang sasabihin niya eh. Tumalikod ako at nakita ko si Krungy na kumakatok sa pintuan ng isang unit... sa unit ni Luke.
Tinago ko na ang phone ko at sumunod sa kanya. Papasok kaya ako? Tinignan ko ang oras sa phone ko. Malapit na palang mag-8. Ayt! 'Wag na nga! Uwi na lang ako. Tahimik akong lumabas ng building pero ang mga tao sa paligid ko, sobrang ingay. Nakakairita! Alam ko naman na gwapo ako eh, bakit kelangan pa nilang sabihin at ulit ulitin sa tapat ko? Tch.
Naisipan kong maglakad na lang pauwi dahil gusto kong makapag isip isip. Tatawagan ko ba si Tra!y? O hayaan ko na lang? Tch. Baka importante eh! Huminga ako ng malalim. Sana sagutin niya.
“’Wag na nga!” sigaw ko kaya napatingin ang mga tao sakin. “O?! Anong problema niyo?!” sigaw ko. Tinignan ko sila ng masama. Tch. Bad mood pa naman ako ngayon. Hindi ko pa rin talaga makalimutan yung ginawa sakin ni Amgirl kaninang umaga. Binalik ko na sa bulsa ko yung phone ko.
Bago pa ako makalakad palayo ng building, may tumawag sa pangalan ko. Napatigil ako. Parang alam ko na kung sino ‘yon. Napalunok ako at biglang kinabahan. Dahan dahan akong lumingon para harapin siya. “Bakit hindi ka sumasagot sa mga tawag ko?” tanong niya.
Ngumiti ako sa kanya. Hindi pa din siya nagbabago. Siya pa din ang Tracy na nagpapabilis ng tibok ng puso ko. Shit! Nakakadiri ako. Naglakad ako palapit sa kanya pero bago ko pa siya mahawakan, may tumawag ulit sa’kin. Ayt! Ano ba to?! Ano bang kelangan ng mga tao sa’kin?!
Napasmangot ako nang makita ko na si Krungy lang pala ang tumawag sakin. Tinignan niya lang si Tracy bago ako hilain palayo. “Tulungan mo ‘ko kina Luke,” sigaw niya habang hinihila ako.
Tumigil ako kaya napatigil na din siya. “He’s not there. Tara na. Move.”
Gnrab niya ulit ang braso ko pero hindi na ako nagpahila. Naging seryoso ako. “Kausap ko si Tracy,” sinabi ko ng seryoso. “’Wag na ‘wag mo siyang babastusin.”
Tumingin lang din siya ng masama sa’kin. Aba, at siya pa ang may ganang tumingin sa’kin ng ganyan?! “Go on. Talk to her.” Pagkasabi niya non, umalis na siya ng dirediretso. Lumiingon ulit ako kay Tracy pero wala na siya don. Ang nakita ko, si Amgirl, palabas ng building.
Siya na nga lang pagbubuhusan ko! Napangiti ako ng makita ko siyang nakasimangot. Nakajeans siya, plain shirt, at tsinelas. Napakasimple lang niya. Tapos, mukha pa siyang nerd. Nakasalamin kasi eh. Pero behind those glasses, isang babaeng gusting gusto kong sakalin.
Lumapit ako sa kanya pero dahil busy na busy siya sa pakikipag usap niya sa phone, hindi niya siguro ako napansin. Bakit ba hindi ako binibigyan ng atensyon ng babaeng to?! Siya na lang ang nag iisang babaeng hindi nagkakandarapa sakin ah! “Amgirl!” sigaw ko. Hindi niya pa rin ako pinansin. Huminga ako ng malalim at kinuha yung phone niya tapos hinagis.
Napatingin siya sa’kin. Nanlaki ang mga mata niya ng makita niya akong nakasmirk sa kanya. “WHAT.THE.FUCK?!” sigaw niya. Nagtinginan syempre ang mga tao samin. Tinignan ko sila ulit ng masama para hindi na nila kami pansinin.
“Samahan mo ‘ko,” utos ko sa kanya sabay talikod. Naglalakad ako habang nagpipigil ng tawa. Eh nakakatawa eh. Nagsisisigaw siya mag isa. Napatigil lang ako ng may bumato sa ulo ko. Huminga ako ng malalim. Kung pwede lang talagang sapakin to eh! Wala pang bumabato sakin ng ganyan… Blake, kalma lang.
Pagkaharap ko sa kanya, may tsinelas na naman na tumama sa mukha ko. “Come on, Monster. Let’s do it. One on one,” sabi niya ng galit na galit. Pinulot ko ang tsinelas niya at binato sa trash can habang pinagtatawanan ang ‘katapangan’ niya.
“Tingin mo kaya mo ‘ko?” tanong ko sa kanya. Hindi pa din nawawala ang smirk sa mukha ko. Nakikita ko na nanlilisik ang mga mata niya at sobrang nanggigigil siya dahil pulang pula na ang mukha niya. Nakakatawa nga siyang tignan eh. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang wrist niya sabay hila sa kanya sa loob ng building.
