Calli's POV
"Calli! I'm so happy you're back!" Salubong ni tita Sam na may kasamang mahigpit na yakap. Kakagaling ko lang sa school and ngayon nalang ako umuwi dito after a week.
"Kamusta ka na?" Tanong niya habang hinahawi ang buhok sa harap ng mukha ko.
"Okay lang po." Sagot ko.
"Sige magbihis ka na then we'll eat lunch okay?" Tumango lang ako at umakyat na ako sa kwarto ko.
~~~~~~~
"Sit down na para makakakain na tayo." Yaya ni tita Sam kaya naghila na ako ng upuan and umupo na ako.
Naglagay na ako ng food sa plate at nasanay na ako sa tahimik ng bahay na ito.
"Calli, i have to ask you something." Tumingin ako kay
tita Sam waiting sa susunod niyang sasabihin.
"Papayag ka ba if i say na we'll move to the US?" Napabitaw ako sa hawak kong baso dahil sa tanong niya.
"Uhhh bakit po?"
"Because that's where i live. And gusto kitang isama."
"Pwede po bang pag-usapan muna? Itatanong ko rin po kay dad and mommy." Sagot ko. Syempre ayaw kong lumayo kila dad.
Bumuntong hininga muna si tita Sam pagkatapos ay ngumiti at humarap sa akin. "Of course. Pero sana, the answer's yes ah."
Ngumiti lang ako sa sobrang awkward dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. Ayaw kong sumama.
~~~~~~
Gabi na and kanina pa ako gumagawa ng homeworks ko. Hindi muna ako bumaba para magmeryenda dahil kailangan kong matapos itong mga schoolworks. Ang dami din nito. Hindi ko nga alam kung paano ko pa nasasagutan eh.
Pero since tapos na ako, bababa na ako sa dining room para magdinner. Inayos ko muna ang suot kong damit then tumingin ako sa full length mirror para makita kung maayos ba ang damit ko. Okay naman na kaya lumabas na ako ng kwarto pero bgo ako makababa ng hagdan, may narinig ako sa balcony na nagsasalita kaya lumapit ako ng dahan dahan. Hindi ako chismosa ah pero parang galit yung boses eh.
"Hawak ko sa leeg si Alex. Even Wilson. Kaya wala silang magagawa." Si tita Sam ba yun? Bakit nabanggit niya si dad and tito Wilson?
"What? Sabihin mo sa kaniya ayusin niya yung trabaho niya--"
*Blaagggggggg*
Napatakip ako sa tenga dahil sa lakas ng tunog. Nasangga ng kasambahay ni tita Sam yung vase kaya pareho kaming nagkatinginan at nanlaki ang mata. Lumakad na siya palayo at iniwan ako dito. Uyyyy anong gagawin ko???
O My Gee. Yumuko ako para sana pulutin yung nabasag na vase pero biglang may humablot sa kamay ko at hinila ako patayo kaya bumaon yung malaking piraso ng basag na vase sa palad ko. Nakacover yung kamay niya sa buong kamao ko kaya lalong bumabaon yung basag na vase kapag humihigpit yung hawak niya .
"Anong ginagawa mo dito ha? Alam mo hindi ka talaga magtanda noh!? Kababalik mo lang, problema ka na naman." Hinihigpitan niya yung hawak sa kamay ko kaya ang sakit.
"Masakit na po! Tama na." Halos pasigaw ko nang sabi dahil tumutulo na yung dugo ko sa kamay. Hinihila ko na palayo yung kamay ko pero ayaw niyang bitawan.
"Alam mo bang that's a very expensive vase? At tsaka bakit ka nakikinig sa usapan ha?!" Napapikit nalang ako dahil ang lakas na ng boses niya, lalo pang sumasakit yung kamay ko dahil parang sinasadya na niya yung paghigpit ng hawak sa kamay ko.
~~~~~~
Ayoko na dito sa bahay na to. Gusto ko nalang umuwi kila dad.
Parang nanghihina yung kamay ko. Hinugasan ko lang at binalutan ng tela para tumigil sa pagdugo. Umalis kanina si tita Sam pagkatapos nung away namin.
