🐚ကမာခြံ🐚(S:1)complete

ကမာခြံ(Ep-14)

🐚ကမာခြံ🐚(Ep-14)

ညေနေစာင္းလို႔ ေနဝင္ဆည္းဆာအခ်ိန္သို႔ေရာက္ခ့ဲပါျပီ။ထပဲေတာ ဆိုသည့္ေနရာေလးကိုလည္းေရာက္ရွိခ့ဲပါျပီ။

သိမ္းငွက္
စက္ေလွၾကိဳးေလးကိုအနီးအနားရွိအုန္းပင္တစ္ပင္တြင္ခိုင္ျမဲစြာခ်ည္ထားလိုက္ျပီး ေလွထဲမွပါလာသည့္အထုပ္အပိုးေလးမ်ားကိုဆဲြခ်လာ၏။
ကမာမွာေတာ့ ေလွေပၚမွဆင္းသည္နွင့္ သဲေသာင္ျပင္ေပၚက ခရုခြံလွလွေလးေတြကို ေကာက္ယူေဆာ့ကစားေနေလ၏။

သိမ္းငွက္ ကမာ့ကိုအျပံဳးေလးတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း အထုပ္အပိုးမ်ားကိုပစ္ခ်ကာ ကမာ့နံေဘး ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ခ်လိုက္ျပီး ကမာ့ရဲ႕ဆင္စြယ္ေရာင္ဆံပင္ေလးကိုထိေတြ႔လိုက္၏။

" ဟင္? ကိုသိမ္းငွက္ၾကီး ဘာလုပ္တာလဲ ကမာ့ဆံပင္ကို "
" နူးညံ႔လို႔ … … "

" နူးည့ံမွာေပါ့ ဆိုးတုန္းက ေပ်ာ့ေဆးသုံးထားတာကိုး "
ကမာ သူ႔ကိုမၾကည့္ပဲခရုခြံေလးေတြကို လိုက္ေကာက္ေနမိ၏။

" ဟီ ဟိ ခရုခြံလွလွေလးေတြ အားၾကီးပဲ ခ်စ္စရာေလးေနာ္ ကိုသိမ္းငွက္ "
" အင္း ဟုတ္တယ္ မင္းေလာက္ေတာ့ခ်စ္စရာမေကာင္းဘူး "

ကမာ မၾကားလိုက္မိပါ ။သိမ္းငွက္အသံက ခပ္တိုးတိုးရယ္ ။

" ဘာေျပာလိုက္တာလဲ ကိုသိမ္းငွက္ ကမာ မၾကားလိုက္လို႔ "
" ဘာ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ခရုေလးေတြခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ "
" ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားေျပာတာမွန္တယ္ "
" ဟိုမွာၾကည့္ပါဦး ကိုသိမ္းငွက္ ေနဝင္ဆည္းဆာအခ်ိန္ေလးကလွလိုက္တာေနာ္ တိမ္ေတြကလည္းပုစြန္ဆီေရာင္ေလးေတြ "

သိမ္းငွက္သည္ ကမာျပသည့္ေနရာကိုၾကည့္လိုက္မိသည္။

ဟုတ္သည္ အလြန္လွ၏။ အေနာက္ဖက္မွာဝင္လုနီးပါး ေနလုံးၾကီး၏နီးနားတြင္ အရြယ္စုံလွသည့္ တိမ္တိုက္ေလးမ်ားကလွလွပပ။ အိပ္တန္းျပန္ေနၾကသည့္ငွက္ကေလးမ်ားဟာလည္း အုပ္စုဖဲြ႔ကာပ်ံသန္းေနၾက၏။ ဆည္းဆာအလွရဲ႕ခပ္ေတာက္ေတာ္ေနေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးဟာ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးတစ္ခုလုံးအေရာင္ေတြေျပာင္းသြားသည့္နွယ္။ ျပာေနတ့ဲေရမ်ားဟာလည္း ပုစြန္ဆီေရာင္ျဖစ္လို႔ေနေလ၏။

