Unicode
ဒီနေ့က The Singer မှာ Audition
ဖြေရမယ့်ရက်မို့ ရှင်းနဲ့ဝေလင်း ရင်ခုန်နေကြသည်။
Audition အောင်သွားရင် နောင်အပတ်က
စပြီး Hanzhou မှာ ရိုက်ကူးရေးစတော့မည်လေ ....
The Singer Show စထုတ်လွှင့်တာနဲ့ သူတို့က စင်မြင့်ပေါ်တက်ခွင့်ရတော့မည်။
သူတို့မိဘတွေလည်း ဖန်သားပြင်ထက်ကနေသူတို့ကြိုးစားမှုလေးတွေကို မြင်နိုင်မှာပါ ......
ကြည့်နေခဲ့မယ်ဆိုရင်ပေါ့ .......
" အဆင်သင့်ဖြစ်ကြပြီလား "
" ဟုတ်ကဲ့ boss "
" ဟီး ဖြစ်ပြီ ...... "
" အကောင်းဆုံးကြိုးစားခဲ့ကြနော် "
ပြောသာပြောတယ် သူ့ဖက်ကျမလှည့်ပဲ
ဝေလင်းခေါင်းကဆံပင်တွေကို
သပ်တင်ပေး နေသောလုံချင်နဲ့
နွားပွဲစျေးရောက်နေသလို ဖြီးနေသော
ဝေလင်းကြောင့် ရှင်းနှာခေါင်းသာ
ရှုံ့လိုက်မိသည်။
ကြိုက်မှာဖြင့်လည်း ကြိုက်လိုက်တာ
မဟုတ်ပဲ အကဲပိုပိုပြနေတာက
သူ့မျက်စိထဲ ကန့်လန့် ကန့်လန့်နဲ့ ......
တခါတလေ အတွဲမဟုတ်သော
မတွဲတတွဲကြားက Third wheel ဖြစ်နေသော သူကသနားစရာ ......
ဝေလင်းဆိုသည်မှာလည်း
လုံချင်နဲ့တွေ့သည်နှင့်
ရှင်းတွေဘာတွေအကုန်မေ့ တစ်လောကလုံး သူတို့ပဲရှိသည့်ပုံနဲ့ မထိတထိရိုပြတတ်သေးတာ .....
ဟင်း ... ဟင်း ... ငါသာ ကောင်မလေး
ချောချောရသွားလို့ကတော့
ဒင်းထိုင်ငိုသွားအောင် ရိုပြမယ် ......
စောင့်ကြည့်နေလိုက် ဟွန့် .....
" ကဲ ... အထဲ၀င်ကြတော့ Audition စတော့မယ် ....
လင်းရန်လေးကို ဂရုစိုက်ဦးနော် ယွင်ရှင်း "
အော့ .....
စိတ်မချရင် အထဲထိလိုက်ခဲ့ပါလား
သောက်အဖိုးကြီးရဲ့ ...
" ဟီး ရပါတယ် ချင်ကောရဲ့ ...
လင်းရန် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်တတ်ပါတယ် "
" ကိုယ်က စိုးရိမ်လို့ပါကွာ "
" သောက်ပိုတွေ .... "
" ဟမ် ... "
မြန်မာလိုပြောလိုက်တာမို့ လုံချင်က
နားမလည်ပေမယ့် ဝေလင်းက
မျက်စောင်းခဲနေပြီ။
" ချင်ကောလည်း ဂရုစိုက်တဲ့ ... ဟီး "
" သောက်တလွဲ "
" ငပိုင် ... "
" ဘာတုန်း ... "
တလွဲမို့တလွဲပြောတာကို လာအော်နေတယ်...
ရှင်းပဲလေ ခံစရာလား ပြန်အော်ပစ်တာပေါ့ ....
" ကဲ ... ၀င်ကြတော့ Staffတွေရောက်နေပြီ "
" ဟွန့် .... "
ရှင်းက နှာတစ်ချက်မှုတ်ကာ
ရှေ့က ၀င်သွား၏ယ
ဝေလင်းလည်း လုံချင်ကိုလှလှပပပြုံးပြခဲ့ပြီး ရှင်းနောက်က လိုက်၀င်သွားလေသည်။
အထဲရောက်တော့ နံပါတ်ကဒ်လေးတွေ
ကိုင်ကာ ကိုယ့်ခုံနဲ့ကိုယ်ထိုင်ရသည်။
အယောက်၁၀၀သာ စစ်ထုတ်မယ့်ပွဲမို့ Mentorတွေနဲ့တော့ မတွေ့ရသေး.....
