Sa sobrang sakit ay gusto kong mag wala at sumigaw. Hindi ako maaring maging baog, paano na ang mga pangarap namin ni Mae.
Agad kong binuksan ang kotse at wala akong marinig kundi ang lakas ng kabog ng puso ko. Konti nalang sasabog na ako. Kailangan kong maka layo.
I'm so sorry, Mae, I failed you. I'm a worthless person right now.
Sinabunutan ako ang sarili ko at naiyak na ako. Humagolhul ako sa steering wheel. Ang pag iyak nalang ang kaya kong gawin ngayon. Bukas ang bintana ng kotse ko kaya rinig ko ang music sa katabi kong sasakyan. It is playing "Let her go."
Kaya ko bang palayain siya gayung ikamamatay ko ito?
Mabilis kong minaneho ang sasakyan. Wala akong pakialam sa mga kasalubong ko at kasabayan. Wala akong paki sa mangyayari sa akin. I'm good as dead. Itinigil ko ang sasakyan sa malapit sa bangin. Nakayuko lang ako at umiyak ng umiyak.
I can't let you go, Mae! I can't.
Lumabas ako sa sasakyan. Nag sisigaw-sigaw ako habang sinasabunutan ko ang sarili ko. Hindi pa ako na kontento at pinag sisipa ko ang gulong sasakyan.
I can't live without you, Mae!
Humagolhul akong naka luhod sa pinto sa may driver side at ang ulo ko nasa upuan.
What to do, Mae? What to do?
Para akong baliw at ngayon ay nakatulala. Titig na titig ako sa araw na tirik na tirik. Hinayaan kong masilaw ang mata ko. I'm hurting. Natatakot na ako kasi alam kong hindi dapat ako maging makasarili. Wala siyang future sa akin.
Tama si Allen, ang magkaroon ng anak ang essence sa pagiging babae. Pano ko maibigay 'yun sa kanya? Paano ko s'ya haharapin knowing that I'm worthless?
Pagkarating ko sa bahay ay agad kong pinark ang sasakyan sa labas. At pag pasok ko sa gate ay nakita ko ang mga roses ni mama. Pinag sisipa ko ang paso at pati ang orchids niya. Nagulat sila ni daddy sa pag dating ko. Dahil binato ko ang susi ng sasakyan sa hagdanan at tinakbo ko na ang kwarto ko. Pag pasok ko sa loob ay agad kong sinipa ang mga gamit malapit sa pinto. Kinuha ko ang upoan at hinataw ko ang malaking salamin. Si daddy tawag ng tawag sa labas. Ayokong kausapin ang sino man sa kanila.
Nag durugo ang kamay ko dahil sa mga bubog. Tempted na akong maglaslas sa pulso ng makakita ako ng broken piece of the mirror glass. Pero instead, tinapon ko ito. Lahat nang kung anong meron sa table ay sira. Walang patawad ang flat screen na tv ko. Kahit ang walang ka awa-awang lamp shade. Pumunta ako sa banyo. Binuksan ko ang shower habang suot ang damit ko ay nalego ako. Puno ng dugo ang kamay ko pero hindi ko maramdaman ang sakit. Tanging nararamdaman ko ay ang sakit sa puso dahil sa katotohanang palalayain ko si Mae.
Hindi ko alam kong ilang oras akong naka lublub sa tub na puno ng dugo. Patuloy ang patak ng tubig ganun din ang dugo ko sa kamay.
Mae, mas masakit pa ang sugat kung iiwan muna ako. Mas masakit. Hindi ko kaya ang sakit.
I'm helpless, crying my heart out and crying for the possible pain. The pain when the thought of Mae leaving me.
Mae, don't leave me, even if I push you away to leave me. Stay with me. Please stay with me. I need you. Mae. Don't leave me, please s-t-ayyy.
***
Halos takbuhin ko na ang papasok sa bahay nila Black. Lahat ng kapatid niya present. Nang makita ako ng mommy ni Black ay niyakap niya ako. "Please sabihin mo hindi mo iiwan ang anak ko. Nakikiusap ako sayo Mae. Huwag mong iwan si Black." Naawa ako sa ginang at niyakap ko siya.
"Not gonna happen tita. I love him so much may anak man kami o wala."
"Salamat Mae. I don't know how Black will accept this. He needs you more than anything."
"Asan na po siya?"
"Sa kwarto niya. Natatakot akong pasukin siya, baka-ba--" tinakbo ko na ang hagdanan. Ayokong isipin na mag papakamatay siya. Naka lock ang pinto. With all my special straining i used my strength to kick the door. I don't care kung babayaran ko ito later. Isang magulong kwarto ang naabutan ko. Lahat ng gamit basag. Bloods are everywhere on the floor. Agad ko siyang hinanap. Hanggang sa nakita ko siyang nasa tub na puno ng dugo at tulala.
"Black...Black... what did you do? Black... answer me god dammit!" Agad kong sinuri ang pulso niya pero wala akong nakitang dugo mula dito. Pero ang kamay niya maraming sugat pati kamao.
"Mae..."
"Black...bakit ginawa mo to sa sarili mo?"
"Mae...."
"Let me help you get up. Kukuha ako ng towel at bibihisan kita OK?"
Pero tumingin lang siya sa akin at umiyak saka umiling. "Mae... just go. Just go!"
"NO! IM NOT GOING ANYWHERE!"
