Vişneli Şarkı 🍒 Yarı Texting

FİNAL

Bugün senden biraz uzaklaşmak istedim.

🍒

Yeşilçam'ım: vişne, bize gelmen gerek.

Nazlı: ya sakın bana abim yine yemek yapamadı deme!

Nazlı: gebertirim seni.

Yeşilçam'ım: hayatım ne alakası var? Senin yaptığım yemekler daha güzel diye seni çağırıyorum <3

Yeşilçam'ım: neyse, hadi geliyon mu?

Nazlı: hayır :)

Nazlı: uyuyacağım, yazma bana.

Yeşilçam'ım: Allah rızası için 😢

Yeşilçam'ım: valla seni özledim, evde tek olmasam çağırmazdım.

Yeşilçam'ım: yalan tamam çağırırdım, ama şuan evde savaş yok.

Nazlı: yav..

Nazlı: sal beni Yeşilçam. Uyicam.

Yeşilçam'ım: benle uyu vicdansız karı.

Nazlı: 🤦‍♀️ geliyorum tamam!

Yeşilçam'ım: heyt be!

Görüldü'

Oflayarak yataktan kalktım, telefonumu eşofmanımın cebine koyup, odamdan çıkmış ve kapıya ilerlemiştim.

Azra zaten evde yoktu, kesin Savaşı'n yanındaydı.

Bunu umursamayarak kapıyı açtım, güzel siyah terliklerimi giyip kapıyı kapatmış ve hızlı bi şekilde merdivenleri çıkarak kapının önüne gelmiştim.

Nerdeyse 3 sene geçmişti.

1 sene onsuz yapamam sanıyorken, zorlansamsa onsuz olmayla başa çıkabilmiştim. Derslerime daha çok gömülmüş ve istediğim üniversiteyi kazanmıştım. Azra ile abimlerin oturduğu binanın alt katını kiraya tutmuştuk.

2 senedir düzenli bi şekilde yaşıyorduk ikimiz. Savaşlarla aynı yerden ev tutmamızda gerçekten çok iyi olmuştu. Bi kaç merdiven vardı aramızda.

İç çektim.

Cenk'le ufak defek kavgalarımız oluyordu, lakin o tartışmaların sonu bile aynı bitiyordu.

İlk defa kavga ettiğimiz de bi karar aldık.

Birbirimize noodle yaparsak affedicektik, o saçma kavgadan sonra sanki hiç kavga etmemişiz gibi Noodle gömmüştük.

Sırıttım.

O benim her anımdı.

Sonunda kapıya geldiğimde, zile bastım ve onun açmasını bekledim.