De ondenkbare geheimen

deel 2 hoofdstuk 23

DE ONDENKBARE GEHEIMEN ll TWENTY THREE

p.o.v. Emily

Ik keek naar mezelf in de spiegel. Ik had een hempje aan en een kort broekje zodat ik mijn blauwe plekken door het gevecht van gister goed kon bekijken. Mijn armen en benen waren bont en blauw. In mijn lip zat een snee net zoals bij mijn rechterwenkbrauw en mijn linker oog was blauw. Ik deed wat make-up op en trok een shirtje aan. Ook al had ik met wat vrienden afgesproken, ik had er geen zin om er goed uit te zien.

Ik kwam aan bij een cafétje. Ik zwaaide naar Shailene, die me had gezien, waarna ze op me af kwam lopen. 'Emily wat doe jij hier?' vroeg ze met wijd opengesperde ogen.

'Hoe bedoel je?' Vroeg ik verbaasd. 'Je hebt me gister zelf meegevraagd?'

Ze keek naar de grond. 'Ik dacht dat je door het incident van gister niet zou komen.'

Ik zuchtte. 'Wat doe je nou moeilijk, waarom zou ik niet mogen komen?' Ik liep vastberaden langs Shailene en liep naar het tafeltje toe. 'Hee jongens!' Ik zag hoofden naar me toedraaien vanaf de ronde tafel.' Aan de tafel voor me zaten Jake, Chase, Olivia, Katlyn en Nathan. Ik ging naast Jake zitten en gaf hem een kus.

Jake bekeek me uitbundig. 'Emily dit is echt de ergste staat die ik ooit van je heb gezien, zelf Dacy ziet er nog beter uit,' zei hij lachend. Ik keek hem boos aan en zag aan zijn gezicht dat hij er spijt van had.

'Hoe weet jij hoe Dacy eruit zien nu? Wanneer heb je haar gezien dan vandaag?' vroeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg. Ik keek naar de anderen, die gelijk weg keken. 'Wat mis ik hier?'

'We zijn er weer!' zei een bekende stem. Ik keek boos naar het gezicht van Dacy, die naast Duncan stond en kreeg gelijk een dodelijke blik terug. 'Wat doe jij hier? Het was net zo leuk?' vroeg ze arrogant.

'Hoe kan het leuk zijn met jou erbij, want ik zou nog niet dood gevonden willen worden naast jou. Kijk je hebt mensen die lelijk zijn, maar jij, jij bent gewoon verminkt.' kaatste ik terug. Jake sloeg een hand over mijn mond. Ze ging boos met Duncan aan de tafel zitten. Shailene wreef met haar hand over haar voorhoofd.

'Waarom doe je nou zo?' vroeg Jake fluisterend aan mij. 'Je doet niet echt volwassen, die opmerking was niet gepast, wel geniaal,  maar het had niet gehoeven.'

'Jake ze heeft me gister verminkt geslagen dan mag ik wel wat over haar zeggen,' fluisterde ik terug.

'Ik vind het best als je je verdedigd, maar probeer het gezellig te houden. Oké?' Ik knikte op zijn vraag. Een halfuur laten zaten we bij een parkje. Ik zat op een muurtje met Jake, Chase en Nathan. Olivia, Shailene zaten op een bankje en Duncan en Dacy stonden tegen het muurtje aan. 'Ik heb een leuke film gevonden voor morgen avond,' zei Jake tegen me. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en glimlachde naar hem.

'Ik en Nathan gaan wat eten halen, willen jullie ook wat?' vroeg Duncan aan ons. De meesten mensen stemden in. 'Shailene, Jake lopen jullie ook even mee?' Shailene knikte instemmend en liep samen met Jake  met de jongens mee.

Chase tikte me aan op mijn schouder. 'Denk je dat Olivia Nathan leuk vindt?'

Ik schudde lachend mijn hoofd. 'Nee, dat weet ik wel zeker van niet. Ik heb zo'n gevoel dat jij haar leuk vindt of niet?' Chase zijn wangen werden rood, waarna ik hem een duwtje gaf.

'Ik ga even plassen, ik weet alleen niet waar het is kan iemand meelopen?' voordat Dacy kon antwoorden duwde ik Chase van het muurtje af. 'Chase loopt wel mee.' Tevreden zag ik Jake en Olivia weglopen.

'Dan blijven wij over,' zei Dacy met een geforceerde glimlach. Ze sprong naast me op het muurtje. 'Dat flik je me niet nog een keer bij mensen in de buurt. Anders kan je je relatie met Jake wel gedag zeggen, reken maar dat ik daarvoor zorg.' Ik gaf haar een duw en schoof verder van haar weg. Ik pakte mijn mobiel en ging een spelletje spelen, ik moest de tijd toch doven. 'Wordt je nou bang?' Ze ging dichter bij me in de buurt zitten en ook pakte zij haar mobiel.

Na een paar minuten kreeg ik onverwachts een harde trap waardoor ik met een klap op de grond viel. Geschokt lag ik op de grond. Dacy pakte me op en hield me tegen de muur. 'Je gaat het me beloven, anders kan ik wel een foto bewerken waarop jij iemand anders zoent, ik denk niet dat Jake dat leuk vindt.' Ik gaf haar een trap. Ze klikte iets uit elkaar en iets scherp drukte tegen mijn huid. Is ze helemaal gek geworden?

'Je gaat normaal doen, en als je iets tegen Duncan zegt ga je er helemaal aan hoor je me!' Ze trok me hoger op zodat mijn voeten boven de grond bungelden. 'HOOR JE ME!!' Ik knikte een paar keer heel snel. Ze liet me vallen. Ik ging tegen het muurtje aan zitten. Ik taste met mijn vingers naar mijn neus waar bloed uit stroomde. 'Als je me nu excuseerd ik ga naar Duncan toe.' Dacy draaide zich om en liep weg.

Ik hijsde mezelf omhoog en stormde op Dacy af en sprong op haar rug. Ik begon haar te slaan. Ze haalde uit met haar zakmes en schaafde net langs mijn oog. Ik sloeg het mes uit haar handen en tilde haar op tegen de muur op. 'Nu luister jij naar mij,' zei ik. 

Er werden armen om mijn middel geslagen en kort daarna was ik tegen Nathan's borst aangedrukt. Dacy rende naar Duncan toe. 'Duncan, ze is gek geworden. Ze had een zakmes bij zich. En volgens mij probeerde ze me te vermoorden!' Dacy en Duncan liepen weg. En ik liep naar Jake. 'Jake zo is het niet gegaan, het was andersom.' Hij nam me in zijn armen. 'Ik weet het Emily, ik geloof je.' Ik voelde Nathan's hand op mijn rug. Uit instinct begon ik te huilen.

In mijn ooghoeken zag ik Duncan met Shailene praten waarna Shailene naar ons toeliep. 'Duncan heeft het uitgemaakt met Dacy.'