Unicode
Ring ~ ~ ring ~ ~ ~
ရိ၀မ်ထမင်းစားခန်းထဲမှာ
ကလေးငယ်အတွက်
စားစရာပြင်ဆင်နေတုန်း
ဖုန်းသံမြည်လာတာကြောင့် လှမ်းယူကာ
နံပါတ်ကိုမကြည့်ပဲ ကိုင်လိုက်မိသည်။
" Hello "
* ရိ၀မ် ... ယွင်ရှင်းက မင်းဆီမှာလား ... *
ချောက်ချွမ်ရဲ့အသံကြောင့် ဖုန်းနံပါတ်ကို
ပြန်ကြည့်မိသည်။
ချောက်ချွမ်ရဲ့ ဖုန်းသေချာသည်မို့
ဘာမှမပြောပဲ ဖုန်းကို ချပစ်မိသည်။
သူမေးတိုင်းလိုက်ဖြေနေရအောင် ရိ၀မ်ကို
ဘာများအောင့်မေ့နေလဲ .......
နှစ်ခါလောက် အဆက်မပြတ်ခေါ်ပြီးတဲ့နောက်ထပ်ဖုန်းထပ်၀င်လာခြင်းမရှိတော့။
ရိ၀မ်လည်း ပြင်ဆင်ပြီးသွားပြီမို့
နာရီကို ကြည့်မိတော့ ည ၈နာရီ ....
စားသောက်စရာတွေကို
အိမ်ကလူတွေနဲ့ ခဏထားခဲ့ပြီး
သူ့အခန်းထဲဝင်ကာ
ရေအရင်ချိုးလိုက်သည်။
ပြီးနောက် အဝတ်အစားလဲပြီး
ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။
" ဒါတွေအပေါ်ထပ်ကို သယ်ခဲ့ပေး ... "
အနားမှာရပ်နေတဲ့ Staff တွေကို
ဝိုင်ပုလင်းနဲ့ သေချာပြင်ဆင်ထားတဲ့
စားစရာတွေကို သယ်လာခိုင်းလိုက်သည်။
ဒီညတော့ သောက်ပြီးကလေးငယ်နဲ့
အပြတ်ကဲပစ်ရမယ် ......
အပြီအပြင်တွေးကာ ကလေးငယ်ရှိတဲ့
အခန်းကိုဝင်ခဲ့တော့ ကလေးငယ်က
ပြတင်းပေါက်နားမှာ ခွေခွေလေးအိပ်နေ၏။
" စားပွဲပေါ် တင်ခဲ့လိုက် .... "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ Boss "
Staffတွေကို ပြောပြီး Aircon control ယူကာ အအေးနည်းနည်းတင်လိုက်သည်။
ကလေးလေးက အအေးကြိုက်တာနေမှာ ....
အဲ့ကြောင့် ပြတင်းပေါက်နားသွားအိပ်နေတာ။
သူ့အတွေးနဲ့သူ Control ကိုချပြီး
ကလေးငယ်ဆီ လှမ်းသွားမိသည်။
နဖူးလေးကို စမ်းကြည့်မိတော့
ပုံမှန်အတိုင်း နွေးနွေးလေးပဲရှိနေသည်။
" နေတော့ ကောင်းပါတယ် "
မှတ်ချက်ပြုရင်း ဖရိုဖရဲဖစ်နေတဲ့
အင်္ကျီကြားက မြင်နေရတဲ့ ပုခုံးသားဖွေးဖွေးနဲ့ လည်တိုင်နုနုက အမှတ်အသားတွေကို
သဘောတကျကြည့်မိသည်။
ထို့နောက် ကလေးငယ်ကို ချီကာ
မွေ့ယာပေါ်တင်ပေးပြီး
ရေပတ်တိုက်ပေးမိသည်။
ကလေးငယ်က ပင်ပန်းနေ၍လားမသိ တုတ်တုတ်တောင် လှုပ်မလာ .....
ရိဝမ်ရေပတ်တိုက်ပေးရင်း
ကလေးငယ်လက်မောင်းနားက
အနီရာကြီးကို သတိထားမိသွားသည်။
ရုန်းရင်းကန်ရင်း
ဒီလောက်ထိဖြစ်သွားစရာလိုလို့လား .....
အလိုမကျစွာတွေးရင်း
ခြေထောက်လေးတွေကိုပါ
တယုတယသန့်စင်ပေးမိတော့ ဒူးနားနဲ့
ခြေဖဝါးစောင်းနားမှာ ယောင်နေတဲ့
ဒဏ်ရာတွေကို ထပ်တွေ့ရသည်။
ဒါသွေးရိုးသားရိုးမဖြစ်နိုင်တော့ ....
သန့်ရှင်းရေးကို ခပ်မြန်မြန်လုပ်ပေးလိုက်ပြီး
ကလေးငယ်ကို သူ့အင်္ကျီနဲ့ဘောင်းဘီကိုထုတ်၀တ်ပေးလိုက်သည်။
အနည်းငယ် ဖို့ရို့ဖားရားဖြစ်နေပေမယ့်
ချစ်စရာကောင်းမှုကတော့ လျော့မသွား ....
နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို
ထပ်မံဖိကပ်စုပ်ယူမိသည်။
သူဘာလုပ်လုပ်မနိုးပဲ ငြိမ်နေသည့်ကလေးကြောင့် ဝင်လာတဲ့စိတ်ရိုင်းတွေကို
အသာချိုးနှိမ်ပစ်လိုက်ရသည်။
" သခင်ကြီး ဖုန်းဆက်လာပါတယ်
သခင်လေး "
bodyguardတစ်ယောက်က ရိ၀မ်ကို သတင်းပို့လာသည်။
" ဘာတဲ့လဲ ... "
" သခင်လေးကို ဖုန်းပြန်ဆက်ပါတဲ့ "
" ok ...
ဦးလေးလျှန်ကို သွားခေါ်လိုက် ...
ဆေးပစ္စည်းအစုံထည့်ခဲ့ပါလို့ "
" ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး "
bodyguard ထွက်သွားသည်နှင့်
ရိ၀မ် laptopရှေ့ထိုင်ကာ ပါပါးကို
VC ခေါ်လိုက်သည်။
" ဟယ်လို သား ... "
မင်းသားရိ၀မ်အဖေပီသစွာ ခန့်ညားလှတဲ့ မျက်နှာက screen ထက်ပေါ်လာ၏။
၅၀စွန်းစွန်းဆိုသော်ငြားလည်း မထင်ရလောက်အောင် ဖျတ်လတ်ပြီး
ချောမော ခန့်ညားနေတုန်းပင် .....