Kinuha ko yung phone and wallet ko at lumabas ako ng bahay. Kinailangan ko pang tumakas dahil nasa kusina yung mga helpers at baka pigilan pa ako.
Nakayakap lang ako sa sarili ko habang naglalakad dahil sobrang lamig dito sa labas. Pero wala na akong pakialam, gusto ko nang umuwi.
Napalingon ako dahil sa sobrang liwanag ng ilaw sa sasakyan na paparating.
~~~~~
Amara's POV
Nagising ako and gabi na. Wala si Alex dito sa kwarto. Tumayo nalang ako and i fixed the bed. And sakto na pumasok siya but his eyes were so cold. Lumakad na siya but i held his hand and yumakap ako from behind.
"Can we talk? Please?" I rested my head on his shoulders.
"Namimiss na kita. Parang mag-isa lang ako dito sa bahay kahit nandito ka." My voice is already quivering.
Tinanggal niya yung pagkakayakap ko sa kaniya which made my tears fall.
Biglang siyang humarap and he leaned in para halikan ako.
"I'm sorry." He said while cupping my face.
"Bakit ka umiiyak?" Tanong niya while wiping my cheeks with his thumb. Hinampas ko nga ng mahina sa braso.
"Ikaw eh. Hindi mo ako pinapansin." Sagot ko pagkatapos ay yumakap ako sa kaniya. Hinahagod niya yung likod ko while he's chuckling.
"Sorry. Sobrang busy ko lang talaga sa work." He said. I missed this. Itong hug na to. And especially, this man. Sobrang namiss ko kahit magkasama kami.
"Hey. Shhh stop crying na." Tumingin siya sa akin gamit ang mga nakaka inlove niyang mata.
"I'm sorry okay? Hindi ko dapat ginawa yun."
"Hindi dapat kita--" Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita because i kissed him because I missed him so much. Halata namang nagulat siya pero napalitan yon ng ngiti.
"Sorry hindi kita nasamahan kanina sa doctor. How was Aleara?"
"Okay lang naman daw. Talagang stress ang dapat iwasan. Other than that, okay naman daw kami." I said while smiling.
"Let's eat dinner?" Yaya ko. Pero hinila niya lang ako at pareho kaming sumalampak sa bed.
"Alex gutom na ako." Hindi niya yun pinansin and instead, sumandal siya sa headboard habang nakayakap sa tiyan ko.
"Namiss din kita eh." Malambing niyang sabi. Sussss. Alexander. Natawa nalang ako. Hindi niya talaga ako matitiis eh.
"I'm really sorry baby Aleara for also stressing you." He said while facing my stomach. Hinalikan niya yun at ngumiti sa akin.
"Oh ayan. Lagot ka kay Aleara. Instress mo din kasi." I kidded tapos ay tumawa siya. He rested his head on my shoulder habang nakayakap pa rin sa akin.
"After ni Aleara, anong kasunod?" He asked kaya medyo naguluhan ako.
"What do you mean 'anong kasunod?'" Naguguluhan kong tanong. Sa life ba ang tinutukoy niya?
"Anong kasunod? Boy or girl?" Napaayos naman ako ng upo sa tanong niya then nahampas ko ng mahina sa braso.
"Tumigil ka nga. Hindi pa nga nakakalabas si Aleara eh." Pambibiro ko with a serious face. Hahaha.
"Nagtatanong lang eh. Ito naman." Kabado niyang sagot kaya natawa ako.
"Pero ano nga?" Pangungulit niya.
"Saka na, Montevista. Makuha ka sa tingin." I said. Gusto kong magpigil ng tawa para serious pakinggan.
"Halika na nga. Kumain na tayo." Yaya ko sa kaniya kaya hinila ko na siya patayo and lumabas na kami ng kwarto.
But before we could go down the stairs, parang may naramdaman akong kakaiba. It's weird. Parang hindi ako mapakali bigla. Bigla akong kinabahan.
"Something wrong?" Concerned na tanong ni Alex while he's looking at me.
