Forest Boy [L.s]

"قدم سی و هشت: ناجی یا لاشی!"

واسه سومین بار تو امروز :هایییی!

من یه مشکل بزرگ برام پیش اومده، انقدر بزرگ که کنکور امسالم به فنا رفت و میوفته سال بعد.
واسه همین رو مود نوشتن فف فان نبودم و نیستم.

درنتیجه این پارت رو نیلو تنها نوشت و من فقط یه ادیت کوچیک زدم.
iamnrk❤

***

لویی، نایل و هری رو‌به‌روی زین و لیام نشسته بودن و با اشتیاق به داستانی که لیام سر هم کرده بود گوش میدادن.

"و بعد من که گمشده بودم اشتباهی وارد اون اتاق توی هتل شدم و دیدم سه نفر دارن تلاش میکنن زین رو...خب..."
لیام با لحن ناراحتی گفت و حرفش رو قطع کرد. لویی و نایل و هری که تحت تاثیر قرار گرفته بود با دلسوزی به زین نگاه کردن و لیام ادامه داد:

"اون خیلی تقلا میکرد و منم که هیچوقت نمیتونم همچین جنایتی رو تحمل کنم، رفتم جلو و اول آروم بهشون هشدار دادم که ولش کنن، وقتی به حرفم گوش نکردن مجبور شدم به روش فیزیکی باهاشون مذاکره کنم!"

"واو!"

لویی با حیرت و دهن باز گفت و نایل با تحسین به لیام نگاه کرد.

"چقدر قوی!"

"و مهربون!"
هری حرف نایل رو کامل کرد.

زین با شنیدن این حرف ها چشم هاش رو تو حدقه چرخوند و تمام سعیش رو کرد تا محکم با مشت تو صورت لیام نکوبه.

زین دقیقاً کنار لیام نشسته بود-یه جورایی لیام به اجبار بهش چسبیده بود- و نمیتونست باور کنه که اون در عرض نیم ساعت اینجوری دوست‌های احمقش رو شیفته‌ی خودش کرده.

طوری که شخصیت لیام کاملا تغییر کرده بود و از یه فاکر عوضی به یه جنتلمن مهربون تبدیل شده بود باعث میشد حتی زین هم به شک بیفته که اینا همش نقش بازی کردنه!

و زین از اینکه نمیتونست حقیقت رو بگه در حال انفجار بود. بر خلاف چهره‌ی مشتاق و خندون لیام با اخم و حالت پوکر به مبل لم داده بود و پاش رو تند تند و یه ضرب به زمین میکوبید.

"ما نمیدونیم چطوری باید ازت تشکر کنیم. اگه تو نبودی الان معلوم نبود چه بلایی سر زین میومد."

لویی با لحن مودبی-که بقیه تو عمرشون همچین چیزی ازش ندیده بودن- رو به لیام گفت و لیام سریع سرش رو تکون داد.

"اصلا حرفشم نزنید! این وظیفه ی هر انسانیه."

"تو چرا از وقتی اومدی حرف نمیزنی؟"
نایل بعد از چند لحظه سکوتی که بینشون برقرار شده بود از زین پرسید.

"راستش من-"

"زین روز سختی رو گذرونده، فکر کنم یکم به زمان احتیاج داره که حالش خوب بشه هوم؟"