" နွဲ့ဆိုးဗိုလ် "

အပိုင်း ၁၉

“ချစ် .. ချစ် .. ချစ်လေး .. တံခါး ခနဖွင့်ပါဦး .. ကို့ သွားပွတ်တံ ကျန်ခဲ့လို့ ..”

ဟား .. ကိုကို ကလည်း .. ရှုပ်လိုက်တာ .. အချိန်မရှိပါဘူးဆိုမှ .. ..

ဗိုလ်ဗိုလ် .. အနားက မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းကို ပတ်လိုက်ပြီး .. ရေချိုးခန်းတံခါးကို အသာ ဟပေးလိုက်ပါတယ်။

ကိုလင်းက ရေချိုးခန်းထဲ တွန်းဝင်လာပြီး .. တံခါးကို ချက်ချင်း ဂျက်ပြန်ထိုးလိုက်ပါတယ်။

ဗိုလ်ဗိုလ့် ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ .. မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဆွဲခွာ ချွတ်ချလိုက်ပြီး .. ဂွင်းထုလက်စ တောင်နေတဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ့် လီးကို .. ကုန်းစုပ်လိုက်ပါတယ်။

၁ချက် .. ၂ချက် .. ၃၊၄၊၅၊၆ ချက် .. ဆွဲစုပ် စုပ်ပေးလိုက်ပြီး .. ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို ပြန်ထ ဖက်ထားပါတယ်။

“ချစ်တယ် .. ချစ်တယ် .. ချစ်လေးရာ ..”

ဗိုလ်ဗိုလ်ကတော့ ကိုလင်းက သူ့ကို ဖက်ထားပေမယ့် အံကိုကျိတ်ပြီး သွက်သွက်မြန်မြန်လေး ဂွင်းထုနေပါတယ်။

ကိုလင်းက ဂွင်းထုနေတဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို ဖက်ထားရင်း .. ဗိုလ်ဗိုလ့် ပါးပြင်တွေ လည်တိုင်တွေ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေပါတယ်။

ဗိုလ်ဗိုလ်ကတော့ မြန်မြန် ပြီးချင်လို့ မျက်စိကို မှိတ်ထားပြီး အံကို ခဲလို့ ခပ်သွက်သွက် ထုလိုက်ရာမှာတော့ ..

“အား .. ကိုကို .. သား ထွက်ပြီ .. ထွက်ပြီ ..”

ဗိုလ်ဗိုလ် .. သူ့ ဒစ်ထိပ်ဝကို ဖန်ပုလင်း၀ နဲ့ တေ့လိုက်ပြီး .. ဖန်ပုလင်းလေးထဲကို လရေတွေ ပျစ်ခနဲ ပျစ်ခနဲ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

ကိုလင်းကလည်း ရုတ်ချည်းပြန်ထိုင်ချလိုက်ပြီး .. လရေထွက်နေတဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ့် ဂွေးဥကြားကို .. သူ့ အကြိုက် .. ပင့်သက်ပြင်းပြင်း ရှုရှိုက်လိုက်ပြန်ပါတယ်။

“ကိုကို .. သွားတော့ .. အပြင်ထွက်လိုက်တော့ .. သား .. နောက်က လိုက်ခဲ့မယ် ..”

ကိုလင်း ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ပြန်ထွက်သွားပါတယ်။