Tot Het Einde

7.

*Aviana*

'Ik moet maar eens naar m'n les gaan,' zegt Luca zachtjes na een tijdje. 'Ik wil niet al een slechte presentielijst hebben op mijn tweede dag hier.' Hij pakt zijn boek op en gooit hem in zijn rugtas. 'Snap ik.' Met moeite kom ik van de auto af. Ik heb totaal geen zin meer in school vandaag.

'Zie ik je bij eco?' vraagt hij dan. Ik knik. Schenk hem een glimlach. Hij glimlacht terug. Net wanneer ik aanstalten wil maken om terug naar school te gaan, roept Chance me. En Luca.

En Luca? herhaal ik in mijn hoofd. Kent hij Luca?

'Daar is mijn spaarvarkentje!' Chance komt breedgrijnzend naar me toe slenteren. 'Noem me nog één keer zo en ik verbouw je gezicht,' bits ik. 'Ze doet het echt, hoor,' lacht Luca, en geeft me een knipoog als ik hem aankijk. Ik rol met mijn ogen. 

'Nog bedankt voor het geld, Vivi.' Hij geeft me een zijdelingse knuffel en gaat dan bij Luca staan. 'Kennen jullie elkaar al?' Chance kijkt Luca raar aan, en Luca kijkt dan ook weer raar terug. Alsof ze iets weten wat ik niet weet. 'Uh, ja. We hebben samen economie,' antwoordt hij, heel geforceerd. Iets klopt hier niet.

'Gaan jullie me vertellen wat er gebeurt, of moet ik er zelf achterkomen?'

'Wat gebeurt er dan?' zeggen ze allebei, tégelijk.

Ik zucht. 'Hoe kennen jullie elkaar?' verander ik van onderwerp.

Luca wijst naar Chance. 'Begeleider.'

Oh, makes sense.

'Ik wist niet dat je jezelf had opgegeven als begeleider?' Vragend kijk ik Chance aan. Hij haalt zijn schouders op. 'Tja, ik wilde wat extra punten opdoen als ik ga studeren,' vertelt hij.

'Ik kwam eigenlijk voor iets anders. Ik wilde je bedanken voor de lening,' gaat Chance verder. 'En vragen of jullie vanavond aanwezig zijn bij Vincent's feestje. Zijn ouders zijn de stad uit voor-'

Ik geef Chance geen tijd om uit te praten en loop weg. Nee, geen feestjes voor mij. Daar doe ik niet meer aan.

Chance pakt stevig mijn arm vast en trekt me terug. Ik verloor bijna mijn evenwicht, maar Luca vangt me nog net op, waarna ik zijn hand van me afduw. 'Alsjeblieft, Aviana,' begint Chance.

'Nee, dank je. Niet voor mij,' zeg ik kortaf. Ik steek weigerend mn hand op. 'Ik dacht dat jij wel het typetje was voor feestjes,' zegt Luca, met opgetrokken wenkbrauw. Ik herhaal wat ie zegt, maar op een plagende manier. 'Ben ik ook, maar niet voor déze feestjes. Het enige wat ze doen is roken, drinken, stomme spelletjes spelen of meisjes aanranden in de slaapkamers. Ik kijk nog liever naar een boom,' voeg ik er nog aan toe.

Er was een tijdje dat ik naar feestjes ging, dolgraag zelfs. Yona en ik maakten er altijd een gezellige boel van, maar toen ik doorhad hoe alles nergens op sloeg, zag ik er het nut ervan niet meer in. Plus James is vreemd op me gegaan tijdens zo een feestje. Ik deed alsof het me niet boeide, maar ik kwam een week m'n bed niet uit. Hij heeft er wel z'n excuses voor aangeboden, hij was blijkbaar "dronken" en "onder de invloed". Maakt me toch geen ene tering uit.

'Ik ga wel mee deze keer, het wordt vast leuk,' zegt Luca opeens. Chance ziet er opgetogen uit. 'Ja, oké, fijn voor je, maar ik ga niet.' Ik draai me weer om. Niemand trekt me terug deze keer.