" ဟုတ် ပါပါး ... ဖုန်းဆက်ခိုင်းထားလို့ပါ "
" ကလေးရော "
" ဘယ်က ကလေးလဲ ... ပါပါး "
" အော်ဟော် ... ပါပါးသမက်လေးပေါ့ "
" ဟွန်း ... သိနေပြန်ပြီ "
ရိ၀မ်နှာခေါင်းရှုံ့မိတော့ ကျန်းသခင်ကြီးက
သဘောတကျရယ်သည်။
" ငါ့သား ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ပါပါးက
screen တစ်ချက်တောက်လိုက်တာနဲ့
ခြေရာပါမကျန် အကုန်မြင်ရပြီးသား "
" အဲ့လောက်အားနေတာများ စကီလေးတွေနဲ့ ဆေးပေးမီးယူ sugar daddyလုပ်မနေဘူး ...
ဒီသားသမီးလေးတွေပဲ လိုက်နှောင့်ယှက်နေတယ် "
" ပါပါးမှာ ဒီသားသမီးလေးနှစ်ယောက်ပဲရှိတော့တာလေ ....
သားနဲ့သမီးအတွက်ပဲ အချိန်ပေးချင်တယ် "
" သားကိုယ်တိုင်ရှာပေးရမလား ... ပါပါး "
" အောင်မာ ... မလိုပါဘူးကွ "
" မမရော ... သားဆီဖုန်းမဆက်ဘူး "
" လုမိန်လေးက LA သွားတယ် ... Brandတစ်ခုက အစည်းအဝေးရှိလို့ "
" အဲ့တာဆို အိမ်မှာ ပါပါးတစ်ယောက်ထဲပေါ့ "
" အင်း ... ပျင်းနေတာ "
" စကီလေးတွေ လွှတ်ပေးရမလား "
" နေပါကွာ ...
လိုချင်ရင် babyဆိုတာနဲ့
ကြွေပေးမယ့်သူတွေအများကြီး ......
သူများတွေလို ကားတင်ပြေးပြီး
လူယုတ်မာ လုပ်စရာကိုမလိုတာ "
" ပါပါးနော် !! "
" ဟား ဟား ဟား ..... "
" သားကို တစ်ခုကူညီပါဦး "
" အင်း ... ပြော "
" show managerဆီ ရှင်းလေးက
သားဆီမှာလို့ပြောပေးဦး ...
မနက်ဖြန်ပွဲစချိန်အမီလာခဲ့မယ်လို့ ...... "
" အခုတော့ ဖအေ တ,ပြီပေါ့ "
" ပါပါးကလည်း "
" ok ... ok
အဲ့ကိစ္စပူမနေနဲ့ ...
အခုကလေးကိုသာ ဂရုစိုက် "
" ဟုတ် ... ဦးလေးလျှန်ကို ခေါ်ထားတယ် ... "
" အင်း ...
အဲ့တာဆို ဒါပဲသား ....
ပါပါးလုပ်စရာရှိသေးလို့ "
" ဟုတ် ပါပါး ... see you "
" See you , son .... "
ပါပါး ဖုန်းချသွားပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်နေတဲ့ ကလေးဘေး၀င်လှဲမိသည်။
ဆေးရုံက အိမ်နဲ့အနည်းငယ်လှမ်းသည်မို့
ဦးလေးလျှန်က မလာသေးပေ ....
ဖွေးနုနေတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို
အူယားစွာ နမ်းရှိုက်မိသည်။
တစ်ခါ !!
နှစ်ခါ !!
သုံးခါ !!
ဒါလည်း အားမရတာမို့ အိနေတဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းကို တော်တော်ကြာဖိကပ်ထားမိသည်။
အောက်ဆီဂျင်လိုအပ်လာပြီဆိုမှ
ဖယ်ကာလက်နဲ့ ဆွဲဖျစ်မိသည်။
သူ့လက်ချက်ကြောင့် ပါးဖြူဖြူလေးကနေ
ပါးနီနီလေးသို့ပင် ကူးပြောင်းနေပြီ ......
ထိုနီရဲနေတဲ့ ပါးလေးကိုပင် အူယားစွာ
ကိုက်မိပြန်သည်။
ကလေးငယ်ပါးမှာလက်ရာတွေရော
သွားရာတွေပါ အကွင်းလိုက် အကွက်လိုက် ....
သူပေးတဲ့ ဆေးရောင်တွေနဲ့
ချစ်စရာကောင်းလွန်းနေတဲ့ ကလေးကို
သူ့မှာချစ်လို့ပင်မ၀နိုင် .....
ဒေါက် ~ ~ ~ဒေါက် ~ ~
တံခါးခေါက်သံကြောင့် ဘေးကခလုတ်ကို
နှိပ်လိုက်တော့ တံခါးပွင့်သွားပြီး
သူ့တပည့်တစ်ယောက်နှင့်အတူ
ဦးလေးလျှန်ပါ ၀င်လာသည်။
" ရောက်ပါပြီ သခင်လေး "
" ok ... အပြင်ကစောင့် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
ထိုလူက ရိ၀မ်ကို အရိုအသေပေးပြီးထွက်သွား၏။
" ထပ်ပြီး ... ဒီကလေးပဲလား "
လျှန်ချိုးမှာ မိမိတူရဲ့အိပ်ယာပေါ်ရောက်နေသည့် ထိုကောင်လေးကို
သေချာစူးစမ်းကြည့်နေမိသည်။
ဒီတစ်ခေါက်ရော ဘာဖြစ်လာပါလိမ့် .......
" ကိုက်ခဲပျောက်ဆေးနဲ့ အနာကျက်ဆေးလိုချင်လို့ "
" ဟင် ... မင်းက ဘာဖြစ်လို့လဲ ... ပြစမ်း
ဦးလေးကို ...
ဘယ်နားတွေ ခိုက်မိလာလဲ "
" အာ .... ကျနော့အတွက်မဟုတ်ပါဘူး ....
