"Ang ganda mo. Sabi ko na nga ba babagay sa'yo 'yan," papuri sa'kin ni Glen habang nakaharap ako sa salamin. Nakatitig ako sa sarili kong nakasuot ng dress.
"Kailangan ko ba talagang sumama? You said it's a family dinner. Hindi naman ako kasali sa pamilya niyo," alanganin kong sabi. Nag-aalangan ako. Hindi naman talaga ako parte ng pamilya nila. Kung si Lucas pwede pa pero ako, hinding-hindi.
"Ano ka ba. Magiging parte ka rin ng pamilya."
I doubt that. I don't think that will happen. Ina lang ako ng anak ni Luca. Iyon ang totoo. Noon pa lang wala na talagang namamagitan sa aming dalawa. We're not lovers, not couples or friends. And I can see that we're only fuck buddies.
Ang ganda ni Glen sa suot niya. It's a black long sleeves dress and turtle neck. Gaya rin ng pinasuot sa'kin noon ni Luca pero ang kanya ay hanggang sa itaas ng mga tuhod niya. Litaw na litaw ang kaputian niya. Bagay na bagay sa kanya ang suot niya at lalo pa ay hanggang balikat lang niya ang buhok niya. Bagsak ito at hindi nakatali.
Ang akin naman ay spaghetti silk fitted dress. Mas maraming balat ang kitang-kita sa akin kaysa kay Glen. Siguro na rin iyon ang gusto ng asawa niya. Kita ko rin kasing strikto si Lucan sa pananamit ni Glen gaya ni Luca.
Wala na akong pakialam sa sasabihin ni Luca. Alam kong magagalit siya at hindi ako papayagan but I like this dress more. Hanggang taas din siya ng mg ma tuhod ko dahil sa sobrang hapit ng dress. It's purple silk and I really like everything of it. Nakatali ang buhok ko pataas at hindi na kami nag-abalang maglagay ng make up. Dahil gaya rin ni Glen ay hindi mahilig sa paggamit nu'n.
"Sa tingin mo?"
"Oo naman. Sa tingin mo hahayan ka rin ni Luca na lumayo pa? Sooner or later he'll propose a wedding for you."
Ang una talagang sinabi niya ang alam kong totoo. Hindi naman na ako hahayaang makawala pa ni Luca pero ang pakasalan ako? No. Elme won't let it either. Ayaw na ayaw sa'kin ng ina ni Luca. At siguradong tutol siya sa kasal kung sakali man.
"Siguro nga." Bumuntong hininga ako bago huling tinignan ang sarili ko sa salamin. Nakabihis na rin ang mga bata dahil sila ang una naming binihisan bago kami.
Dumating kanina ang mga damit na gagamitin namin. Si Glen lahat ang umasikaso sa mga susuotin naming lahat. Hindi ko nga alam na nakapili na pala siya. I'm not complaining. Ang gwapo nga ng anak ko sa suot niya. Kung binata lang siguro ang anak ko.
"Tara na. Baka naghihintay na silang lahat sa baba. Tayo na lang ang hinihintay."
Bumaba na rin kami pagkatapos. I'm wearing a pair of heels with two inches high. Kay Glen ay gano'n din pero sa tingin ko ay mas mataas ang kanya.
Hindi pa man kami nakakababa ay dinig na namin ang malakas na boses ng mga bata. They are talking something I don't understand. Nakita agad ako ni Lucas nang makababa kami.
"You look gorgeous, tita Glen!" Natawa lamang si Glen sa sinabi ng anak. She really stunning honestly. "Wow, mommy! You look gorgeous too!"
Malakas ang boses ni Lucas at tumakbo pa talaga palapit sa'kin. Hindi ako nagdalawang isip na buhatin siya nang magpabuhat siya.
Abala na rin si Glen sa kambal niya at hindi ko makita kung nasaan ang dalawa. "Where's your daddy, Lucas?"
"They went outside for awhile, mommy," sagot ng anak ko. "Mom, you really look pretty tonight!"
Gigil niya akong niyakap at hinalikan sa pisngi na ikinatuwa ko. My baby boy. "You look handsome too, baby."
"I know, mommy! Mana raw po ako kay daddy!"
Pinaningkitan ko siya ng tingin. "Kay daddy? Hindi ba sa'kin?"
"Said the twins, mommy. I look like daddy, tito and Cian."
Hindi nga naman maikakaila iyon. Kapag titignan ay hindi mo alam kung magkapatid ba ang dalawa at kung sino ang ama nila sa dalawa. Magkakamukha sila. Malilito talaga ang mga makakakita.