"I don't know. Kinabahan ako bigla." I said. Lalong dumagdag sa kaba ko when my phone rang. I answered it and put it in loudspeaker para marinig ni Alex.
"Hello?"
"Amara!"
"Wilson, bakit? Why did you call? Is there something wrong?" Sunod sunod kong tanong.
"Si Calli, sinugod sa hospital." My heartbeat started racing. Ano na naman ito?
"What happened?" Alex and I asked.
"Pumunta nalang kayo dito sa hospital. I'll text you the address."
"Sige. Magkita nalang tayo doon." Sabi ni Alex. Pagkatapos ay binaba na niya yung tawag and we rushed to the car. Kaya ba ako kinakabahan kanina?
~~~
"Alex pakibilis." Kanina ko pa siya minamadali. We reached the hospital and dumiretso kami sa emergency room. There we saw Wilson sitting sa mahabang set of chairs.
"Wilson! Anong nangyari?" Tanong ko paglapit sa kaniya.
"Calli got hit by a car." He said and hindi ko alam kung anong irereact ko.
"How did that happen? And anong ginagawa niya sa labas ng ganitong oras?" Nag-aalalang tanong ni Alex.
"Hindi ko rin alam. Tumawag lang yung guard ng village dahil ininform sila ng nakabangga on what happened to Calli." Napapikit nalang ako sa mga narinig ko.
"Ako po yung nakabangga sa anak niyo." The man beside Wilson said.
"Bakit? A-anong nangyari? Hindi mo ba tinitignan ang dinadaanan mo?" Mahinahon kong tanong pero nagagalit ako. Why? That's the only question i have.
"Liliko na po sana ako pero nandoon siya at naglalakad mag-isa. Medyo madilim po yung kalsada at yung ilaw lang po ng kotse ang liwanag sa parte ng kalsadang yob." Pagpapaliwanag niya.
"Patawarin niyo po ako. Hindi ko po sinasadya. Handa po akong tumulong sa gastos. Patawarin niyo lang po ako." He pleaded to us. Naaawa ako pero naaawa din ako kay Calli.
"Alex, ikaw nalang ang kumausap please." I said and umupo nalang ako.
Isa isang bumabagsak ang mga luha ko because of everything that's been happening.
"M-may update na ba yung doktor?" I asked Wilson who's sitting beside me.
"Wala pa."
"Wala bang nakapansin na umalis si Calli sa bahay nila?" Tanong ko.
"Kanina tinawagan ko yung kasama nila Sam sa bahay to ask kung paano nakalabas si Calli. Wala daw nakapansin o nakakita. Pero before that, sinigawan at pinagalitan daw ni Sam si Calli. Dumudugo pa daw ang kamay dahil sa nabasag na vase. Hindi ko alam, halo halo na yung kwento nila." Wilson explained. Pwedeng lumayas si Calli because of that.
Umupo si Alex sa tabi ko and sumandal ako sa kaniya. How can Sam let this happen?
Alex's POV
We've been waiting for almost an hour. Nakasandal lang si Amara sa akin and i'm holding her hand. Nakausap ko na rin yung nakabangga kay Calli. Hindi namin siya sasampahan ng kaso because alam kong hindi niya sinasadya. He even volunteered to stay here hanggang sa may update na ang doktor pero i told him to go home. Kinuha ko ang number niya para magkausap kami on some other day kapag medyo ayos na ang mga pangyayari.
"Sino pong kamag-anak ng pasyente?" The doctor asked paglabas niya ng ER.
Bumitaw muna ako kay Amara then tumayo ako at lumapit sa doktor. "Ako po. I'm her dad. Kamusta na po yung anak ko?"
"May external bleeding po ang pasyente sa ulo. Kailangan po na magconduct ng tests para malaman kung may brain damage. But so far, wala po siyang internal bleeding sa katawan. Except for a fresh hand injury na mukhang hindi niya po nakuha sa aksidente. Because may mga shards sa kanang kamay niya. Ililipat po siya sa ICU for monitoring and further tests." Pag-eexplain ng doctor.
"Thank you po. Gawin niyo po lahat."
