We all want to cope with tragedy and with our broken heart. It's not easy to continue our life without those person who once become our home but we should move on and continue our battle . I know it's heartbreaking but we gotta go without those person who make our life into fairytale.
Hindi ko alam kung ano ang misteryo sa likod ng pagdurusa ni Agni ngunit batid ko na siya ay biktima ng maling pag-ibig at maling panahon.
Balang araw alam ko na maghihilom ang sugat ng kahapon at kapag naghilom ito tiyak na siya'y magiging masaya sa gitna ng pighati.
"Nagka-usap kami ng iyong ama at nais niya na umuwi ka na sa inyong tahanan" salubong ni Isagani ng lumabas siya sa silid kung saan sila nag-usap.
"Nakita mo si Ama?" andito pala sila ngunit hindi ko man lang sila nakita.
"Kasalukuyan siyang kausap ng Hari" mahinahon ang kanyang boses.
"Umuwi na tayo" Yaya ko sa kanya dahil kanina pa ako naiilang sa titig ng isang babae sa di kalayuan sa amin.
"Nasaan si Hiyas?" tanong niya
"Umalis siya sapagkat tinawag siya ng isang agurang" ang creepy din ng babae na yun. Kung ano-ano sa akin sinabi na hindi ko maintindihan.
"Mas mabuti nga na tayo'y umalis na" determinado niyang sabi. Nakita niya siguro na naiilang ako.
"Mabuti nga" pag aayon ko sa kanya.
"Mauna ka na mag-lakad" iginaya niya ang kamay niya papunta sa aming daraanan.
"Sabay na lang tayo.... Paki-usap" gusto ko siya maka-usap at dumami pa ang mga memories na babaunin ko mula sa panahong ito.
"Sige" nagsimula na ang aming paglalakad.
"May traydor sa bayan?" kagat labi kung tanong. Alam ko na confidential information ang hawak niya ngunit hindi parin maalis sa isipan ko Kung sino ang traydor sa bayan.
Batid ko na gagawin niya ang lahat para maprotektahan ang bayan na kanyang mahal. He is the kind of leader who is willing to die for the sake of his country and countrymen.
At oo, natatakot ako para sa kanya
"Paumanhin, hindi ko maaari sabihin kung sino. Ngunit lagi mo tatandaan na lahat ng aking ginagawa ay para sa ikakabuti ng aking bayan at para sa ikakabuti mo" seryoso niyang sabi.
Hindi mo naman kailangan ako obligahin sapagkat alam ko na iba ang iyong priyoridad.
"Alam mo ba kung ano ang mas masakit?" tanong ko sa kanya.
"Ano?" he ask me back
"Ang mamatay sa bayan na walang paki-alam sa'yo"
"Ang bayan ay hindi natutulog, nakikita nito ang bawat sakripisyo at hinanagpis ng bagani. Hindi umiidlip ang bayan sapagkat nababatid nito ang iyong buhay na inalay para sa kanya." makikita mo sa kanyang mga salita ang kanyang walang katumbas na pagmamahal para sa kanyang bayan.
" Ang pagmamahal mo sa bayan ang siyang papatay sa'yo" ngayon palang naawa na ako sa iyo.... Mahal na prinsipe. Dahil kung sakaling ikaw ang napadpad sa henerasyon ko baka pagsisihan mo na minahal mo ng wagas at puro ang bayan na tumalikod at nakalimot sa iyong pagmamahal.
"Kung gayun, Mamamatay ako ng taas noo at may ngiti sa labi." he replied.
"Handa ka mamatay para sa bayan" and I'm so proud of you. Naala ko ang sabi ni Dad sa akin noon bago pa mamatay si Kuya Eze na nais niya makita ako sa korte lumalaban ng may paninindigan at prinsipyo. Nais ni Dad na maging abogado ako at ipaglaban ang bayan pati ang naaapi.
Tinawan ko lang iyon noong una. Dahil walang maayos na sistema ang bansa natin. Ang tunay na hustisya ay para lamang sa mayayaman sapagkat bulag ang hustisya at ito'y may kinikilingan.
Pero ngayon, If I'm given a chance to be a lawyer.... I want to give justice to all people who are seeking fair and without discrimination justice. I want to fight in court with principles and with right belief. I will be a voice of those people who become a victim of rape, assault or EJK.
"Sana dumating ang araw na maging handa ako mamatay para sa bayan" Sabi ko na may ngiti sa aking labi.
"Kapag dumating ang araw na iyon nais ko na sa tama ang iyong ipinaglalaban at para sa kinabukasan ng bayan"sabi niya. Kung sakali man na makabalik pa ako sa aking panahon nais ko na maging isang abogado and I will pursue that dream.
"At para sa mga susunod na henerasyon" dagdag ko. Kahit malimot nila ang bayan na siyang pinanggalingan nila.
"Para sa bayan tayo'y lalaban" Sabi niya ag siya'y ngunit I.
At sa unang pagkakataon ang ngiti na iyon ang may kinang at tunay na galak.
"Para sa bayan tayo'y susugal" I smiled back.
Hindi namin namalayan na nasa tapat na pala kami ng aming bahay.
"Salamat sa pagsama sa akin sa kasal ni Hiyas kahit wala man lang ako naibigay sa kanya" nahihiya kong sabi.
"Walang anuman. Nawa'y naging masaya ka sa ating naging lakad" may ngiti sa kanyang labi.
"Masaya ako lagi sa ating paglalakad" Sobrang saya kong sabi.
He make me happy and he is one of the reason why I want to stay here in 15th century.
I'm in love with this century
I'm in love with him.
"Nagagalak ako na malaman iyan." bakas sa mukha niya ang labis na kasiyahan.