သူလေးအတွက် "
" ဟေ "
ရိ၀မ် အိပ်ယာပေါ်က ကလေးကို
မေးငေါ့ပြလိုက်သည်။
ဦးလေးဖြစ်သူကိုရှင်းပြချင်ပေမယ့်
ဘယ်က စပြောရမှန်းမသိ .....
" မ ... မဟုတ်မှ "
ဦးလေးလျှန်က တစ်စုံတစ်ခုကို ရိပ်မိသွားသလို အကျယ်ကြီးထအော်လာသည်။
ရိဝမ် ရှက်ကာမျက်နှာကြီးက နီရဲလာ၏။
ထိုမျှလည်းမပြီးသေး လူကို စူးစမ်းသလိုပင်
ကြည့်လာ၏။
" ဘာ ... ဘာလို့ အဲ့လိုကြီးလာ
ကြည့်နေတာလဲ ....
ကျနော် ဘာမှမလုပ်ပါဘူး "
" တကယ်ကြီးပေါ့ "
" .......... "
" ငါ့တူ .... ငါ့တူ လက်သွက်လိုက်တာ "
" အာ .... မဟုတ်ပါဘူးဆို "
ရိဝမ်ငြင်းရင်း လည်ပင်းကိုအကြာင်းမရှိ
ပွတ်နေမိသည်။
သူနေရခက်နေတာကာသိသော
ဦးလေးဖြစ်သူက ဘာမှမပြောပဲ
ကလေးငယ်ကို ခြုံပေးထားတဲ့
စောင်ကိုဆွဲလှန်၏။
" ဘာ ... ဘာလုပ်တာလဲ "
ရိဝမ် အလောတကြီးမေးကာ
စောင်ကို ပြန်ဆွဲယူပြီး ခြုံပေးလိုက်မိသည်။
ဦးလေးလျှန်က မျက်လုံးပြူးကာ
" ဟ !! အနာကို ကြည့်ရမယ်လေ ...
စောင်ကြီးအုပ်ထားတော့
ငါဘယ်လိုကြည့်ရမလဲ .... "
" ကျနော် လုပ်ပေးမယ် "
" ဒီမှာရိ၀မ် ... ငါကဆရာ၀န်
မင်းဦးလေးသိလား ...
ဥစ္စာခြောက်မနေနဲ့ .... ငါက မိန်းမပဲယူမှာ "
" ..... "
ရိ၀မ် တွန့်တွန့်တိုတိုနဲ့ ဦးလေးဘေး ရပ်လိုက်ရသည်။
ဆေးတော့မကုလို့ မဖြစ် ....
မနက်ဖြန် finalမို့ သေချာပေါက်
သက်သာအောင်တော့ လုပ်ပေးရမည် ။
မိမိဘေး၀င်ရပ်လာတဲ့ ရိ၀မ်ကြောင့်
လျှန်ချိုး စောင်ကိုအသာလှပ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် အိပ်ယာပေါ်က ကလေးကို
မှောက်လိုက်ပြီး ဒဏ်ရာကြည့်ဖို့ပြင်သည်။
" ဟင်း ... ခွေးကိုက်ထားသလိုပဲ "
လည်တိုင်နဲ့ ပုခုံးသားဖွေးဖွေးပေါ်က
သွားရာတွေကိုကြည့်ပြီး
ဦးလေးလျှန်က မှတ်ချက်ပြုသည်။
ရုပ်ကလေးက သနားကမားနဲ့
ထင်ကိုမထင်ရဘူး ......
ထပ်မံ၍ ဒဏ်ရာကြည့်ဖို့ဘောင်းဘီကို
လက်လှမ်းလိုက်မိတဲ့သကာလ
" Oh ....... god !! "
ရိဝမ်ရဲ့ တွန်းလိုက်မှုကြောင့်
အလန့်တကြားရေရွတ်ရင်း
ဘေးကိုလွင့်သွားရသည်။
" ဟ ... ဘာလုပ်တာလဲ "
" ဦးလေးကမှ ဘာလုပ်တာလဲ ....
သူများ ကလေးလေးကို "
ရိဝမ်က ရှင်းကိုစောင်ကြီးနဲ့အတင်းအုပ်ရင်း
လျှန်ချိုးကို ရန်တွေ့သည်။
" ဆေးကုမလို့လေ "
" ဒဏ်ရာက အဲ့နားမှာမှ မဟုတ်တာ "
" ဘယ်နားလဲပြောလေ နွားရ....
ငါကပြောမှ သိမှာပေါ့ "
" ဒီမှာ ... "
ရိဝမ် စောင်ကြီးကို ပြန်ဖယ်ပြီး
ကလေးငယ်ရဲ့ ဒဏ်ရာတွေကိုပြလိုက်သည်။
" ရိဝမ် .... မင်းလူမှဟုတ်ရဲ့လားကွာ !! "
ဦးလေးလျှန်၏ စိတ်ဆိုးသည့်အသံကြောင့်
ရိဝမ်ကြောင်သွားရသည်။
" ဟင် .... ဘာလို့လဲ "
" ဒီကလေးက အရမ်းငယ်သေးတယ်....
မင်း နောက်တစ်ခါလက်မပါနဲ့ "
" ဟမ် !! "
" မနက်ဖြန် ပြိုင်ပွဲမလား ...
သူဘယ်လိုလုပ်မလဲ "
" အကောင်းဆုံးကုသပေးပါ ဦးလေး ....
က ရမှာဆိုတော့ သူနာနေမှာ "
" Vocal ကမဟုတ်လား မ က,ရလောက်ပါဘူး "
" Theme songက ကရမှာလေ ....
သူ့ Solo stage songကလည်း
လိပ်ခေါင်းထွက်အောင် အော်ရမှာ "
" အဟမ်း ..... သူ့အစားကျိန်းလိုက်တာကွာ "
" အကောင်းဆုံးဆေးဝါးတွေပဲ သုံးပေးပါ ...