Syempre, nagpupumiglas siya pero dahil hindi naman siya ganun kalakas, hindi naman siya nakakawala sa hawak ko. Pagpasok naming sa loob, sumigaw ako sa lahat ng tao, “LABAS!” Tumingin lang sila sa’kin. “Ang sabi ko… LABAS!”
Wala mang five seconds, nawala na lahat ng tao sa reception area. Pinasarado ko ang main door at dun ko lang binitawan si Amgirl. Nakita ko siyang naluluha na. “What do you want?” tanong niya ng mahina. Nakita ko na pinipigilan niyang tumulo ang luha niya. Ewan ko ba, pero nagalit ako sa sarili ko. Bakit? Bakit parang naaawa ako sa kanya?
“If you don’t have anything better to say or do, I’m going.” Tumalikod siya at pumasok na sa elevator. Nakapaa na lang pala siya. Huminga ako ng malalim nung makita kong tinakpan niya ang mukha niya. Sumarado na ang pinto ng elevator. Hahabulin ko ba siya tapos magpapasorry? Ayt. Hindi naman ako nagpapasorry eh! ‘Wag na nga! Kinamot ko ang ulo ko at lumabas na.
“Pasok na kayo,” sabi ko sa kanila. Tumango lang sila at parang medyo gulat. Pumunta ako dun sa lugar kung saan ko binato ang phone niya. Wasak na wasak na. ‘Di bale! Bayaran ko na lang bukas. Kinuha ko yung memory card, sim card saka yung dalawa niyang tsinelas.
Ganti ko na lang sa kanya yon dahil sa ginawa niya kaninang umaga.
Mga bandang nine thirty na ako nakauwi samin. Dumiretso ako sa kusina at nagpaluto ng pagkain sa kasama naming sa bahay. Pero nung nakahanda na yung pagkain, para akong nawalan ng gana., kaya nagpaaalam na ako na matutulog na lang ako. Hindi ako sa kwarto ko natulog. Siguro madumi dumi pa ‘yon. Pumunta na lang ako sa kwarto ni Krungy. Eh sa mas malamig dun eh.
Paghiga ko sa kama niya na napakalambot, nagring ang phone ko. Pumikit ako at hindi na tinignan kung sino ang tumawag. “Hello?”
“Baby boy.” Tch. Nakakainis naman si Mama oh! 19 na ako tapos ganun pa din ang tawag sakin? Nakakahiya eh.
“Ma, bababaan kita!” sabi ko. Kung andito lang yan, binatukan na ako nito eh. Pero maswerte dahil wala siya dito.
“I’m still in Cebu.”
“So?”
“Blake Perez. Your manners please.”
“So?... Mama?” Narinig ko siyang magsigh.
“I’m flying to New York tomorrow. May kelangan akong puntahan eh. You know, yung pamangkin kasi ng business partner naming ni Daddy mo, may signs ng Alzheimer’s disease. Napakabata pa nga niya eh. Anyway, dahil ao nga yung family doctor nila so… Ok, take care of Sam and yourself. Got that?”
“Ok, bye.” Then I hung up. Tch. Bakit kelangan pa niyang iexplain sakin yung schedule niya? Saka ano bang pakelam ko dun sa may Alzheimer’s disease na yon? Pft.
Ayt! Makapagshower na nga muna! Paglabas ko ng bathroom, agad akong dumiretso sa laptop ni Krungy. Hinanap ko din yung iPad ko na tinago niya pero hindi ko makita. Anyway, dahil naiwan niyang nakabukas ang facebook account niya… humanda siya.
Tinignan ko ang mga friend requests niya at in-accept lahat. Rineply-an ko din yung mga nagmemessage sa kanya. Ha. Tignan lang natin kung sino ang hindi magugulo neto. Natawa na lang ako sa ginawa ko. Naghanap pa ako ng pwedeng pagkaabalahan sa kwarto niya. Nakita ko yung… yung favorite niyang sneakers saka yung skateboard niya. Kinuha ko yon saka bumaba sa basement. Eh ayaw na ayaw pa naman niyang pumupunta sa basement. Bago ako bumalik sa kusina niya, naglagay ako patis sa sprayer at pagbalik ko sa kwarto niya, ni-spray ko ang closet niya ng patis. Pagkatapos, bumalik na ako sa kwarto ko na todo ngiti.
Ayt. May nakalimutan pala ako! Bumalik ako sa kwarto niya at kinuha yung tsinelas, memory card at sim card ni Amgirl. Tinabi ko na muna tapos nahiga na sa kama ko. Pinikit ko ang mga mata ko pero hindi ako makatulog. Tinanggal ko ang shirt ko at linakasan ang aircon. Hindi pa rin ako makatulog. Pinatay ko lahat ng ilaw. Hindi pa rin ako makatulog. Lumipat ako sa couch. Hindi pa rin ako makatulog. Tinanggal ko na din ang pants ko kaya nakaboxer shorts na lang ako. Hindi pa rin ako makatulog.
ANO BANG PROBLEMA KO?!