"At nagagalak ako na malaman at makita na masaya ka kasama ako"
"Lagi ako masaya kapag ika'y aking kasama" pa fall Amp ksksks.
"Mauuna na ako" di ko na mapigilan ang kilig ko.
"Mag-iingat ka lagi" seryoso niyang sabi
"Ikaw ang dapat mag-ingat, mahal kong prinsipe" at tanging minahal ko ng puro.
Tunay ko minahal ang ex ko kaso alam ko na una pa lang hindi na kami magtatagal. He is the kind of man who will left you when you are battling at your worst. Yet, I accepted him but my love isn't enough to make him stay.
Tragedy, is when your are busy finding your worth and seeing your man falling in love with other girl.
The time when you are busy chasing your dreams and you didn't notice he is gone to your arms.
Akala mo kasabay mo siya sa pag-abot ng mga pangarap mo ngunit habang inaabot mo ang mga tala ang siyang kasabay ng kanyang paglisan.
Sa bawat paglubog ng araw, kinabukasan niyo ang iyong iniisip ngunit ikaw lang pala ang may nais ng tala sapagkat mas nanaisin niya ang araw. Sino ba kasi ang pipili ng durog na tala kaysa sa makiwanag na araw?
"Nais ko matutunan mo patawarin ang iyong sarili ng sa ganun matutunan mo mahalin ang iyong sarili" he look at me like a puzzle he couldn't solve.
Yes, I may be a broken star but one day I'll find a man who will accept my own shine.
"Huh?" maangmaangan kong tanong.
"Nakikita ko sa iyong mga mata ang labis na pighati at pagdurusa" he said.
"Unti-Unti ko na hinihilom ang aking sarili" maaring natagalan man aking paghilom tiyak na isang araw haharap muli ako sa pagsikat ng araw na buo at mas matatag sa dating ako.
"Nagagalak ako na malaman iyan. Sa pagkakataong ito nararapat na ikaw mismo ang maging dahilan ng iyong pagbuo upang kapag may nawala o nang-iwan sa iyo ay hindi ka mula mawawasak at madudurog" Saad niya
"Salamat sa iyong payo" ngumiti ako sa kanya.
"Mauuna na ako at lagi ka mag-I ingat" Sabi niya
Niwagayway ko ang aking kamay bilang simbolo ng pamamaalam.
Sa susunod natin buhay, sisiguraduhin ko na buo na aking pagningning upang ako'y iyong mapansin at mahalin.
"Si Isagani ba ang iyong kasama?" bungad na tanong ni Agni sa akin.
Tumango na lamang ako. Kitang-kita ko ang galit sa kanyang mga mata.
"May masama ba sa aking pagsama sa kanya?" balik na tanong ko.
"Oo! Sapagkat lahat masama sa tuwing siya ang kasama mo!" she retorted
"Agni?" pagpipigil sa kanya ni Ina
"Mayari inuutusan kitang layuan ang prinsipe" namumula ang kanyang mga mata at may diin sa kanyang mga salita.
"Dahil may namamagitan sa inyo? Dahil mahal mo siya? Dahil ba dun?!" I asked desperately
Halata ang gulat sa kanyang mga mata
"Mayari ano ba ang iyong mga sinasabi" hesterikal na tanong ni Ina
"A-Ano?" parang hindi makapaniwalang tanong ni Agni.
"Mahal mo siya! Kaya ba ayaw mo ako kasama siya sapagkat mahal mo siya. Mahal mo siya ngunit lagi mo siya sinasaktan. Ako ang nagmamahal sa kanya ng tunay at puro. Mahal ko siya" pagtatapat ko. Naguunahan ang mga luha ko sa pagtulo.
"Mahal mo ang prinsipe...." nahihirapan niyang sabi. Biglang dumilim ang kanyang mukha.
Samanta si Ina ay hindi alam ang gagawin
"Oo. Mahal ko ang prinsipe.... Mahal ko ang prinsipe ng bayan ito" matapang kong pahayag
"Hindi maari. Hindi mo maaring mahalin ang prinsipe!" yugyog niya sa aking katawan kasabay ng pagtulo ng kanyang mga luha.
"Ngunit bakit hindi?" dahil mahal mo siya. Kahit ba naman sa buhay na ito hindi ko maaring piliin ang taong mahal ko.
"Sapagkat oo! Mahal ko siya! Nag-iibigan kami!" galit na sabi niya habang umiiyak.
Nakita ko sa kanyang mga mata kung gaano siya kadesperada.
She want to break us apart.
"Agni ano ang iyong pinagsasabi?!" hindi na alam ni Ina ang kanyang gagawin.
"Ngayon layuan mo siya sapagkat mahal ko siya. Kung mahal mo ang pamilya na ito ay lalayuan mo ang prinsipe. Mula sa araw na ito hindi ka na maaring makipag-kita sa kanya" may diin sa huli niyang kataga.
"Masaya ka na sa kanya?" I asked her.
"Oo" Saad niya.
Hindi ba ito ang aking gusto? Ang maging masaya si Agni. Kung ganun kahit masakit ibibigay ko ang kanyang kasiyahan.
"Bigyan mo ako ng isang araw upang tapusin ang ano mang ugnayin na meron sa amin ng prinsipe. Hayaan mo ako maayos na makapag-paalam sa kanya" I begged.
"Paki-usap tapusin mo na ang lahat sa inyo ng prinsipe" no need to beg Agni. Dahil gagawin ko kahit masakit at unti-unti ako nito dinudurog.
"Makaka-asa ka" I assured to her.
Bakit may mga maling pag-ibig? Dahil hindi nila ito ipinaglaban,dahil hindi nila ito pinanindigan at maaring wala sila lakas ng loob para ito'y ipagpatuloy.
In another life, I would make you stay.
Sa susunod na buhay, akin ka.
=/