Bırakacağını , yine gideceğini anlayan kalbim delirirken durmadım. Acıyla çığlık çığlığa bedenimi ona ittim. Ayrılan dudaklarımız ayrılmak istemezcesine buluştu tekrardan.
Bırakma.
İtmedi , bırakmadı , yumuşak dokunuşları ilk defa kendisini terk e...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
●🍷
'Çakma olmayacak kadar muhteşemsin'
Arabanın koltuğuna kendimi atıp , gözlerimi yumduğumdan beri zihnimde tekrar eden ses onun sesiydi. Ölümün. Bu, etkilenmeyle alakalı falan değildi , bu bana neden Çakma dediklerini anlamdıramadığımdandı.
Bir nesnenin orjinal ve sahtesi gibiydi.
Beynimdeki zonklamanın tok sesi kulaklarımı ritmik bir şekilde uğuldamasıyla sıkıntıyla soludum, düşünmek neden bu kadar zordu ? Gücüm yerindeydi , bir ayıyı boğabilecek gücü hissediyordum ama iş düşünmeye gelince , bir çocuğu kaldırmaktan dahi acizdim. Beynime giden yollar tıkalı , beynim ise hasta gibiydi.
Anlamıyordum.
Lanet olsun ki hiç bir şey anlamıyordum.
Beni çöp olarak gören teşkilat , bana çakma diyordu. Eğer ben çakma isem bir orjinal olmalıydı , benim ismimi çalan biri ve bu çalma işinde o kadar iyi olmalıydı ki , herkesi inandırmıştı.
Belki de ben gerçekten sahte olandım , belki benden önce Tekila lakabını kullanan biri vardı.
İmkansız.
"Sıçayım böyle işe !"
Homurdanarak kaydığım koltuk da dikeldim. Gözlerim huysuzca açıldı , uyku bile haramdı.
"Bir şey mi dedin ?"
Ön taraftan gelen meraklı sesle omuz silkerek söylendim.
"Sıçayım böyle işe ." rahat sesimin hemen ardından rahatsız bir boğaz temizleme sesi işittim.
"Tekrar söylememen gerekiyordu."
Tuhaf tınıdaki sesiyle kaşlarım çatıldı , aptal mıydı bu ?Ön koltuğun baş kısmını tutarak kendimi biraz öne çektim.
"Hem soruyorsun hem de neden söylediğimi mi sorguluyorsun? Doğruyu söyle , ne kullanıyorsun ?"
Sözlerimin ciddiyeti havada asılı kaldı çünkü Teslimatçı arabayı sert bir frenle durdurmasıyla son anda güçlü reflekslerim sayesinde kafamı çarpmaktan kurtarabilmiştim.
Hayvan herif!
Sımsıkı kavradığı direksiyonu , çıkışmak için ona dikkatli baktığım da farketmiştim. Parmak boğumları bembeyaz kesilmiş, öfkeli soluyuşu arabanın sessizliğini bozan tek şeydi , ne olmuştu şimdi?
