" နွဲ့ဆိုးဗိုလ် "

၂၄

( ၂၄ )

ႀကာခဲ့ပါၿပီ။ ၁၂ႏွစ္ေတာင္ ႀကာခဲ့ပါၿပီ။

ဗိုလ္ဗိုလ္ ေတာင္ စကၤာပူတကၠသုိလ္ တစ္ခုက ခ်ီးၿမွင့္တဲ့ မဟာဘြဲ ့နဲ ့ .. အလုပ္အကိုင္နဲ ့ .. ရာထူးဌာနႏၱရနဲ ့ .. တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ၿဖစ္ေနပါၿပီ။

၁၀တန္းတုန္းက .. အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း သီဟန္လည္း .. အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီ။

က်တာမွ .. အိမ္ေထာင္ ႏွစ္ဆက္။ သေဘၤာလိုက္ရင္း .. ဂ်ာမဏီမွာ ဂ်ာမန္မ တစ္ေယာက္နဲ ့ ယူသတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ၿမန္မာၿပည္ ၿပန္လာၿပီး .. ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ ၿဖစ္ေနလို ့ သူ ့ မိဘက ေနာင္ေရး စိတ္ေအးရေအာင္ ဆိုၿပီး .. ကေနဒါက ၿမန္မာမေလး တစ္ေယာက္နဲ ့ ေပးစားလုိက္သတဲ့။

အဲ့ေကာင္ .. ကေနဒါကို ပါသြားေရာ။ သြားခါနီး .. ဗိုလ္ဗိုလ္ နဲ ့ေတြ ့လိုက္ေသးတယ္။

“ေဟ့ေရာင္ ဗိုလ္ဗိုလ္ .. .. မင္း .. ကေနဒါကို ေရာက္ေအာင္လာခဲ့။ ဟိုမွာ မင္းတို ့ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။”

သူငယ္ခ်င္းခ်င္း .. အတူေနခ်င္တဲ့ စိတ္က .. မိန္းမ ရတာေတာင္ မေပ်ာက္ခ်င္ေသး။ ထုေဖာ္ထုဘက္ .. အိပ္ေဖာ္အိပ္ဘက္ေတြကိုး .. ဘယ္ေမ့လိမ့္မလဲ .. ..

အင္း .. မိန္းခေလးေတြကိုေတာ့ လယ္တစ္ကြက္နဲ ့ရင္းႀကတယ္တဲ့ ..

ဒါဆို .. ေယာက္်ားေလးေတြကိုေရာ ဘယ္လိုေၿပာႀကမလဲ ..

လြန္ပူ တစ္ေခ်ာင္းနဲ ့ ရင္းလိုက္ႀကတာေပါ့ေနာ္။

ဗိုလ္ဗိုလ္ တို ့ကေတာ့ ကိုယ့္လြန္ပူကို .. အဲ့လိုေတာ့လည္း ေရာင္းမစားခ်င္။

ဒါေႀကာင့္လည္း .. အေမၿပတဲ့ မိန္းခေလးေတြကို ေခါင္းခါခဲ့ .. ေဆြမ်ိဳးေတြ .. အသိမိတ္ေဆြေတြ .. အေပါင္းအသင္းေတြ .. စပ္တဲ့ မိန္းခေလးေတြကိုလည္း ၿငင္းပယ္ခဲ့တာပါ။

ဗိုလ္ဗိုလ္ ကိုယ္တိုင္ လက္ထပ္ခြင့္ ေတာင္းခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူ .. ေနာ္ဇာ့ ကိုေတာင္ တကယ္တမ္းမေတာ့ လက္လႊတ္ခံခဲ့တာ မဟုတ္လား။

အင္း .. .. .. ေနာ္ဇာ လည္း .. ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ ့တဲ့။ သားတစ္ေယာက္ .. သမီးတစ္ေယာက္တဲ့။