တောင်းဆိုပါတယ် "
မျက်နှာငယ်နဲ့ တောင်းဆိုနေသည်မို့
လျှန်ချိုး သနားသွားမိသည်။
မိမိတူလို မာနကြီးသည့်သူက
အခုလို ခခယယတောင်းဆိုတာ
ရှားလွန်းသည်မလား။
ဒီလောက်ဆို ဒီကလေးအပေါ်ထားတဲ့
သူ့တူရဲ့ ခံစားချက်တွေကို မှန်းဆလို့ရနေပြီ ။
ဒါကိုများ ဘာလို့ဘူးခံငြင်းနေပါလိမ့်။
" သူဘာစားထားပြီးပြီလဲ .... "
" မစားရသေးဘူး ... အိပ်ပဲ အိပ်နေတာ "
" ဟမ် ... ဘယ်ချိန်ထဲကလဲ "
" ဟို ... ဟို .... မသိလိုက်ဘူး "
" ဘာ !! "
ရိ၀မ်စကားကြောင့် ကလေးကို သေချာပြန်စမ်းသပ်ကြည့်မိသည်။
သူထင်တာ မမှားရင် ... မမှားရင်
" $ကလေး ဘယ်လောက်ထိလုပ်လိုက်တာတုန်း .... "
" ဟမ် ... ဘာလို့လဲ
သူ့ဘာသူအိပ်ပျော်နေတာကို "
" သတိလစ်နေတာ သူတောင်းစားရဲ့
သတိလစ်နေတာ ဟ ...
လုပ်တုန်းကလုပ်ပြီးတော့ "
" ဟာ ... ဘာမှမလုပ်ပါဘူးဆို "
လျှန်ချိုးမှာ အူကြောင်ကြောင်လုပ်နေတဲ့
ရိ၀မ်ကို နားရင်းအုပ်ချင်စိတ်ကို
ထိန်းရင်း သတိလစ်နေတဲ့ ကလေးကို
ဆေးချိတ်ပေးလိုက်သည်။
" ဒဏ်ရာကြာနေပြီမလို့ မချုပ်တော့ပဲ
ဆေးပဲပေးခဲ့မယ် ... လိမ်းပေးလိုက် "
" ဟုတ် "
" နောက်တခါကျ ညင်ညင်သာသာလုပ်ကြားလား ...
ဒီတိုင်းဆို လုံးပါးပါးသွားလိမ့်မယ် "
" လုပ်ပြန်ပြီ .... ဘာမှမလုပ်ပါဘူးဆို "
" မင်းလား မလုပ်တာ ... ရော့ ...
ဒါလိမ်းဆေး ... လိမ်းပေးလိုက် ....
ချိတ်ထားတဲ့ဆေးကုန်ရင်
သတိလည်လာလိမ့်မယ် ..."
" ဟုတ် ... စောင့်နေလိုက်ပါမယ် "
ရိဝမ်မှာ အတင်းစွပ်စွဲနေတဲ့ဦးလေးကို
ထပ်ရှင်းပြမနေတော့။
ထိုအတိုင်းသာထားလိုက်သည်။
ထင်ချင်သလိုထင် ကလေးငယ်က
အချိန်တန်ရင် သူ့အပိုင်ဖြစ်လာမှာပဲကို။
" အင်း ... သတိရလာရင် ဆေးထပ်လိမ်းပေးလိုက် ... ငါ ဒီမှာအိပ်မယ် ... "
" အင်း ... လာခေါ်တဲ့သူကိုပြောလိုက်ပါ ...
သူစီစဥ်ပေးလိမ့်မယ် "
" Ok .. အဖျားတက်တာတို့ ဘာတို့ဖြစ်ရင် ..
ငါ့ကိုလာခေါ် ... "
" ဟုတ် ... "
" သွားပြီ "
ဦးလေးထွက်သွားသည်နှင့် ရိ၀မ်
အိပ်နေတဲ့ကလေးရဲ့
အနာလေးကို ဆေးလိမ်းပေးလိုက်သည်။
ချိတ်ထားတဲ့ ဆေးတွေ တစ်စက်စက်ကြည့်ကြနေသည်ကို ကြည့်ရင်း တောင်စဥ်ရေမရ တွေးတောနေမိသည်။
ကလေးက သူ့ကိုမုန်းနေပြီလား ....
နိုးလာရင် မောင်းများထုတ်လေမလား .....
မချော့တတ်တဲ့ လူမို့ ကလေးကို ဘယ်လိုများစိတ်ပြေအောင် လုပ်ရပါ့မလဲ .....
တစ်သက်စာ မုန်းပစ်ရင်တော့ ရင်ကွဲရချည်ရဲ့ ...
အဲ့လိုဆို လူဆိုးကြီးလုပ်ပြီး
အပိုင်သိမ်းသင့်တန် သိမ်းရမည်။
အခြားလူလက်ထဲတော့ အပါမခံနိုင် .....
" ဟင့် .... ဟင့် "
ဆေးကုန်သွားပြီမို့ မျက်ခုံးလေးတွေ
တွန့်ချိုးကာ အသံထွက်လာသည်။
မျက်လုံးတွေတော့ ပွင့်မလာ ......
လက်က အပ်ကို အသာဖြုတ်ပေးပြီး
ဆေးထပ်လိမ်းပေးဖို့ လုပ်ရသည်။
မျော့ဘောင်းဘီလေးကို အသာပင့်တင်ရင်း
ဒူးကအနာပေါ်ဆေးလူးပေးတော့
တဟင့်ဟင့်နဲ့ညည်းညူလာသည်။
ဒီလူကို တမင်များ မြူစွယ်လေသလား .....
ဆေးက အေးအေးလေးဆိုပေမယ့်
စပ်သည်ထင်ပါ့ တချက်တချက်ရှုံ့သွားခြင်းက လူကိုရူးခါစေသည်။
အနာသက်သာလိုသက်သာငြား
လေနဲ့တဖူးဖူးမှုတ်ပေးတော့ ငြိမ်ကာ အိပ်ပျော်သွားပြန်သည်။
တင်းကျပ်လာတဲ့ ဒီလူကသာ
အတင်းချုပ်တည်းရင်း ရေချိုးခန်းဆီသို့ ......
ဆက်ရန် ...........
AN:ဒါလည်း ပြင်ထားပါတယ်။
Zawgyi
Ring ~ ~ ring ~ ~ ~
ရိ၀မ္ထမင္းစားခန္းထဲမွာ
ကေလးငယ္အတြက္
စားစရာျပင္ဆင္ေနတုန္း
ဖုန္းသံျမည္လာတာေၾကာင့္ လွမ္းယူကာ
နံပါတ္ကိုမၾကည့္ပဲ ကိုင္လိုက္မိသည္။
" Hello "
* ရိ၀မ္ ... ယြင္႐ွင္းက မင္းဆီမွာလား ... *
ေခ်ာက္ခြၽမ္ရဲ႕အသံေၾကာင့္ ဖုန္းနံပါတ္ကို
ျပန္ၾကည့္မိသည္။
ေခ်ာက္ခြၽမ္ရဲ႕ ဖုန္းေသခ်ာသည္မို႔
ဘာမွမေျပာပဲ ဖုန္းကို ခ်ပစ္မိသည္။
သူေမးတိုင္းလိုက္ေျဖေနရေအာင္ ရိ၀မ္ကို
ဘာမ်ားေအာင့္ေမ့ေနလဲ .......
