A Happy Family Dinner

354 11 1
                                    

Alex's POV

Umuwi na sila Tarra and Pretty. Pinaghanda ako ng lunch ni Amara na niluto daw ni manang.

"Kumain ka na?" I asked her.

"Yes. Sige lang, kain ka lang dyan." Sagot niya while eating a slice of pink velvet cake. Ang tanging cake na pinaglilihian niya hanggang ngayon. Hahaha.

Calli slept pagkaalis nila Pretty.

"I have a great news. Nakakalakad na siya kanina and she can speak more." Amara said excitedly.

"Talaga?"

"Yes! Sana tuloy tuloy na yung paggaling niya para maiuwi na rin natin siya sa bahay."

"And one more thing. Uhmm. Sorry hindi ko na naipagpaalam sa iyo, but nagpaconduct ako ng DNA test between the two of us. Kanina ko lang dinala sa clinic yung samples naming dalawa."

"Why are you saying sorry?"

"Eh kasi hindi ko nasabi sa iyo. I just wanted to have proof na siya nga si Isabella." I smiled because of how precious this woman in front of me is.

"You don't have to tell me about those things. Nanay ka ni Calli. You can also decide for her well being."

"Thank you. Uhmmm, kailangan ko palang umuwi para kumuha ng damit." She said then pinatong niya sa table yung empty plate niya.

"Pwedeng ako na."

"Nope. Kakadating mo lang. Ikaw nalang magbantay kay Calli. It'll be quick." Sabi niya. She took her bag at nagbeso sa akin. "Ingat." Pahabol ko. Tumango lang siya habang nakatalikod then lumabas na siya ng kwarto.

I finished eating my lunch and nilinis ko muna yung table bago ako pumunta sa tabi ni Calli.

"My precious girl." I said paglapit ko sa kaniya. I don't get that much time with her dahil hinahayaan ko si Amara na alagaan siya.

Habang nakatingin ako sa kaniya, i thought that this young lady reminds me of her mom so much. Minsan nagsusuplada silang dalawa. Minsan sweet, yung bigla nalang akong yayakapin. Minsan makulit na hindi mo maawat sa kakulitan. Huwag niyong sabihin na sinabi ko yun ah. Hahahaha. But no doubt, Calli got her beauty from her mother. And syempre, may contribution din ako sa magandang mukha niya. Haha. Sadyang si Amara ang kamukha niya at hindi ako. Who knows, maybe Aleara will look like me.

She shouldn't be suffering like this. Sa loob nung 2 weeks that she's asleep, hindi rin ako mapakali. Ayaw ko lang ipakita kay Amara because ayokong madagdagan ang takot at pangamba niya. I'm not the type of person who puts the blame on someone but i can't help to think na may kasalanan din si Sam sa nangyari. Hindi umaalis ng bahay si Calli unless may dahilan. And that's just not Calli in general, she wouldn't leave the house without asking for permission. And to think na gabi pa siya umalis, that means something wrong really happened.

Hindi lang namin pwedeng itanong sa kaniya dahil traumatic yung nangyaring yun and we wouldn't want her to think about that again. We'll ask her when she's ready to answer our questions pero for now, kailangan niyang magpalakas and makarecover. Thank goodness nga na wala siyang internal brain damage though may head injury siya and a few bruises pero she's fine.

"Dad." Napatingin ako when she called me. I'm really not used to her emotionless eyes. Nasanay ako na whenever she would wake up, she would cheerfully greet me and Amara. Pero it's different now.

"Yes? May kailangan ka?" I asked. Kakagising lang niya and sabi ng doctor na she still doesn't have a normal sleep cycle kaya lagi siyang natutulog.

"Si...mommy?"

"Kumuha lang ng damit sa bahay. Gusto mong kumain ng fruits?" Tanong ko then she nodded kaya tumayo ako and pumunta ako sa table. Hugas naman na itong mga prutas and iislice ko nalang.

Sa Bawat ArawHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin