SLAM DUNK: COLLEGE MATCHES
CHAPTER 87:
(Ps: Typo Errors Ahead!)
THIRD PERSON'S POV
Laglag panga na nakatingin si Hanamichi sa matanda.
Dahil tinawag siyang Hanarama Sakuragi sa halip na Hanamichi Sakuragi .
"Wag ka ngang mang gudtaym Lolo, hindi bagay sayo." sabi ni Hanamichi sa kanya na kunwaring natatawa.
Pero ang matanda ay nakatingin lang sa kanya.
"Nakakatakot na ah..." bulong ni Hanamichi.
"Ah... Excuse me po Lolo. Pero, nagkakamali po kayo. Siya po si Hanamichi Sakuragi, hindi po Hanarama." pangongoreksiyon din ni Haruko sa matanda.
Tila napagtanto ng matanda ang ginawa niya at napailing na lang.
"Nako, pasensya na Hijo, Hija. Nagkamali lang ako." ang ngiti ng matanda ay dahan-dahang nawala.
Nakaramdam ng lungkot si Haruko sa naging ekspresiyon ng matanda.
"Lolo... Ano po ang pangalan niyo? Ako nga po pala si Haruko." magalang na pakilala niya.
"Pasensya sa mga sinabi ko... Seiryuu Ukuda ang aking pangalan." pagpapakilala ng matanda saka tiningnan ulit si Hanamichi.
"Hanamichi, tama?"
"Oo, bakit?" masungit na tanong pabalik ni Hanamichi.
"Pasensya ulit kung napagkamalan kita. Magkamukha talaga kayong dalawa." Lolo Seiryuu
Ngumuso si Hanamichi sa matanda saka nagtanong.
"Hanarama Sakuragi yung sinambit mo diba?"
"Oo, Hijo."
"Sakuragi din apelyido ko. Kilala mo'ko?" tanong ulit ni Hanamichi.
"H-Hindi ako sigurado... Matagal na panahon na din ang lumipas." sagot ulit ng matanda.
Tumaas ang isang kilay ni Hanamichi. "Anong ibig mong sabihin dyan, Lolo?"
"Lolo... Hindi po kaya ang Hanarama na sinambit mo ay may kinalaman kay Hanamichi?" tanong ni Haruko.
Tiningnan siya ng matanda at napayuko na lang ito.
Ngumiti ito ng mapakla nang maalala niya ang pangyayari noon.
"Hindi ako sigurado sa isasagot ko hija... Kase noong panahon ng kabataan ko ay matalik kong kaibigan si Hanarama. Dati kaming basketball player nung 1969 mula sa Miyagi Prefecture. Matangkad siya, mas matangkad sayo ng limang sentimetro." Panimula ni Lolo Seiryuu sa istorya.
"Basketball Player din pala ang Hanarama na yan, pareho kami." sambit ni Hanamichi na parang nag-iisip.
"210 ang height nya? Kung ganun, Centro ang posisyon nya?" Haruko
"Oo, at sa panahon na yun ay naituring siyang pinakamatangkad na centro dito sa japan. Hindi katulad ngayon, kahit mga bata pa ay umaabot ng 215 centimeters ang tangkad. Si Hanarama ang pinakamagaling na centro at reboundant ng kapanahunan namin. Ang kahit graduate na kami ng kolehiyo ay nagpatuloy parin kami sa paglalaro bilang hanap-buhay. Naalala ko pa yung huling laban namin, kami ang representative ng Miyagi Prefecture, summer tournament at kung aling Prefecture Team ang mananalo ay siyang maglalaro kalaban ang ibang kuponan sa labas ng bansa."
"Wow? May pa international matches na pala noon? Eh kayo ba ang nanalo, Lolo?" tila naganahan si Hanamichi sa kinukwento ng matanda.
"Hindi." sagot ni Lolo Seiryuu.
"Ha? Bakit po? May tumalo po sainyo ni Hanarama?" tanong ni Haruko.
"Oo... Tinalo kami ng Kanagawa."
Parehong nagulat si Hanamichi at Haruko. Agad naman silang umiwas tingin sa matanda dahil pareho silang nagmula sa Kanagawa.