Pumunta ako sa bookshelf ko pera kumuha ng libro. Eh hindi naman ako mahilig magbasa, nagpumilit lang si mama na maglagay dito ng bookshelf. After kong makasampung pages sa ‘The Hunt for Red October’, hinagis ko na yung book. Hindi naman ako inantok eh. Nakita ko yung memory card ni Amgirl sa may bedside table ko at bigla akong naging interesado.
Kinuha ko yung phone ko tapos ininsert yung sd card dito. Una kong tinignan yung mga pictures. Wala man siyang picture na solo siya. Isa lang, kaya yun na lang ang tinignan ko. Sa likod niya, may sirang kotse, ang dungis niya nga eh. Parang siya yung nag aayos nung… anong sports car yon? Pinapawisan pa din siya. Pero parang napakaspecial ng picture na ‘to eh. Ah… siguro dahil nakangiti siya. Ngayon ko lang siya nakitang nakangiti eh.
Ang ganda niya pala.
Napangiti ako at biglang bumilis ang tibok ng puso ko.
Shit! Hindi! Hindi! Hindi ko dapat iniisip tong mga bagay na to. Tinanggal ko na agad yung memory card at binalik sa tabi ng sim card niya. Sim card? Ayt! Bakit ko naman ba kukunin ang number niya. Tch. Nagtalukbong na lang ako pero hindi pa rin ako makatulog.
“FUUUUUUCK!” sigaw ko.
At biglang lumitaw sa isipan ko yung nalaman kong karumaldumal tungkol kay Nicolle. Yung nakita ko sa Personal Computer niya. Natawa ako na… basta. Ewan. Medyo parang nainis.
Nag imagine ako na nakaluhod sa tapat ko si Amgirl habang nagmamakaawa. Siguro ganito ang sasabihin niya :
“Sorry na po! Sorry po talaga sa lahat ng ginawa ko sa inyo master! Hinding hindi na po mauulit. Gagawin ko po lahat para mapatawad niyo po ako. Basta huwag niyo lang po akong ipa-expel sa school, kasi pag ginawa niyo po yon, hindi ko na po ulit kayo makikita. I’m sorry po, Master Blake! Sana din po, wag niyong ipagkalat yung nalaman niyo tungkol sakin. ”
Ay mali. Dapat English pala.
“”I’m sorry, Master Blake. I’m sorry, Prince Blake.”
Pwede na yon! Tapos eto naman ang sasabihin ko. Dahil mabait ako…
“Sige, AmGirl, pinapatawad na kita.”
Tapos magtatatalon siya sa tuwa.
“Really?! Oh, thank you. Thank you. Thank you so much, Prince Blake.”
At dahil hindi naman ako ganun katanga…
“Pero… sa isang kondisyon!”
Dahil wala na siyang choice…
“’I’ll do anything for you, Prince Blake.”
Magssmirk ako.
“Gusto ko, lagi kang nakasunod sakin. Pero, nakaluhod ka. Ok?”
At aagree siya, syempre.
“Ok, I’ll start right now!”
Tapos luluhod na siya at maglalakad ako palayo habang nakabuntot siya sa’kin. Ha!
Ang galing ko talaga.
Tinignan ko ang oras. Past 3 na hindi pa rin ako makatulog. Shit naman oh! Hindi na nga ako papasok mamaya, tutal wala namang training eh. Pero bakit ganon? Hindi talaga ako makatulog. Dahil kaya kay Tracy? Dahil kay Amgirl? Dahil napaiyak ko siya kanina? HAYYYYY! Hanggang ngayon, yung AmGirl na yon ang naiisip ko eh. Sigurado ako, hindi ko siya gusto pero gustong gusto ko siyang asarin. Gusto ko din siyang maging… girl— BASTA!
“BLAAAAAAAAAAKE!”
Nagulat ako pero hindi ako napabangon ng sigaw na yon ni Krungy. Nakatulog din pala ako sa kakaisip dun sa AmGirl na yon.
“Anong ginawa mo sa kwarto ko?! Saka bakit mo pinakelaman fb ko?! Saka bakit hindi ka pa bumangon dyan?! Saka bakit—”
Yep, galit na galit siya. Obvious naman diba? At ako naman, antok na antok. Bigla ko siyang hinila kaya napahiga siya sa kama at dinaganan ko siya ng dalawa kong paa. Ayaw na ayaw niya yon kaya nga ginawa ko eh. Ok! Nagising na ako. Naasar ko na si Krungy eh.
“Blake! Bitawan mo na ko! Sige na! Suko na ako! Bitawan mo na ako! I lost. You won. You won, ok?! Get off me!”
Hayy, ang sarap sa feeling. Ang sarap pakinggan pagka sinasabi ni Krungy na suko na siya. Binitawan ko na siya. Maawain naman ako eh kaya binayaan ko na siya. Binuksan ko na ang mga mata ko at nakita kong may dalang baso si Krungy. Aanuhin naman niya yung baso?
“Blake! Tayo!” sigaw niya.
