Tot Het Einde

9.

*Luca*

We vonden na een tijdje een parkeerplaats, half uur lopen van het huis vandaan. Het liefst wilde ik weer terug naar huis gaan, maar Polo stond er op dat ik tenminste een uurtje bleef. Alleen om te kijken hoe de feestjes hier aan toe gingen. We praatten een beetje over wat ik vond van de nieuwe buurt, aangezien ik verhuisd was. Hij vertelde over zijn verleden en ik over die van mij. Polo woont thuis met zijn drie zusjes en zijn vader. De enige reden dat hij werd toegelaten op deze school, is omdat zijn IQ zelfs boven hoogbegaafd bleek te zijn. Kwam door de drugs, grapte hij. 

Terug bij het huis kijkt Polo verward rond. 'Shit, m'n vrienden zijn weer naar binnen.' Het groepje waar hij eerst bij stond, is er inderdaad niet meer. 'Is dat een probleem dan? Je kan ze bellen,' vraag ik. 

'Nee, m'n ex is binnen en ze blijft maar om me heen hangen. Die chick is gestoord, zíj was degene die het uit had gemaakt,' zucht hij. Lachend gooi ik mijn hoofd in mijn nek. 'Is dat waar je je zorgen om maakt? Ik denk niet dat we nog vrienden kunnen worden,' grinnik ik. Plagend stoot hij mijn schouder, en geeft me een knikje richting het huis als teken dat we naar binnen gaan.

Binnen is de woning net zo saai als de buitenkant. Er is amper kleur, alles is zwart-wit. Strakke oppervlakten en minimalistische meubels. Het echoot hier nog waarschijnlijk. De woonkamer is verandert in een dansvloer en de keuken zit vol met flessen drank. Vrijwel iedereen heeft een rode beker vast. Volgens Polo wordt alle drugs in het tuinhuisje gedaan. Daarmee bedoelt hij cocaïne, pilletjes en wiet. Ik wist wel dat die rijkelui-jongeren niet zo onschuldig waren als ze leken.

Polo neemt me mee naar het zwembad in de achtertuin. Onderweg daarheen heb ik al veel knipoogjes gekregen, inclusief twee jongens. Ik ben er vrij zeker van dat er zelfs een meisje haar shirt omhoog deed. Buiten aangekomen is het eerste wat ik zie een koppel die het doen in het zwembad. Note to self: niet zwemmen vanavond. Polo wordt gelijk begroet.

'Jongens, dit is Luca. Luca, dit zijn de jongens,' stelt hij me voor. Finn, Liam, Adam, Mason en Boaz. Finn heeft meerdere piercings op z'n gezicht, Liam ziet eruit alsof ie later een dichter wordt, Adam is een typische skaterboy, Mason is fucking stoned, bij Boaz lijkt het alsof hij steroïden eet voor ontbijt, lunch en diner. Leuk groepje.

***

'Echt waar, raarste nacht van m'n leven. Ik werd opeens wakker met negen tenen,' vertelt Adam grijnzend. Iedereen huilt bijna van het lachen en ook mijn kaakspieren beginnen pijn te doen. We hebben allemaal een biertje vast en zitten in een rondje in tuinstoelen. Het leukste aan vanavond is dat ik niet eerst twee joints heb moeten roken om eindelijk een goeie tijd te hebben.

'Ik ga even naar de wc, ben zo terug,' meld ik. 'Doe het gewoon in de bosjes, waarschijnlijk zijn er mensen aan het neuken in het toilet,' grapt Mason. Plagend steek ik mijn middelvinger naar hem op, waarop hij moet grijnzen. Ik ga toch niet pissen in iemands tuin?

'Hey, knapperd!' is het eerste wat ik hoor als ik binnenkom. Ze heeft haar haar in een hoge staart en draagt een zwart strak jurkje. Een zonnetje is te zien op haar arm. Meest basic tattoo die ik ooit heb gezien. 'Jij bent nieuw hier, toch? Ik ben Gigi.' Ze legt haar hand op mijn blote arm. Haar lange paarse nagels steken bijna in mijn huid. 'Luciano,' zeg ik. 

'En Luciano, wat vind je van het feestje tot nu?' Ze probeert mijn naam op een Italiaanse manier uit te spreken, maar het mislukt heftig. Haar vinger glijdt nu langzaam van mijn bovenarm naar mijn pols. Tuurlijk weet ik waarvoor ze komt.

'Als je seks wilt, kan je het gewoon zeggen. We zijn jong. Niemand heeft tijd voor deze bullshit.'

De schrik is even te zien in haar ogen, maar haar lippen vertrekken in een "stoute" glimlach. 'Dus je kan gedachtelezen?' giechelt ze. Nu pakt ze mijn pols vast en trekt me mee. Ach, ze is niet zo mooi, maar hoelang geleden was mijn laatste beurt? 