ရိုက်ကူးရေးစမည့်နေ့မှ Mentorတွေနဲ့
တွေ့ကြရမည်ဟု သိရသည်။
တွေ့လည်း သူတို့သိသူတော့
တစ်ယောက်မှ မရှိ ....
ကိုရီးယားဆိုလျှင်သာ idolတွေကို
သေချာသိပေမယ့် တရုတ်ကအနုပညာရှင်တွေကိုတော့ ဂူးဂူးကလွဲပြီး သိပ်မသိကြပါ။
Audition စတော့ ရှင်းနဲ့ဝေလင်း
နှစ်ယောက်လုံး ကုမ္ပဏီကရွေးပေးတဲ့
Alec Benjimin ရဲ့ Let me down slowly သီချင်းနဲ့ယှဥ်ပြိုင်ကြသည်။
Ent; တစ်ခုထဲရဲ့လက်အောက်ကမို့
နှစ်ယောက်အတူ ၂ မိနစ်စာ ဆိုရသည်။
ရွေးချယ်မည့် Staffတွေရှေ့ နှစ်ယောက်သား စုံရပ်လိုက်သည်။
အထက်အောက်အဖြူလေးတွေ၀တ်ထားသော ဖြူသေးသေးချစ်စရာပေါက်စလေး
နှစ်ယောက်ကြောင့် Staffတွေလည်း
သဘောကျနေကြ၏။
နှစ်ယောက်သားမိတ်ဆက်၍အပြီးမှာ
ဝေလင်းက lead vocal အနေနှင့်
စ ဆိုသည်။
' This night is cold in the kingdom ...... '
" ၀ိုး .... နားထောင်လို့ကောင်းလိုက်တာ "
" ၀ိုး .... "
ပထမဆုံးအသံနဲ့တင် ဖမ်းစားသွားနိုင်သော ဝေလင်းရယ်ပါ .......
' I can feel you fade away .... from the kitchen to the bathroom sink and ....
You steps keep me a wake ........ '
ဝေလင်းပြီးတော့ ရှင်းအလှည့်ကျလာတော့သည်။
' Don't cut me down ... throw me out , leave me here to waste ...... '
" ၀ိုး ..... ၀ိုး "
" great ! "
" full talent "
ရှင်းရဲ့ အသံချိုမြမြအောက်မှာ Staff
အားလုံးကျရှုံးကုန်တော့သည်။
ရှင်းကတော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ feel အပြည့်နှင့်သီဆိုနေ၏။
' I once was a man with dignity and grace ..... Now I'm slipping trough the cracks of your cold embrace .... so please , ..... please ......... '
" Could you find a way to let me down slowly ? ..... A little sympathy , I hope you can show me .... if you wanna go then I'll be so lonely ......
If you leaving baby , let me down slowly .......
Let me down , down .....
Let me down,down ......
Let me down ............ "
သီချင်းဆုံးသည့်အခါ မှတ်ချက်ကောင်းတွေနှင့်အတူ နှစ်ယောက်လုံး audition အောင်ခဲ့ကြသည်။
၀င်ခွင့်ကဒ်တွေယူပြီး စောင့်နေသော
လုံချင်ကားဆီသို့ နှစ်ယောက်သား
ပြေးကြတော့သည်။
" ဖြေးဖြေးလာ ... ဖြေးဖြေးလာ ....
Idol ဖြစ်ရင် အောက်ဖဲလှန်ခံရမယ် "
" ဟီး .... ချင်ကောက လင်းရန် idol ဖြစ်မှာသိတယ်ပေါ့ ..... "
" ဒါပေါ့ .... ကိုယ့်ကလေးတွေကို
ကိုယ်ယုံတယ်လေ "
" ဟီး ... ဟီး .... "
" ဆိုတော့က နှစ်ယောက်လုံး ဘယ်သွားချင်လဲ ...
auditionအောင်လို့ ကိုယ်လိုက်ပို့မယ် "
" ငပိုင် ဘယ်သွားမလဲ "
ဒီတစ်ခါတော့ ဝေလင်းက
ရှင်းကို မေးဖော်ရသေးသည်။
" ဘဲကင်သွားစားရအောင် ..... "
" အင်း .... ငါလည်းစားချင်တယ် ...
ဘဲကင်ဆိုင်ပဲ လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်မယ် "
" လိုအပ်တာတွေ ၀ယ်ဖို့လည်းရှိသေးတယ်နော် ......
တစ်ခါထဲ ၀ယ်သွားတာ ကောင်းမယ်ထင်တယ် .... "
" ကောင်းသားပဲ ...
နောက်တခါမပင်ပန်းတော့ဘူးပေါ့ ...
