𝐀𝐧𝐝 𝐰𝐡𝐚𝐭 𝐚𝐛𝐨𝐮𝐭 "𝐮𝐬"

•18•

•6 μήνες αργότερα•

Jimin's pov-

Εκείνη η αναθεματισμένη νύχτα.
Είχα ξυπνήσει,δεν ήταν δίπλα μου,πανικοβλήθηκα.
Άρχισα να την καλώ ασταμάτητα αλλά πάντα έβγαινε τηλεφωνητής.
Δεν σταμάτησα να την ψάχνω,να ρωτάω που είναι...
Καμία από τις φίλες της ή η ξαδέρφη της δεν ήξεραν που είναι,η έστω μου έλεγαν ότι δεν ήξεραν...σίγουρα κάτι ήξεραν και δεν μου έλεγαν.

Αλλά διάολε,κάθε μερα μακρυά της ένοιαζε σαν κόλαση,άρχισα να πίνω,να βγαίνω έξω τις νύχτες,ξενύχτια,καμία αλλη κοπέλα όμως...μόνο εκείνη υπήρχε και θα υπάρξει στην ζωή μου,θα γυρίσει πίσω κάποια στιγμή,το ξέρω ότι θα έρθει και θα είμαι εδώ να την περιμένω.

Την στιγμή αυτή είμαι στην εταιρία του πατέρα μου η οποία τώρα είναι στα χέρια μου. Δουλεύοντας και δουλεύοντας αλλά εκείνη δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου,η σκέψη μου ταξιδεύει σε εκείνη,το χαμόγελο της,τα όμορφα μακρυά μαλλιά της,όλα τα πάντα από εκείνη μου λείπουν.

Συνέχεια σκεφτόμουν εάν έκανα εγώ κάτι λάθος...και έπρεπε να φύγει έτσι; Χωρίς ούτε ένα μήνυμα; κάτι;
Έντι απλά εξαφανίστηκε.
Έβαλα άτομα να την ψάξουν,μα εκείνη πουθενά...σε καμία περιοχή εδώ γύρω...σε καμία πόλη...σε κάποια εταιρία η κάτι.
Αγγλική φιλολογία είχε περάσει,θα έγινε δασκάλα σκέφτηκα ή ίσως να έχει ανοίξει το δικό την φροντιστήριο όπως πάντα ήθελε. Αγαπούσε τα παιδιά,ήταν πάντα τόσο γλυκιά με τα μικρά μου ξαδέρφια κάθε φορά που ερχόταν να με επισκεφτούν τότε.

Θυμάμαι την τελευταία μας νύχτα μαζί,μιλούσαμε για οικογένεια,για εμάς,ποσο θα ήθελα να ήμασταν μαζί τώρα,παντρεμένοι και ίσως και με παιδιά. Ξέρω είναι λίγο μικρός ακόμα μα μαζί της θα ήθελα τα πάντα.

Που είσαι Lizzie; Γιατί; γιατί έφυγες μακρυά μου;

«Κύριε Park σε 2 λεπτά αρχίζει η σύσκεψη,είστε έτοιμος;» Με διέκοψε από τις βαθιές σκέψεις μου η γραμματέας μου,η Eungi,είναι ξαδέρφη μου ξέρετε,επειδη οι γονείς της έφυγαν από την ζωή οι γονείς μου της πρόσφεραν μια δουλειά εδώ αφού ήταν άριστη μαθήτρια και ήταν η κατάλληλη για αυτή τη δουλειά.
Ήταν γρήγορη,δεν αργούσε ποτε,επιμελής πάντα και δεν έπαιρνε ούτε μια μερα ρεπό...ούτε για αστείο.

«Eungi είσαι ξαδέρφη μου,σε έχω σαν μικρή μου αδερφη,σε παρακαλώ ας μιλάμε στον ενικό»

«Ναι Jimin εντάξει αλλά έλα τώρα γιατί θα αργήσεις στην σύσκεψη» τελικά ήταν πολύ εύκολο να την κάνω να μου μιλάει στον ενικό και όχι λες και είμαι κάποιος 30αρης, ουτος η άλλος την ίδια ηλικία έχουμε.

«Ναι Eungi έρχομαι» είπα και έβγαλα ένα μικρό γέλιο και γέλασε και εκείνη μαζί μου.
Προχωρήσαμε μαζί προς την σύσκεψη.

'Ποτε θα τελειώσει και αυτή η μερα' είπα στον εαυτό μου αφού δεν είχα καθόλου διάθεση σήμερα για δουλειά,το μόνο που ήθελα ήταν να πάω σπίτι μου,να κοιμηθώ στο όμορφο κρεβάτι που μοίραζα μαζί της (την Lizzie εννοεί) και απλά να τα ξεχάσω όλα,αλλά όχι εκείνη,όχι εκείνη,εκείνη δεν μπορώ να την ξεχάσω,είναι αδύνατο.

———————————————————

Επειδη δεν θέλω να τελειώσει γρήγορα,στα επόμενα κεφαλαια θα βάζω κάποια pov, δεν θα είναι μεγάλα,σε κάποια ίσως βάλω pov από δυο άτομα και ίσως τρία.

Έως το επόμενο κεφάλαιο,σι γιου!

Εντ ΣΤΕΙ ΣΕΙΦ το ξέρω ότι οι μέρες τώρα είναι αρκετά δύσκολες αφού από το Σάββατο μπαίνει όλη η χώρα σε lockdown.

Καλή υπομονή σε αυτούς που κάνουν διαδικτυακά μαθήματα. (+ εμένα μέσα😩)

Απλά enjoy και δείτε όσες πολλές σειρές νετφλιξ μπορείτε.
Θα σας προτείνω και κάποια kdrama (για όσους ενδιαφέρονται)

•what's wrong with secretary Kim
•king: the eternal monarch
•descendants of the sun
•it's okay to not be okay
•my secret romance
•hotel del Luna
•tune in for love
•my love from the stars
•my first first love
•suspicious partner
•record of youth
•w: two worlds apart
•was it love

(Αυτα θυμάμαι για την ώρα)
Ενιγουεις στει σειφφφ λοβ γιουυ❤️