SLAM DUNK: COLLEGE MATCHES
CHAPTER 108: Tokyo Vs. Akita
(Ps: Typo Errors Ahead!)
THIRD PERSON'S POV
*** Locker Room ***
Nang matapos ang 1st half. Ang lahat ng players ay pumunta sa kani-kanilang locker room area para sa sariling pagtipon. Si Hanamichi ay nakangising umupo sa upuang bakal bago uminom ng malamig na hydration drink. Lumapit si Haruko sa kanya at inabutan ito ng malinis na bimpo.
"Sakuragi." Tawag ni Haruko sa kanya.
"Halos maligo mo na yung pawis mo. Gusto mo bang punasan ko para sayo?"
Biglang naibuga ni Hanamichi ang kanyang iniinom dahil sa sinabi ni Haruko. Namumula ang kanyang mukha nang mapatingin siya dito.
"H-Haruko..." Utal-utal niyang sambit dahil naghahalo sa kanyang emosyon ang kaba at kilig. Hindi siya makaayos.
Ngumiti at mahinang napatawa na lang si Haruko. Natatawa siya sa ekspresiyon ni Hanamichi.
"Matagal na tayong magkakilala, Sakuragi. Hanggang ngayon ba ay nahihiya ka parin sakin?" Nakangiting tanong ni Haruko saka itinaas ang hawak na bimpo.
Akmang pupunasan niya ito nang hawakan ni Hanamichi ang kanyang kamay.
"W-w-wag na, H-Haruko... n-nakakahiya..."
Utal at yumuko na lang si Hanamichi nang sabihin niya yun. Napatingin naman si Haruko sa magkabilang tenga niya na namumula. Tumawa ulit si Haruko at pinunasan niya si Hanamichi.
Sa ulo, sa mukha at leeg.
Ang lahat ng players na kasama nila sa loob ay napatingin sa kalapitan ng dalawa.
"Sana ol." Tanging sabi ni Sendoh.
Naging normal ang lahat nang pumalakpak si Coach Zakusa. Tumingin silang lahat sa kanya.
"Okay! Okay, Team! Makinig kayo!" Tawag ng Coach sa kanila.
"Ang pag-uusapan natin ngayon ay ang tungkol sa magiging taktika natin sa 2nd half. Panigurado... Na ang kabilang kuponan ngayon ay nagplano na rin ng maigi para talunin tayo sa match na'to at yun ang hindi ko hahayaan." Panimula ni Coach Zakusa.
Tumuwid ng tayo si Hanamichi dahil kutob nyang mahalagang kataga ang sasabihin nito.
"Twelve players kayong nandito at ang iba sa inyo ay napuruhan, Fukuda, Jin at Daisho." Coach Zakusa
"Maayos na ang pakiramdam ko. Pwede na akong maglaro." Sabi ni Jin.
"Ganun din ako." Fukuda
"Ako rin, hindi naman grabe yung nangyari sakin." Sabi din ni Daisho.
"Mainam naman kung ganun. Kailangan parin kayo sa game, hindi pwede hindi." Coach Zakusa
"Bubuo ba tayo ng bagong line-up Zakusa?" Tanong ni Maki sa kaniya.
Tumango naman si Coach Zakusa. "Para sa 2nd half starting five, makinig."
Nakinig naman ang lahat sa kanya.
"Ang ipapasok ko ay si Maki, Sendoh, Watanabe, Nishizaki at Sakuragi." Anunsyo ni Coach Zakusa.
Tumaas ang isang kilay ni Kiyota nang hindi siya nasali sa binanggit ni Coach Zakusa.
"Ayos! Kasali parin ang henyo!" Tuwang sabi ni Hanamichi.
"Dapat lang Sakuragi." Sagot ni Haruko na ikinatingin niya. "Isa ka kase sa mahalagang player na dapat ipasok. Kung wala ka sa loob ng court, mahihirapan ang team na kunin ang rebound." Dagdag pa ni Haruko.
Yumukom naman ng kamao si Hanamichi saka huminga ng malalim.
"Wag kang mag-alala, Haruko. Sinusumpa kong ako parin nag magiging Hari ng Rebound hanggang da kaduluhan ng laro." Sagot ni Hanamichi sa kanya.