ႏွစ္ခါေလာက္ အဆက္မျပတ္ေခၚၿပီးတဲ့ေနာက္ထပ္ဖုန္းထပ္၀င္လာျခင္းမ႐ွိေတာ့။
ရိ၀မ္လည္း ျပင္ဆင္ၿပီးသြားၿပီမို႔
နာရီကို ၾကည့္မိေတာ့ ည ၈နာရီ ....
စားေသာက္စရာေတြကို
အိမ္ကလူေတြနဲ႔ ခဏထားခဲ့ၿပီး
သူ႕အခန္းထဲဝင္ကာ
ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္သည္။
ၿပီးေနာက္ အဝတ္အစားလဲၿပီး
ျပန္ထြက္လာလိုက္သည္။
" ဒါေတြအေပၚထပ္ကို သယ္ခဲ့ေပး ... "
အနားမွာရပ္ေနတဲ့ Staff ေတြကို
ဝိုင္ပုလင္းနဲ႔ ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားတဲ့
စားစရာေတြကို သယ္လာခိုင္းလိုက္သည္။
ဒီညေတာ့ ေသာက္ၿပီးကေလးငယ္နဲ႔
အျပတ္ကဲပစ္ရမယ္ ......
အၿပီအျပင္ေတြးကာ ကေလးငယ္႐ွိတဲ့
အခန္းကိုဝင္ခဲ့ေတာ့ ကေလးငယ္က
ျပတင္းေပါက္နားမွာ ေခြေခြေလးအိပ္ေန၏။
" စားပြဲေပၚ တင္ခဲ့လိုက္ .... "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ Boss "
Staffေတြကို ေျပာၿပီး Aircon control ယူကာ အေအးနည္းနည္းတင္လိုက္သည္။
ကေလးေလးက အေအးႀကိဳက္တာေနမွာ ....
အဲ့ေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္နားသြားအိပ္ေနတာ။
သူ႕အေတြးနဲ႔သူ Control ကိုခ်ၿပီး
ကေလးငယ္ဆီ လွမ္းသြားမိသည္။
နဖူးေလးကို စမ္းၾကည့္မိေတာ့
ပုံမွန္အတိုင္း ေႏြးေႏြးေလးပဲ႐ွိေနသည္။
" ေနေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ "
မွတ္ခ်က္ျပဳရင္း ဖ႐ိုဖရဲဖစ္ေနတဲ့
အက်ႌၾကားက ျမင္ေနရတဲ့ ပုခုံးသားေဖြးေဖြးနဲ႔ လည္တိုင္ႏုႏုက အမွတ္အသားေတြကို
သေဘာတက်ၾကည့္မိသည္။
ထို႔ေနာက္ ကေလးငယ္ကို ခ်ီကာ
ေမြ႕ယာေပၚတင္ေပးၿပီး
ေရပတ္တိုက္ေပးမိသည္။
ကေလးငယ္က ပင္ပန္းေန၍လားမသိ တုတ္တုတ္ေတာင္ လႈပ္မလာ .....
ရိဝမ္ေရပတ္တိုက္ေပးရင္း
ကေလးငယ္လက္ေမာင္းနားက
အနီရာႀကီးကို သတိထားမိသြားသည္။
႐ုန္းရင္းကန္ရင္း
ဒီေလာက္ထိျဖစ္သြားစရာလိုလို႔လား .....
အလိုမက်စြာေတြးရင္း
ေျခေထာက္ေလးေတြကိုပါ
တယုတယသန္႔စင္ေပးမိေတာ့ ဒူးနားနဲ႔
ေျခဖဝါးေစာင္းနားမွာ ေယာင္ေနတဲ့
ဒဏ္ရာေတြကို ထပ္ေတြ႕ရသည္။
ဒါေသြး႐ိုးသား႐ိုးမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ ....
သန္႔႐ွင္းေရးကို ခပ္ျမန္ျမန္လုပ္ေပးလိုက္ၿပီး
ကေလးငယ္ကို သူ႕အက်ႌနဲ႔ေဘာင္းဘီကိုထုတ္၀တ္ေပးလိုက္သည္။
အနည္းငယ္ ဖို႔႐ို႕ဖားရားျဖစ္ေနေပမယ့္
ခ်စ္စရာေကာင္းမႈကေတာ့ ေလ်ာ့မသြား ....
ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးကို
ထပ္မံဖိကပ္စုပ္ယူမိသည္။
သူဘာလုပ္လုပ္မႏိုးပဲ ၿငိမ္ေနသည့္ကေလးေၾကာင့္ ဝင္လာတဲ့စိတ္႐ိုင္းေတြကို
အသာခ်ိဳးႏွိမ္ပစ္လိုက္ရသည္။
" သခင္ႀကီး ဖုန္းဆက္လာပါတယ္
သခင္ေလး "
bodyguardတစ္ေယာက္က ရိ၀မ္ကို သတင္းပို႔လာသည္။
" ဘာတဲ့လဲ ... "
" သခင္ေလးကို ဖုန္းျပန္ဆက္ပါတဲ့ "
" ok ...
ဦးေလးလွ်န္ကို သြားေခၚလိုက္ ...
ေဆးပစၥည္းအစုံထည့္ခဲ့ပါလို႔ "
" ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး "
bodyguard ထြက္သြားသည္ႏွင့္
ရိ၀မ္ laptopေ႐ွ႕ထိုင္ကာ ပါပါးကို
VC ေခၚလိုက္သည္။
" ဟယ္လို သား ... "
မင္းသားရိ၀မ္အေဖပီသစြာ ခန္႔ညားလွတဲ့ မ်က္ႏွာက screen ထက္ေပၚလာ၏။
၅၀စြန္းစြန္းဆိုေသာ္ျငားလည္း မထင္ရေလာက္ေအာင္ ဖ်တ္လတ္ၿပီး
ေခ်ာေမာ ခန္႔ညားေနတုန္းပင္ .....
