Drea's POV
Busy bee. Bakit ba kasi kailangan nanaman magpasa ng daily report about sa school activities? Nasira pa naman yung camera ko. Buti nakahiram ako kay Marie.
Speaking of Marie, may ichi- chika pa sa akin yun.
"Hi Drea."
"Oh Mars!!! Nandito ka na pala."
"Hindi. Wala."
"Ito naman. Psh. Di kita napansin kasi naman..... Yeeeee."
"Tigilan mo ako. Alam ko yang iniisip mo."
"Alam mo na pala. Edi... kwento na. Bilis!!!"
"Alam mo na rin naman diba? Kaya ka nga magpapa- kwento. Tss"
"Taray mo Mars!!1 Eh gusto ko sa'yo galing eh."
"Okay fine. Sa totoo lang, hindi ko alam ang isasagot ko. Ewan. Naguguluhan ako."
Bakit kaya naguguluhan ang babaeng ito? Eh sa pagkakaalam ko, pwede naman ata siya mag- boyfriend kasi si tita tanong nang tanong sa akin kung may boyfriend na daw ang anak niya.
"Teka.. Bakit ka naman naguguluhan? Why don't you give Jones a chance? Malay mo naman, okay yung tao diba?"
"Hindi issue dito kung okay si Jones o hindi. May mga bagay talagang hindi ko pwedeng sabihin kasi kahit ako, hindi ko alam ang sagot."
Ano ba kasi yung hindi niya pwedeng sabihin? And kahit sa akin na bestfriend niya, hindi niya masabi. Nakakatampo ha.
"Oh bakit naka- pout ka dyan?! Mukha kang palaka. HAHAHAHA."
"Excuse me? Eh kasi naman Mars!!! Para saan pa't naging bestfriend mo ako kung hindi mo sa akin sasabihin diba?"
"Ahhh.. Kasi ano.. Hay nako, Drea. Mahirap. Basta. Anyways, pansin ko lang kanina bago ako dumating nakasimangot ka. Bakit?"
"Ohmygosh. Mabuti pinaalala mo!!!! Yung isu- submit kong daily report. Patay ako neto. Mamaya na nga lang. Magpapa- ulan na lang ako ng sermon."
Bwiset kasi. Magre- resign na nga ako. Maghanap na lang sila ng bagong photojournalist.
Teka... Nasaan kaya si Blake ngayon?
Hindi pa siya nagtetext man lang. Ugh.
"Uy Mars...."
"Oh?"
"Nakita mo ba si Blake?"
"Sino yan?"
Sinamaan ko siya ng tingin.
"Joke lang. Malay ko dun. Ikaw girlfriend sa akin mo hinahanap."
"Marie Antonette, Alam mo malungkot ako."
"Bakit nanaman? Andrea ang drama mo. Psh."
"Bakit ba kasi kayo magka- away ni Blake? May nangyari ba na hindi ko alam?"
"Oo.. Ha? Teka.. A- ano. Wala. Ewan. Bakit.. Wala.."
Nagwo- wonder talaga ako. Nakakatampo na talaga ang isang 'to. Pakiramdam ko marami na akong bagay na hindi alam. Feeling ko simula ng naging kami ni Blake, naging distant na sa akin si Marie. Am I giving too much attention to Blake?
"Mars, feeling ko alam ko na kung bakit."
"Ah.. A- ano? Weh?"
"Seryoso. Nagseselos ka?"
"Kanino? Ha? Ano bang pinagsasasabi mo?? Hindi ah. Asa naman. Ha ha ha."
"Nagseselos ka nga. Nagseselos ka kasi laging si Blake ang kasama ko. Awww. Sorry my dear bff!! Mas mahal kita kesa kay Blake.." Then I hugged her.
"Ew!! Clingy mo Andrea. Psh."
"Weh? Mas mahal mo si Marie kesa sa akin? Edi break na tayo."
Okay. Guess who?