'Denk er tenminste over na! Yona gaat ook!' roept Chance nog achter me.

*Luca*

Ik ga naar dat feestje. Moet wel. De laatste keer dat ik naar een leuk onderonsje ben geweest, was voordat mijn ouders overleden. En volgens Aviana's beschrijving, wordt het vast en zeker een aangename ervaring. Roken, drinken, en meisjes. Niet het gedeelte over aanranden, natuurlijk. Mijn niveau ligt ver boven dat. Ik ben dan wel zo nu en dan respectloos, maar nooit tegenover vrouwen. 'Ik haal haar wel over,' verzeker ik Chance. Ik weet niet hoe, maar het lukt me wel. Chance legt zijn hand op mijn schouder, net als een vader die zijn zoon wat advies wilt geven. 

'Ken je James?' Ik schud mijn hoofd. 'James Watson? Aanvoerder van het basketbalteam? De directeur's pareltje?' Weer schud ik mijn hoofd. Chance kijkt me aan alsof ik gestoord ben. 'Wat? Zou ik hem moeten kennen dan?' 

'Já. Als je op deze school zit, wel ja.' Weer schud ik mijn hoofd en kijk naar hoe Aviana de school inloopt. Ze stak net haar vinger op naar iemand die haar iets vroeg. Wat een schat. 

'James was Aviana's eerste relatie. En tot nu toe ook haar enige,' zegt Chance opeens. Oh?

'Heeft zij maar één relatie gehad?' Chance heeft me wel verteld dat ze met de populairste jongen van de school had, maar niet dat dat haar enige relatie was. Chance knikt. 'Nou, kijk. Eerste sérieuze relatie.' Hij spreekt zwaar de nadruk uit op "serieuze".

'In het begin vond ze hem echt leuk, maar uiteindelijk moest ze het uitmaken omdat "het niet anders kon". Ze heeft nooit precies gezegd waarom,' gaat hij verder. 'Daarvoor en erna heeft ze wel dingetjes gehad met jongens zo nu en dan.'

Ja, allemaal heel leuk en aardig, maar wat moet ik hiermee? Ik wist geen eens dat die jongen bestond tot een minuut geleden. 'Oké... ik zie niet echt in waarom ik dit zou moeten weten,' zeg ik langzaam. Zijn grip op mijn schouder versterkt en zijn ogen staan er serieuzer bij.

'Omdat James nog steeds niet over haar heen is.' ... Ik snap nog steeds niet wat ik hiermee moet. 

Chance ziet de vraagtekens in mijn ogen. 'Serieus, Luca? Weet je dan ook niets? James maakt zijn concurrentie kapot!' Oooooh, nu beginnen de radartjes in mijn hersenen te draaien.

'Dat slaat echt nergens op. Aviana en ik hebben niets. Volgens mij haat ze me,' wuif ik weg, terwijl ik mijn rugzak oppak. 'Ja, maar dat weet James niet. Als hij jullie twee samen ziet op dat feestje, heb je een probleem. Dat zou niet de eerste keer zijn dat James een jongen aanpakt wegens Aviana.'

'Eerst even kijken of ie een vinger op me legt, want anders zorg ik ervoor dat ie nooit meer een basketbal kan vasthouden,' zeg ik nonchalant. Ik zie heel even schrik in zijn ogen, en herpakt zich dan. 'Nee, zo gaat het niet. James verpest letterlijk je leven.' Hij zegt het op een manier zoals je een horrorverhaal vertelt. Welk leven? Ik verpest mijn eigen leven al. Ik maak letterlijk geld door drugs.

'Aviana komt waarschijnlijk geen eens. Ik ga, Chance,' is het laatste wat ik zeg. Hij zegt verder niets meer en staat daar maar. Pff, Aviana en ik worden toch nooit iets. We zijn amper vrienden. Ze is wel "oké", maar ik denk niet dat ik ooit op d'r zou vallen.

Ach, wat maakt het uit?