Wala akong balak tumayo pero biglang binuhos sakin ni Krungy yung pagkalamig lamig na tubig na yon. Sino ba namang hindi magigising at mapapabangon don?! Lumabas na siya at ako naman dumiretso na sa bathroom ko para kumuha ng towel at maligo. Wala naman akong balak pumasok eh. Baka…ewan.
Bigla kong naalala yung mga gamit ni Amgirl. Ibabalik ko na lang yon tapos aalis na ako. Ipadala ko na nga lang kay Krungy! Ayt! Nagbago na ang isip ko, papasok na ako.
Bago ako pumasok sa school, dumaan muna ako sa mall para may bilhin. Binilisan ko na lang ang pagddrive.
Maaga akong pumasok sa classroom ngayon. Merong mangilan ngilang estudyante. Syempre, nagulat sila dahil ang pinakamaagang time na pumasok ako sa classroom ay ten minutes before class. Tinignan ko lang sila lahat at alam na nila ang ibig sabihin. Lalabas sila. Gnrip ko ang bag ko ng mahigpit at huminga ng malalim.
Ayt! Sa locker na nga lang niya! Lumabas na ako at pinagtanong tanong kung saan yung locker ni Amgirl. Syempre, hindi sila agad nakakasagot dahil nagugulat sila na kinakausap ko sila. Nang mahanap ko na kung saan, nakita ko si Amgirl na kagagaling lang don. Pinaalis ko muna siya para hindi niya ako makita. Nakakahiya no. Baka kung ano pang isipin niya.
“Paps!”
Napalingon ako at n\akita ko si Luke na tumatakbo papunta sakin. Tumigil ako at hinintay siya.”Ano paps?” tanong ko.
Ngumiti siya sakin. “Parang may balak ka dun sa—“
“Tch. Wala no,” sabat ko.
Hinampas niya ang braso ko at tumawa. “Imposible, Paps! Sino’ng niloloko mo?! Pinagtatanong mo nga kung ‘san locker niya eh.”
Umiling na lang ako sa sinabi niya at pinaalis na naming lahat ng tao sa hallway. Syempre, si Luke na ang bahala don. Tinatamad na akong sumigaw eh. Nang makaalis na silang lahat, tutok na tutok sa iPad niya.
“Paps, utusan mo nga yung isa sa mga babae mo. Sabihin mo humingi ng duplicate na susi sa locker ni Amgirl.” Tumango lang ito at sinabing ‘Ok’.
Ilang minute lang ang lumipas, merong sexy na babae na pumunta sa’min. NNgumiti ngiti siya sakin pero hindi ko pinapansin. Si Luke naman, inakbayan at nakipaghalikan na. Ayt. Kinuha ko yung susi sa kamay ng babae at binuksan na yung locker ni Amgirl. Linagay ko na yung paper bag doon pero yung susi, tinago ko na. Para, kung dumating ang panahon…
Bumalik na ako sa classroom naming at iniwan na si Luke na nakikipag-ano dun sa babae. Nakita ko ang upuan ni Amgirl. Nandoon na pala yung teacher naming. Umalis ako at nagstay na lang sa backgate para magyosi. Andun lang ako hanggang matapos ang first period; nakaupo lang sa hood ng sasakyan ng principal ng school. Paalis na sana ako pero meron akong narinig na dalawang lalaking nag uusap.Hindi na ako nagpahalata sa kanila. Sigurado naman kase aalis yung mga yon pagka nakita ako, paano ko pa maririnig yung pinag uusapan nila?
“Pare, sabihin naten, punta siya dito. Tapos…”
“Pare, paano natin ‘yun papupuntahin? Eh kung si Master nga kinakalaban niya eh!”
Master? Eh, ‘yun yung tawag nila sa akin ah. Teka, baka naman ibang Master ang sinasabi nila? Tch. Maiwan na nga ‘tong mga ‘to.
“Jackpot tayo don, pare. Ang ganda nung Englisherang ‘yon eh.”
Si Amgirl nga ang pinag uusapan nila. Bigla akong nainis at nagalit dahil may balak silang masama kay Amgirl. Hindi nila alam kung anong pinapasok nila. Teka, bakit ba ako nagagalit? Ano bang pakelam ko?
“Pare, nanggigigil ako sa kanya.”
Bastos ng mga to ah! Ayt! Naglakad ako papunta sa kanila, seryoso ang mukha ko. “Master!” bati nilang pareho sa’kin.
Tinignan ko lang sila ng masama sabay sapak dun sa maiitim na lalaki. Ang pangit pa niya! Akala niya bagay sila ni Amgirl? Ha! Mukha niya! Sinubukan akong pigilan nung isa niyang kasama pero sinipa ko siya sa tyan niya. Namalipit silang pareho. Syempre, malakas ang pwersa ng kamay at paa ko dahil player ako eh. Sinapak ko ulit yung sinipa ko sa tyan dahil patayo na siya. Naririnig ko silang magmakaawa pero hindi ko na pinapansin. Sinipa ko sa dibdib ng isang beses yung maiitim na lalaki.
“Binabastos niyo ba ‘yung babae?”
“Hindi po, Master.” Duguan na yung dalawa sa mukha. Ang hihina naman ng mga to. Ganun ganun lang susuko na?! Walang kachallenge challenge.