"Oyy teka lang, sandali! Zakusa naman, bakit ganun? Bakit wala ako sa starting line-up ng 2nd half?" Mangiyak na tanong ni Kiyota sa kanya.
Tiningnan naman siya ni Coach Zakusa.
"May dalawang foul kana, Kiyota. Kailangan muna kitang ibangko." Sagot nito.
Pero hindi parin kumbinsido si Kiyota.
"Hindi katanggap-tanggap! Pareho lang naman kami ng Unggoy na yan ah? Pareho lang kaming may dalawang foul!" Maktol pa nito habang nakaturo kay Hanamichi.
Naningkit naman ang mga mata ni Sakuragi.
"Matsing ka! Wag kang mandamay! Kasalanan ko bang isa kang mahinang nilalang? NYAHAHAHAH!"
"Tumigil ka, mataas lang ang stamina mo kaysa sakin pero mas magaling parin ako sayo!"
Tiningnan siya ng masama ni Hanamichi.
"Hoy tama na... Kiyota, kailangan muna kitang ibangko." Sabat ulit ni Coach Zakusa.
"Bakit nga ganun?" Tanong ulit ni Kiyota na tila hindi parin maintindihan ang lahat.
"Kase isa ka sa magiging weapon ng team kung sakaling may mangyaring masama kay Sakuragi sa court. Hindi ko kayo pwedeng pagsabayin sa pagkakataong ito." Sagot ni Coach Zakusa.
Mas lalong nagtaka ang lahat sa turan niya.
"Hindi ko maintindihan. Explanation please?" Tanong ni Sendoh.
"Ganito yun. Naobserbahan ko sa 1st half na kapag sinabay ko si Sakuragi at Kiyota ay tataas ang offense treat natin pero yun naman ang magiging benefits ng kalaban para makapuntos." Sagot ni Coach Zakusa.
Kumunot naman ang noo nila. Hindi parin nila maintindihan ang ibig nitong sabihin.
"Hindi ko talaga maintindihan hehehe..." Napakamot na lang si Sakuragi sa pisngi.
Napabuga na lang ng hangin si Coach Zakusa at nagsalita sa isipan.
Gusto maging MVP pero ang hina naman ng utak. Pwede ba yun?
"Okay ganito na lang. Hayaan niyong magtanong ako sa inyo. Alin ang mas mahalaga... OFFENSE o DEFENSE?" tanong niya sa lahat.
Medyo nagulat ang lahat sa tinanong niya. Napaisip naman sila kung alin ang mahalaga.
OPENSA
o
DEPENSA?
Sandali silang natahimik hanggang si Fujima ang unang sumagot.
"Offense." Sagot nito.
"Justify your choice." Sabi ni Coach Zakusa.
Tumango naman si Fujima.
"Opensa ang mahalaga sa laban. Ang opensa ang dahilan kung bakit kayang manalo ng isang Team. Sa opensa nakadepende ang tagumpay ng kuponan. Kapag hindi marunong o mahina sa opensa ang isang manlalaro ay may posibilidad na maari yung ikapahamak ng team lalo na kapag sa kanya ipinasa ang bola..." Sagot ni Fujima.
Napitlag naman si Hanamichi dahil parang pinapatamaan siya ni Fujima kahit hindi naman. Naalala niya yung mga araw nung baguhan pa siya sa basketball.
Mahina si Hanamichi dati sa opensa kaya naagawan siya bola mula sa kalaban niyang mahusay sa depensa at interceptor.
"Kung kaya't ang OPENSA ang mahalaga. Maraming sa team natin ang magaling sa opensa kaya nakatungtong tayo sa final match ngayon." Dagdag pa ni Fujima.
Sumang-ayon naman ang iba sa sinagot ni Fujima.
"May punto si Fujima. Ang opensa ang mahalaga sa isang laro." Sang-ayon ni Maki.
Ganun din si Sendoh, Hanagata, Kiyota at ang iba pa.
Mahinang tumawa at napailing na lang si Coach Zakusa na ikinataka nila.
"Tama ang sinabi mo, Fujima." Sabi nito na mahina paring tumatawa.
Tumikhim muna siya saka tiningnan ang mga kasamahan ng seryoso.
"Yan ba ang paniniwala niyo?" Seryosong tanong nito.
Tumango naman sila maliban kay Sakuragi.
