Fernweh || Yoonkook

47

Taehyung, gecenin karanlığında durup bir şeyler hissedebilmek adına gökyüzüne baktı. Birazdan yapacağı şeyler adına bir şeyler hissedebileceğini düşünmüyordu ama bir saniye için durdu. İçinde ne acıma ne de endişe vardı o insanlara karşı. Tek istediği adaletti. O yüzden gökyüzüne bakmayı kesip köyün çok ilerisinde kalmış eve doğru emin adımlarla yürümeye başladı.

Attığı her adımda kararlılık vardı. Toprağın ayağının altında ezilme sesi kulaklarını dolduruyordu. Yumruk yaptığı ellerini açıp kapatıyor, içindeki kurdunu sakinleşmesi için usulca uyarıyordu. Daha değildi.. Onun zamanı birazdan gelecekti..

Evin yakınına geldiğinde son kez durup evi incelemeye başladı. Köyün dışına sonradan yapıldığı belli olan derme çatma ev heran yıkılacak gibi duruyordu. Bacasından yükselen duman gecenin karanlığına karışıp havaya dağılıyordu. Taehyung'un yüzünde beliren gülümseme görenlerin kanını donduracak cinstendi. Bu soğukluğu ısıtabilecek bir ateş yoktu.

Adımları kapının önünde durduğunda daha fazla beklemeden kapıyı yumruklamaya başladı. Tek ayağını yere vururken yumruğu da kapıyı dövüyordu. Sabırsızlık bedenini ele geçirmiş gibiydi.

"Ne oluyor gece gece!" Kapıyı orta yaşlarda bir adam açtı. Ev sahibi, karanlıktan yüzü seçilmeyen kişiye bakıp tüm siniriyle söylenmesine devam etti.
"Sen de kimsin? Evimde ne arıyorsun?" Adam kaşları çatık bir şekilde cevap bekliyordu karşısında hiçbir şey söylemeden duran kişiden ama o cevap vermek yerine adamı itip eve girdi. Ardından da büyük bir hızla kapıyı kapattı. Kapının menteşelerinden biri yerinden sökülürken, diğeri ise kapıyı zar zor ayakta tutuyordu.

Adamın korkusu tüm yanını sarmıştı çoktan. Gücü yetmiyordu evine giren kişiyi çıkarmaya ve ne istediğini bile bilmiyordu daha. Terleyen alnını titreyen eliyle silip karısını ardına sakladı. Kadın da aynı kocası gibi titriyor, konuşmak için ağzını dahi açamıyordu.

"B-biz kimseye bir şey y-yapmadık.." Adamın sözlerinin çoğu seçilmiyordu ama Taehyung için bunların hiçbiri önemli değildi. Elini sallayarak adamın susmasını sağladı. Henüz konuşup nefesini harcamasını istemiyordu.

Evin içerisini göz ucuyla inceledi alfa. Bir yatak, mutfak gibi kullandıkları  tezgah, iki sandalye ve bir soba. Tek odalı olan ev fazlasıyla küçük ve soğuk gelmişti Taehyung'a. Küçüktü, çünkü içerisinde birlikte olmak istemediği iki insan ile birlikteydi ve nefes almasına engel oluyorlardı. Soğuktu, çünkü karaktersiz olarak gördüğün bu insanlar evin tüm sıcaklığını ciğerlerine çekiyordu. Tam olarak düşündüğü bu tezatlıklardan ibaretti.

Etrafına bakınmayı bırakıp sandalyenin yanına doğru yürüdü ve sandalyeyi tutarak sürüklemeye başladı. Alfanın dalgın hareketlerini izleyen çift ise şaşkındı. Hem evlerine izinsiz bir şekilde girmişti hem de ne  için geldiğini söylemiyordu. Sonunda sandalyeye ters bir şekilde oturan Taehyung ellerini çenesine yaslayarak ikiliye bakınca onlarında düşünceleri yeniden sessizliğe büründü.

"İkiniz de neden geldiğimi merak ediyorsunuz değil mi? Merak etmeyin ben karmaşık bir adam değilim yani niyetimi hemen belli ederim." Taehyung gülerek sandalyesinde iyice yerleşti. Elini karşısında korkudan bayılacak gibi duran çifte doğru salladı. "Bu arada niyetim sizi öldürmek."

Kadının çığlığı ve adamın alfaya doğru  hareketlenmesi aynı anda oldu. Saygısız adamın evlerinden defolup gitmesini istiyordu sadece.

"Bu ne cürret! Benim evime gelerek beni tehdit mi ediyorsun sen? Çık git hemen evimden defol!"

Taehyung'un alfa feromonları küçük evin içerisine dolduğunda çift boğazlarını tutarak yere çöktü. Öksürürken gözlerinden gelen yaşlar  alfanın yeniden gülümsemesini sağladı. Feromon kokusunu hafiflettiğinde çift rahat bir nefes alsada ayağa kalkmaya güçleri yoktu.