Napaahon na ako kaagad ng makitang wala ni isang tao na kasama ko sa dagat!
Putangina, dumiretso na ba ako sa dagat ng langit? O sa kabilang sulo!!
“Woi!” sigaw ko.
Napatingin ako sa ilalim ng tubig ng kuma-kaway sila doon at natatawang sumisid pataas!
“Uy, saan ka na pupunta, Jupiter!!” tawag ni Xi sa'kin habang naghahabol sila ng hininga!
“Ayoko na, ang hilig niyo mang-iwan!”
Hindi manlang ako sinabihan na sabay pala silang sumisid! Akala ko 'kung kinuha na ako ni San Pedro, punyeta!!
"Joke." agad na bawi ko at lumangoy na palayo sa kanila.
Gusto ko muna mapag-isa at ma-enjoy ang araw na ito. Ayokong mag-isip ng 'kung ano-ano!
We just have to accept the fact that, there are things that we can have, but we can't really keep.
Parang si...Lei, na sa akin palang ang memories pero parang hawak na siya ng iba..
Hindi ko alam pero bakit ako nasasaktan pag makitang hawak siya ng iba??
Lumangoy na ulit ako para maalis ang iniisip, nakailang sisid ako bago lumapit na sa kanila ng makitang katatapos lang din silang lumangoy!
Umakyat na ako kaagad at hinablot na ang maliit na towel sa upuan bago pinatuyo ang buhok. Sumunod naman na sila sa'kin sa pag-ahon kaya hapon na kami ng makarating ulit sa room.
Naligo na ako kaagad at nagbihis na bago kami kumain ng dinner sa isang hotel at mapag-isipan na mag-bonfire tonight sa gilid ng dagat!!
Ang dami nilang alam!
"So let's go!" yaya sa'kin ni Callih kaya naglakad na kaming dalawa palapit sa gilid ng dagat at maupo sa buhangin habang sinisindihan nila ang maliliit na kahoy. May dala naman silang case ng bote ng alak at mga grilled barbecue!!
I fixed my dress before sitting in the circular bonfire. Ash was next to me and Yass was next to him, Ally and Xi followed before Callih so now Lei was next to me on the other side wearing black shorts and the three buttons of his polo shirt were open. I was the only one wearing a dress among my friends while Yass and Xi were wearing shirts while wearing plain shirts.
They handed us a bottle of wine one by one before taking his grilled barbecue. I just focused on the fire while the cold air was blowing! I was also surprised by the big full moon because of its very beautiful light.
"Guys, do you know Garrette?" Callih suddenly asked.
They all stopped and looked at Callih with a surprised look.
"W-why?" nagpeke ng tawa si Xi.
"Nothing, I just want to know her more. I want to be friends with her." malungkot na saad niya.
"Ah hahaha...a-ano," hindi makaisip ng sasabihin si Xi kaya napasulyap ito sa'kin.
Bumuntong hininga muna ako.
Naaawa na'rin ako sa kanya, matagal na niya akong kasama pero hindi pa'rin niya alam na ako si Garrette.
Tumikhim muna ako.
"I’m Garrette."
Naramdaman ko naman ang kakaibang awra ng kasama ko at nagtataka naman na tumingin sa'kin si Callih.
"What do you mean?"
"I’m Garrette Louiza Chin." mapakla akong tumawa.
"Omg, don't tell me, i-ikaw nga si G-garrette Louiza?" umiwas siya ng tingin bago uminom sa sariling alak. "Yeah, I'm right. I saw you already in photo." tumawa siya ng peke.
Nakita mo naman na pala!
"Kilala mo naman na pala ako, so what do you want to say to me?" taas-kilay na tanong ko.
Nakikinig naman ang mga kasama namin na hindi makapaniwala sa mga naririnig.
"I want to be you." pilit na ngumiti sa'kin. "I want to be you, because Lei love you so much." nakita ko sa mata niyq ang inggit at tumulo na ang luha s kabilang mata niya. "To be honest, Garrette. I like him so damn much! Hindi ko alam pero, I was so hurt ng malaman 'kong gumawa siya ng paraan para hindi matuloy ang kasal namin..."
"Callih!" nagbabantang tawag ni Lei.
