De ondenkbare geheimen

hoofdstuk 3

De ondenkbare geheimen {3}

P.o.v. Emily

Alle ogen waren op mij gericht, benieuwd naar wat er was. Collin begon naar me te staren met open mond. Hij moest waarschijnlijk naast me zitten. Aan de ene kant van mij zat Caroline maar de ander was leeg, maar ik wilde het niet. Het was te gênant. 'Collin jij mag naast uhm', Mr Smith dacht na toen vervolgde hij, 'ja, jij mag naast Emily zitten'. Verdomme, ik wist het. Nu waren alle ogen niet alleen op mij maar ook op Collin gericht. Hatelijk. Maar wat er gebeurde zag ik niet aankomen. 'Hoi, ik ben Collin, wat was jouw naam ook al weer', zei hij. 'Emily ken je me niet meer', dat laatste zei ik fluisterend zodat niemand het hoorde. Hij fluisterde wat in mijn oor; 'jawel, alleen dat is zo minder leuk. En wat dan nog we aten alleen een ijsje.' Jammer dat hij er zo over dacht. 'Oké, dan ben ik Emily die je voor het eerst ontmoet en ben ik de bitch die ik voor de buitenwereld en mijn status ben. Daar zul je spijt van krijgen', fluisterde ik terug in zijn oor, 'ik zou als ik jou was goed nadenken over wat je gaat doen', voegde ik er nog aan toe. 'Leuk om je te leren kennen', zei Collin. Dom.

Ik, Caroline en Alison zaten met z'n drieën buiten aan een tafel. Het zonnetje scheen in de lenzen van onze zonnebrillen. Collin kwam aanlopen. 'Wat heb je gedaan?' 'Collin zo begroet je een meisje niet', zei ik. 'Overal waar ik kom lachen mensen me uit', zei hij. 'Ik wacht nog steeds tot je me begroet'. 'Nee, ik wil weten wat je hebt gedaan'. Ik bleef de vraag negeren. 'Weet je onze afspraak niet meer. Collin nu wegwezen hup'. Woedend liep weg. 'Ha, ons plan is gelukt', zei Caroline. Ik en Caroline begonnen te lachen. 'Wat hebben jullie gedaan', kwam Alison tussenbeide. 'Ik heb naar iedereen een gephotoshopte foto gestuurd van hem in een dino pyjama. Alles gaat goed ze imago gaat helemaal omlaag. Hij gaat smeken om een tweede kans'. Ik lachte kwaadaardig waardoor Alison en Caroline helemaal in een deuk lagen. Ik zette mijn zonnebril op mijn hoofd en pakte een spiegeltje. 'Moet hij me maar niet zo beledigen,' zei ik terwijl ik wat lipgloss opdeed. Hard klapte ik het spiegeltje dicht. 'Dus voor wie moet ik wat drinken halen?' Caroline en Alison waren druk in gesprek. Voor niemand dus. Ik stond op en liep naar de drinkautomaat. Er viel een cola naar beneden, die ik pakte. Ik kwam omhoog en stond tegenover Dean. 'Hé Dean.' 'Hee, ik wilde vragen of je vanmiddag me kon helpen met aardrijkskunde.' Ik maakte mijn blikje cola open, waar allemaal cola uit spoot. Dean's shirt zat onder en mijn gezicht. 'Sorry,' zei ik lachend. 'Het maakt niet uit, en over vanmiddag?' Ik dacht na, volgens mij had ik vanmiddag niks. 'Is goed,' zei ik nog steeds een beetje lachend. 'Top.' Hij gaf me een knuffel, wat ik best apart vond, en liep toen weg. Ik liep weer naar de meiden toe terwijl ik nog wat cola van mijn gezicht haalde. Ik liet me neerploffen naast Alison. 'Waarom ruik je naar cola?' vroeg ze terwijl ze mijn geur opsnoof. 'Ik stond met Dean te praten, hij vroeg of ik vanmiddag kon afspreken. En ik maakte mijn blikje open en er spoot allemaal cola uit, echt grappig,' zei ik lachend. 'Spreek je vanmiddag met Dean af?' vroeg Caroline. Ik knikte. 'Tuurlijk waarom niet,' mompelde ze. Oke ik moest er nu gewoon naar vragen. 'Hoe bedoel jij nou weer?' 'Dat is weer de zoveelste jongen die je om je vinger wipt en daarna aan het lijntje houd,' zei ze schijnheilig. 'Dat is helemaal niet waar!' schreeuwde ik. 'Toch Alison.' Beiden keken we naar Alison. Ze hield beide handen in de lucht. 'Ik hou me erbuiten.' Geërgerd stond Caroline op en liep weg. 'Je kan er gewoon niet tegen dat hij wel tegen mij praat,' schreeuwde ik haar na.

Ik liep naar het lokaal toe, maar voordat ik binnen kon stappen trok iemand aan mijn arm. 'Wat', zei ik. 'Waarom heb je dat gedaan?', zei Collin. 'Je hebt me beledigd,' zei ik geforceerd. Ik trok mijn arm los en liep naar binnen. Ik ging op mijn plek zitten achterin de klas. Mevr. Roberts begon te praten; 'Mensen Collin zit definitief in deze klas. Kom maar Collin.' Hij liep naar binnen. 'Ik ben Collin'. 'Dus Collin ken je al iemand uit deze klas?'. Ik begon overwinnend te grijnzen. 'Ja Emily. We hebben wat met elkaar'. 'Whaaat', schreeuwden Caroline en Alison gelijk. Dit was niet de bedoeling. Ik wilde protesteren, maar dat leek me niet verstandig. 'In dat geval mag je naast haar zitten. Alison jij mag naast Dylan gaan zitten.' Alison liep geërgerd naar haar nieuwe plaats. Collin ging naast me zitten. Ik gaf hem een geforceerde glimlach. Het moest natuurlijk wel een beetje lijken dat ik hem aardig vond. Hij wachtte met praten tot mevr. Roberts ging vertellen. 'Wauw dat voelt goed'. 'Wat flik je me nou', zei ik, 'moet ik nu doen alsof ik je aardig vind'. 'Nee, je moet doen alsof je mijn vriendin bent en niemand er over vertellen want anders loopt er iets niet goed af'. Ik slikte angstig.