hoofdstuk 28

121 7 2
                                    

hoofdstuk 28

p.o.v. Emily

Ik werd wakker en keek om me heen. Waar the hell was ik? Toen zag ik het. Cameron lag naast haar, alleen in een boxer, te slapen. Wat was er gister gebeurd?

Jezus wat zag Cameron er goed uit, want woah wat had hij een sixpack. Zachtjes stapte ik het bed uit. Ik wilde Cameron niet wakker maken. Ik keek in de spiegel die aan de muur hing. De kleren van gister had ik gewoon nog aan, alleen mijn mouwen en broekspijpen waren er afgescheurd, mijn haar zat vreselijk, ik zag er echt niet uit. Ik keek naar Cameron om te kijken of hij nog sliep. Ik liep naar zijn bureau. Er moest toch íets te vinden zijn van gister. Ik tilde voorzichtig een paar blaadjes op. Oh boeie hij sliep toch. Haastig zocht ik tussen de papieren door. Er viel een Schrift op de grond met tekeningen erin. Ik had geen tijd om erin te kijken dus stopte ik hem in haar tas. Ik ging weer verder zoeken en vond ziekenhuispapieren. Eh? Waarom was ik dan hier.

Emily Moore: hersenschudding, beschadeding aan elleboog en gekneusd been. Oorzaak: onbekend.

What the fack. Ik ging het gewoon vragen. Ik griste een kussen van het bed en sloeg Cameron vol in het gezicht. Niks. Ik sloeg nog een paar keer. Wat vond ik dit leuk om te doen. Alle haat sloeg ik er uit. Nog steeds niks. Ik pakte het flesje water naast z'n bed en gooide het in Cameron's gezicht. Hij schrok wakker. 'Wat!' 'Wat denk je. What the fack doe ik hier!' 'Je was gister bijna dood. Kan je niet dankbaar zijn dat ik je leven heb gered.' 'Hoebedoel je! Je liet me achter, ik moest alleen lopen.' 'Ohja, Emily wat kan jij je daarna nog herinneren?' Ik zweeg. 'Dat bedoel ik. Laat me het even uitleggen. J-' 'Kan je eerst een broek aantrekken.' Z'n shirt mocht hij uit houden,die sixpack mocht te zien zijn. 'Oke. Ja ik liet je achter. Toen ik later met mijn auto verder wilde rijden, reed ik je bijna aan voor de tweede keer op de dag. Ik heb je in mijn auto gelegd en ben naar het ziekenhuis gereden. En uiteindelijk heb je hier geslapen. in het ziekenhuis ben ik te weten gekomen over je vader en moeder.' 'Waar zijn we?' 'Emily waaro-' 'Waar zijn we?' 'Emily wa-' 'Waar zijn w-' 'Emily waarom weet niemand dat je moeder dood is en je vader in coma ligt?' Ik begon te huilen. 'Niet huilen kom hier.' Cameron nam me in zijn armen. Dit voelde vertrouwd, fijn en veilig. Na vijf minuten bedacht ik wie het was. Ik moest hier weg. 'ik moet gaan bedankt voor alles.' Ik gaf hem een zoen op zijn wang en liep toen weg. Waarom had ik die zoen gegeven, bedacht ik me later.

Ik stapte uit de taxi voor Caroline's huis. Ongeduldig drukte ik op de bel. Caroline's moeder deed de deur open. 'Hallo is Caroline er?' 'Nee die is voor een uitwisseling een tijdje weg, ze wilde nog dag zeggen maar ze moest met haast weg.' 'Oh oke maar alsnog bedankt,' zei ik sip. Ik liep weg. Caroline was gewoon weggegaan zonder afscheid. Hoe kon ze dat nou doen. Maar als Caroline weg was dan..