"Sige po, i'll just do my rounds. Excuse me." Umalis na yung doctor and bumalik ako sa kinauupuan ko kanina.
"Ano daw balita? K-kamusta si Calli?" Amara asked pagkaupo ko.
"May external bleeding daw sa ulo si Calli. Kailangan magconduct ng tests. And ililipat siya sa ICU for monitoring." I said. Sinandal lang ni Amara ang ulo niya sa pader habang nakatingin sa kisame.
"I'll try to contact Sam to let her know what happened."
Wilson said pagkatapos ay tumayo siya and tumayo din si Amara.
"No. Huwag mong tawagan. Pupuntahan ko yang babaeng yan. Nasaan siya ngayon?" Amara said kaya hinawakan ko yung kamay niya para pigilan siya.
"She said nasa penthouse daw siya."
"Amara, delikado para sayo. Huwag na." Pigil ko sa kaniya.
"Gusto ko siyang makausap Alex. Kung gusto mong sumama, sumama ka. Pero huwag mo akong pigilan. Pwede mo ba kaming samahan sa penthouse niya Wilson?" She already made up her mind. Hindi ko na makokontra.
"Sige. Let's go." Lumabas na kami ng hospital at sumakay kami sa kotse ni Wilson.
~~~~~~
Amara's POV
We're here sa penthouse ni Sam and i knocked ng ilang beses. Bumukas ito and revealed a young lady.
"Nasaan po si Samantha?" I asked. Gustong gusto ko siyang makita ngayon. This is the last straw.
"Nasa loob po. Sino po sila?"
"Kailangan ko lang siyang makausap." I said, ignoring her question. Hihindi pa sana siya pero nakita niyang kasama ko si Wilson kaya pinapasok niya kami.
"Samantha!" Sigaw ko. Wala na akong pakialam sa paligid. Basta kailangan kong makausap si Sam.
"Anong ginagawa mo dito?" She asked paglabas niya sa kwarto.
"Ikaw ang dapat kong tanungin. Nabangga yung anak mo, ni wala kang pakialam." Nanggigigil kong sabi.
"Amara, i didn't know." Kalmado niyang sabi.
"Ang kapal naman ng mukha mong ipamukha sa akin noon na ikaw ang nanay niya. E ano bang pinaglalaban mo? Ang pagiging ina kay Calli? Itanong mo nga sa bata kung naramdaman ka niya. Mahiya ka nga Samantha!"
Litanya ko.
"Kinocontact ka ng guard ng village para ipaalam sayo ang nangyari but you didn't answer their calls. Tapos nilalayasan mo lang yung bata pagkatapos mong pagalitan! Ano Sam? Nanay ka ba talaga?!"
"Amara." Pigil ni Wilson and Alex sa akin.
"Hindi. Sandali lang. Sumusobra na itong babaeng to eh. Pinagkakatiwala namin sayo si Calli pagkatapos bumabalik sa amin na sugatan? Na umiiyak?" Nakatingin lang si Sam while I'm saying everything na gusto kong sabihin.
"Bakit ba galit na galit ka? Alam ko ba na mababangga si Calli? Ako ba may kasalanan?"
*slap*
Napahawak siya sa pisngi niya because of how hard i slapped her. Sinasagad ang pasensya ko eh.
"You have no right to hurt me."
"Anong klaseng nanay ka ha? Nabangga ang anak mo and it seems like you don't care. Baka nga ikaw ang dahilan kung bakit umalis si Calli sa bahay niyo ng ganitong oras eh. Pinagalitan mo then umalis ka. Dumudugo pa nga daw ang kamay ni Calli pagkatapos mong pagalitan."
She smirked kaya nainis ako. I pulled her hair and sinabunutan ko.
"Let go of me!" She screamed. Inawat kami ni Wilson habang hinihila ako ni Alex dahil makakalbo ko talaga yang babaeng yan sa mga pinaggagagawa kay Calli.
"Sam. Itigil mo na to." Wilson said while facing Sam.
"Anong sinasabi mo?!" Tanong ni Sam kay Wilson.
