Bırakacağını , yine gideceğini anlayan kalbim delirirken durmadım. Acıyla çığlık çığlığa bedenimi ona ittim. Ayrılan dudaklarımız ayrılmak istemezcesine buluştu tekrardan.
Bırakma.
İtmedi , bırakmadı , yumuşak dokunuşları ilk defa kendisini terk e...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
●🍷
Sadece öldüreceksin..
Zihnimde tekrar eden sese uyup keyifle gülümsedim.Burnuma çalacak kan kokusunun isteğiyle iştahla sol kolumu kum torbasına geçirdim. Beşinci yumruğumla elime yumuşak gelen torbayı geride bıraktım. Üzerime giydiğim esnek kıyafet sayesinde belimi geriye doğru eğerek ellerimi zemine yasladım. Esnekliğim sayesinde bir kaç gerinme hareketiyle rahatladım. Kriz'in , en az bir iki saat bana uğramayacağını tahmin etsem de içimdeki tuhaf kıpırtı garip hissettiriyordu.
Arzu.
Boğazıma kadar öldürme arzusuyla dolmuştum.O şeytandan ne kadar nefret etsemde öldürmek çok başkaydı ve şu anda mantığım kontrolü bırakmıştı. Sanki tüm duyguları dorukta yaşıyordum ve bu kriz'in bedenimde tetiklenişiydi.
Kanıyordum..
Tek bacağımı havaya kaldırarak diğer bacağımın üzerinde doğruldum.
"Onu bu kadar öldürmek istediğini bilmiyordum. "
Esnettiğim bedenim ile bacağımı tekme atar şekilde hızla savurup tam Claus'un boynuna değeceğinde durdurdum. Hareketime şaşırmayan adam öylece dururken omuz silkip ayağımı omzuna koydum.
"Hiç bir şeyi bu kadar arzulamamıştım." Diyip göz kırpmamla omzundaki ayağıma ters bir bakış atıp eliyle itekledi.
"Sende bir tuhaflık var ama çözemedim. " diyip eliyle kısa sakallarını sıvazlayarak huzursuzluğunu belli etti. Haklıydı ve haklı olmasından nefret ediyorum.
"Bana söylemediğim bir şey var mı Patron ?"
Söylememe gerek yok zaten yakında göreceksin.Umursamazca omuz silktim.
"Önemsiz." Desemde bunun canım olduğunu düşününce o kadar önemsiz olmadığı gerçeği uğursuzca esti.
Ölecek miydim cidden?
"Bu beni daha da korkutuyor ya ." Masadaki silahlara göz attı. Ne kadar ilgisizce konuşsa da gözlerindeki yoğun endişeyi görüyordum ve bu beni de geriyordu.Ölmemem gerekiyordu.
"En azından gitmeden sizi bir iblisten kurtaracağım."
Mırıldanmıştım, duymadığına emindim ama yinede fısıltılı sesimle kaşları çatılmıştı.Kafasını kurcalayan sorular olduğundan emindim ama kendim dahi bunu kabullenemezken ona anlatamazdım.