"Malakas ang kuponan ng Kanagawa noon dahil sa batang freshmen player nila. Tinalo ng pandak na yun si Hanarama sa pamamagitan ng nakakamatay na shooting skills nito." Lolo Seiryuu
"Wow! Talaga Lolo! Tinalo ng batang freshmen yung ninuno ko? Kilala mo ba yung pandak na yun? MIYAGI ba apilyedo niya?" sunod-sunod na tanong ni Hanamichi na parang natatawa.
"Hindi hijo... Ang totoo hindi ko alam ang eksaktong pangalan nya. Tanging bansag lang ng batang freshmen na yun ang alam ko." sagot ng matanda.
"Ano po yun Lolo? Sabihin mo baka kilala namin." nakangisi tanong ni Hanamichi.
"Inaamin ko napakahusay ng freshmen na yun. Kahit unang laro niya bilang representative ng Kanagawa ay nakakamangha ang ipinamalas nya sa laro. Wala siyang sinasantong player kahit gaano pa ito katangkad o professional pa. Tinalo niya ang lahat ng yun at dahil dun ay nakuha siya para buuin ang Main National Team ng Japan para maglaro sa ibang bansa. Kilala siya bilang... WHITE-HAIRED DEMON ng Kanagawa." sagot ng matanda.
Parehong nagulat si Haruko at Hanamichim
"W-White Haired Demon?" Haruko
Dahil sa sinabi ng matanda ay may biglang naalala si Hanamichi.
("Ano! Ang matabang baboy na yan ang Coach?"
"Hindi ka makapaniwala noh? Hindi ganyan ang katawan nya dati, at minsan na rin siyang naglaro sa national." Ayako
"Ano? Sa national?"
"Magaling na player si Coach Anzai. Naging Coach din siya sa college at napakahigpit ng training niya at sadista. Kaya kilala siya bilang 'White-haired demon', pero ngayon mabait na siya kaya 'White-haired Buddha' na HAHAHAHA!" Ayako)
Naalala ni Hanamichi yung sinabi ni Ayako sa kanya noon tungkol kay Coach Anzai.
"Nagbibiro ka diba Lolo? Taga Kanagawa ako! Kilala ko yan!" maktol ni Hanamichi.
Tiningnan naman ni Hanamichi si Haruko at kinuyog ito.
"Haruko, narinig mo yun diba? White-haired Demon daw...
Diba...
Diba...
Diba si Tatang yun?" pangkaklaro ni Hanamichi.
Tumango naman si Haruko. "Oo, Sakuragi. Parang si Coach Anzai ang tinutukoy niya."
"Kung ganun, Anzai pala ang pangalan niya." ngumiti ang matanda at mahinang napatawa. "Kamusta naman siya ngayon?"
Tumigil sa kaek-ekan si Hanamichi saka sumagot na may seryosong mukha.
"Ayun, matanda na. Tumigil na siya sa pagiging Coach dahil sa edad niya."
"Ahh..." Lolo Seiryuu
"Oo nga po pala, maiba po tayo Lolo Seiryuu. Ano na po ang nangyari kay Hanarama nung tinalo siya ni Coach Anzai?" tanong ni Haruko pabalik sa paksa.
Ang nakangiting mukha ng matanda ay nawala ulit. Lumungkot ang ekspresiyon nito.
"Nung natalo kami laban sa Kanagawa. Umalis agad siya sa Miyagi Team. Kaya umalis na rin ako kase wala na akong dahilan para magpatuloy pa sa paglalaro at isa pa kami ang matanda sa Team namin. Hanggang sa nalaman ko na lang na siya'y nag-asawa at nagkaroon ng anak na lalake. Tapos nun ay wala na akong balita. Pero lumipas ang ilang taon ay may kakilala ako na nagsabi sakin na inatake sa puso si Hanarama at namatay, hindi rin tumagal ay sumunod din ang kanyang asawa na hindi na nagising sa pagkatulog." sagot ulit ni Lolo Seiryuu.
"Tapos ang kaisa-isang anak na lalake ni Hanarama ay sumama daw sa kanyang kasintahan na taga-kanagawa at---" natigilan si Lolo Seiryuu nang may napagtanto siya sa sinabi niya.
Kahit si Haruko parang nakuha agad ang punto ng kinuwento ni Lolo Seiryuu.
Sabay nilang tiningnan si Hanamichi na wala paring ideya.
"Sakuragi... Kung ganun ikaw ang..." ang gulat na mukha ni Haruko ay napalitan ng ngiti.