"Edi break. Hahaha. Mas importante sa akin ang friendship. Joke lang. Pwede both?"
"Asus. Gwapo ko kasi. Haha. Hi Marie!!!"
Woah. Okay na sila? Mukhang lively naman yung pag- hi ni blake. I wonder if Mars will say hi too.
"Hi."
"Hi daw sabi ni Jones. Ayeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee." Parang tanga 'tong si Blake. Hahaha.
"What the hell?? Um.. Pakisabi hello."
"Taray mo talaga. Psh. Bati na tayo? Bati na tayo ha?"
"YES!!! BATI NA ANG BOYFIE AT BESTY. HAHAHAHA."
Awkward Silence...
"Uy Drea, labas muna ako. May kukunin lang ako sa library."
"Ok sige."
OKAY. Hindi pa sila in good terms. Obvious naman.
"Problema niyo?" Tanong ko kay Blake.
"Ewan ko dun. Weird ng kaibigan mo. Nakikipag- ayos na nga ako. Ayaw pa."
"Bakit ba kasi nauwi kayo sa ganito?"
Feeling ko talaga may alam sila na hindi ko alam. May nangyari siguro habang wala ako.
"Ewan.. bigla niya na lang sinabi sa akin na layuan ko siya. Sabi ko, okay."
Bakit naman sasabihin ni Marie yun kay Blake? Last time I check, masyadong close yung dalawa tapos nagsasakayan pa sila sa trip nila.
"Ahh.. Ganon ba?" Yan na lang ang nasabi ko kasi wala naman na akong maisip na ibang rason kung bakit sila hindi magkakaintindihan bigla.
"Baka may regla? Hahahaha." Saya ng lalaki na to.
"Wow ha. Porke't moody may regla agad?"
"Joke lang. Sorry na. Bago ko makalimutan, baka gabihin na ako ng uwi. Text na lang kita. May one on one meeting ako with coach. Okay lang ba na maghintay ka?"
"Sure. May gagawin pa naman ako kasi yung para sa school papers. Hinihingi na sa akin yung mga pictures eh. Text ka na lang."
"Sige sige. Alis na ako :)"
xxx
Okay. Class dismissed. I can go home now!!
Oops.
Yung mga pictures pala. Ugh. Damn it.
Dali dali akong pumunta sa journalist room para ibigay at i- edit yung mga pictures.
Wow ha. Pagkatapat ko pa lang sa pintuan, nakakasindak na tingin ang bumati sa akin.
"Okay.. Okay. Sorry kung late yung pictures."
"Jusko naman drea. Delayed na for 3 days ang school papers natin. Hindi pa yan naa- approve. Wala nang time. Tapos ano? Pagagalitan ako ng moderator natin. Tapo----"
"Wait lang naman kasi! Okay? Let me explain.."
Oops. Napalakas ata yung sigaw ko. Hala.
"Sorry ulit. Kasi naman nasira yung camera ko. Hindi siya nag o- on. So ayun, nahiya akong magpakita sainyo kasi baka kung ano isipin niyo. Baka sabihin niyo napak iresponsable ko. Pero don't worry, nanghiram ko ng camera tapos nag- overtime ako para makakuha ng mga bagong pictures. Sorry ulit."
Nakakalungkot. Ang tagal na din naman ng pinagsamahan namin ng camera na yun. Nakakaiyak bigla. Regalo pa yun sa akin ni Lola. :(
"Okay.. Sorry din Drea. Let's get back to work? Shall we? Dapat matapos natin ito ng maaga para may pa- dinner si Ma'am!"
Ay nako. Mukhang pagkain naman itong editor- in- chief namin. Pero true. Gutom naman na din ako kaso hindi naman ako pwedeng kumain sa labas kasi baka gabihin pa ako ng uwi.
xxx
Time check : 8:45pm
"Okay! Let's call it a day. Bukas na lang natin ayusin para sa final touch. Okay naman yung headlines diba?"