ငါတို့လေ့ကျင့်ချိန်လည်း ပိုရတယ် "
" အင်း ... ဟုတ်တယ် "
ရှင်းနဲ့တိုင်ပင်ပြီးတာနဲ့ လုံချင်ကို
ဘဲကင်ဆိုင်လိုက်ပို့ခိုင်းရသည်။
" ဖားစွပ်ပြုတ်စားကြဦးမလား .... "
" ချင်ကော !! "
" Boss နော် "
ဘဲကင်စားနေသောနှစ်ယောက်ကို
စလိုက်တော့ စူးခနဲ ထအော်ကြသည်။
နှစ်ယောက်ရဲ့ vocal powerက နားကို အူထွက်သွားစေသည်အထိ
အင်အားပြင်းလှသည်။
" အဟဲ .... စတာပါကွာ "
" စားနေတာကို ..... မစနဲ့ !! "
" ဟုတ်ပြီ ... ဟုတ်ပြီ ... အခုအတည်ပြောမယ် "
" အင်း ... ပြော "
" ဒီတစ်ခေါက် Mentorတွေထဲမှာ
Secret mentor တစ်ယောက်ပါတယ် .... "
" ဟင် ... "
" ဘယ်လိုကြီးတုန်း bossရဲ့ "
" ယွင်ရှင်းတို့ကို မနေ့က ကိုယ်ပြတဲ့ mentor လေးယောက်လေ သိတယ်မလား ...
Dance ပိုင်းက ချောက်ကော,
Vocal က ချိုးကျဲ , Rap က နဲ့ကော ရယ် asst; mentor ယွီကျဲ တို့လေ ..... "
" အွန်း ... သိတယ်လေ "
" အခုဟာက သူတို့အပြင် mentor တစ်ယောက်ပါသေးတယ် ....
သူ့ကိုတော့ ရိုက်ကူးရေးစမှ သိရမှာ ... "
" အော် .... "
" ဒါနဲ့ Hanzhou ကိုသွားရင်
ချင်ကော လိုက်မှာလား "
" ကိုယ်လိုက်လို့မရဘူးလေ ...
ဒီမှာလည်း အလုပ်တွေက ရှိသေးတယ် ...
ပို့တာတော့ ကိုယ်လိုက်ပို့မှာ ....
public stageတွေလည်း ကိုယ်လာမှာပါ .... "
" အင်း ... "
လုံချင်မလိုက်ဘူးဆိုတော့ ဝေလင်းမျက်နှာ သိသိသာသာညှိုးသွားတာကို
ရှင်းတွေ့လိုက်သည်။
သူ့သူငယ်ချင်းလေးက Bossအပေါ် အမှန်အကန်ကြီးကြွေကျနေတာပဲ .....
" စားပြီးရင် ပစ္စည်းတွေသွား၀ယ်ရအောင်လေ ဝေလင်း .... "
" အွန်း .... မင်းမှာ ပိုက်ဆံရှိသေးလား "
" ရှိတယ် ... မင်းရော "
" ငါလည်းရှိသေးတယ် ... "
" မရှိရင် မင်းဘဲကြီးဆီကတောင်းလို့ပြောမလို့ "
" ငပိုင် !! "
" ဟီး ... စတာ ... စတာ ....
ငါ့သူငယ်ချင်းလေးကို ငါချေးမှာပေါ့ ဟီး "
" မင်းလည်း ငတ်တော့မှာမလား "
" မငတ်ပါဘူး ရိုက်ကူးရေးစရင် ၃လလုံး အလကားစားရမှာလေ ဟီး .... "
" ဒါမျိုးကျ တွေးတတ်တယ် .... လိပ်မျိုး "
" မင်းလည်း လိပ်ပါပဲနော် ... "
" ငါက ဘာလိပ်လို့လဲ "
" ငါ တကယ်ပြောရမှာလား .....ဟီး .. ဟီး "
ဘေးက လုံချင်ကို မျက်စပစ်ပြပြီး ပြီတီတီပြောလိုက်တော့ ဝေလင်းက
ဗိုက်ကိုလာလိမ်ဆွဲသည်။
သူလည်း ဝေလင်းလက်ကို ပြန်ဆိတ်ဆွဲပေးလိုက်တာ အနီရာကြီးထင်သွားပါလေရော .....
စားသောက်ပြီးစီးတော့ မြို့ထဲပတ်ပြီး
၀ယ်စရာရှိတာတွေ၀ယ်ခဲ့ကြသည်။
အစောပိုင်းတွေမှာ အဆင်ပြေနေကြပေမယ့် ဖိနပ်ဆိုင်ရောက်တော့
ပြဿနာစတက်တာပဲ ....