ထိုဆည္းဆာအလွကို သူတို႔ႏွစ္ဦးတဝၾကီးခံစားျပီးသည္နွင့္ တစ္ညတာခိုးနားဖို ့အတြက္ ထိုေသာင္ျပင္နဲ႔မနီးမေဝးရွိ ခပ္ၾကီးၾကီးလိူင္ဂူဆီသို႔ ႏွစ္ဦးသားေလွ်ာက္လွမ္းသြားၾကေတာ့သည္။
ေနမင္းၾကီးကေတာ့လုံး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီ ။

ကမာ  သူေရာက္ေနသည့္လိူင္ဂူၾကီးတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေက်ာထဲတြင္ေအးစိမ့္လာသလိုခံစားရျပီး ေၾကာက္ခ်င္လာ၏။

" ကိုသိမ္းငွက္ၾကီး ေၾကာက္ … ေၾကာက္စရာၾကီးေနာ္ ေမွာင္မဲေနတာပဲ "
အနားကိုကပ္ကာေျပာေနသည့္ ကမာ့ကိုသိမ္းငွက္ဆဲြဖက္ထားလိုက္သည္။

" အိုး  အေမ့  ဘာလုပ္တာလဲဗ် "
" ေၾကာက္တယ္ဆို ေၾကာက္ရင္ျငိမ္ျငိမ္ေန လင္းနို႔ေတြရွိလားမသိဘူး "

" လင္းနို႔ေတြပဲဘာေၾကာက္စရာရွိ………"
" ဖလွပ္ ဖလွပ္ ဖလွပ္ ဖလွပ္ "

" အမေလး "
ေျပာလို႔ေတာင္မဆုံး လိူင္ဂူထဲခိုေအာင္းေနၾကသည့္ လင္းနို႔မ်ားကမာ့အသံေၾကာင့္လန္႔ဖ်န္႔ကာ အုပ္စုလိုက္ထြက္ေျပးသြားၾကသည္။ လင္းနို႔ေတြရဲ့အားျပင္းျပင္းထိေတြ႔မူေၾကာင့္ကမာ သိမ္းငွက္ကိုအားကိုးတၾကီးဖက္တြယ္ထားလိုက္မိသည္။

" အီး  လင္းနို႔ေတြအမ်ားၾကီးပဲ ေၾကာက္လိုက္တာ ကိုသိမ္းငွက္ အျပင္ျပန္ထြက္ရေအာင္ ဆက္သြားရင္ ဘာအေကာင္ေတြထြက္လာမလဲမသိဘူး ကမာေၾကာက္တယ္ဗ်"

" ဟာ ညီကလည္း ဘာေၾကာက္စရာရွိလို႔လဲ ကိုယ္ရွိေနတာပဲကို လာပါ အထဲမွာဘာမွမရွိေတာ့ဘူး အျပင္ျပန္ထြက္လို႔ရွိရင္ အခုခ်ိန္ေလေတြတိုက္ေနေလာက္ျပီ ဒီလိူင္ဂူကပဲ ကိုယ္တို႔အတြက္ခိုလူံရာပဲ "

" ဒါေပမယ့္ ကမာ ေၾကာက္ …"
" မေၾကာက္ပါနဲ႔ဆို ကိုယ္ဖက္ထားေပးေနတယ္ေလ "

ကမာ … … …
သိမ္းငွက္ထိုသို ့ေျပာေတာ့မွကိုယ့္ကိုကိုယ္သတိထားမိသည္။ဟုတ္ပါရဲ႕ကမာကသိမ္းငွက္ကိုဖက္ထားသလို သိမ္းငွက္ဟာလည္းကမာ့ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလို႔ေနေလ၏။
သတိထားမိသည္မွစျပီး ရင္ခုန္သံမ်ားဟာ အခုန္ျမန္လာ၏။
ထိန္းခ်ဴပ္ရခက္လွသည္။ တစ္ေယာက္နွလုံးခုန္သံကို တစ္ေယာက္ကအတိုင္းသားၾကားေနရပါ၏။