Plotseling hoor ik ruzie. Die stem komt me bekend voor. Gigi kijkt me verward aan als ik stilsta. 'Hallo? De bedden zijn boven, kom je?' 

'Ja... ja, wacht even,' stotter ik. Ik schuif haar hand van me af en stap naar de commotie toe. Gekwetst staart ze me na. Ja, die mag even een andere jongen gaan vinden.

Het is Chance. Zo te zien is hij stomdronken. Stomdronken, in de zin van, hij valt elk moment flauw. En nog steeds gaat hij tekeer tegen een jongen die twee keer zijn grootte is. Man, man, man, wat ben je aan het doen, Chance?

'Levi, je doet altijd alsof je de shit bent, maar je lul is waarschijnlijk maar acht centimeter... Stijf!' Tot mijn verbazing is ie kalm. Dit is de eerste keer dat ik een dronkaard zie die zo kalm ruzie maakt. De jongen die blijkbaar Levi heet, ziet er tot zijn tegenstelling woedend uit. Hij is vast ook dronken, hij praat namelijk met een dubbele tong. De mensen die graag een gevecht willen zien, staan er sensationeel omheen. Net op het moment dat ik denk dat ze beginnen te vechten, kom ik tussenbeide. Ik ga voor Chance staan, met mijn rug naar Levi toe. 

'Chance? Chance, ik ben het, Luca. Ken je me nog?' Glazig kijkt hij me aan. In zijn ene hand heeft hij een bijna lege fles whisky. Het duurt hem een aantal seconden voordat het kwartje valt. 'Luciano! Luca! Mijn beste vriend!' roept hij uitbundig. Hij ziet er opeens uit als de gelukkigste man van de wereld. 'Ja, hij. We gaan, oké? Je hebt teveel gedronken en ik kan je niet-'

Ruw word ik bij mijn schouder omgedraaid. Levi staart me nijdig aan. De aderen in zijn voorhoofd staan op springen. 'Zie je niet dat we in gesprek zijn? Opdonderen!' schreeuwt hij. Wie denkt hij wel niet dat ie is...? Alleen Adriano mag zo tegen me praten.

'Raak me nog één keer aan. Ik daag je uit.'

Levi kijkt me eventjes aan. Iedereen om ons heen is inmiddels aan het joelen. Ik kwam echt niet voor een gevecht, echt niet, maar als ik mijn vriend aan het verdedigen ben, en je durft me aan te raken, dan lok je me gewoon uit.

Levi duwt me. Ik haal uit. Overal geschreeuw. De muziek is niet meer te horen. 

Hij komt weer overeind met zijn hand op zijn kaak. Een streepje bloed sijpelt uit zijn mondhoek. Even dacht ik dat hij dood was. Ik ben verrast dat ie weer kon opstaan.

Nu is hij degene die uithaalt.

Ik weet niet precies voor hoelang we hebben gevochten, maar mijn hoofd doet pijn en mijn knokkels bloeden. Polo probeerde me eerst los trekken en daarna kwam Boaz. Ik weet niet wie Levi aan het kalmeren is, maar plotseling staat Aviana voor me. Chance is uiteindelijk toch flauwgevallen en ligt daar maar op de grond. Ik zit op het aanrecht, ice-pack tegen mijn hoofd en mijn andere hand verwikkeld in donkerrood toiletpapier. Ik moet nog steeds heel nodig pissen.

'Serieus, dit is je eerste feestje en je gaat vechten?' zegt Aviana tegen me. Sinds wanneer is ze hier? Ze ziet er beeldschoon uit. Haar haar golft langs haar scherpe jukbeenderen en haar ogen stralen meer. Ze draagt maar een simpele sweater en jeans, maar het omhult haar lichaam perfect. Met een bezorgde blik staart ze me aan. Wat zei ze ook al weer?

'Luca?' zegt ze iets harder nu. Wie heeft het muziek harder gezet? Het zit veeeeeel te luid. Ik heb dorst. 'Je bent gekomen?' vraag ik. Ik klink alsof ik moet huilen. 'Ja, ja... ik dacht... ik kan niet de hele avond alleen thuis blijven...' Ze schudt haar hoofd en herpakt zichzelf. 'Hoe gaat het met je?'

'Weet ik niet. Hoe gaat het met jou? Ik heb je vriendin de hele avond niet gezien. Yona, toch? Ik dacht dat ze zou komen. Ik wilde haar spreken. Man, ze is mooi. Jij ook, trouwens.'

Aviana zucht en fronst haar wenkbrauwen. 'James heeft die stoel echt te hard geslagen, dus. Wat is acht keer negen?' 

Wat? Welke stoel? Wie is James? 72.