"...akala ko okay lang sa'kin, but I-I was wrong, nakaramdam ako ng pagka-dissappoint. Oo, inamin ko noon na ayos lang sa'kin, b-but deep inside it was so fucking hurt. Gusto ko na siya noon, eh. Nahulog na ako sa kanya, akala ko gagawa siya ng paraan para mahalin ako pabalik, pero gumawa pala siya ng paraan para hindi ito matuloy." dagdag niyang kwento at pinunsan ang luha.
"Nasa iyo na, bakit di niyo ituloy?" tanong ko sa kanya.
"Sana nga, pero pa'no? He doesn't love me."
"Callih stop it!" warning ng tawag ni Lei.
"I'm sorry but I want to take it all outside, gusto ko ng ilabas."
"You have him already." mapakla akong umiwas ng tingin. "Turuan mong mahalin ka niya pabalik."
Tumingin ako sa taas para hindi matuloy na tumulo din ang luha ko.
Masakit sa'kin na ipagtabuyan kita, pero pa'no?!
Gusto kadin ni Callih, naawa ako sa kanya.
Pwede naman na siya nalang mahalin mo...wag na ako..
We're done already.
"It's okay, gusto ko lang ilabas lahat ng nararamdaman ko."
I'm sorry.
"Okay lang, at least nakasama ko siya sa panandalian. Ayos na ako dahil kahit papaano nakasama na'din kita." mapait siyang ngumiti.
"Makakahanap kadin ng para sa'yo, Callih!" cheer up ni Xi sa kanya.
"Yeah of course, mas better pa kay Lei!" tumawa ito bago pinunasan ulit ang luha.
You're so brave, Callih!
I know you can do it!!
"Miss na miss ka ni Lei 'nong nasa California kami, walang oras na hindi siya nagkwento sa'kin kahit na masakit sa loob ko nakinig ako."
"I'm sorry," Lei sincerely apologize to Callih. Lumapit pa si Lei para patahanin siya.
Sumandal naman na si Callih sa dibdib ni Lei at umiyak! "B-bakit di n-nalang ikaw?" humihikbing tanong ni Callih.
"Shhh." haplos ni Lei sa buhok ni Callih!
Umiwas ako kaagad ng tingin at tumayo na.
"Where are you going?" tanong ni Ally.
"Gusto ko munang maglakad." tipid na sagot ko at nag-simula ng maglakad palayo sa kanila at lumapit ng tuluyan sa pinaka-gilid ng dagat dala ang isang bote ng alak bago naupo doon.
Hindi lang ikaw Lei, pati ako hindi ko alam 'kung anong gagawin ko noon ng gusto kitang makita!
I am so sorry self. I'm sorry that you tried desperately to fix others kahit na mas kailangan mo 'yun. I'm sorry that I didn't give you enough time to heal, na mas inuna ko ang iba, while you're own bleeding. Sorry kasi kapag nasasaktan kana, you forced yourself to laugh so that no one to worry about you. I'm sorry that there were nights when you cried yourself just to sleep. And I'm sorry that I didn't love you first like you deserve to be loved!
Pinunasan ko ang mga luhang tumulo sa pisngi ko habang nakatitig pa'rin sa payapang dagat.
Why I fucking feel like this?
Ilang minuto akong nasa ganon ang posisyon hanggang sa bumalik lahat ng ala-ala na'min sa isipan ko!
Nakikita naman na kita ngayon ah, but...
"Why I fucking miss you damn right now?!" humihikbing tanong ko sa sarili!
"Why?! Bakit ngayon pa?!" sigaw ko sa kawalan at pumulot ako mg maliit na bato bago ibinato sa dagat!
"Ang lapit-lapit mo na nga p-pero bakit n-nakakaramdam parin ako ng kakaiba?!"
I miss the old happy me.
"BAKIT NAGPAKITA KA PA, HA?!" pasigaw na tanong ko!
"I'm sorry." napapunas ako kaagad sa luha ng may sumagot sa likuran ko.
It was...Lei,
"B-bakit b-bumalik ka pa?" humihikbing tanong ko.
"I miss you so fucking damn much!" tumulo na'rin ang luha niya! "I accept it already but still makes me sad!" umiwas siya ng tingin!
"I don't k-know what t-to do." umiiyak na sabi ko. Napaupo narin siya sa tabi ko at iniiwas parin ang mukha niya sa'kin.
"I'm not mad at you, I just wanted to asked why did you left me the day I needed you the most?"
Umiiling akong umiiyak habang nakikinig sa kanya at napayakap nalang sa sariling tuhod.