"Oo. Okay na. Uwi na tayo." Alok ko kasi patay ako nito kay Daddy. Gabi nanaman ako uuwi. Sabi ko pa naman nag- quit na ako sa journalism. Hindi ko kayang mag- quit. This is my passion.
Ano nanaman ang ira- rason ko. Malamang tumawag nanaman yun kay Marie. Pero okay lang kasi alam kong si Marie na gagawa ng palusot. Haha.
Nagligpit na ako ng gamit para makauwi na agad. Yung ibang co- staff ko nagkwe- kwentuhan pa. Hindi na ako nakisali kasi alam ko naman kung ano nanaman ang itatanong nila. It's either si Blake or si Blake. Oo. Si Blake. Lagi na lang si Blake. Uso naman respeto diba? Haha. Kausap nila ang girlfriend nung tao.
Lakas ng karisma ng unggoy na yun. Psh.
"Drea! Sama ka sa amin? Kakain na kami ng dinner sa labas."
"Ay hindi na siguro. Next time na lang. Sorry." Sabi ko.
"Ay nako. Kasabay nyan si Blake kaya ayaw sumabay. Hahaha. Joke lang. Una na kami Drea. Pakisara na lang ng pinto at ng mga ilaw. Ingat ka."
"Okay. Sure."
Tingnan mo nga naman. Akala ko makakaalis agad ako pero sa akin pa ipinaubaya ang pagsasara ng mga ilaw. Tss.
Hindi pa nagtetext si Blake. Siguro nasa office pa yun.
Hintayin ko na lang siya sa shed sa labas.
To: Blake <3
Hintayin kita sa shed. Kakatapos lang namin. Huhu. Ingat ka :)
Message Sent!
Nakakabagot maghintay. Naisip kong magD- games pero na- realize ko wala pala akong na- install na laro dito sa phone ko. Wala na kasing space ang memory. Hahaha.
Hindi man lang nag- reply si Blake. Psh, Halos 20 minutes na akong naghihintay. Wow naman. Pero sabagay baka masyadong mataimtim ang meeting nila ng coach niya.
Nilalamok na ako dito. Mabuti na lang bukas pa yung kabilang tindahan kaya medyo marami pang tao dito sa labas. Hindi pa masyadong nakakatakot maghintay.
1 message received
From : Blake <3
Drea, sorry. Hindi ako makakasabay. Sinugod namin si Blaire sa hospital eh. Inatake ng asthma. Sorry babe. Ingat ka pauwi. :(
To: Blake <3
Sabihin mo kay Blaire magpagaling agad. I'll try to visit tomorrow. Okay? Ingat ka din. Huwag masyado mag- worry ang kuya. Hehe.
Message Sent!
Kawawa naman si Blaire. Sana maging okay na siya. Actually, isang beses pa lang kami nagkita ni Blaire. Girl version siya ng kuya niya. Masyadong mysterious. Pero i think, maluwag din tornilyo ng isang yun kapag nakilala ko pa siya.
Okay. So I guess, kailangan ko nang mag- taxi para hindi hassle. Saka 9:20pm na. Lagot talaga ako kay Daddy.
Habang naghihintay ng taxi...
May tumigil na kotse sa harap ko.
This car is familiar.
Okay?
Kay Zico 'to.
"Sakay na." Sabi ni Zico nung naibaba niya na yung bintana sa may passenger's seat.
"Huwag na. Magta- taxi na lang ako saka hassle pa kung da- daan ka pa sa amin." Sabi ko.
Shit. Paano na lang kapag may nakakita sa amin diba? Baka ma- misinterpret nila. Damn. Baka lumabas na 2 timer ako. No way.
"I insist. Sige na drea. Gabi na. Masyadong delikado kung mag- iisa ka sa taxi."
Wow. Kailan pa siya nagkaroon ng care? Tss.
"Okay lang ako. I can handle myself." Sabi ko.