တစ်ခုထဲရှိသော Sneaker လေးကို
နှစ်ယောက်သား အပြိုင်လုနေကြ၏။
" ငါယူမယ်လို့ ... "
" ငါယူထားတာလေ ဝေလင်းရ "
" မင်းခြေထောက် ပိစိလေးနဲ့ တော်ပါ့မလား...
ငါနဲ့ပဲ တော်မှာပေါ့ "
" မတော်လည်း ငါကြိုက်လို့၀ယ်တာလေ "
" မတော်ပဲ အလှကြည့်မလို့လား ....
ငါ့ကိုပေးလိုက်စမ်းပါ "
ရှင်းက သေတောင်မပေးဘူးဆိုပြီး လက်ထဲ Sneaker ကို ပွေ့ပိုက်ထား၏။
ဝေလင်းကလည်း မရမက လုယူနေပြန်သည်။
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကတော့
ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ် သတ်နေစမြဲပါပဲ ......
မနိုင်တဲ့လုံချင်မှာလည်း
လက်ပိုက်ကြည့်နေရုံမှတစ်ပါး
အခြားမရှိတော့ .......
.
.
.
At Hanzhou ......
၂ရက်လောက်ကြာတော့ Hanzhou ကို ရောက်ခဲ့ကြသည်။
လုံချင်က ပို့ပြီးတန်းပြန်သွားရသည်။
အလုပ်ကလည်းရှိသေးတာမို့ Hanzhouမှာကြာကြာနေခွင့်မရလိုက် .....
Staff နှစ်ယောက်ရယ်
Manager နှစ်ယောက်ရယ်နှင့် ရှင်းတို့သာကျန်ခဲ့တော့သည်။
Managerနှင့် Staff တွေကိုက
လုံချင်ကိုယ်တိုင်
အပြင်မှာ နေရာစီစဥ်ပေးခဲ့ရသည်။
ရှင်းနဲ့ဝေလင်းကတော့ ရိုက်ကူးရေးလုပ်မည့် အဆောက်အအုံထဲတွင်
အခြား Trainees တွေနဲ့အတူ နေကြရသည်။
" ငါတို့နှစ်ယောက်အတူနေကြမယ်နော်
ဝေလင်း "
" အင်း ... ငါလည်း မင်းနဲ့ပဲနေမှာပါ ... "
" ဖုန်းသုံးခွင့်ပေးရင် ကောင်းမှာပဲကွာ "
" အေးလေ .... အိမ်ကိုဆက်ရအောင်
ပေးသင့်ပါတယ် "
" မြန်မာပြည်က အိမ်လား
... တရုတ်အိမ်ကလား "
" ဟမ်? "
ရှင်းအမေးကြောင့် ဝေလင်းကြောင်သွား၏။
" တရုတ်မှာ ငါ့အိမ်မှမရှိတာ "
" မသိပါဘူး .....
ငါက မင်းဘဲကြီးကို ဆက်မယ်ထင်လို့ "
" မင်း !! "
" ဆက်ပြောလေ ... "
ကျစ် !!
ဝေလင်းက စိတ်ကောက်ကာ အခန်းထဲမှ ထွက်သွား၏။
သန့်စင်ခန်းသွားတာပဲနေမှာပါ ...
သူ့မှာအခြားသွားစရာမှ မရှိတာ ......
ရှင်းလည်း ဝေလင်းကို လိုက်မချော့တော့ပဲ အိပ်ယာထက်တွင်သာ
မျက်လုံးမှိတ်အနားယူလိုက်သည်။
ရိုက်ကူးရေးနီးလာတာနဲ့အမျှ သူ့မှာ
အားအင်တွေ အပြည့်ရှိဖို့ လိုတယ်မလား .....
ဒါမှ မြင့်မြင့်ပျံသန်းနိုင်မှာလေ ......
ဆက်ရန် .....
(AN ; ဒါလေးရေးရတာလည်း မျက်ခုံးခပ်လှုပ်လှုပ်ရယ်ပါ။ un ထားပေမယ့် ဖတ်တဲ့သူတွေကြောင့် ပြန်တင်ပေးလိုက်ပြီ။ )
Zawgyi
ဒီေန႔က The Singer မွာ Audition
ေျဖရမယ့္ရက္မို႔ ႐ွင္းနဲ႔ေဝလင္း ရင္ခုန္ေနၾကသည္။
Audition ေအာင္သြားရင္ ေနာင္အပတ္က
စၿပီး Hanzhou မွာ ႐ိုက္ကူးေရးစေတာ့မည္ေလ ....
