Vişneli Şarkı 🍒 Yarı Texting

0.8

Öyle sevmiş gibi bakma..

🍒

"Ben geldiiiiimmmmm" Odama giriş yapan Azraya baktım. Dün beni ektiği hâlde mutluydu. "Akşam akşam ne geziyon?"

"Sizde kalıcam aşkım" Diyip havadan öpücük attı.

Şerefsiz.

"Bok ye" Diyip defterime odaklandım. O ise yatağıma uzanmış be karşı duvara bakarak sırıtıyordu. Tamam temiz delirmişti.

Kafamı iki yana sallayarak, işime odaklanmaya başladım.

"Sanırım aşık oldum" Elimdeki kalem masaya düşerken, hızlıca ona döndüm. "Siktir" Karşımda hâlâ sırıtır vaziyetteydi, yüzündeki mutluluk bizim arka mahalleden bile anlaşılıdı.

Ciddiyim.

Yutkunarak sandalyeden kalktım ve yanına oturdum. Kafasını omzuma koyarak gözlerini kapattı. "Dün seni ektiğim için özür dilerim. Öyle bi amacım yoktu" Dedi ciddi çıkan sesiyle, sonra iç çekti. Ben ise duvara yaslanmış yanımdaki aşığı dinliyordum. "Sana söylicektim ama aceleyle çıktım ve dün Serkan ile buluşmadan sonra size gelme fırsatım olmadı" Diye ekledi.

"Biliyor musun, ilk defa böyle hissediyorum" Çocuksu çıkan sesi beni gülümsetirken, gerçekten mutlu olduğunu hissettim. "Dün çiçekçinin önünden geçerken beni durdurdu, içeri girdi beyaz gül alıp yanıma geri geldi ve bana uzattı. 'Beyaz gül, saflığı ve temizliği temsil eder. Yani senin kalbin gibi, saf ve temiz' diyerek gülümsedi lan, ben orda bildiğin öldüm"

Aşk böyle bişey miydi?

Bi bakışla ölmek?

Sonra yine kıkırdadı, "deliricem" Dedi mutlulukla.

Ne yani, aşk insanı delirtiyor muydu? Öyle delice sevdiriyor ve göklere mi uçuruyordu. Yani, anonim beni severken delice mi seviyordu. Kıyamıyacak, sadece uzaktan bakacak kadar temiz miydi?

İç çektim.

"Geçmiş olsun" Dedim sırıtarak. "Birileri aşık olmuş" Diye ekledim. Kafasını omzumda kaldırarak bana baktı. "Kanka cidden bana ne oluyor? Ben.."

"Ben dün heyecandan nefes bile alamadım" Gözlerindeki ışıltıya baktım. Bu konu hakkında konuşurken gereğinden fazla parıldayor hatta kalp atışları bile duyuluyordu.

Omzunu düşürdü aniden, "ya arkadaşı olarak görüyorsa? Biliyorsun 3 yıldır onunla ilk defa ayrı dışarı çıktık. Ayrıca bu kadar samimi de değildik" Göz devirdim.

"Bence seni seviyor, hem gerizekalı sevmese neden sana gül alsın? Hangi arkadaş, arkadaşına gül alır?" Kafasını salladı sırıtarak, "haklısın benim mallığım" Onu kendime çekerek gögsüme yatırdım. Kollarını belime sararken, saçlarıyla oynamaya başladım. "Benim prensesim büyümüşte, aşık mı olmuş?"

"Evet anne"

Herkes aşık olamazdı, ya da kimse sonsuza kadar sevemezdi. Çabuk biten aşıklar, aşk değil bir sevmeydi. İnsan sevdiğinden soğuyabilir, ancak aşık olduğunun kusuruna bile hayran kalırdı.

Gözler kör olurdu bu nedenle.

Korkunç değil miydi bu? Aşık olmak, kör olucak kadar sevmek. Her hatasına yardım etmek ama asla vazgeçmemek.