"Kung ganun, kayong mga sumang-ayon... Kung yan ang magiging pananaw niyo ay matatalo ang Team natin." Natigilan silang lahat sa sinabi ni Coach Zakusa.
"A-ano?" Takang tanong ni Fujima.
"Tama ang narinig niyo. Kung mas naniniwala kayo sa OPENSA ay may posibilidad na matatalo ang Team natin."
"Hindi ko maintindihan. Paano mo nasabi?" Tanong ni Fujima tila gustong alamin ang dahilan.
"OFFENSE wins the games,
but DEFENSE wins the championships." Sagot ni Coach Zakusa.
Natahimik silang lahat.
"Walang tama o mali sa tanong ko. Parehong nakakatulong ang opensa at depensa sa laban, pero pipiliin natin ang MAS nakakatulong sa laban. So, let me justify also my choice para maintindihan niyo. At kapag pinaliwanag ko na, alam niyo na ang gagawin sa 2nd half." Sabi pa ng Coach.
"DEPENSA ang mas mahalaga sa bawat laro. Sinabi sakin ng Papa ko noon na kasali noon sa National Men's Basketball ng Japan Team. Siya mismo ang nakasaksi kung ano ang kahalagahan ng depensa. Sa bawat puntos ng kalaban o sunod-sunod na tira ay ang depensiba ang mas nakakaalam sa susunod na mangyayari, alam ng depensiba ang takbo ng laro. Diba Maki at Ikegami?" Tanong ni Coach Zakusa sa dalawa.
Tumango si Maki at Ikegami sa tinuran niya.
"Ikaw, Maki. Isa ka sa pinakamahusay na depensiba sa Kanagawa kaya naging Star Player ka. At ikaw naman Ikegami, bilang defesive specialist, marami kang alam sa taktika ng opensa kaya may depensa ka agad na ipangtapat kaya nagiging back-up ka dahil mas alam mo ang takbo ng laro."
Tahimik silang tumango sa sinabi ng Coach.
"Ako, na dating player ng Toyotama. Masasabi kong Depensa ang mas mahalaga. Pero more on offense skilled ang Toyotama kaya hindi namin nabibigyan ng pansin ang depensa. Mataas ang intensity rate ng Toyotama sa opensa 80% at 20% sa depensa. Kaya yung sumunod sa batch namin ay natatalo na sa final district games. Palaging pangalawa sa Osaka. At isa ka sa tumalo noon sa Toyotama, Sakuragi." Paliwanag ni Coach Zakusa habang nakaturo kay Hanamichi.
Tumango naman si Hanamichi sa kanya. Bigla namang pumasok sa kanyang isipan yung laban nila dati sa Toyotama. Naalala niya kung gaano kagaling sa opensa ang Team na yun, mabilis, mahusay at hindi mapigilan. Pero ang isa sa napansin noon ng Shohoku Team ay ang kanilang depensa. Mahina sila sa bagay na yun at tuluyang natalo.
"Uulitin ko. OFFENSE wins the games, but DEFENSE wins the championships." Pag-uulit ni Coach Zakusa sa kataga.
Ang simoy sa loob ng locker room ng Tokyo Team ay nabago. Ngayon naiintindihan na nila.
Naintindihan na rin nila kung bakit napakahusay sa depensa at intercept ng Akita Team. Dahil binabasa pala nila ang offense skill ng Tokyo Team at yun ang ginagamit nila para makapuntos.
Tumunog ang time buzzer ng gymnasium na ikinatingin nila sa pintuan.
"Magsisimula na ang second half." Sabi ni Mari sa kanila.
Uminom muna sila ng tubig saka inayos ang sarili. 5 minutes na lang magsisismula na, kailangan na nilang bumalik para maghanda.
Lumabas na silang lahat maliban kay Hanamichi.
"Nako po..." Tiningnan niya si Haruko. "Myloves, mauna kayo. Magsi-cr muna ako." Sabi ni Hanamichi saka tumakbo sa cr para umihi.
Naiwang namumula ang mukha ni Haruko. "O-okay..."
*** G Y M N A S I U M ***
5 minutes na lang at masisimula na ang 2nd half. Ang mga tao sa gymnasium ay kanya-kanya nang hiyawan pati na ang mga Cheering squad.
"AKITAAAAAAA!
AKITA!