Pero sa totoo lang, medyo natakot naman ako kasi delikado talaga yung daan sa amin. May nabalita pa na na- rape sa kanto. Pero syempre, ma- pride ako.
"Okay then. Good night."
"Wait!! Sige na sasabay na ako."
Shit. Nakakahiya. Papilit pa ako. Ugh.
"Sasabay rin naman pala. Tara na. Baka hinahanap ka na ni Tito."
OKAY. Awkward. Awkward. This is the first time since the day we broke up na mag- usap kami ng casual. As in yung kami lang dalawa. Last time na nag- usap kami, kasama niya girlfriend niya. Pinakilala niya ako. Medyo masakit pa nun. speaking of girlfriend... Tumingin ako sa likod kasi baka nandon diba? Pero ang shunga ko naman. Malamang dito yun sa unahan uupo kung nandito yun. Napailing na lang ako.
"If you're thinking about my girlfriend, kahahatid ko pa lang sa kanya.."
"Dude, excuse me but I'm not." Holy crap. So ano na lang iisipin niyakapag nalaman niya na iniisip ko girlfriend niya? Ohghaaad.
"Okay. Sabi mo eh."
Again.. Awkward silence.
Naisip ko na buksan yung radyo para kahit papano may ibang tunog naman ako na naririnig. Hindi yung paghinga lang naming dalawa. Kaso nung aabutin ko na yung on biglang nagkabanggaan yung kamay namin.
Wtf wtf. Masyadong cliche ha. Pinili ko na lang tumingin sa may bintana. Bakit ang tagal ng biyahe. Mamatay ako sa sobrang awkward. Hindi pa naman kasi kami okay. I mean, okay na kami in terms of feelings kasi may kanya- kanya na kaming lovelife pero yung relationship as individuals. Wala pa. Ofcourse I want to be friends with him. Pero ewan. Bahala na.
"Drea.." "Zico"
Shit. Kailangan ba talaga sabay kami palagi?
"Sige ikaw muna." Sabi ni Zico.
"Ah.. Kung ano man nangyari noon.. like yung sinigawan kita sa room, I'm sorry for that. I'm still hurt that time. Hahaha."
Napapa- facepalm ako sa awkward laugh ko. Wtf.
"Yun lang ba? It's okay. Hindi kita masisisi. I'm sorry for what i've done in the past. Alam mo na kung ano yun. Hope we can still be friends. Sana kalimutan na natin yun." Sabi niya habang nakatingin sa dinadaanan namin.
Ayan nanaman yung sincere side ni Zico. Hay. Nakakatuwang isipin na gusto rin pala niyang magka- ayos kami.
"Oo naman. Kalimutan na natin yun. Tutal, masaya naman na tayo sa piling ng ibang tao diba? Let's just consider that as a blessing kasi natuto tayo ng maraming bagay." Natawa na lang ako sa sinabi ko. Hindi ko alam kung bakit biglang naging comfortable ako.
Siguro kasii nalaman ko na yung side niya. Siguro nga.
"Wow. Naging mature ka na Drea. Hahaha." Nung tumawa siya na- realize ko na ang gaan pala sa pakiramdam na okay na lahat. Finally.
"Malapit na dito bahay niyo diba?" Tanong niya.
"Oo. Konting abante na lang... Ooops. Dito na lang. Salamat."
"Wala yun. Ingat ka. Sasabihin ko na lang kay Blake na hinatid kita pauwi. Baka magselos eh. Hahaha. Biro lang. Sige una na ako."
Aalis na sana siya kaso biglang tumigil ulit yung kotse niya..
"Drea, masaya ka ba kay Blake?" Tanong niya.
"Masayang masaya. Bakit? Hahaha."
Umiling siya at ngumiti. Yung genuine na ngiti. "Wala lang. Masaya akong malaman na masaya ka na talaga."
And with that, pinaharurot niya na yung kotse niya.
At sa sobrang bilis nang pagpa- paandar niya, pakiramdam ko merong nagkakarera sa puso ko.
This can't be.