The Singer Show စထုတ္လႊင့္တာနဲ႔ သူတို႔က စင္ျမင့္ေပၚတက္ခြင့္ရေတာ့မည္။
သူတို႔မိဘေတြလည္း ဖန္သားျပင္ထက္ကေနသူတို႔ႀကိဳးစားမႈေလးေတြကို ျမင္ႏိုင္မွာပါ ......
ၾကည့္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ေပါ့ .......
" အဆင္သင့္ျဖစ္ၾကၿပီလား "
" ဟုတ္ကဲ့ boss "
" ဟီး ျဖစ္ၿပီ ...... "
" အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားခဲ့ၾကေနာ္ "
ေျပာသာေျပာတယ္ သူ႕ဖက္က်မလွည့္ပဲ
ေဝလင္းေခါင္းကဆံပင္ေတြကို
သပ္တင္ေပး ေနေသာလုံခ်င္နဲ႔
ႏြားပြဲေစ်းေရာက္ေနသလို ၿဖီးေနေသာ
ေဝလင္းေၾကာင့္ ႐ွင္းႏွာေခါင္းသာ
႐ႈံ႕လိုက္မိသည္။
ႀကိဳက္မွာျဖင့္လည္း ႀကိဳက္လိုက္တာ
မဟုတ္ပဲ အကဲပိုပိုျပေနတာက
သူ႕မ်က္စိထဲ ကန္႔လန္႔ ကန္႔လန္႔နဲ႔ ......
တခါတေလ အတြဲမဟုတ္ေသာ
မတြဲတတြဲၾကားက Third wheel ျဖစ္ေနေသာ သူကသနားစရာ ......
ေဝလင္းဆိုသည္မွာလည္း
လုံခ်င္နဲ႔ေတြ႕သည္ႏွင့္
႐ွင္းေတြဘာေတြအကုန္ေမ့ တစ္ေလာကလုံး သူတို႔ပဲ႐ွိသည့္ပုံနဲ႔ မထိတထိ႐ိုျပတတ္ေသးတာ .....
ဟင္း ... ဟင္း ... ငါသာ ေကာင္မေလး
ေခ်ာေခ်ာရသြားလို႔ကေတာ့
ဒင္းထိုင္ငိုသြားေအာင္ ႐ိုျပမယ္ ......
ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္ ဟြန္႔ .....
" ကဲ ... အထဲ၀င္ၾကေတာ့ Audition စေတာ့မယ္ ....
လင္းရန္ေလးကို ဂ႐ုစိုက္ဦးေနာ္ ယြင္႐ွင္း "
ေအာ့ .....
စိတ္မခ်ရင္ အထဲထိလိုက္ခဲ့ပါလား
ေသာက္အဖိုးႀကီးရဲ႕ ...
" ဟီး ရပါတယ္ ခ်င္ေကာရဲ႕ ...
လင္းရန္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္တတ္ပါတယ္ "
" ကိုယ္က စိုးရိမ္လို႔ပါကြာ "
" ေသာက္ပိုေတြ .... "
" ဟမ္ ... "
ျမန္မာလိုေျပာလိုက္တာမို႔ လုံခ်င္က
နားမလည္ေပမယ့္ ေဝလင္းက
မ်က္ေစာင္းခဲေနၿပီ။
" ခ်င္ေကာလည္း ဂ႐ုစိုက္တဲ့ ... ဟီး "
" ေသာက္တလြဲ "
" ငပိုင္ ... "
" ဘာတုန္း ... "
တလြဲမို႔တလြဲေျပာတာကို လာေအာ္ေနတယ္...
႐ွင္းပဲေလ ခံစရာလား ျပန္ေအာ္ပစ္တာေပါ့ ....
" ကဲ ... ၀င္ၾကေတာ့ Staffေတြေရာက္ေနၿပီ "
" ဟြန္႔ .... "
႐ွင္းက ႏွာတစ္ခ်က္မႈတ္ကာ
ေ႐ွ႕က ၀င္သြား၏ယ
ေဝလင္းလည္း လုံခ်င္ကိုလွလွပပျပဳံးျပခဲ့ၿပီး ႐ွင္းေနာက္က လိုက္၀င္သြားေလသည္။
အထဲေရာက္ေတာ့ နံပါတ္ကဒ္ေလးေတြ
ကိုင္ကာ ကိုယ့္ခုံနဲ႔ကိုယ္ထိုင္ရသည္။
အေယာက္၁၀၀သာ စစ္ထုတ္မယ့္ပြဲမို႔ Mentorေတြနဲ႔ေတာ့ မေတြ႕ရေသး.....
႐ိုက္ကူးေရးစမည့္ေန႔မွ Mentorေတြနဲ႔
ေတြ႕ၾကရမည္ဟု သိရသည္။
ေတြ႕လည္း သူတို႔သိသူေတာ့
တစ္ေယာက္မွ မ႐ွိ ....