AKITA!
AKITA!"
"TOKYOOOOOOO!
FIGHT OH!
FIGHT OH!
FIGHT OH!"
Kanya-kanya ring hambalus ng plastic bottles sa railings dahil sa second half na magkakaalaman.
Kung aling kuponan ang mahihirang bilang NUMBER 1 GREAT TEAM ng Japan College Matches at maglalaro sa Intercollegiate Matches.
Samantala sina Akagi at ang iba pang kasamahan nito ay katabi nang nakaupo si Coach Anzai. Sa gitna naman ay si Coach Taoka at sa likuran niya nakaupo ang dating Ryonan Players, si Coach Takato naman ay nasa kaliwa kasama rin ang dating Kainan Players.
Sa mga oras ito ay siya namang pagdating ni Hasegawa at Ouzumi kasama ang mga kapatid ni Ikegami na si Reiji at Rouji.
"Tokyo... Tokyo... Tokyo--- AHA!" Tinuro ni Rouji ang scoring board.
"L-Lamang sila." Reiji
"Mga Tol, dito!" Tawag ni Koshino sa kanila at tinawag pa ang mga ito.
Lumapit ang apat sa kanya.
"Pambihira, nahuli kami. Ang dami kaseng customer kanina sa restaurant." Sabi ni Ouzumi.
Napatingin naman si Akagi sa kanya. Tila may namumuong kuryente sa mga titig nila.
"Ano ba Akagi wag mong tingnan si Ouzumi ng ganyan, pareho naman kayong hindi na naglalaro ng basketball." Awat sa kanila ni Kogure.
"Aba, nandito rin pala si Coach Taoka, Kuya oh." Sabi ni Reiji.
"Makikimarites din siguro." Bulong ni Rouji.
Nainis naman si Coach Taoka at napasabi na lang sa isipan.
Tuktukan ko kayong magkapatid eh.
3 minutes, ay siya namang paglabas ng parehong kuponan sa magkabilang pinto.
Mas lalong naghiyawan ang mga tao. Halos mabingi sila sa sobrang lakas. Pukpok ng mga plastic bottles at tambulan ng mga taiku drummers. Tila maihahalintulad sa magarbong festival.
"Ang grandeeeeeeee!" Tila naging hugis puso ang mga mata ni Reiji.
"Pa singiiiiiiiiit!" sigaw ng isang binata at dali-daling tumungo sa lugar ng Ryonan Team.
Humihingal itong umupo sa tabi ni Rouji.
"Sira ulo ka Menaide! Bakit ngayon ka lang?!" Inis na tanong ni Reiji sa kanya.
"Maling pinto yung napasok ko, atsaka hinabol ako ng itim na pusa kanina. Nakakatakot talaga!" Sagot nito.
"Lokohin mo lelang mo. Pusa naghahabol? Bulok na yang palusot mo, gaya-gaya ka lang sa Kuya mo!" Masungit na sagot ni Rouji.
Napabuga na lang ng hangin si Coach Taoka. Si Menaide Sendoh ay ang half-brother ni Akira Sendoh. 3 years old pa lang si Sendoh nang magdivorce ang parents niya at nagpakasal ulit sa bagong kasintahan. Malapit si Sendoh sa kanyang Stepmother at half-brother niya, ang stepmother pa niya mismo ang nagbibigay ng allowances niya at sa biological mother naman siya nag-iistay dito sa Tokyo.
Akira Sendoh at Menaide Sendoh, AkiraMenaide ibig sabihin Laban lang o Huwag susuko.
"HANDA NA BA ANG LAHAT?!" Tanong ni Coach Kawarama sa kanyang mga players.
"OPO!" sagot nilang lahat.
Ang mga players ang Akita Team ay bumalik sa kondisyon ang kanilang pangangatawan. Lalo na sina Itakura at Kishimoto, handa na silang bumalik ulit sa court. Parehong may band aid sa mukha ang dalawa.
Samantala sina Fukuda, Jin at Daisho ay ganun din. May band aid sa gilid ng isang mata ni Fukuda, si Jin naman may nakapalibot na benda sa tiyan at stamp cooler para lumamig ang pakiramdam niya. Si Daisho naman ay may suot ng puting pad sa kanang kamay.
Handa na sila pareho.