"Yes, you guys look handsome." Pinisil ko ang pisngi niya sa gigil. Ang gwapo ng anak ko. Idagdag pa ang kulay asul na mga mata niya. I'm proud of it that he got it from me.
Iyon lang talaga ang nagpapatunay na anak ko siya. If anyone claimed that he was other's son, hindi sila maniniwala dahil sa mata pa lang.
Habang nagkukulitan kami ng anak ko ay may brasong pumulupot sa baywang ko. I know already who it was. Sino pa bang gagawa nu'n kundi si Luca.
"Daddy, you look handsome but I'm more handsome," napahagikhik si Lucas pagkasabi nu'n. Natawa ako at napakurot sa pisngi niya. "Mommy, I want to get down."
Binaba ko siya at nagpaalam na makikipaglaro sa mga pinsan niya. Hinayaan ko siya.
Naramdaman ko ang mahigpit na pagpisil ni Luca sa baywang ko. Tumingala ako para matignan siya. Iba ang tingin niya at parang problemado. May inis ding mababakas at dilim sa mukha niya.
"What?"
"What the fuck are you wearing? That's too revealing," inis niyang bulong. He gritted his teeth in irritation. "I'm fucking pissed, Denise."
Humarap ako ng tuluyan sa kanya at pinasadahan ang sarili kong suot. Tumingin ulit ako sa kanya pagkatapos. "Lucas said I'm gorgeous with it. Anong problema mo?"
Tinaasan ko siya ng kilay. Sinasabi ko na nga ba, e. Ayaw talaga niya sa mga damit na ganito. Medyo kita ang balat ng dibdib ko pero ayos naman. Bagay naman sa'kin.
Napapikit siya ng mariin at nagmulat ulit ng mga mata. "I hate it. Kung ako lang ang makakakita pwede pa. Pero hindi."
"Pamilya mo rin lang naman ang makakita, a. Bakit ganyan ka makaselos."
"It's an exclusive hotel and it's not only a family dinner. Some of their business partners are there."
"And... that's good?" I said without any thoughts of it.
Hinapit niya ako sa baywang at dinikit sa katawan niya. "You will probably attract attention. I admit, you look gorgeous but I hate it. Gustong-gusto kitang ipagdamot kahit man lang ang katawan mo."
"But you can't do anything about it. Any minute, pupunta na tayo doon."
Problemado siyang napapikit at naramdaman ko pa ang pagpisil niya sa pwet ko. "Look, it fits on you. Your cleavage were showing. At bakat ang pwet mo."
"It's okay. Makikita man nila pero hindi nila matitikman..." Natigil ako nang masama niya akong tinignan. "I mean, hindi nila mahahawakan. Akala mo naman aagawin nila 'yung dibdib at pwet ko."
"They could do that."
"Sabihin mo nga kung paano? Hindi ko rin naman sila hahayaan."
He sighed defeated. "Denise, you can't wear that."
"I can, Luca. You just don't let me."
"It's not that. I'll let you wear like that if we're alone. Pero hindi."
"Sige na. Ngayon lang naman ako nagsuot ng ganito, e." Tumingin ako sa kanya ng may pagmamakaawa. It's not exactly like that pero parang gano'n na nga.
He sighed again. He closed his eyes tightly and opening them again. "Fine. Pero huwag kang lalayo sa'kin. Naiintindihan mo? Huwag kang aalis sa tabi ko."
Tumango ako sa kanya ng mabilis. Walang problema sa'kin 'yan.
"Let's go?" Sabay kaming napatingin kay Lucan sa pintuan na nakatayo. "Kanina pa kayo diyan. Huwag niyong sabihing mag-iisa pa kayo niyan."
Hindi namin pinansin ang huling sinabi niya. Naglakad na lang kami ni Luca palapit sa kanya since katabi lang niya ang pintuan palabas. Wala na ang mga bata at alam kong nakasakay na sila ng sasakyan.
May hinagis si Lucan at agad namang nakuha ni Luca. "Drive yourselves. Huwag niyo ulit akong gawing driver niyo. I have a family to drive."
Pagkasabi niya 'yon ay tumalikod na siya sa amin at lumabas. Naiiling na lang si Luca sa kanya.
Nakapalibot pa rin sa baywang ko ang braso ni Luca at parang ayaw talaga niyang bitawan ako. Sa tuwing napapatingin siya sa balat ng dibdib ko ay sasama ang tingin niya at mag-iiwas ng tingin.
Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng passenger seat nang nasa harap na kami ng sasakyang imamaneho niya. Nakasakay na din sina Lucan sa isang sasakyan. I don't know who owns this car.