“’Wag niyo siyang pakialaman!” sigaw ko. Dahil ako lang ang pwedeng makialam sa kanya. Tinali ko ang sintas ng sapatos ko sabay apak dun sa yosi ko tapos umalis na ako at bumalik na sa classroom. Gago yung mga yon ah.
Dahil wala kaming permanent seating arrangement at kahit saan pwedeng umupo, tumabi ako kay AmGirl. Nakita ko ang tatlo. Aba! Pumasok sila. Nakapagitna si Krungy na dumadaldal kay Andrew na natutulog at kay Luke na may kachat sa iPad. Tch. Babae na naman. Hindi ko na pinansin si Amgirl. Lumayo siya ng konti. Bakit kaya hindi na lang siya umupo sa harapan kung ayaw niya akong katabi? Tch. Kaya hindi ko maiwasang isipin na malakas din ang tama net o sakin eh.
Hindi ko alam kung ano ang pinagsasasabi ng teacher na to kaya tumayo ako. “I’m not interested. Aalis na ako,” sinabi ko ng malakas. Napatingin lahat sa’kin. Nag unat ako at hinikab. “Bakit, may problema?” tanong ko sa teacher. Umiling lang siya kaya kinuha ko ‘yung bago kong bag (yung kahapon kasi hindi ko na ginamit), at umalis na. Bago ako lumabas ng pinto lumingon muna ako kay Amgirl na tutok na tutok sa notebook niya.
“Amgirl!” sigaw ko. Hindi siya tumingin. Kinuha ko yung notebook na sinusulat ng estdyanteng malapit sa’kin at binato kay Amgirl na nasalo naman niya kahit na nakatingin siya sa baba. Wow. Nagulat ang lahat sa ginawa niya.
“Piss off,” sabi niya. Nagsmirk lang ako sa kanya at kumindat. Iniling niya lang ang ulo niya at nakita kong inirapan niya ako. Hm. Kung alam niya lang na pinagtanggol ko siya, magbbow pa ‘to sa tapat ko.
Lumabas na ako ng soccer field para magpahangin. Wala namang masyadong araw ngayon kaya hindi mainit. Dun ako sa may ilalim ng puno sumandal. Sinindihan ko ang yosi ko at pumikit. Unang una kong nakita si Amgirl. Oh shit. Ayt. Baka ganito lang talaga. Kahit naman sa bar pagka pupumupunta ako don, ganito din ang nangyayari sa’kin pagka naiisip ko ‘yung mga babae eh. Pumikit ako. Babawi na nga lang ako ng tulog.
***
Pagkagising ko, madami ng estudyante sa may soccer field. Syempre, andito ako kaya lalo pang dumami. Merong mga nagpipicture sa’kin pero hindi ko na pinansin. Sanayan na lang naman kasi ‘yan eh. Tumayo na ako. Tignan ko nga kung nakita nan i Amgirl ‘yung nilagay ko sa locker niya.
Naglakad ako mag isa at naririnig ko ang mga tili ng babae na gustong gusto kong sapakin. Hi Prince, Hi Prince, Hi Prince, Hi Prince. Paulit ulit na lang ang pagbati nila sa’kin tapos ngingitingiti na ‘kala mo naman may panama sa ganda ni Tracy. Nang mapuno ako, napatigil ako at sumigaw, “PWEDE BANG MANAHIMIK KAYO?!”
With that, nanahimik na ang lahat. Hindi naman kasi ako katulad ni Luke na approachable at kung sinu sino lang ang nilalapitan Tahimik akong nakarating sa may locker ni Amgirl na saktong sakto, nagbubukas pa lang.
“Amgirl!” sigaw ko. Napatingin ang lahat sa akin maliban sa kanya. Napaka hard to get talaga ng babaeng to eh. Tch. Nagbulungan ang mga tao pero hindi ko na pinansin. “Hoy!” sigaw ko ulit pero katulad ng kanina, hindi niya ako pinansin. Naglakad ako papunta sa kanya na walang pakialam sa mga taong bumabati at ngumingiti sa’kin.
Kinalabit ko siya pero hindi siya tumingin. “Hoy,” sabi ko. “Parang hindi ka tinatawag ah.”
Humarap siya sakin at nagsmirk ako. “What do you want?” tanong niya.
Huminga ako ng malalim. “Wala naman,” lalo pa akong nagsmirk ng lumapit ako sa kanya. “May sasabihin lang ako sa’yo.”
“Important or not, I won’t listen,” sagot niya sabay saksak sa earphone niya sa tenga niya. Asan na ang manners ng babaeng ‘to?! Napasimangot ako. Bakit ba inis na inis sa’kin ‘tong babaeng ‘to? Pinapansin ko na nga, naiinis pa sa’kin. Ayt!
Nakatingin lang siya sa’kin, nakasimangot. Lalong lumalim ang simangot ko at tinulak ko siya sa locker niya. Linagay ko ang magkabilang kamay ko sa locker sa tabi niya. Nakatrap na siya sa’kin. Linapit ko ang mukha ko sa mukha ko. Flash. Sino ‘yon?