"I c-can't move on." basag ang boses na bulong niya.
Mas lalo 'kong pinigilan ang malakas na pag-iyak ko ng marinig ang kanyang sinabi!
"I wish I can turn back time and correct every mistake I've done." titig niya sa buwan.
"Stop b-blaming yourself from the p-past... you're not t-that kind of p-person anymore." humihikbing sagot ko.
"I fucking wanted to tell you I was thinking of you and miss you every fucking damn day! I know that you and I are finished, but I'm still always here for you! If I care for you, I fucking care until the end! You, did you miss me?" tumitig siya sa'kin na parang sinusuri ang mga reaksyon ko.
Huminga muna ako ng malalim bago tumingin sa kanya. "A-always!" sabay-sabay ng tumulo ang luha ko!
"Gustong-gusto n-na kitang k-kalimutan, pero kahit a-anong gawin ko h-hindi ko kaya..." humihikbing dagdag ko!
"Araw-araw...pinagdadasal ko na sana 'w-wag ka ng hahayaang mag-mahal ng iba. Na s-sana sa'kin ka n-nalang talaga." pinunasan ko ang mga luhang tumulo na naman sa pisngi ko.
"A-ayoko na kasi ng iba eh, ayoko n-na'rin ng bago, Lei. Sa'yo na ako nasanay, sa'yo na ako masaya, ikaw na 'yung hinahanap-hanap ko! Ayoko na ulit magsimula sa iba, ayoko n-na ulit mag-umpisa. 'Kung s-sinong nandyan, 'y-yun na 'yun!" humihikbi pa'ring saad ko.
Lumapit siya sa akin bago isinandal ang ulo ko sa dibdib niya.
"Shhh."
"H-hinahanap-hanap mo ba a-ako n-noon?" nagdadalawang isip na tanong ko sa kanya.
Kasi ako, oo!
Umiwas ito kaagad ng tingin at diretso lang ang tingin sa payapang dagat.
"You don't have any idea how much I tried to reach you out. How I tried to type those letters I wanted to send to you. How I tried to remove everything that reminds me of you. I tried but it's hard, it so hard because I used with your presence. I'm used with your voice, your face, your smell and the sound of your footsteps." mahabang sagot niya.
"This is so foreign and it's like I've lost the half fragments of myself."
"You have no idea how I prayed for your happiness, even if I'm not part of it anymore. And I hope if our paths cross again-that I didn't know that was this night. I hope by this time I healed, but everytime I heard a music that reminds of you... it's make me hurt so much." hindi ko alam pero naramdaman ko na kaagad ang bilis ng tibok ng puso niya na animo'y naghahabulan.
"I'm so s-sorry." mahinang bulong ko sa kanya dahil wala na akong lakas na mag-salita pa.
"It's okay."
"I j-just want to know, w-why our d-dates end up to s-sorry? You always don't have time for me." umayos na ako ng upo at tumingin sa mga mata niyang pagod na pagod na.
"I'm so fucking tired that day, I attend all the investment na akala ko matatapos na but I was so damn wrong. I want to date you but my fucking investor want to meet me. I don't want to declined it because it's so important." ngumiti siya ng mapait. "And the last night that I didn't expect to both of us broke..." tinigil muna niya at huminga ng malalim. Hindi ko alam pero agad na bumilis ang tibok ng puso ko at tumulo na naman ang luha ko.
"... it's because I cancelled our date that night, I'm busy preparing my surprise to you. It's our 5th Anniversary next morning." tumawa siya ng mahina!
Wtf?!
Napatakip nalang ako kaagad sa bibig ko ng marinig ang huling bigkas niya...
N-no...
"W-what it's our 5th Anniversary next morning? Oh God!" mas lalo akong napaiyak ng maalala ang itsura niya nung dumating siya that night.
Bakit h-hindi ko manlang na-alala n-na...na anniversary na pala na'min that morning!!
"I'm so fucking, s-stupid!" wala sa sariling sambit ko.
"Did you forget it?"
Napasulyap ako kaagad sa kanya at dahan-dahan na tumango. "I f-forget it. I'm so sorry!" humihikbing usal ko! "I'm s-so sorry, I didn't mean it! Oh, fuck!"
"Shush!" lumapit siya sa'kin at agad akong niyakap!
I'm so sorry!
Oh God, you fucking stupid Garrette!