The Day You Said I Love You (TransgenderxStraight)

Chapter Four

#TheDayYouSaidILoveYou
CHAPTER FOUR

I remember I slept late yesterday. Kasi naman sobrang saya ko at hindi parin maalis sa isipan ko ang pag mumukha ni Joshua. He is so cute and gwapo when he smiles.

Parang anytime bibigay na din ako sa kanya. Bakit ang dali naman? Chos.

Im already prepared when I decided to go down. Siguro naman tulog pa si mommy ngayon. Kasi kagabi hindi ko na siya naabutan sa living room.

I went to the dining table kasi nagugutom na ako, maybe some of our maids is preparing our breakfast pero nag ka mali ako. It was mom.

"Oh gising ka na pala?" she asked while still her eyes are in the food she is cooking. "Yes mommy" nababahag buntot kong sagot. "I waited for you yesterday kasi may dinner date tayo sa isa kung friends pero you where nowhere to be found!" medjo tumaas na boses ni mommy.

I felt nervous kasi hindi ko alam ang e sasagot ko sa kanya.

"You know how embarrased I am? Saying I'll just reschedule the dinner date with them? No! Kasi hindi naman ikaw itong napahiya Allison! It was so important to me! Pero ano, ikaw itong wala!" tumaas na ngang wika ni mommy na ngayon ay nakatingin na sa akin.

Hindi ako nag salita.

And after a while nag salita na ako.

Humingin na lang ako ng paumanhin sa kanya at sinabing babawi ako sa kanya.

Pero alam ko naman na all of this shits are her doings! Lahat kontrolado niya, ayaw na ayaw niyang mapahiya at kung mapahiya man sa amin or should I say sa akin. Lahat ng masasamang salita ay ibubuntong niya lahat ng galit sa akin.

The breakfast ended short than usual dahil may lakad pa raw si mommy.

And when she was gone doon lang ako nakahinga ng maayos, hindi naman sa hindi ako okay pero hindi talaga.

Minsan nga napapaisip ako na anak ba talaga ako ni mommy? Or ampon lang ako.

Ang hirap kasing e pleased si mommy.

I am here now sitting in one of the bench sa cafeteria kasi hinihintay kung dumating si Mina. May plano kasi kaming mag cut ng minor class namin since matagal tagal na din daw kaming hindi nag cut.

And according to her plan ay mag ma-mall daw kami.

While waiting for her, I received a call from one of my brothers.

"Hello kuya Aron?" I said. "Bakit ka napatawag, may problema ba?" Nagtataka kasi minsan lang napapatawag si Kuya Aron at hindi ko gugustuhin na siya yung tumawag kasi may mga hinding magandang balita siyang dinadala.

"Can I ask for a favor bunso?" he softly said. Hays, napabuntong hininga ako sa narinig ko kasi hindi masamang balita ang dala niya.

"Ano yun kuya? At teka saan ka ba ngayon? Bakit parang maingay diyan?" sabi ko kay kuya Aron.

"Ano kasi, nandito ako ngayon sa bahay ng kaibigan ko at parang matatagalan akong umuwi since may thesis paper kaming tatapusin. I can't tell mom kasi hindi naman siya naniniwala sa akin kung sasabihin ko sa kanya."

"Ganun ba kuya? Osige ako na magsasabi kay mommy na matatagalan kang umuwi." I assured him. "Yun lang ba kuya? Tsaka wag mong kalimutan ang burger ko ha? Kung hindi alam mo na yun" I joke him.

Everytime kasi na pinagtatakpan ko sila ng mga kuya ko sa mga pinang gagawa nila sa buhay ay sinusuhulan nila ako ng pagkaing gusto ko. And hindi naman sila nabibigo dahil pagkauwi na pagkauwi nila sa bahay ay wala silang salitang naririnig galing kay mommy.

Pasalamat sila at may bunso silang gaya ko. Gwapo na mabuti pa.

I ended the call and started calling mommy na sabihing matatagalang umuwi si kuya Aron.

And ang sabi lang niya ay mag ingat daw siya at tumawag kung uuwi na. Sometimes mommy is soft but all the time is not.

After calling mommy Mina arrived and nagsimula na kaming gumayak papunta sa mall na pupuntahan naming dalawa.

Pero bago pa man kami ma ka alis sa gate ng school ay sumalubong samin ang grupo ni Joshua. And him.

Magpapatuloy na sana kami sa pag lalakad ng biglang tinawag ni Joshua ang pangalan ko.

I stopped as I heard him calling me. Nabigla ako kasi noong mga panahon na hindi ko pa siya nakakausap ay parang hangin lang naman ako sa kanya.

Everytime we see each other ay dinadaan lang niya ako. Noon. Pero hindi na ata ngayon.

Nilingon ko siya at nakita ko siyang sumenyas sa barkada niya na mauna na at nakita ko nga na dahan dahan silang umalis sa tabi niya.

"Where are you going" he asked. "Wala ba kayong klase ngayon?" dagdag niya pa.

"Uhm sa Robinson, at oo may klase kami pero hindi na muna kami papasok kasi nakakatamad umattend ng klase ngayon." I answered him not looking onto his eyes.

"Ganun ba? Can I come then? Kung okay lang of course" he uttered while looking on my eyes and then sa kay Mina naman. Na para bang humihingi ng permiso para payagan namin siyang sumama.

I look Mina para sana sabihin na kung payag ba siya. And hindi nga ako nagkakamali ng siya na ang sumagot sa tanong ni Joshua.

"Sure Joshua, your free to come with us. Kakain lang naman kami at bibili kung may magustuhan." she happily said. "Pero may klase ka pa ba? Baka kasi mag cutting ka lang din gaya namin?" she added.

"Thank you!" he said. At makikita mo talaga sa kanyang mga mata ang saya at kagalakan na pumayag kami na sumama siya sa amin.

"To be honest may isang klase pa ako pero gaya niyo nakakatamad pumasok kaya mag cucut muna ako." he said habang kinakamot ang likurang ulo niya.

Ang cute niyang tingnan. Para bang nahihiya siya.

After settling everything ay minabuti na din naming gumayak na at baka malipasan na kami ng gutom since quarter to one at hindi pa kami kumakain.

Joshua offered to drive us since wala kaming dalang sasakyan, kasi naman biglaan lang din nag aya itong si Mina. Kaya nga mas maganda kung hindi plano kasi natutupad, hindi ka tulad ng plano nga drawing naman. Kulay nalang ang kulang.

We waited for him in the parking lot kasi nasa dulo pa daw ng parking lot ang sasakyan niya.

"Girl hindi ko pa din matanggap na sasabayan tayong gumala at kumain ng isang Joshua Miguel!" tili nitong si Mina.

Ni ako nga hindi sumagi sa isipan ko na mag sabay gumala. Kumain oo kasi nag sabay na kami e, nung nag Jollibee kami noong nakaraan.

----
Hi guys please do support this story till the end🥺