" ဟုတ္ ပါပါး ... ဖုန္းဆက္ခိုင္းထားလို႔ပါ "
" ကေလးေရာ "
" ဘယ္က ကေလးလဲ ... ပါပါး "
" ေအာ္ေဟာ္ ... ပါပါးသမက္ေလးေပါ့ "
" ဟြန္း ... သိေနျပန္ၿပီ "
ရိ၀မ္ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕မိေတာ့ က်န္းသခင္ႀကီးက
သေဘာတက်ရယ္သည္။
" ငါ့သား ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာ ပါပါးက
screen တစ္ခ်က္ေတာက္လိုက္တာနဲ႔
ေျခရာပါမက်န္ အကုန္ျမင္ရၿပီးသား "
" အဲ့ေလာက္အားေနတာမ်ား စကီေလးေတြနဲ႔ ေဆးေပးမီးယူ sugar daddyလုပ္မေနဘူး ...
ဒီသားသမီးေလးေတြပဲ လိုက္ေႏွာင့္ယွက္ေနတယ္ "
" ပါပါးမွာ ဒီသားသမီးေလးႏွစ္ေယာက္ပဲ႐ွိေတာ့တာေလ ....
သားနဲ႔သမီးအတြက္ပဲ အခ်ိန္ေပးခ်င္တယ္ "
" သားကိုယ္တိုင္႐ွာေပးရမလား ... ပါပါး "
" ေအာင္မာ ... မလိုပါဘူးကြ "
" မမေရာ ... သားဆီဖုန္းမဆက္ဘူး "
" လုမိန္ေလးက LA သြားတယ္ ... Brandတစ္ခုက အစည္းအေဝး႐ွိလို႔ "
" အဲ့တာဆို အိမ္မွာ ပါပါးတစ္ေယာက္ထဲေပါ့ "
" အင္း ... ပ်င္းေနတာ "
" စကီေလးေတြ လႊတ္ေပးရမလား "
" ေနပါကြာ ...
လိုခ်င္ရင္ babyဆိုတာနဲ႔
ေႂကြေပးမယ့္သူေတြအမ်ားႀကီး ......
သူမ်ားေတြလို ကားတင္ေျပးၿပီး
လူယုတ္မာ လုပ္စရာကိုမလိုတာ "
" ပါပါးေနာ္ !! "
" ဟား ဟား ဟား ..... "
" သားကို တစ္ခုကူညီပါဦး "
" အင္း ... ေျပာ "
" show managerဆီ ႐ွင္းေလးက
သားဆီမွာလို႔ေျပာေပးဦး ...
မနက္ျဖန္ပြဲစခ်ိန္အမီလာခဲ့မယ္လို႔ ...... "
" အခုေတာ့ ဖေအ တ,ၿပီေပါ့ "
" ပါပါးကလည္း "
" ok ... ok
အဲ့ကိစၥပူမေနနဲ႔ ...
အခုကေလးကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ "
" ဟုတ္ ... ဦးေလးလွ်န္ကို ေခၚထားတယ္ ... "
" အင္း ...
အဲ့တာဆို ဒါပဲသား ....
ပါပါးလုပ္စရာ႐ွိေသးလို႔ "
" ဟုတ္ ပါပါး ... see you "
" See you , son .... "
ပါပါး ဖုန္းခ်သြားၿပီးေနာက္ ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနတဲ့ ကေလးေဘး၀င္လွဲမိသည္။
ေဆး႐ုံက အိမ္နဲ႔အနည္းငယ္လွမ္းသည္မို႔
ဦးေလးလွ်န္က မလာေသးေပ ....
ေဖြးႏုေနတဲ့ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို
အူယားစြာ နမ္း႐ိႈက္မိသည္။
တစ္ခါ !!
ႏွစ္ခါ !!
သုံးခါ !!
ဒါလည္း အားမရတာမို႔ အိေနတဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းကို ေတာ္ေတာ္ၾကာဖိကပ္ထားမိသည္။
ေအာက္ဆီဂ်င္လိုအပ္လာၿပီဆိုမွ
ဖယ္ကာလက္နဲ႔ ဆြဲဖ်စ္မိသည္။
သူ႕လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပါးျဖဴျဖဴေလးကေန
ပါးနီနီေလးသို႔ပင္ ကူးေျပာင္းေနၿပီ ......
ထိုနီရဲေနတဲ့ ပါးေလးကိုပင္ အူယားစြာ
ကိုက္မိျပန္သည္။
ကေလးငယ္ပါးမွာလက္ရာေတြေရာ
သြားရာေတြပါ အကြင္းလိုက္ အကြက္လိုက္ ....
သူေပးတဲ့ ေဆးေရာင္ေတြနဲ႔
ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေနတဲ့ ကေလးကို
သူ႕မွာခ်စ္လို႔ပင္မ၀ႏိုင္ .....
ေဒါက္ ~ ~ ~ေဒါက္ ~ ~
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ေဘးကခလုတ္ကို
ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ တံခါးပြင့္သြားၿပီး
သူ႕တပည့္တစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ
ဦးေလးလွ်န္ပါ ၀င္လာသည္။
" ေရာက္ပါၿပီ သခင္ေလး "
" ok ... အျပင္ကေစာင့္ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
ထိုလူက ရိ၀မ္ကို အ႐ိုအေသေပးၿပီးထြက္သြား၏။
" ထပ္ၿပီး ... ဒီကေလးပဲလား "
လွ်န္ခ်ိဳးမွာ မိမိတူရဲ႕အိပ္ယာေပၚေရာက္ေနသည့္ ထိုေကာင္ေလးကို
ေသခ်ာစူးစမ္းၾကည့္ေနမိသည္။
ဒီတစ္ေခါက္ေရာ ဘာျဖစ္လာပါလိမ့္ .......
" ကိုက္ခဲေပ်ာက္ေဆးနဲ႔ အနာက်က္ေဆးလိုခ်င္လို႔ "
" ဟင္ ... မင္းက ဘာျဖစ္လို႔လဲ ... ျပစမ္း
ဦးေလးကို ...
ဘယ္နားေတြ ခိုက္မိလာလဲ "
" အာ .... က်ေနာ့အတြက္မဟုတ္ပါဘူး ....