"Hijo, tulad ng sinabi mo kanina ay nagmula ka sa kanagawa. Kung ganun... Ikaw ang Apo ni Hanarama?" bumalik ulit ang ngiti sa mukha ng matanda.
"Aba nakakatuwa naman. Sa unang pagkakataon. Kahit hindi ko nakilala ang anak ni Hanarama ay nakilala ko naman ngayong gabi ang Apo niya." ngiting sabi ng matanda at mahinang napahalakhak.
"Halos magkahulugan ang pangalan mo Hanamichi sa Lolo mong si Hanarama. Hindi nakakapagtaka kung sumunod ka sa yapak niya." Lolo Seiryuu
Samantala si Hanamichi ay hindi alam ang magiging reaksiyon. Wala siyang masabi sa mga nalaman niya.
Ang Lolo niyang si Hanarama ay katulad nyang basketbolista.
"Kamusta naman yung mga magulang mo, Hanamichi? Basketball player din ba ang tatay mo?" tanong ni Lolo Seiryuu sa kanya.
"Ahmm... Hindi naging Athlete Player ang Tatay ko. Yung Nanay ko ay namatay nung pinanganak ako. Ang Tatay ko naman ay patay na rin nang atakihin siya sa puso nung 2nd year ako sa junior high." yumuko si Hanamichi nang maalala niya ang kanyang kalungkutan.
"Ipagpaumanhin mo Hijo. Hindi ko alam." nalungkot din ang matanda sa nalaman.
At si Haruko.
Hinawakan niya ang kamay ni Hanamichi.
"Sakuragi, kahit wala ka nang mga magulang. Nandito naman kami nila Mito eh, sila Kuya at ang buong Team. Hindi ka nag-iisa. Kami ang bagong pamilya mo." nilapit ni Haruko ang pisngi niya sa kamay ni Hanamichi.
Namula naman si Hanamichi.
"H-Haruko... Maraming salamat." ngumiti si Hanamichi sa kanya at hinawakan niya ang pisngi ni Haruko. "Kayo ang bagong pamilya ko."
Hinawakan nya pabalik ang kamay ni Haruko at inangat.
Inilapit niya ito sa kanya upang halikan.
"Mga Tol! May nakikita ba kayong SANAOL dito?"
"Meron bang sanaol dito?"
"Teka, sandali lang. Naamoy ko yung SANAOL!"
Bumusangot ang mukha ni Hanamichi nang makita niya ang tatlong 4th year na nakatalikod sa kanya na kunwaring may hinahanap.
Parehong nakashades ang tatlo na parang mga timang.
"Ggggggrrrrrrrr... Kayong tatlo..." tawag ni Hanamichi na naiinis.
"ANONG GINAGAWA NIYO DITO?!" bulyaw nya sa tatlo.
Agad inalis Yuki at Zakusa yung shades nilang suot samantala si Muzaka ay napatakip ng tenga sa lakas ng boses ni Hanamichi.
"Mga istorbo!" bulyaw ulit ni Hanamichi.
"Sorry na! Coincidence lang na nandito kami." sagot ni Yuki.
"Oo nga." sang-ayon ni Zakusa.
"Susss naniwala ka sa dalawang 'to. Iniispy ka nila, Sakuragi." nakangising sagot ni Muzaka sabay tanggal ng shades.
"Tumahimik ka!" bigla siyang sinipa ni Yuki.
"Matututo ka kayang magsinungaling, Muzaka? Kahit one time lang?" inirapan siya ni Zakusa.
Nagulat si Hanamichi nang makita niya si Muzaka na kasama yung dalawang senpai nyang 4th year.
"Magkakilala kayo?" takang tanong ni Hanamichi sa kanila.
"Hindi namin kilala yan." sagot agad ni Zakusa.
Bumusangot naman ang mukha ni Muzaka. Pero napunta ang tingin niya sa laruang basketball.
"Wow, laro oh!" masayang sabi ni Muzaka saka agad na lumapit dun.
"Tatang, maglalaro ako."
"500 yen ang sampung bola hijo." sagot ng matanda.
"Anong premyo po kapag naishoot ang bola na walang sablay?" tanong ni Muzaka.
"Pili ka lang sa mga stufftoys na nasa likuran ko."
"Wow! 10 shots lang? Sige payts!" tuwang sagot ni Muzaka at kinuha ang bola.
"Teka, sandali lang hijo. Hindi ka pa nagbabayad." sabi ni Lolo Seiryuu sa kanya.