"Teka lang, wala ata si Hanamichi?" Tanong ni Takamiya nang mapansin nilang wala pa si Hanamichi.
"Nasaan kaya ang lokong yun?" Tanong ni Mito.
"Baka may pa grand entrance yun." Sabat ni Ohkusu.
"Parang ganun na nga." Sang-ayon ni Noma.
Pinili ni Coach Kawarama ang kanyang starting five sa 2nd half. Ang kanyang mga pinili at si Fukatsu, Matsumoto, Masashi, Mikio at Kishimoto.
Mas pinalakas na line-up.
Naghanda na sina Maki, Sendoh, Watanabe at Nishizaki.
"Wala parin ba si Sakuragi?" Tanong ni Coach Zakusa.
"Ewan ko sa baliw na yun. Parang hindi lang ihi yung pinunta sa cr, baka naglabas pa ng sama ng loob." Sagot ni Kiyota.
Tumunog ulit ang time-buzzer ng court. Ubos na ang natitirang minuto, kailangan nang ipagpatuloy ang laro.
"Nasaan na ba siya?!" Naiirita na si Coach Zakusa.
Nakita nilang naglakad na sa gitna ang referee at hawak na ang bola, pumito ito.
(Pumito...)
"Tayo na Team!" Sigaw ni Fukatsu at naglakad na sila papasok sa court.
Naghiyawan ng malakas ang tagasuporta nila.
"Ano ba yan! Magsisimula na! Pahamak talaga ang pulang unggoy na yun!" Tiningnan ni Coach Zakusa ang mga naiwang players na pwedeng ipalit kay Hanamichi.
"Hanagata, pumasok ka." Sabi nito.
Tumango naman si Hanagata.
"Buti nga sa unggoy na yun, napalitan siya NYAHAHAHAH!" humalakhak di Kiyota.
Inayos na ng Tokyo Starting Five ang kanilang mga jersey saka naglakad papasok sa court. Unang pumasok ay si Maki, Sendoh, Watanabe at Nishizaki.
Papasok na sana si Hanagata ng may sumigaw.
"HOOOOOOOOOOYYYY!!"
Napatingin silang lahat sa baliw na sumigaw. At doon nakita nila si Hanamichi na hingal na hingal.
"Ano ba yan sumisigaw na lang ng biglaan.
Sira ulo ata yang Sakuragi na yan eh.
Gunggong talaga."
"Sori bekus I'm late." English ni Hanamichi.
"Aysos dalian mo na, gunggong!" Inis na sigaw ni Coach Zakusa sa kanya.
Tumakbo naman si Hanamichi sa gawi ni Hanagata.
"Paano ba yan pangalawang labo. Sadyang kakampi ko parin ang pagkakataon. Hindi pumapayag na palitan ako." Pagmamayabang niya.
Inirapan lang siya ni Hanagata.
"Reserbahin mo yang kayabangan mo mamaya sa laro, sige na pumasok ka na." Sabi ni Hanagata sa kanya saka hinampas ang pwetan ni Hanamichi.
*Pakk!*
"It's time to shine, Mr. Aspirant MVP." ngumiti si Hanagata sa kanya.
Tumango naman si Hanamichi saka sumunod na sa apat.
Ngayon ay nagharap na ang sampung players na mas lalong ikinalakas ng hiyawan.
"Ang ingay na." Reklamo ni Rukawa.
"Centers, lapit." Sabi ng Referee.
Si Hanamichi ang lumapit bilang centro, sa Akita Team naman ay si Mikio.
Ngumisi si Hanamichi.
220 centimeters na si Mikio Kawata laban sa 205 centimeters na si Hanamichi Sakuragi.
Huminga ng malalim si Haruko na parehong magkadikit ang palad. Sina Akagi, Ouzumi at Takasago naman ay nakapukos sa jump ball.
"Grabe, ang tangkad ng isang yun oh. Kaya kaya siya nung pulang buhok?" Tanong ni Rouji.
"Aba ang galing, makikita ko agad si Kuya Akira na maglaro." Nakangiting sabi ni Menaide.
Napadpad ang tingin niya nang makita niya ang pamilyar na opponent friend.
"Huh? Si Kairo yun ah?" Menaide
Nahuli naman ni Kairo yung tingin niya. Tiningnan lang siya ng masama nito. Sumalubong ang kilay niya sa ekspresiyon nito.