Ik stopte voor een huis. Ik rustte even uit tegen de muur en belde toen aan. De deur werd opengedaan. 'EMILY!' 'ALISON!' Ik gaf Alison een knuffel. Alison trok me mee naar binnen. Ik bekeek Alison. Ze had een paar wonden en ze was nog Bleeker dan normaal. 'Gaat het wel goed. Wat heb je gedaan daar?' 'Daar mag ik niet over praten, maar alles gaat goed. Emily we hebben zoveel om over te praten.' We liepen Alison's kamer binnen. 'Zooo hoe gaat het met Josh.' zei Alison glimlachend. 'Het gaat zoo goed. Maar we hebben een probleem, Caroline weet het nog niet. De reblid is er en probeerde me te ontvoeren. Ik heb twee mensen ontmoet, Ricardo en Britt. Ik weet niet of dat de handlangers zijn of dat hij dat is, maar ik ben ontsnapt door uit de auto te springen. Ik ben het bos in gevlucht en heb ze toen niet meer gezien.' 'Omg Emily gaat alles welgoed dan. Wie heeft je geholpen?' 'Cameron,' mompelde ik. 'Wat?,' zei Alison lachend. 'Ik werd vanochtend wakker in zijn huis, het was echt afschuwelijk.' 'Vond je het afschuwelijk omdat het afschuwelijk was of omdat je het eigenlijk leuk vond.' 'Ik.. Ik.. Ik weet het niet oké!' 'Emily vind je hem leuk?' 'Nee,' zei ik snel. 'Tuurlijk.' Alison begon te lachen. Oké ik wist dat Alison haar niet geloofde maar ik wist niet eens wat ik zelf moest geloven. 'Emily maar vertel eens hoe zagen die mensen eruit.' 'De jongen had donkere ogen en zwart haar. Het meisje was best knap. Ze had roze haar en groene ogen. Meer speciaals was er niet.' 'Mijn oma had boeken over de bovennatuurlijke dingen. Misschien kunnen die helpen. Laten we zoeken.'

'Emily moet je zien.'

Een Reblid is zeer krachtig. Tot nu toe is er maar 1 Reblid die nooit dood is gegaan. Niemand weet dus hoe je hem kan verslaan. Wat we wel weten is dat hij een kracht heeft waarmee hij zijn team allemaal 1 andere gedaante kan geven (een soort ander persoon.) Hij is dus onmogelijk te vinden.

Ik liet me neerploffen op een bank. 'We zijn verloren.' 'Nee dat zijn we niet laten we verder zoeken vo-' 'Voor wat?' 'Iets.'

Ik zat te lezen in het boek over vampieren.

De vampieren zijn onderverdeeld in verschillende soorten. Soort 1 de gemaakte. Ongevaarlijk en makkelijk te vermoorden. Soort 2 geboren. Deze soort is zeer gevaarlijk. Ze zijn vaak degenen die vampieren maken.* Ze kunnen zich moeilijk beheersen. Dan heb je de laatste soort. Soort 3. Diegene zijn ermee geboren maar acitveren het pas als ze doodgaan. Ze zijn nog gevaarlijker. Als deze soort zich ontwikkeld heeft wordt het een Reblid. (lees ander boek)

 'Ik moet nu naar school , ga je al mee?' onderbrak Alison mijn leeswerk. 'nee ik ga zo.'

Ik verdiepte me in de boeken

Een vampier kan worden gemaakt door iemand te laten sterven met vampierbloed in zijn lichaam.

heksen zijn krachtige wezens. Veel heksen zijn in vroegere tijden verbrand. Behalve de familie's blanches en Henderson. Dit zijn de enige heksenfamilie's. In bepaalde generaties komt er een heks voor. Ze zijn dus erg zeldzaam en zeer gevaarlijk.

Henderson... Henderson.. Omg Alison is een Henderson.... Alison is dus een van de krachtigste wezens op aarde...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

I know niet een speciaal hoofdstuk. Maar ik had niet heel veel tijd. Ik ben net terug van kamp en ga al bijna op vakantie. Maar ik probeer zoveel mogelijk hieraan te werken :)

VOTE

COMMENT

FOLLOW

SMILE

P.s. Pleazze lees mijn boek TWIST

De ondenkbare geheimenWhere stories live. Discover now