Napatingin ako sa pinanggalingan ng flash at bigla akong tinulak ni Amgirl tapos sinapak sa mukha. Nagulat ang lahat, pati ako. “Pagsisi—“
“Who cares?!” sigaw niya. Tinulak niya ulit ako. Binuksan niya ang locker at nakita niya ang paper bag. Hawak hawak ko pa din ang panga ko kung saan niya ako sinapak. Hindi ko na talaga kaya ‘tong babaeng ‘to! Makakatikim na talaga siya.
“Hoy!” sigaw ko. Kinuha niya yung laman nung paper bag. Yung phone na binili ko sa kanya kanina para bayaran yung sinira ko kagabi. Hinagis niya sa’kin yung phone pero binalik yung paper bag sa locker niya. “Hoy! Ang mahal niyan!” sabi ko sa kanya.
Tumalikod siya at patuloy ng lumakad. “It’s yours!”
Nakita ko ang mga tao sa paligid na nakatingin sakin. Sumimangot ako habang hawak hawak pa din ang panga ko. “Ano?!” sigaw ko. Nagsialisan silang lahat at sinundan ko na si Amgirl papunta sa classroom.
***
Katulad ng kanina, tumabi ako sa kanya pero kinalimutan ko na yung pagsapak niya kanina sa’kin. Makakatikim din ‘to. Meron naman akong panlaban sa kanya eh. Nilapit ko ang upuan ko sa upuan niya. “Psst… Uy, Amgirl!”
Lumingon siya sa’kin. Nagsmirk ako. Tinignan niya ako ng masama pero hindi siya nagsalita. Linayo pa nga niya upuan niya eh. Masyado namang pa hard to get tong babaeng to. Si Blake Perez na nga lumalapit eh! Lalo pa akong lumapit sa kanya at bumulong ulit.
“Pst. AmGirl! May nalaman akong karumaldumal.”
“What’s in it to me?” Ang sungit talaga nitong babaeng to. Nakakasira ng araw eh.Sobrang naiinis na ako dito ah!
“…tungkol sayo.” Sa loob loob ko, excited na akong masabi sa kanya yung nalaman ko. Sa loob loob ko, tawang tawa na ako. Sa loob loob ko, she’s dead.
“Gimme a break.”
“Hindi mo ba itatanong kung paano ko nalaman kung saan ka nakatira?”
Tinignan niya ulit ako ng masama at pinagtaasan pa ng kilay. Aba! Kung hindi lang talaga to babae, sinapak ko na to kanina pa eh.
“Know what, I don’t give a single shit. Leave me alone. You’re just a nightmare.”
“Sabi mo eh.” Humarap na ako sa board. Nightmare pala ha? Tignan natin ngayon
“Well, kasi, AmGirl, para sakin hindi panaginip yung malaman ko na may gusto ang isang Nicolle Lopez Lee sa Paps ko na si Andrew Bailey.”
“WHAT?!”
Bigla siyang napasigaw at ako naman, binigyan ko siya ng kahindik hindik na evil smile. Sa sobrang lakas ng sigaw niya, nabulabog ang lahat kaya naman napatingin samin ang panot na teacher samin.
“The two of you at the back, get out!” Natawa ako. Hindi niya ata napansin na ako ang pinapalabas niya. Hindi na ako nagdalawang isip na tumayo. Gusto ko naman talagang umalis dito eh. Pagkatayo ko, sumigaw bigla si Krungy.Oo nga pala, nakalimutan ko, pumasok din pala sila.
“Bakit naman sila lang, sir?! Unfair naman oh! Maingay din naman ako ah. Palabasin mo na ako! Nakakagulo ako sa klase diba?!! Dali, sabihin mo lang sakin ‘get out’ lalabas agad ako!” PInagtinginan siya ng lahat kaya natawa na lang ako.
Natawa din si Luke sa ginawa ni Krungy kaya binatukan niya to at syempre, nagalit tong si Krungy kaya gumanti siya ng batok din. “Bakit ka ba nambabatok? Ha?! What the hell is your problem?! You want a fight?!” sigaw ni Luke kay Krungy.
Sumigaw din si Krungy. “Eh bakit ikaw?! Nambatok ka din naman eh! You did it first, asshole!”
Nagising si Andrew sa sigawan ng dalawa kaya nakisali na din siya sa gulo. “Ssh! Ang ingay niyo ah. Hindi niyo ba nakita, may natutulog ditto?! HAAA?!” Nakita kong inapakan ni Andrew ang paa ni Krungy kaya hinampas siya sa braso.Napansin kong tumatawa na din si Amgirl.
“Bakit mo naman tinapakan ang paa ko, Andrew?! You want a fight, too?!” sabi ni Krungy.
Biglang sumingit si Luke. “Maingay ka kasi… BLABBERMOUTH! PALENGKERA!”
“And look who’s talking, the great Luke Sy.”
“ANG INGAY NIYONG DALAWA!!!!” sigaw ni Andrew.
