Bırakacağını , yine gideceğini anlayan kalbim delirirken durmadım. Acıyla çığlık çığlığa bedenimi ona ittim. Ayrılan dudaklarımız ayrılmak istemezcesine buluştu tekrardan.
Bırakma.
İtmedi , bırakmadı , yumuşak dokunuşları ilk defa kendisini terk e...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
●🍷
"Benim gibi aynı hayatı değil de nasıl olsa aynı yatağı paylaşıyorsunuz, senin için Daniel'i halleder."
Kaskatı kesilen bedenim ne utancı hissetti ,ne gerginliği tam tersi kanımın akışına işledi öfke.
Tek özelimi lakayıt bir ağızda oluşuna delirdim.
Claus dahi bu olaya ses etmezken yüzüne bakamadım. Buz kesmiş ellerim yatağın altına sakladığım bıçağa yöneldi. Düşüncelerimizi öfke mi yönetirdi bilmiyordum .
Ama beni yönettiği kesindi.
Araf'ın yeterince dağıttığı odaya bir yenisi eklendi, dizimi kendime çektiğim gibi hırsla onun oturduğu koltuğa vurarak bedeniyle beraber gerilmesine sebep oldum.
Siyah irisleri bir an olsun durgunlaşmazken onun da öfkeli oluşuna iyice delirdim.
"Hadsiz!"
Sesim boğazımdan yükselen bir hırıltıya donüştü. Onun hamle yapmasına izin vermeden üzerine atıldığım gibi bir bacağımı kırarak kaçma alanını kısıtladım ve paltosundan tutarak kendime çekip bıçağımı boynuna yasladım.
Yüzünde mimik oynamazken bu donukluğuyla yüzlerimizi iyice yaklaştırıp öfkeyle tısladım.
"Sen kim olduğunu sanıyorsun ?" Bıçağımın ucunu biraz daha bastırarak bağırdım.
"Kimsin ki benim özelimi ağzına alabiliyorsun!"
Enseme giren muazzam ağrıyla ne kadar çığlık atmak istesemde kendimi öyle bir sıktım ki , kriz bedenime girmek için benimle ölümüne savaşa girdi.
Hafiften acıyla kasılan suratına rağmen duygusuz gözlerindeki öfkeyle yakın suratlarımızı şimdi ise o yaklaştırdı . Kara gözlerini çevreleyen gür kirpikleri sayacağım kadar yakınıma giren adamın dudakları gerildi.
