𝐀𝐧𝐝 𝐰𝐡𝐚𝐭 𝐚𝐛𝐨𝐮𝐭 "𝐮𝐬"

•19•

Lizzie's POV-
———————

6 μήνες. 6 μήνες μακρυά του και μοιάζει σαν κόλαση.

Έχω ήδη αρχίσει τις θεραπείες για τα πόδια μου εδώ και 4,5 μήνες περίπου.
Τα πράγματα πάνε αρκετά ομαλά,κάθε μερα τα νέα είναι όλο και πιο ευχάριστα. Αλλά οι θεραπείες πρέπει να συνεχίσουν κανονικά.
Επίσης έμαθα ότι είμαι έγκυος.
Σοκαριστικό έτσι; Να είμαι 6 μηνών ε; Και στο παιδί του....

Το δικό του παιδί,μακρυά από αυτόν.

Ποσο θα ήθελα να πάω πίσω τώρα και να του το φώναζα "γίνεσαι πατέρας"
Ότι σε 9 μήνες θα είχαμε ένα υπέροχο κοριτσάκι στο σπίτι μας.
Πάντα μου μιλούσες για παιδιά,ήξερα ότι έχεις αδυναμία στα κορίτσια,και το γνώριζα ότι θα γινόσουν ενας υπέροχος πατέρας.

Και τώρα τι; σε 3 μήνες γενναω,και είμαι μόνο 24ρων.
Και εσύ; δεν γνωρίζεις καν για την ύπαρξη του παιδιού....για τώρα οι θεραπείες έχουν σταματήσει διότι δεν κάνει για την υγεία του παιδιού.

Είμαι όλη μέρα σπίτι,φυσικά όχι μόνη μου,η γυναικολόγος μου είναι και η κολλητή μου,είναι 26 και είναι ένας υπέροχος άνθρωπος.

Με φροντίζει καθημερινά,επίσης εκτός από την υπέροχη φίλη μου γυναικολόγο την Emily έχω και μια άλλη υπέροχη φίλη,την Daisy.

Εκείνη είναι ίδια ηλικία με εμένα 24,με επισκέπτεται κάθε μέρα,μένει στο διπλανό ακριβώς σπίτι.

Καθημερινά προσπαθούν να μου φτιάξουν την διάθεση,να είναι εκεί για εμένα,να με υποστηρίζουν...

Μα δεν ξέρουν,δεν ξέρουν ότι μακρυά σου υποφέρω,υποφέρω και δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό.

Ποσο θέλω να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου,ποσο μου λείπει το άρωμα σου,τα χάδια σου,ο τρόπος που ξυπνούσα καθημερινά δίπλα σου,ο τρόπος που με έπιανε ο ύπνος στην αγκαλιά σου,όταν με φροντίζει όταν ήμουν άρρωστη,όταν με βοηθούσες να κατεβαίνω τα σκαλιά για να κατέβουμε να φάμε μαζί φαγητό.

Θεέ μου,πόσο θα ήθελα να σε έχω δίπλα μου τώρα....ένα,ένα θαύμα να γινόταν και να ήμουν δίπλα σου τώρα.

Στην σκέψη σου και μόνο με έπιασαν τα κλάματα.

Daisy: Ει Lizz σου μιλάω που ταξιδεύεις πάλι;

Lizzie: ε-ε το μωρό σκεφτόμουν

Daisy: πάλι τον σκέφτεσαι ε;

Lizzie: όχι μα-

Daisy: σε εμένα μιλάς Lizz έλα σε παρακαλώ,κάτι είπαμε,όχι τέτοια μεταξύ μας και φυσικά είναι λογικά να σου λείπει,δεν χρειάζεται να το κρύβεις,εντωμεταξύ έχεις δακρύσει κιόλας...

Και τότε ξέσπασα,έπεσα στην αγκαλιά της.

Daisy: ειιι τι είπε η Emily,δεν κανει να είσαι έτσι,για την υγεία του μωρού σου Lizz σκέψου μόνο την υγεία του μωρού σου.

Lizzie: έχεις δίκιο....

Daisy: λοιπόν έλα,ηρέμησε,πάμε πάνω στο δωμάτιό σου να κοιμηθείς χρειάζεσαι ξεκούραση και να ηρεμήσεις.

Και έτσι έγινε,με πήγε η Daisy πάνω στι δωμάτιό μου και με έβαλε να ξαπλώσω.

Daisy: έλα ψυχή μου κοιμήσου,όλα θα είναι μια χαρά.

Lizzie: μχμμ

Και αυτό ήταν,ήρεμα και ήσυχα με πήρε ο ύπνος έχοντας την Daisy να μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

Τα κορίτσια αυτά είναι το στήριγμα μου όλο αυτόν τον καιρό,πραγματικά δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων.

____________________________________

Σοουυ,ακόμα ένα κεφάλαιο ήρθε στο τέλος του,η αλήθεια είναι ότι έχουν γίνει απίστευτα πράγματα όλον αυτόν τον καιρό και πραγματικά δεν είχα αρκετή διάθεση για να γράφω συνέχεια.

Έχω και άλλες ιστορίες,και πραγματικά προσπαθώ να γράφω όσο πιο συχνά μπορώ.

Τα pov θα συνεχίσουν κανονικά,και θα γίνουν pov απο:

Paula (ξαδέρφη Lizzies)

Vasia ( κολλητή Lizzie's)

Hyunjin (κολλητός Lizzie's)

Sally (κολλητή Lizzie's)

Αν βάλω και άλλα άτομα θα σας ενημερώσω στο επόμενο pov.

Stay safe.