"Ahh..." tinuro ni Muzaka si Yuki.
"Yung lalakeng kapre na may dilaw buhok yung singilin niyo. Siya po ang magbabayad." nakangiting sagot ni Muzaka.
Naningkit ang mga mata ni Yuki.
"HOY! PINAGSASABI MO DYAN! Lolo, wag po kayong pumayag na maglaro ang isang yan. Malulugi kayo!" pigil ni Yuki saka hinila palayo si Muzaka.
Sumang-ayon naman si Hanamichi.
"Oo, Lolo! 3-point Shooter ang lalakeng 'to. Daya yun diba?"
"Hindi ako mandaraya. Sadyang magaling lang ako." depensa ni Muzaka at aktong ishoshoot ang bola nang pigilan yun ni Hanamichi.
Nagtulakan sila para hindi maishot ni Muzaka ang bola.
"Bitawan mo nga ako." Muzaka
"Taga-Aichi ka diba? Anong ginagawa mo dito sa Tokyo?" tanong ni Hanamichi habang nakikipagtulakan parin.
"Eh ikaw taga-Kanagawa ka diba? Bakit ka rin nandito sa Tokyo?" binato pabalik ni Muzaka ang tanong ni Hanamichi sa kanya.
Nainis si Hanamichi sa kanya.
Parehong lumayo si Yuki, Zakusa at Haruko kina Muzaka at Hanamichi. Binigyan nila ng espasyo ang dalawa para sa kunwariang laro.
Sa isang banda na hindi kalayuan ay may isang lalakeng nakatayo na nanonood sa gawi nila. Nakasuot ito ng itim na adiddas na jacket at parehong nasa loob ng bulsa ang mga kamay nito.
"Gunggong." tanging sambit nito habang nakatingin sa gawi ni Hanamichi.
Samantala si Muzaka ay pinatalbog ang bola sa kinatatayuan niya.
Si Lolo Seiryuu ay umatras sa gilid upang panoorin si Hanamichi na nakadepensa kay Muzaka.
Napangiti siya nang may nakita siyang imahe sa pagitan ni Hanamichi at Muzaka.
"Para talaga siyang si Hanarama. Yung estilo niya sa pagdepensa at tindig niya. Nakikita ko sa kanila si Hanarama at Anzai." mahinang sabi niya.
Kunwaring ididribol ni Muzaka ang bola para makalusot siya.
Akala mo naman nasa basketball court ang dalawa pero ang totoo ay nasa harapan sila ng tindahang palaruan at bolang pambata ang hawak nila.
"Hindi ka makakalusot." sabi ni Hanamichi.
Pero ngumisi lang si Muzaka at shinoot ang bola.
Napahangad si Hanamichi dun.
"Pupuntos siya." Lolo Seiryuu
Pero agad hinabol ni Hanamichi ang bola at tumalon ito.
Habang nasa ere ay naabot ni Hanamichi ang bola at napalpal ito.
*Pak!*
"Napigilan niya!" Lolo Seiryuu
Ang bola ay tumilapon palayo sa kanila.
Nagulat sina Yuki, Zakusa at Haruko.
"Magaling, Sakuragi." Yuki
"Mahusay!" Zakusa
"Nice block, Sakuragi!" Haruko
Tiningnan naman sila ni Muzaka. "Papaano naman ako?"
Ang bola na tumalbog palayo ay napunta yun sa lalakeng nakasuot ng itim na jacket. Pinulot niya ang bola at dahan-dahang lumapit sa gawi ni Muzaka.
"Maganda yung pose mo."
Natigilan ang lahat ng magsalita ito.
Ang tatlong 4th year ay nagtaka samantala si Hanamichi at Haruko ay gulat na gulat.
Shinoot ng lalakeng nakaitim ang bola at perpekto itong pumasok sa ring.
*Shoot!*
Nanlaki ang mga mata at hindi makapaniwala nang makita nila si...
"K-Kailan kapa nakauwi?" tanong ni Haruko.
Ang gulat na mukha ni Hanamichi ay napalitan ng ngisi.
"Nagpakita ka rin sa wakas... Rukawa!" Hanamichi
[PS: ANG KWENTONG ITO AY KATHANG-ISIP LAMANG AT WALANG KINALAMAN SA TUNAY NA KWENTO NG SLAM DUNK.]