Bırakacağını , yine gideceğini anlayan kalbim delirirken durmadım. Acıyla çığlık çığlığa bedenimi ona ittim. Ayrılan dudaklarımız ayrılmak istemezcesine buluştu tekrardan.
Bırakma.
İtmedi , bırakmadı , yumuşak dokunuşları ilk defa kendisini terk e...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
●🍷
Usul usul yok olmaktı kimsesizlik. Usul usul ölmekti , kendini kimsesizleştirmek. Ruhumun kanatlarını iyileştiremeden , kendimi parçalamaktı ,kaybetmekti.
Ben , ben babamı kaybediyordum..
Zihnim, yine bir intihara şahit olmuştu. Güz, yaprağını dalından var olmuşlukla bırakırken onu ,oradan oraya sürükleyen rüzgara kızabilir miydik ? Ben niye şimdi kendime kızıyordum peki , olması gereken bu değil miydi?
Değildi.
O anda ruhum bedenime dar geldi , sancısı kıpırdandı ve durmadım ,
Koştum.
Sızlayan dizlerimi umursamadan savsak adımlarla babama koştum.Babamın kapıdan çıkan bedeninin henüz daha bir iki adım ilerlemişken dudaklarım kıpırdandı telaşla , kayıplarım o kadar çoktu ki onu da kaybedemezdim.
Hevesle titredi dilim .
" Ba..-"
Durdu ses. Gerisi gelmedi , gelmesi için şuurumu yerinde tutamadım.
Bir his , dilime mühür oldu
Bir koku, ömrüme ömür oldu.
Sesim, daha kulaklarıma zor ulaşırken burnumu sızlatan kokuyla kelimelerim dudaklarımın arasında asılı kaldı. O koku , ruhumun sancısına arkadaş oldu.
Acı ve özlemle titriyen bedenim , o gözlerle buluşmak için can attı , yine ve yine ona gitmek istedi. .
Babamın yine de sesimi duyduğundan merakla bana, omzunun üstünden bakmasıyla saliselik anda gözleri gözlerimi bulup hızla sıyrıldı ve adresi ona uğradı.
Ruhumun çalkantıların sahibi bedene bakamadım , az biraz sonra yüz yüze gelecek , belkide hiç olmamışız gibi davranacaktık , davranacaktı. Bir kez daha kaldırabilir miydi yüreğim bunu ?Bir kez daha kokusunun deminde dingin kalabilir miydim ?
"Lu..- " duraksadı sesi , ilk defa bu kadar boş bir seste savruldum. Ağırca döndüm yüzümü ona. Ne olmuştuda bu kadar kaybetmişti beni kendisinde? Ne olmuştu da Luna'sı yok olmuştu gözbebeklerinde.
"Luna değil mi ?" dedi anımsaya çalışarak, hani belki bir oyundur ,bir şakadır bu diye kendini kandıran yüreğim sert bir darbe aldı. Sesindeki, ismimi zoraki hatırlar tını öyle somuttu ki , o beni unutmuştu. İşte bu Son kelimesiyle hayali bir bıçak kalbimin tam ortasına saplanmış ve acılarımdan değildi de ölen kalbimin yokluğuyla sendelemiştim olduğum yerde.
