Daddy ✔️[Book 1]

~47

Love is a bitch, καλά τα λέει ο κυριούλης....

τώρα πήρα φόρα και ανεβάζω αβέρτα κεφάλαια. Κάποιος να με μαζέψει. Ψηλός, ξανθός, γαλανομάτης κατά προτίμηση...

Γυρνάω αργά λες και βρίσκομαι σε θρίλερ και παθαίνω αυτόματα ανακοπή.

Πόσα ακόμη χαστούκια θα μου δώσει η ζωή ρε γαμώτο;

<<Γειά... Άλεξ>>

~~~

Τα χέρια μου έχουν ιδρώσει απίστευτα και τρέμω ολόκληρη.

Και όχι επειδή κρυώνω, προφανώς.

Το κεφάλι μου μόνιμα προς τα αριστερά κοιτάζοντας υποτίθεται έξω από το παράθυρο. Δεν έχω την δύναμη να γυρίσω και να κοιτάξω προς την πλευρά του για ακόμη μια φορά.

Πειράζω τις παρανυχίδες μου, μια συνήθεια που την κάνω συχνά όταν αγχώνομαι ή βρίσκομαι σε άβολη θέση. Στην προκειμένη ισχύουν και τα δύο. Υπερβολικά πολύ.

Νιώθω ότι με κοιτάζει. Νιώθω το βλέμμα του πάνω μου.

<<Πως είσαι;>> ρωτάει απαλά και καθαρίζω τον λαιμό μου.

Δεν περίμενα να μιλήσει άλλο μέχρι να πάμε στο σπίτι. Εδώ να μου πεις, δεν περίμενες να ρθει να σε πάρει από τον σταθμό. Άλλο κι αυτό. Υποτίθεται ότι το βράδυ δεν θα ερχόταν;

Γυρίζω αναγκαστικά το κεφάλι μου προς το μέρος του και τον κοιτάζω ευθεία στα μάτια.

Χριστέ μου. Δύο χρόνια. Δύο ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει. 

Μπορεί ένας άνθρωπος να ομορφύνει ακόμη περισσότερο; Ή βασικά όχι. Μπορεί αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος να ομορφύνει ακόμη περισσότερο;;;;;;

Μπορεί, δυστυχώς. 

Όλα μοιάζουν τόσο αλλαγμένα πάνω του, τα μαλλιά του, αυτές οι τέλειες μπούκλες που έχουν μεγαλώσει και ξανθύνει ακόμη περισσότερο, τα μάτια του που έχουν γίνει ακόμη πιο μπλε ακόμη πιο ερωτεύσιμα, ακόμη και οι μικρές τρίχες στο πιγούνι του, σε αυτό το πηγούνι που έχει αγγίξει τον λαιμό μου τόσες και τόσες φορές...

<<Μια χαρά>> απαντάω και κοιτάζω ευθεία μπροστά μου. <<Εσύ;>> ρωτάω μέσα από τα δόντια μου αγχωμένη για κάθε πιθανή απάντησή του.

<<Πολύ καλά>> απαντάει και γυρνάω για να τον ξανακοιτάξω. Ένα όμορφο χαμόγελο στολίζει τα χείλη του, αλλά ξέρω ότι είναι ψεύτικο. Όπως και όλη αυτή του η διάθεση. Δεν μπορεί να με ξεγελάσει.