ကိုရီးယားဆိုလွ်င္သာ idolေတြကို
ေသခ်ာသိေပမယ့္ တ႐ုတ္ကအႏုပညာ႐ွင္ေတြကိုေတာ့ ဂူးဂူးကလြဲၿပီး သိပ္မသိၾကပါ။
Audition စေတာ့ ႐ွင္းနဲ႔ေဝလင္း
ႏွစ္ေယာက္လုံး ကုမၸဏီကေ႐ြးေပးတဲ့
Alec Benjimin ရဲ႕ Let me down slowly သီခ်င္းနဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသည္။
Ent; တစ္ခုထဲရဲ႕လက္ေအာက္ကမို႔
ႏွစ္ေယာက္အတူ ၂ မိနစ္စာ ဆိုရသည္။
ေ႐ြးခ်ယ္မည့္ Staffေတြေ႐ွ႕ ႏွစ္ေယာက္သား စုံရပ္လိုက္သည္။
အထက္ေအာက္အျဖဴေလးေတြ၀တ္ထားေသာ ျဖဴေသးေသးခ်စ္စရာေပါက္စေလး
ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ Staffေတြလည္း
သေဘာက်ေနၾက၏။
ႏွစ္ေယာက္သားမိတ္ဆက္၍အၿပီးမွာ
ေဝလင္းက lead vocal အေနႏွင့္
စ ဆိုသည္။
' This night is cold in the kingdom ...... '
" ဝိုး .... နားေထာင္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ "
" ဝိုး .... "
ပထမဆုံးအသံနဲ႔တင္ ဖမ္းစားသြားႏိုင္ေသာ ေဝလင္းရယ္ပါ .......
' I can feel you fade away .... from the kitchen to the bathroom sink and ....
You steps keep me a wake ........ '
ေဝလင္းၿပီးေတာ့ ႐ွင္းအလွည့္က်လာေတာ့သည္။
' Don't cut me down ... throw me out , leave me here to waste ...... '
" ဝိုး ..... ဝိုး "
" great ! "
" full talent "
႐ွင္းရဲ႕ အသံခ်ိဳျမျမေအာက္မွာ Staff
အားလုံးက်႐ႈံးကုန္ေတာ့သည္။
႐ွင္းကေတာ့ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာ feel အျပည့္ႏွင့္သီဆိုေန၏။
' I once was a man with dignity and grace ..... Now I'm slipping trough the cracks of your cold embrace .... so please , ..... please ......... '
" Could you find a way to let me down slowly ? ..... A little sympathy , I hope you can show me .... if you wanna go then I'll be so lonely ......
If you leaving baby , let me down slowly .......
Let me down , down .....
Let me down,down ......
Let me down ............ "
သီခ်င္းဆုံးသည့္အခါ မွတ္ခ်က္ေကာင္းေတြႏွင့္အတူ ႏွစ္ေယာက္လုံး audition ေအာင္ခဲ့ၾကသည္။
၀င္ခြင့္ကဒ္ေတြယူၿပီး ေစာင့္ေနေသာ
လုံခ်င္ကားဆီသို႔ ႏွစ္ေယာက္သား
ေျပးၾကေတာ့သည္။
" ေျဖးေျဖးလာ ... ေျဖးေျဖးလာ ....
Idol ျဖစ္ရင္ ေအာက္ဖဲလွန္ခံရမယ္ "
" ဟီး .... ခ်င္ေကာက လင္းရန္ idol ျဖစ္မွာသိတယ္ေပါ့ ..... "
" ဒါေပါ့ .... ကိုယ့္ကေလးေတြကို
ကိုယ္ယုံတယ္ေလ "
" ဟီး ... ဟီး .... "
" ဆိုေတာ့က ႏွစ္ေယာက္လုံး ဘယ္သြားခ်င္လဲ ...
auditionေအာင္လို႔ ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္ "
" ငပိုင္ ဘယ္သြားမလဲ "
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေဝလင္းက
႐ွင္းကို ေမးေဖာ္ရေသးသည္။
" ဘဲကင္သြားစားရေအာင္ ..... "
" အင္း .... ငါလည္းစားခ်င္တယ္ ...
ဘဲကင္ဆိုင္ပဲ လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္ "
" လိုအပ္တာေတြ ၀ယ္ဖို႔လည္း႐ွိေသးတယ္ေနာ္ ......
တစ္ခါထဲ ၀ယ္သြားတာ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ .... "
" ေကာင္းသားပဲ ...
ေနာက္တခါမပင္ပန္းေတာ့ဘူးေပါ့ ...