“Sleeping Beauty!” Yun naman ang sinigaw ng dalawa kay Andrew. Hindi ko na mapigilan pa kaya, tumawa ako ng malakas na malakas na malakas. Napalingon sakin ang tatlo at hinagisan ako ng notebooks.
“THE FOUR OF YOU INCLUDING THAT GIRL AT THE BACK…. GET OUT OF THIS CLASSROOM NOW!”
Naghigh five kaming apat sa tuwa. Sabay sabay naming kinuha yung mga bag namin. Well, ganyan talaga pagka magkakasama kami…. RIOT!
Paglabas naming ng classroom, kaagad kong hinawakan ang wrist ni AmGirl at hinila siya papunta sa backgate. Tahimik kasi sa backgate, walang tao. Walang bantay. At dahil pa hard to get tong babaeng to, pumapalag. At dahil naman malakas ako at mahigpit ang pagkakahawak ko sa kanya, hindi siya makatakas. Muscleman ata to! Pagdating naming sa backgate, syempre, rinatrat ako ng sigaw. Anak ng! Ang sakit sa tenga oh!
“WHY DON’T YOU LAY OFF ME?! I’M NOT YOUR PET, OK?! LAY OFF ME!”
“Well, don’t you worry, Amgirl kasi magsimula ngayon, you’re my pet… DOG!”
“Who are you calling dog, dog?!”
“Tayong dalawa lang naman dito diba?! Kaya malamang, ikaw! Stupid. Kunwari nakasalamin, napakastupid naman!” Inirapan niya ako tapos nagsimulang magwalk out. Dahil ‘di ko naman gawaing maghabol sa babae, qinuote ko nalang ang sinabi niya at boses babae pa.
“OMG!!! I almost pissed myself because of this fantasy. I feel like I am in heaven. Andrew, Andrew, Andrew. Your name is the music to my ears. Your smile is the sun that keeps me warm. Your eyes are the stars in my sky. Oh Andrew… why do you make me feel this way? How do you make me feel this way? Why? How?” Habang ginagawa ko ‘yon, halos masuka ako at mapatalon sa sobrang tawa. Kakaiba talaga ‘tong Amgirl na ‘to eh.
Pagkasabi ko non, napatigil siya, lumingon at nagkalad papunta sakin. Ako naman todo smile.
“So, it’s you?” tanong niya sakin habang nakataas ang kilay.
“Ha?” sagot ko, habang nakataas din ang kilay ko pero hindi pa rin nawawala ang ngiti ko.
“You.Put.Password.”
“Dun sa folder mo sa computer mo? Yep.” Tumawa ako ng malakas at hinampas niya ako… ng malakas! Grabe ang lakas ng hampas niya! Kala mo lalake! Hindi pa nga ako nakakarecover dun sa pagsapak niya sa’kin kanina eh… Hindi siya tumigil sa panghahampas sakin kaya hinawakan ko yung dalawang kamay niya at nilapit yung mukha ko sa mukha niya. Nakatitig lang kaming dalawa sa isa’t isa.
“Sige, AmGirl, subukan mong magsalita… hahalikan kita.” Tumigil siya sa pagsasalita, umiiling. Nakapikit pa. Kinausap ko siya ng ganito ang posisyon namin, palayo siya ng palayo at ako naman palapit ng palapit.
“AmGirl… alam mong may proweba ako na gusto… ay mali, in love ka sa Paps ko. Alam mo ba na since brirth magkasama na kami niyan? Memoryado ko na si Andrew. Madali lang namang sabihin sa kanya na gusto mo siya at madali lang naman siyang maniwala. Oo nga pala, kahit idelete mo pa yung folder mo, nacopy ko na yon sa flashdrive ko kaya, wala ka ng kawala.”
Magsasalita na sana siya pero nilapit ko pa yung mukha ko sa kanya. Pumikit siya tapos lumayo ulit.
“Well, wag kang mag alala, hindi ko naman sasabihin sa kanya yung nalaman ko eh. Kasi, magagalit siya sayo. Baka akalain niya, nagttake advantage ka lang. Ganun kasi si Papa Andrew, pagka nalaman niya na yung kaibigan niyang babae, may gusto sa kanya, nagagalit siya. Gusto mo ba yon? Kaya ingat ka, AmGirl, baka ka madulas.
Magsasalita na naman siya at linapit ko ulit yung mukha ko sa kanya. Dahil don, nanahimik na lang siya.
“Mapagkakatiwalaan naman ako eh…. pero…” Lumalim ang simangot niya at titig sakin. Sa malapitan pala, maganda naman tong stupid na Amgirl na ‘to eh. Well, anyway, ganun talaga ako. Pagka ginawan kita ng pabor, laging may kapalit. “…sa isang kondisyon.”
NICOLLE’S POV
I want to die.
After that incident with the great Blake Perez, I felt horrible. I really feel bad. Damn! What did I get myself into?! This is so ridiculous! I am so ridiculous! I went straight to the school clinic to get some permission to leave this anguish. I wanna rest. I think I’m going to be sick.