"Suplado eh noh." sabi pa niya.
Nagtinginan ng mata sa mata si Mikio at Sakuragi.
"Ito ang unang beses na makipag jump ball ako sayo, Sakuragi." Sabi ni Mikio sa kanya.
"Ako rin, at patutunayan ko sayo na hindi ang laki mo ang magpapatalo sakin." Ngising sagot ni Hanamichi.
Ang Referee ay napagitnaan nilang dalawa.
Pumito ulit ang Referee at saka hinagis ang bola sa itaas.
*Hinagis...*
Parehong nakahangad sina Hanamichi at Mikio saka sabay na tumalon.
Ang mga players na nasa likuran ng dalawang center-player ay naghanda para makuha ang bola.
"Mikio!" Coach Kawarama
"Kaya mo yan, Sakuragi!" Sigaw ni Coach Zakusa.
Ang lahat ay laglag panga nang makita nila ang talon ni Hanamichi. Hindi normal ang taas ng kanyang talon, sa talon pa lang ay masasabing hindi siya ordinaryong player.
"A-ang taas." Sabi ni Mikio sa isip habang inaabot nag bola.
1 inch na lang ang lapit niya sa kamay nang...
*Pakk!*
Si Sakuragi ang nakaabot sa bola.
"AYOOOOOOSSS!
YAHOOOOOO!
SAKURAGI!!!"
"Nice jump, Sakuragi!" Sigaw ni Haruko.
Ang bolang napalpal ni Hanamichi ay tumalbog sa gawi ni Watanabe.
"TOKYOOOOOO OPENSA!
OPENSA!
OPENSA!"
Mabilis na idinribol ni Watanabe ang bola patungo sa half court ng Tokyo Team. Nang makalagpas siya sa division line ay si Kishimoto agad ang bumungad sa kanya.
Biglang nakaramdam ng kunting takot sa kanya si Watanabe dahil baka kung anong masamang balak na naman ang gagawin nito sa kanya. Baka mapuruhan siya sa lalakeng ito.
Konting milimetro na lang nag lapit ng kamay ni Kishimoto sa bolang hawak niya nang nag through the legs ball handling si Watanabe sabay pasa kay Sendoh.
*Pass!*
"Nice, pass!" Nakangiting sabi ni Sendoh.
Napatayo naman si Menaide. "Goooo Kuya!" Sigaw nito.
Saktong nasa 3-point line si Sendoh nang marinig niya ang sigaw ng kanyang half-brother.
"Bakit siya nandito?"
Dalawang player agad ang bumungad sa kanya na sina Matsumoto at Masashi.
Naalala na naman ni Sendih yung sinabi ni Coach Zakusa sa kanila. Na pagdating laro, ang depensiba ang mas may alam sa laro.
Wala siyang chansang makatira ng tres.
"Ipapasa niya!" Sigaw ni Fukatsu. "Maghanda kayo!"
Napangiwi si Sendoh.
Hinagis niya ang bola ng napakataas na may saktong momentum palapit sa ring.
"Nag shoot siya!" Sabi ni Mikio kaya agad siyang nagbantay sa rebounding area.
Pero...
Hindi namalayan ni Mikio na mistula naging anino niya si Hanamichi kaya hindi niya namalayan na.
*DUNKKKKKKKKKK!!*
Natigilan silang lahat.
Mula sa likuran ni Mikio ay nadakdak ni Hanamichi ang mataas na pasa ni Sendoh.
"A-alley hoop. Imposible." Tanging sabi ni Mikio.
"Nice dunk, Sakuragi!" Nag-apiran silang dalawa.
Ang Tokyo Team ang unang nakapuntos sa 2nd half. Ang 49 points any naging 51 points na.
Bago pa tuluyang makalayo si Hanamichi sa gawi nila ay tinignan niya muna si Mikio.
"Hindi ang laki mo ang makakatalo sa henyong ito. Saksak mo yan sa kokote mo." Sagot ni Hanamichi saka tumakbo paalis.
"Tsk, ang yabang talaga." Ngumiti na lang si Mikio.
[PS: ANG KWENTONG ITO AY KATHANG-ISIP LAMANG AT WALANG KINALAMAN SA TUNAY NA KWENTO NG SLAM DUNK.]