သူေလးအတြက္ "
" ေဟ "
ရိ၀မ္ အိပ္ယာေပၚက ကေလးကို
ေမးေငါ့ျပလိုက္သည္။
ဦးေလးျဖစ္သူကို႐ွင္းျပခ်င္ေပမယ့္
ဘယ္က စေျပာရမွန္းမသိ .....
" မ ... မဟုတ္မွ "
ဦးေလးလွ်န္က တစ္စုံတစ္ခုကို ရိပ္မိသြားသလို အက်ယ္ႀကီးထေအာ္လာသည္။
ရိဝမ္ ႐ွက္ကာမ်က္ႏွာႀကီးက နီရဲလာ၏။
ထိုမွ်လည္းမၿပီးေသး လူကို စူးစမ္းသလိုပင္
ၾကည့္လာ၏။
" ဘာ ... ဘာလို႔ အဲ့လိုႀကီးလာ
ၾကည့္ေနတာလဲ ....
က်ေနာ္ ဘာမွမလုပ္ပါဘူး "
" တကယ္ႀကီးေပါ့ "
" .......... "
" ငါ့တူ .... ငါ့တူ လက္သြက္လိုက္တာ "
" အာ .... မဟုတ္ပါဘူးဆို "
ရိဝမ္ျငင္းရင္း လည္ပင္းကိုအၾကာင္းမ႐ွိ
ပြတ္ေနမိသည္။
သူေနရခက္ေနတာကာသိေသာ
ဦးေလးျဖစ္သူက ဘာမွမေျပာပဲ
ကေလးငယ္ကို ျခဳံေပးထားတဲ့
ေစာင္ကိုဆြဲလွန္၏။
" ဘာ ... ဘာလုပ္တာလဲ "
ရိဝမ္ အေလာတႀကီးေမးကာ
ေစာင္ကို ျပန္ဆြဲယူၿပီး ျခဳံေပးလိုက္မိသည္။
ဦးေလးလွ်န္က မ်က္လုံးျပဴးကာ
" ဟ !! အနာကို ၾကည့္ရမယ္ေလ ...
ေစာင္ႀကီးအုပ္ထားေတာ့
ငါဘယ္လိုၾကည့္ရမလဲ .... "
" က်ေနာ္ လုပ္ေပးမယ္ "
" ဒီမွာရိ၀မ္ ... ငါကဆရာ၀န္
မင္းဦးေလးသိလား ...
ဥစၥာေျခာက္မေနနဲ႔ .... ငါက မိန္းမပဲယူမွာ "
" ..... "
ရိ၀မ္ တြန္႔တြန္႔တိုတိုနဲ႔ ဦးေလးေဘး ရပ္လိုက္ရသည္။
ေဆးေတာ့မကုလို႔ မျဖစ္ ....
မနက္ျဖန္ finalမို႔ ေသခ်ာေပါက္
သက္သာေအာင္ေတာ့ လုပ္ေပးရမည္ ။
မိမိေဘး၀င္ရပ္လာတဲ့ ရိ၀မ္ေၾကာင့္
လွ်န္ခ်ိဳး ေစာင္ကိုအသာလွပ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ အိပ္ယာေပၚက ကေလးကို
ေမွာက္လိုက္ၿပီး ဒဏ္ရာၾကည့္ဖို႔ျပင္သည္။
" ဟင္း ... ေခြးကိုက္ထားသလိုပဲ "
လည္တိုင္နဲ႔ ပုခုံးသားေဖြးေဖြးေပၚက
သြားရာေတြကိုၾကည့္ၿပီး
ဦးေလးလွ်န္က မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။
႐ုပ္ကေလးက သနားကမားနဲ႔
ထင္ကိုမထင္ရဘူး ......
ထပ္မံ၍ ဒဏ္ရာၾကည့္ဖို႔ေဘာင္းဘီကို
လက္လွမ္းလိုက္မိတဲ့သကာလ
" Oh ....... god !! "
ရိဝမ္ရဲ႕ တြန္းလိုက္မႈေၾကာင့္
အလန္႔တၾကားေရ႐ြတ္ရင္း
ေဘးကိုလြင့္သြားရသည္။
" ဟ ... ဘာလုပ္တာလဲ "
" ဦးေလးကမွ ဘာလုပ္တာလဲ ....
သူမ်ား ကေလးေလးကို "
ရိဝမ္က ႐ွင္းကိုေစာင္ႀကီးနဲ႔အတင္းအုပ္ရင္း
လွ်န္ခ်ိဳးကို ရန္ေတြ႕သည္။
" ေဆးကုမလို႔ေလ "
" ဒဏ္ရာက အဲ့နားမွာမွ မဟုတ္တာ "
" ဘယ္နားလဲေျပာေလ ႏြားရ....
ငါကေျပာမွ သိမွာေပါ့ "
" ဒီမွာ ... "
ရိဝမ္ ေစာင္ႀကီးကို ျပန္ဖယ္ၿပီး
ကေလးငယ္ရဲ႕ ဒဏ္ရာေတြကိုျပလိုက္သည္။
" ရိဝမ္ .... မင္းလူမွဟုတ္ရဲ႕လားကြာ !! "
ဦးေလးလွ်န္၏ စိတ္ဆိုးသည့္အသံေၾကာင့္
ရိဝမ္ေၾကာင္သြားရသည္။
" ဟင္ .... ဘာလို႔လဲ "
" ဒီကေလးက အရမ္းငယ္ေသးတယ္....
မင္း ေနာက္တစ္ခါလက္မပါနဲ႔ "
" ဟမ္ !! "
" မနက္ျဖန္ ၿပိဳင္ပြဲမလား ...
သူဘယ္လိုလုပ္မလဲ "
" အေကာင္းဆုံးကုသေပးပါ ဦးေလး ....
က ရမွာဆိုေတာ့ သူနာေနမွာ "
" Vocal ကမဟုတ္လား မ က,ရေလာက္ပါဘူး "
" Theme songက ကရမွာေလ ....
သူ႕ Solo stage songကလည္း
လိပ္ေခါင္းထြက္ေအာင္ ေအာ္ရမွာ "
" အဟမ္း ..... သူ႕အစားက်ိန္းလိုက္တာကြာ "
" အေကာင္းဆုံးေဆးဝါးေတြပဲ သုံးေပးပါ ...