ငါတို႔ေလ့က်င့္ခ်ိန္လည္း ပိုရတယ္ "
" အင္း ... ဟုတ္တယ္ "
႐ွင္းနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီးတာနဲ႔ လုံခ်င္ကို
ဘဲကင္ဆိုင္လိုက္ပို႔ခိုင္းရသည္။
" ဖားစြပ္ျပဳတ္စားၾကဦးမလား .... "
" ခ်င္ေကာ !! "
" Boss ေနာ္ "
ဘဲကင္စားေနေသာႏွစ္ေယာက္ကို
စလိုက္ေတာ့ စူးခနဲ ထေအာ္ၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ vocal powerက နားကို အူထြက္သြားေစသည္အထိ
အင္အားျပင္းလွသည္။
" အဟဲ .... စတာပါကြာ "
" စားေနတာကို ..... မစနဲ႔ !! "
" ဟုတ္ၿပီ ... ဟုတ္ၿပီ ... အခုအတည္ေျပာမယ္ "
" အင္း ... ေျပာ "
" ဒီတစ္ေခါက္ Mentorေတြထဲမွာ
Secret mentor တစ္ေယာက္ပါတယ္ .... "
" ဟင္ ... "
" ဘယ္လိုႀကီးတုန္း bossရဲ႕ "
" ယြင္႐ွင္းတို႔ကို မေန႔က ကိုယ္ျပတဲ့ mentor ေလးေယာက္ေလ သိတယ္မလား ...
Dance ပိုင္းက ေခ်ာက္ေကာ,
Vocal က ခ်ိဳးက်ဲ , Rap က နဲ႔ေကာ ရယ္ asst; mentor ယြီက်ဲ တို႔ေလ ..... "
" အြန္း ... သိတယ္ေလ "
" အခုဟာက သူတို႔အျပင္ mentor တစ္ေယာက္ပါေသးတယ္ ....
သူ႕ကိုေတာ့ ႐ိုက္ကူးေရးစမွ သိရမွာ ... "
" ေအာ္ .... "
" ဒါနဲ႔ Hanzhou ကိုသြားရင္
ခ်င္ေကာ လိုက္မွာလား "
" ကိုယ္လိုက္လို႔မရဘူးေလ ...
ဒီမွာလည္း အလုပ္ေတြက ႐ွိေသးတယ္ ...
ပို႔တာေတာ့ ကိုယ္လိုက္ပို႔မွာ ....
public stageေတြလည္း ကိုယ္လာမွာပါ .... "
" အင္း ... "
လုံခ်င္မလိုက္ဘူးဆိုေတာ့ ေဝလင္းမ်က္ႏွာ သိသိသာသာညိႇဳးသြားတာကို
႐ွင္းေတြ႕လိုက္သည္။
သူ႕သူငယ္ခ်င္းေလးက Bossအေပၚ အမွန္အကန္ႀကီးေႂကြက်ေနတာပဲ .....
" စားၿပီးရင္ ပစၥည္းေတြသြား၀ယ္ရေအာင္ေလ ေဝလင္း .... "
" အြန္း .... မင္းမွာ ပိုက္ဆံ႐ွိေသးလား "
" ႐ွိတယ္ ... မင္းေရာ "
" ငါလည္း႐ွိေသးတယ္ ... "
" မ႐ွိရင္ မင္းဘဲႀကီးဆီကေတာင္းလို႔ေျပာမလို႔ "
" ငပိုင္ !! "
" ဟီး ... စတာ ... စတာ ....
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလးကို ငါေခ်းမွာေပါ့ ဟီး "
" မင္းလည္း ငတ္ေတာ့မွာမလား "
" မငတ္ပါဘူး ႐ိုက္ကူးေရးစရင္ ၃လလုံး အလကားစားရမွာေလ ဟီး .... "
" ဒါမ်ိဳးက် ေတြးတတ္တယ္ .... လိပ္မ်ိဳး "
" မင္းလည္း လိပ္ပါပဲေနာ္ ... "
" ငါက ဘာလိပ္လို႔လဲ "
" ငါ တကယ္ေျပာရမွာလား .....ဟီး .. ဟီး "
ေဘးက လုံခ်င္ကို မ်က္စပစ္ျပၿပီး ၿပီတီတီေျပာလိုက္ေတာ့ ေဝလင္းက
ဗိုက္ကိုလာလိမ္ဆြဲသည္။
သူလည္း ေဝလင္းလက္ကို ျပန္ဆိတ္ဆြဲေပးလိုက္တာ အနီရာႀကီးထင္သြားပါေလေရာ .....