"You don't have to stay with me. You don't have to feel pity for this useless guy lik--" *PAK* sinampal ko siya.
"DON'T YOU EVER TELL ME I DON'T LOVE YOU ENOUGH TO COMFORT YOU! DON'T YOU EVER SAY NA KINAKAAWAAN LANG KITA KAYA ANDITO AKO!"
"Mahal kita Mae. Kaya pinapalaya na kita." Nasaktan ako sa sinabi niya kaya sinapak ko saya ng sinapak hanggang sa hindi ko na mapigil ang luha ko.
"Gago ka! Ang gusto kong sabihin mo ay hindi mo akO mahal! Para hindi mo ako palalayain." Tumingin lang siya sa akin at umiling.
"Just go... far... away... away from me!"
"NO!"
"Marry my brother or Matapang I don't ca--"*PAK!* PAK!* pinag sampal sampal ko siya.
At naiyak ako sa galit. "BAKIT NAPAKADALI SAYO ANG PALAYAIN AKO? BAKIT BLACK? GANYAN BA AKO KABABAW SA TINGIN MO?"
Tumayo siya at nag lakad pabalik sa kama niya. "Go, Mae. And don't come back!"
"I will no--"
"GO! ANO BANG HINDI MO MAINTINDIHAN HUH? JUST FUCKING GO! I DON'T NEED YOU TO SEE ME LIKE THIS. JUST LEAVE ME THE HELL ALONE."
"NO!"
"Ayaw mong umalis? You leave me no choice." Sa gulat ko ay hinawakan niya ang kamay ko and drag me outside the door. Halos ipagtulan na niya ako sa palabas. Isang kamay ang humawak sa akin si Orange. Na galit na galit.
"Gago ka!"* BOGSH!* naratanta na ako ng makita kong pinagsusuntok ni Orange si Black.
"No Orange tama na! Please tama na!" Hindi ko magawang awatin ang dalawa kasi si White hinawakan ako ng mabuti. "Please White let me go."
"Hayaan mo si Orange na patayin ang gagong yan! Pasalamat siya wala si Green dito kundi mas na bugbog pa siya." Kita ko na hindi lumaban ni Black. Hinayaan niya lang mga patama ni Orange. Marami nang dugo sa ilong niya. Kaya tinulak ko si White ng malakas saka tumakbo sa gawi ni Black. Niyakap ko siya.
"Tama na Orange Please.... please huwag munang saktan ni Black. Ayokong mag away kayo dahil sa akin."
"Umalis ka d'yan! Papatayin ko 'yan! Hindi kita isinuko sa kanya parang lang saktan ka niya nang ganyan. Ano ngayon kung wala kayong anak? Katapusan ba yun sa mundo? Mahal mo naman siya diba? Tatanggapin mo naman siya sa kabila ng lahat. Bakit kailangan pa niyang mag inarte? And worst is to treat you like a piece of shit!"
"Tama si Orange! Umalis kana Mae!" Nilingon ko si Black na kahit nasasaktan ay mas pinili paring paalisin ako.
"Sabihin mo Black. Hindi ba kayang punan ng pagmamahal ko ang kagustuhan mong maging isang ama?"
Hinintay ko ang sagot niya instead tumayo lang siya at naglakad papasok sa banyo at nag kulong. Parang biglang nag dilim ang panigin ko at àgad na nasalo ako ni Orange.
"Mae...!"
"Akala ko... akala ko sapat na ako para sa kanya Range... hindi pala. Maybe tama siya. Hindi ko kailanman mapupunan ang kakulangan ng isang anak. Hindi ko kayang punan ang--" hindi ko na tinuloy at umiyak ako ng umiyak.
"Mae...!" Ani ni Orange na may pagsusumamo.
Saka ako umayos ng tayo. "Alagaan niyo siya. Please don't be so harsh on him. Lalayo muna ako. Maybe kailangan niya ng panahon. Maybe he needs time to accept it. Alam ko mahal niya ako. Alagaan niyo siya please."
"Huwag kang umalis Mae."
"I have too! At this time hindi ko siya matutulungan. Siya lang ang makakatulong sa kanya. Babalikan ko siya kung kaya niya ng tanggapin ang pag-ibig na kaya kong ibigay sa kanya." Paghakbang ko palang ay niyakap ako ni Orange.
"I hate him for hurting you."
"Orange... I'm sorry kung hindi kita kayang mahalin."
"Kahit masakit Mae, masaya na akong makitang masaya ka. Pero seeing you in pain right now hurts me more."
"Kalimutan muna ako Orange. It hurt me to see you in pain too. Balang araw, mahahanap mo rin ang babaeng mamahalin ka ng buo. At mamahalin mo siya ng hindi na makikiamot pa. Sana hindi ka kagaya ni Black. So stupid to push the woman who love you away."
"Mae... promise babalik ka! At babalikan mo siya." Isang tango lang ang ibinigay ko kay Orange saka naglakad palayo dala ang puso kong nasasaktan.
Everyone is looking at me. Hindi na ako nag abala pang kausapin sila. Wala din naman kasi akong masabi eh. Kaya nilagpasan ko lang sila.
"Mae, bumalik ka huh? Ikaw ang gusto ko para kay Black." Nilingon ko ang mommy ni Black at tumango lang ako at ngumiti saka nagpatuloy sa pag iyak ng nasa labas na ako.
Black...please tanggapin mo ako." Napahagolhul ako ng iyak. "Please... hindi ko kaya ang wala ka."