The Soul Keeper

Chapter 72

Rinig ko ang sigaw nito at alam kong rinig din ng iba.

Ahahah it's so good. So good. So good.

Persephone Black POV

"Ano 'yon Dad?"-tanong ko habang naglalakad papalapit sa kanya.

"I want you to help Vien for his mission. A small village in Peroka Black, they said there is an unknown creature that keeps on entering houses and leave in a couple of minutes and found out that the whole family inside of the house were all dead. There's no any single blood on their body and later on their body vanished like they didn't exist. I want you to find out what creature is that and kill that creature no matter what happen"-Sabi ni Dad at saka ako tinignan.

An unknown creature? Hmm. I'll ask her about this. Tumingin ako sa kanya at tumango. Ngumiti ito sa akin at ganoon din ang ginawa niya sa akin. Nagpaalam na ako ay naglakad na papunta sa aking kwarto.

Pagkapasok ko sa kwarto ko ay nakita ko ang letrato namin noong bata pa ni Aiken. Pinilit ko siya noon, at wala siyang nagawa dahil narin iyon ang kagustuhan ng kanyang mga magulang. Malaking ngiti ang aking pinakita at siya naman ay seryoso lang habang hawak ang kanyang libro.

Naglakad ako papunta sa letratong 'yun at kinuha saka ko niyakap.

I miss you Aiken. I really miss you.

Nang maging okay na ako ay tinago ko na ang mga gamit na nakakapag-papaalala sa kanya. I need to move on. I must.

***

"Good morning Princess Persephone"-nakangiting saad ni Vien na ikinakunot ng noo ko. What happened to this guy? He's so different.

Whatever is it, I still need to accompany him. Well kasama parin naman ako sa mission.

"Kailangan na ba nating umalis ngayon?"-tanong ko sa kanya habang kasabay ko siyang naglalakad papunta sa dining table.

"It's depends on your father, princess Persephone"-saad niya na ikinasama ng tingin ko sa kanya.

"Quit with that Princess thingy of yours Vien. It's irritating and I am not use to hear those words coming from your mouth"-singhal ako at saka naglakad na ulit. Rinig ko naman ang tawa niya na mas lalong ikinataka ko.

He's really different. And I don't know why.

Adrianna Rose Campbell POV

Naglalakad ako nang makasalubong ko si Kegan na parang may hinahanap.

"Hey Kegan, are you looking for something or someone?"-tanong ko nang makalapit ako sa kanya. Nagulat naman siya sa pagsulpot ko sa harapan niya. Hindi niya ako pinansin dahil parang lumilipad ang kanyang utak at kung saan saan na ito napadpad.

Napatingin ako sa hawak niyang transparent na lunch box. May design pa ang pagkain.

Tumingin ako sa mga kamay niya at saka napangiti sa aking napagtanto.

"So, the earth prince makes a lunch for his special someone. Who's that?"-nanunuksong saad ko na ikinapula ng buong mukha niya, na ikinahalakhak ko.

Damn, ang dali niyang mabasa. Ahahhaha

"Hey, who is she? I'm asking you. I wanted to know"-saad ko habang pilit na hinahabol ang kanyang tingin.

"It's for me, para sa akin 'to. Walang special someone"-saad niya at saka ako mabilis na nilagpasan.

What the. Tinakbuhan ba niya ako?! Great...

***

Habang naglalakad ako papunta sa garden ay may narinig akong boses na galing doon. Dali-dali akong nagtago sa mga halaman.

"Hey Kegan! Thanks for the food!"-sigaw ng isang boses. Kilala ko siya.

Nakita ko kung paano mamula ang buong mukha ni Kegan. Siya ang special someone ni Kegan? Woah. Nang papalapit na si Kegan bigla akong tumalon papunta sa harapan niya habang may malisyosang mukha ang aking pinapakita.

"So, it's her huh? Ayiieh. Para kay Elisana pala, nahiya ka pa ayiieh"-tukso ko sa kanya na ikinatakbo niya ng mabilis.

Ehhh???! Palagi na lang! Napabusangot ako habang tinitignan siyang tumakbo papalayo.

✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴

Hayst. Matagal tagal din ah.

I'm so sorry, may mga tinatapos pa akong projects ko. Hayst. 23 din ang Simula Christmas Break namin.

Thank you for waiting and keep safe. Love you guys!