"Stay here. I'll get Lucas."
"Okay." Sinara niya ang pintuan at pumunta sa kabilang sasakyan para kunin si Lucas.
Nakita ko siyang naglakad doon at nang bumalik ay buhat na si Lucas. Ang gwapo nilang dalawa. They are wearing the same suit. Black tuxedo and it suits them well.
Ang kina Lucan ay sky blue sa kanila ng anak niyang lalaki. Kay Glen naman parehas ang suot ni Cia. Ang cute nilang pamilya.
Napatitig na lang ako sa dalawa habang naglalakad si Luca papunta rito. They are handsome. Ang cute ng anak ko sa suot niyang suit.
Luca opened the door at the back seat and placed Lucas there.
"Mom, I helped Cia and Cian get in their car earlier," bungad ni Lucas pagkapasok ng sasakyan. Si Luca na ang umayos ng seatbelt nito habang nagsimula naman na siyang magkwento tungkol sa pagtulong niya sa kambal.
Natatawa na lang ako sa mga kwento niya. He's so adorable. Gusto ko tuloy siyang kunin mula sa likod at kandungin. My baby.
Nakapasok na rin si Luca ng sasakyan. Hinintay na muna naming umandar ang sasakyan ni Lucan bago rin pinaandar ni Luca ang sasakyan namin.
"I want a sibling, mommy. I want to take care of my future sibling."
"Of course. You'll be a great kuya for them!" sabi ko pa. It's not that I'm expecting to have another kid again. Sinasabi ko lang iyon para sa ikakasaya ng anak ko.
I know I'm giving him false hope. Hindi ko lang alam kung paano sabihin sa kanya ang relasyon naming dalawa ng tatay niya.
"Really, mommy?" Matamis ko siyang nginitian bilang sagot.
Naramdaman ko na lang ang palad ni Luca sa hita ko na halos sakupin na nu'n ng buo. Napatingin ako doon at pinaibabaw ang kamay ko sa kamay niyang nasa hita ko.
I felt his thumb caressed my finger that his thumb can reach. Nanatili ang palad niya doon habang siya ay nagmamaneho.
"How many sibling do you want, Lucas?" bilang tanong ni Luca. Mabilis akong lumingon sa kanya at naabutan ang pigil ngiti niya.
"I want two or three, daddy! Can I have them, daddy?"
"Of course. Tell your mom to let me do it," sabi niya na naaaliw pa sa itsura ko. I don't know what to say since Lucas is here. Ayaw kong marinig niya ang sasabihin ko kay Luca sa ganitong sitwasyon.
"But pumayag na si mommy, daddy."
"So do we have to start giving you a sibling later, son?"
"That fast, daddy?"
"No, Mesh. It will take years," singit ko sa kanila. Napatingin sa'kin ang anak ko at unti-unting napasimangot.
"It's okay, I can wait."
"Mesh?" takang tanong ni Luca at napapisil pa sa hita ko. Bahagya niya akong sinulyapan pero binalik din sa daan.
"It's his second name. Why you acting like you don't know?"
"Why you called him that? You always call him Lucas." He was confused yet something was off.
"I want to call him by his second name."
"No. Call him Lucas."
"Why? Mesh is his name too," I said. "Huwag mong sabihing pati sa pangalan ay gusto mong angkinin ang anak ko?"
"Dapat lang. He's my son. And please call him our son. Hindi lang ikaw ang bumuo sa kaniya."
I looked at my son confused. He couldn't understand tagalog straight. May mga salita pa rin siyang hindi alam.
"Okay, okay. But I like Mesh more. Right, baby?" I looked at Lucas again.
Lies. I like Lucas more. I just tried to call him by the second name to know what will Luca's reaction. But as expected, gusto niyang angkinin din si Lucas kahit sa pangalan man. Hindi ba sapat sa kanya ang apelyido at mukha niyang kinuha ni Lucas? Mata lang ang nakuha sa'kin ni Lucas, e.
Malawak na ngumiti si Lucas at tinuon na ang atensyon sa labas ng bintana.
"You're hurting me again, Denise."
Nagulat ako sa sinabi ni Luca. What the heck? He was hurting? Naging malambot ang boses niya at hindi na sa'kin makatingin. He even removed his hand on my thigh.
Napabuntong hininga ako. "It was from my name. I named him after mine."
"But your name is Deniseis. How come?"
I took again his hand and put it back on my thigh while holding it tight. Hinayaan niya ako at hindi pumalag. "I'll tell you everything after, okay?"
Malambing kong hinaplos ang kamay niyang hawak ko. His face softened and nodded.
"Okay. I trust you."
...