"Kung hindi mo sasabihin, ako ang magsasabi. Amara, buhay si Isabella." My eyebrows met in confusion. Anong sinasabi ni Wilson? Hindi ko maintindihan. Why would he bring up that topic?
"What do you mean? Huwag kang magbiro ng ganyan." I tried to laugh it off pero hinawakan ko ang kamay ni Alex because my heartbeat started racing.
"Amara, si Calli. Si Calli si Isabella." He said. Isa isang tumulo ang mga luha ko because of what i just heard.
"Si Calli? S-siya si Isabella?" I asked while my lips are shaking. Siya si Isabella.
"P-paano? Isabella passed away years ago."
"I know it's impossible and baka hindi ka maniwala. But she survived. Hindi siya kasama sa pagsabog ng building. Nakaligtas ang anak niyo ni Alex." Wilson explained.
I looked at Alex and even he is shocked. Bakit ngayon ko ito nalalaman? When Calli is in danger. Pero paano yon? Calli's DNA matched with Sam's. Does that mean na pineke niya ang resulta?
"Bakit mo ito ginawa Sam?" Alex asked. Galit ang boses niya and he's looking at Sam with his sharp eyes.
"Alex, i can explain." Sasaktan sana ni Alex si Sam but pinigilan ko siya. So totoo nga? Sam wants to explain so that means tama ang sinabi ni Wilson.
"Niloko mo kaming lahat!!!" Sigaw ni Alex na umeecho sa buong bahay.
"Alex tama na, please." I said while stopping him.
"Umalis na muna kayo. Ako nang kakausap kay Sam." Sabi ni Wilson habang nakaharang kay Sam.
"Alex let's go." Hinila ko na siya palabas ng penthouse habang tumutulo ang luha ko.
~~~~~~
Wilson's POV
"Wilson ano yun? Why did you say that? Nakita mo bang galit na galit si Alex sa akin?" Tinulak niya ako and she sat down on the sofa.
"Sam tama na. This is too much. Eto ba ang gusto mo? Ang malagay sa panganib si Calli?"
"Oo! Eto ang gusto ko! Gusto kong mawala si Amara at ang anak niya sa buhay ko para mapasaakin si Alex. Pero malas ko at ikaw pa ang naging kakampi ko dahil you betrayed me Wilson! You betrayed me!" Galit na galit niyang tugon then pinagbabato niya sa sahig lahat ng nasa table.
"Tama na Sam." I held her arms para pigilan siya. Puro basag basag na gamit ang nasa sahig ngayon. Kumawala siya sa pagkakahawak ko at tinulak ako sa dibdib.
"Lumayo ka sa akin and never talk to me again!! You traitor!" Pumasok siya sa kwarto at binalibag pasara ang pinto.
~~~~~~
Amara's POV
Umuwi kami sa bahay and hindi maproseso ng utak ko ang mga nangyari. Alex kept on hitting the wall sa sobrang galit niya.
"Alex please stop." I said while sobbing.
"She ruined everything!!! Siya! Siya ang may kasalanan!" Alex yelled angrily. Hinilamos niya sa mukha ang dalawang kamay sa sobrang frustration.
"Naiintindihan kita. Pero please don't hurt yourself." Hinawakan ko ang kamay niya para pigilan siya then niyakap niya ako.
"Paano niya nagawa yon? Bakit niya nagawa yon?" Tanong niya. Medyo huminahon na siya compared kanina na pati manibela ng sasakyan, pinaghahampas niya.
"Anak natin si Calli. All this time, niloko lang tayong lahat ni Sam." He said.
"Bakit ngayon pa kung kailan delikado ang lagay ni Calli?" Dugtong niya. Hinayaan ko lang siyang magsalita para malabas niya lahat ng gusto niyang sabihin.
"She'll be fine. Makakasama din natin si Calli. Okay?" I said to calm him down. Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan yon.
I believe she'll be fine. Kaya niya yon. She's our daughter after all.
~~~~~
A/N: Kyaahhhh. Natapos ko rin itong chapter na to. Ang tagal ko siyang sinulat guyssss. Pero thank you sa pagbabasa. Hehehehe.