I walked home without anything going in my mind. I faced my computer to make another folder where I would be writing in my everyday misery. It’s kind of a diary, the only difference is, there’s no good thing happening here. Just, always just bad, unfortunate desolation. Redundant or not, words cannot express how much I am suffering here. Immediately, I set the password. Well, just in case that monster break in again.
Then I typed everything. Everything. Every suffering, sorrow and torment.
Damn it.
Right after I finished, someone knocked on the door. I saved this document and turned my computer off immediately. I opened the door and with this wicked surprise flowing over me, I closed it fast and loudly. After seconds, I opened the door again.
It was that girl from the cafeteria. The redhead girl. That girl in front of me in the class. Yeah, that girl who was so funny this morning. The girl beside Andrew and what was the name of the other guy? Lucas? Whatever. Anyway, what the hell is she doing here?
I noticed she was touching her forehead and moaning like she just got her foot cut off. Her eyes were a bit teary, and without asking for permission, she barged inside my unit. God! What’s with people barging in my unit?! She went straight to the kitchen. And how did she know where my kitchen is? I stayed there inside the living room. I still have not overcame with the shock so I don’t think I am ready to move around.
When she went back to the living room, she was pressing ice right on her forehead and eating a chocolate bar. My last chocolate bar! And I can’t even complain!
“What happened to you?” I asked with an odd look on my face.
“Bakit ba kasi sinarado mo kaagad yung pinto? Nakita mo namang nandun ako diba?” She pouted and laid herself down my couch. Well, yeah, I admit. She’s kinda cute. Immature, yeah but her personality’s kinda pleasing to my eyes. She’s like Monster, only cuter. And respectful. And not violent. And not bossy. And female, of course.
Can’t believe she’s just my age.
Minutes later and I was still standing in front of her, still a bit surprised. I was observing her intently when she breathed deeply. She stood up and opened her eyes. She removed the ice compress and pointed to his swollen forehead. “You.did.this.to.me.cousin.”
What?! Did I hear that right? She called me cousin?? For Chipe’s sake. I don’t even know what her name is, and suddenly she’s my cousin? What? This is insane. “What?!” was all I could manage to say.
She smiled. “Technically, oo! I’m your cousin-in-law”
“What are you talking about?! I’m not even married. Are you out of your freaking mind?!” I wanted to laugh at her so badly but if I did, who knows what she’s capable of doing to me, right? Out of the blue, my so-called “cousin-in-law” took both my hands.
“Nicolle Lee, will you be—“
I pushed her out the door, without thinking about it. Breahtless, I locked the door and shouted, “No offense meant!” I sighed in relief.
“I heard you in the backgate!” she shouted back.
“What backgate?!” Panic started to surge through my systems. Does she know?
Tell you what, kill me now!
“Yeah, you and Blake! Ok, gotta go!”
And I never heard anything from her again.
With what she said, it came flashing back to me. What happened in the backgate. That sick bastard! I want to punch him straight in the guts and chop him then bury his chopped body under the earth’s core.
So, this is what happened…
We're still on the same position. He’s been talking and blabbing and boasting about how many girls would die to touch him, to see him or just to hear his name. I rolled my eyes, of course but I couldn’t say anything because he was threatening to kiss me, and uh uh. Nah, I’d rather die right at that moment.
Finally, after years of bringing honor and glory and pride in his own name, he asked, "So, ano AmGirl?" His face is even closer to mine and I can feel the cold sweat coming out of my skin. I groaned internally. I could really use a black hole right now. Like, really, really, right now. I hate this. My heart then started to beat so fast.
He smirked. "Ano nga AmGirl? You do a favor for me and I do favor for you too. I will keep your secret a secret and you will help me get her back, got that?”
"You’re a moron! How could I help you get her back?! What the hell do I do?! Beg? Kneel in front of her?! If she’s not into you anymore, let her be!” I stiffened and closed my eyes as I felt his face closer to mine.
"Magiging girlfriend kita hanggang balikan niya lang ako, para lang wala ng lumapit na ibang babae sa’kin at itatago ko yung secret mo na may gusto ka kay Andrew, oks ba yon?"
I tried hard to free myself but it just didn’t work. He’s so damn strong! And I couldn’t move or… I don’t even want to think about that gross thing.
Closer...
Closer....
Closer....
What am I gon do?! I just closed my eyes and think this is a nightmare but the more I feel his breath, the more it dawns on me that this ain’t a joke, man! “Yeah, ok! Deal deal! Let go of me!” I opened my eyes and saw him diverge a bit from me, but he still had his hands around my arms. This is hell! He is one real freaking monster!
"Then say it, AmGirl!"
"SAY WHAT?!!" I shouted as loudly as I can in front of his face.
"You're officially mine. Say it or I'll really kiss you!! Nicolle Lopez Lee is....."
I gulped.
"OFFICIALLY BLAKE'S!!!!"
He let go of me and I tried to punch him but he just easily ditched my hit. I narrowed my eyes. “Break it, you’ll know what it’s like to live in a living hell,” he warned.
He was so damn serious, it’s getting scary.
That’s when I walked out and started feeling sick. I mean, who wouldn’t?! It’s not even a deal! It’s a freaking black mail!