စားေသာက္ၿပီးစီးေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲပတ္ၿပီး
၀ယ္စရာ႐ွိတာေတြ၀ယ္ခဲ့ၾကသည္။
အေစာပိုင္းေတြမွာ အဆင္ေျပေနၾကေပမယ့္ ဖိနပ္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့
ျပႆနာစတက္တာပဲ ....
တစ္ခုထဲ႐ွိေသာ Sneaker ေလးကို
ႏွစ္ေယာက္သား အၿပိဳင္လုေနၾက၏။
" ငါယူမယ္လို႔ ... "
" ငါယူထားတာေလ ေဝလင္းရ "
" မင္းေျခေထာက္ ပိစိေလးနဲ႔ ေတာ္ပါ့မလား...
ငါနဲ႔ပဲ ေတာ္မွာေပါ့ "
" မေတာ္လည္း ငါႀကိဳက္လို႔၀ယ္တာေလ "
" မေတာ္ပဲ အလွၾကည့္မလို႔လား ....
ငါ့ကိုေပးလိုက္စမ္းပါ "
႐ွင္းက ေသေတာင္မေပးဘူးဆိုၿပီး လက္ထဲ Sneaker ကို ေပြ႕ပိုက္ထား၏။
ေဝလင္းကလည္း မရမက လုယူေနျပန္သည္။
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကေတာ့
ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ သတ္ေနစၿမဲပါပဲ ......
မႏိုင္တဲ့လုံခ်င္မွာလည္း
လက္ပိုက္ၾကည့္ေန႐ုံမွတစ္ပါး
အျခားမ႐ွိေတာ့ .......
.
.
.
At Hanzhou ......
၂ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ Hanzhou ကို ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
လုံခ်င္က ပို႔ၿပီးတန္းျပန္သြားရသည္။
အလုပ္ကလည္း႐ွိေသးတာမို႔ Hanzhouမွာၾကာၾကာေနခြင့္မရလိုက္ .....
Staff ႏွစ္ေယာက္ရယ္
Manager ႏွစ္ေယာက္ရယ္ႏွင့္ ႐ွင္းတို႔သာက်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
Managerႏွင့္ Staff ေတြကိုက
လုံခ်င္ကိုယ္တိုင္
အျပင္မွာ ေနရာစီစဥ္ေပးခဲ့ရသည္။
႐ွင္းနဲ႔ေဝလင္းကေတာ့ ႐ိုက္ကူးေရးလုပ္မည့္ အေဆာက္အအုံထဲတြင္
အျခား Trainees ေတြနဲ႔အတူ ေနၾကရသည္။
" ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူေနၾကမယ္ေနာ္
ေဝလင္း "
" အင္း ... ငါလည္း မင္းနဲ႔ပဲေနမွာပါ ... "
" ဖုန္းသုံးခြင့္ေပးရင္ ေကာင္းမွာပဲကြာ "
" ေအးေလ .... အိမ္ကိုဆက္ရေအာင္
ေပးသင့္ပါတယ္ "
" ျမန္မာျပည္က အိမ္လား
... တ႐ုတ္အိမ္ကလား "
" ဟမ္? "
႐ွင္းအေမးေၾကာင့္ ေဝလင္းေၾကာင္သြား၏။
" တ႐ုတ္မွာ ငါ့အိမ္မွမ႐ွိတာ "
" မသိပါဘူး .....
ငါက မင္းဘဲႀကီးကို ဆက္မယ္ထင္လို႔ "
" မင္း !! "
" ဆက္ေျပာေလ ... "
က်စ္ !!
ေဝလင္းက စိတ္ေကာက္ကာ အခန္းထဲမွ ထြက္သြား၏။
သန္႔စင္ခန္းသြားတာပဲေနမွာပါ ...
သူ႕မွာအျခားသြားစရာမွ မ႐ွိတာ ......
႐ွင္းလည္း ေဝလင္းကို လိုက္မေခ်ာ့ေတာ့ပဲ အိပ္ယာထက္တြင္သာ
မ်က္လုံးမွိတ္အနားယူလိုက္သည္။
႐ိုက္ကူးေရးနီးလာတာနဲ႔အမွ် သူ႕မွာ
အားအင္ေတြ အျပည့္႐ွိဖို႔ လိုတယ္မလား .....
ဒါမွ ျမင့္ျမင့္ပ်ံသန္းႏိုင္မွာေလ ......
ဆက္ရန္ .....
(AN ; ဒါေလးေရးရတာလည္း မ်က္ခုံးခပ္လႈပ္လႈပ္ရယ္ပါ။ un ထားေပမယ့္ ဖတ္တဲ့သူေတြေၾကာင့္ ျပန္တင္ေပးလိုက္ၿပီ။ )