ေတာင္းဆိုပါတယ္ "
မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ ေတာင္းဆိုေနသည္မို႔
လွ်န္ခ်ိဳး သနားသြားမိသည္။
မိမိတူလို မာနႀကီးသည့္သူက
အခုလို ခခယယေတာင္းဆိုတာ
႐ွားလြန္းသည္မလား။
ဒီေလာက္ဆို ဒီကေလးအေပၚထားတဲ့
သူ႕တူရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို မွန္းဆလို႔ရေနၿပီ ။
ဒါကိုမ်ား ဘာလို႔ဘူးခံျငင္းေနပါလိမ့္။
" သူဘာစားထားၿပီးၿပီလဲ .... "
" မစားရေသးဘူး ... အိပ္ပဲ အိပ္ေနတာ "
" ဟမ္ ... ဘယ္ခ်ိန္ထဲကလဲ "
" ဟို ... ဟို .... မသိလိုက္ဘူး "
" ဘာ !! "
ရိ၀မ္စကားေၾကာင့္ ကေလးကို ေသခ်ာျပန္စမ္းသပ္ၾကည့္မိသည္။
သူထင္တာ မမွားရင္ ... မမွားရင္
" $ကေလး ဘယ္ေလာက္ထိလုပ္လိုက္တာတုန္း .... "
" ဟမ္ ... ဘာလို႔လဲ
သူ႕ဘာသူအိပ္ေပ်ာ္ေနတာကို "
" သတိလစ္ေနတာ သူေတာင္းစားရဲ႕
သတိလစ္ေနတာ ဟ ...
လုပ္တုန္းကလုပ္ၿပီးေတာ့ "
" ဟာ ... ဘာမွမလုပ္ပါဘူးဆို "
လွ်န္ခ်ိဳးမွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္လုပ္ေနတဲ့
ရိ၀မ္ကို နားရင္းအုပ္ခ်င္စိတ္ကို
ထိန္းရင္း သတိလစ္ေနတဲ့ ကေလးကို
ေဆးခ်ိတ္ေပးလိုက္သည္။
" ဒဏ္ရာၾကာေနၿပီမလို႔ မခ်ဳပ္ေတာ့ပဲ
ေဆးပဲေပးခဲ့မယ္ ... လိမ္းေပးလိုက္ "
" ဟုတ္ "
" ေနာက္တခါက် ညင္ညင္သာသာလုပ္ၾကားလား ...
ဒီတိုင္းဆို လုံးပါးပါးသြားလိမ့္မယ္ "
" လုပ္ျပန္ၿပီ .... ဘာမွမလုပ္ပါဘူးဆို "
" မင္းလား မလုပ္တာ ... ေရာ့ ...
ဒါလိမ္းေဆး ... လိမ္းေပးလိုက္ ....
ခ်ိတ္ထားတဲ့ေဆးကုန္ရင္
သတိလည္လာလိမ့္မယ္ ..."
" ဟုတ္ ... ေစာင့္ေနလိုက္ပါမယ္ "
ရိဝမ္မွာ အတင္းစြပ္စြဲေနတဲ့ဦးေလးကို
ထပ္႐ွင္းျပမေနေတာ့။
ထိုအတိုင္းသာထားလိုက္သည္။
ထင္ခ်င္သလိုထင္ ကေလးငယ္က
အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႕အပိုင္ျဖစ္လာမွာပဲကို။
" အင္း ... သတိရလာရင္ ေဆးထပ္လိမ္းေပးလိုက္ ... ငါ ဒီမွာအိပ္မယ္ ... "
" အင္း ... လာေခၚတဲ့သူကိုေျပာလိုက္ပါ ...
သူစီစဥ္ေပးလိမ့္မယ္ "
" Ok .. အဖ်ားတက္တာတို႔ ဘာတို႔ျဖစ္ရင္ ..
ငါ့ကိုလာေခၚ ... "
" ဟုတ္ ... "
" သြားၿပီ "
ဦးေလးထြက္သြားသည္ႏွင့္ ရိ၀မ္
အိပ္ေနတဲ့ကေလးရဲ႕
အနာေလးကို ေဆးလိမ္းေပးလိုက္သည္။
ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေဆးေတြ တစ္စက္စက္ၾကည့္ၾကေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေတာေနမိသည္။
ကေလးက သူ႕ကိုမုန္းေနၿပီလား ....
ႏိုးလာရင္ ေမာင္းမ်ားထုတ္ေလမလား .....
မေခ်ာ့တတ္တဲ့ လူမို႔ ကေလးကို ဘယ္လိုမ်ားစိတ္ေျပေအာင္ လုပ္ရပါ့မလဲ .....
တစ္သက္စာ မုန္းပစ္ရင္ေတာ့ ရင္ကြဲရခ်ည္ရဲ႕ ...
အဲ့လိုဆို လူဆိုးႀကီးလုပ္ၿပီး
အပိုင္သိမ္းသင့္တန္ သိမ္းရမည္။
အျခားလူလက္ထဲေတာ့ အပါမခံႏိုင္ .....
" ဟင့္ .... ဟင့္ "
ေဆးကုန္သြားၿပီမို႔ မ်က္ခုံးေလးေတြ
တြန္႔ခ်ိဳးကာ အသံထြက္လာသည္။
မ်က္လုံးေတြေတာ့ ပြင့္မလာ ......
လက္က အပ္ကို အသာျဖဳတ္ေပးၿပီး
ေဆးထပ္လိမ္းေပးဖို႔ လုပ္ရသည္။
ေမ်ာ့ေဘာင္းဘီေလးကို အသာပင့္တင္ရင္း
ဒူးကအနာေပၚေဆးလူးေပးေတာ့
တဟင့္ဟင့္နဲ႔ညည္းညဴလာသည္။
ဒီလူကို တမင္မ်ား ျမဴစြယ္ေလသလား .....
ေဆးက ေအးေအးေလးဆိုေပမယ့္
စပ္သည္ထင္ပါ့ တခ်က္တခ်က္႐ႈံ႕သြားျခင္းက လူကို႐ူးခါေစသည္။
အနာသက္သာလိုသက္သာျငား
ေလနဲ႔တဖူးဖူးမႈတ္ေပးေတာ့ ၿငိမ္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္။
တင္းက်ပ္လာတဲ့ ဒီလူကသာ
အတင္းခ်ဳပ္တည္းရင္း ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ ......
ဆက္ရန္ ...........
AN:ဒါလည္း ျပင္ထားပါတယ္။