Daddy ✔️[Book 1]

~42

I said I didn't feel nothing babe, but I lied.

I almost cut a piece of myself, for your life...

-Call out my name

~~~

2 χρόνια αργότερα...

<<Καλημέραααα>> μπαίνω στο κυλικείο της σχολής με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη. 

<<Χριστέ μου, πως γίνεται να είσαι τόσο ευδιάθετη συνέχεια;>> με παίρνει αγκαλιά η Νάιλα και πνίγει ένα χασμουρητό.

Κάθομαι δίπλα της στο τραπέζι και βγάζω τα βιβλία μου από την τσάντα. 

Ποιος θα μου το έλεγε ότι τελικά θα περνούσα στο Πανεπιστήμιο που ήθελα, στην άλλη άκρη της χώρας...

<<Τι είναι αυτά;>> λοξοκοιτάζει τα βιβλία μου και μετά γελάει. <<Ω έλα τώρα Φαμπιάνα, μην μου το παίζεις διαβαστερή>> λέει για πλάκα και την τσιμπάω.

<<Δεν το παίζω διαβαστερή ηλίθια. Πειράζει που θέλω να περάσω όλα τα μαθήματά μου;>>

<<Είναι Νοέμβριος...>>

<<Ωραία και;>>

<<...η εξεταστική είναι τον Φεβρουάριο>> 

<<Δεν καταλαβαίνω που το πας>>

Παίρνει τα βιβλία από τα χέρια μου και τα βάζει ξανά μέσα στην τσάντα. <<Εγώ λέω να κόψεις τις μαλακίες με το διάβασμα από τώρα, γιατί θα σε βρίσω>> με απειλεί και γελάω.

Μπορεί και να έχει δίκιο. Παρόλα αυτά, αν και ποτέ δεν ήμουν το άτομο που καθόταν και διάβαζε, τον τελευταίο χρόνο έριξα το διάβασμα της ζωής μου. Το θεώρησα τρόπο για να μου αποσπάσει την προσοχή από όλα όσα συνέβαιναν...

Στηρίζω το κεφάλι μου στα χέρια μου. <<Μπορείς να μην είσαι τόσο σπαστική;>> την πειράζω και το ξέρει αλλά δεν μου δίνει σημασία.

Πίνει μια γουλιά από τον καφέ της και μου κάνει κωλοδάχτυλο. <<Πλάκα μου κάνεις μωρέ; Είμαστε σχεδόν δύο μήνες σε αυτή την κόλαση και εσύ κάνεις σαν την τρελή. Μέσα στη χαρά. Συνέχεια. Ε δεν το μπορεί ο οργανισμός μου αυτό>> ανασηκώνει τους ώμους της και τρώει μια μπουκιά από το τοστ της.

Παρακολουθώ τριγύρω μας τα παιδιά που μπαινοβγαίνουν συνέχεια στην τεράστια αίθουσα του κυλικείου και αναστενάζω ευτυχισμένη. Το ήθελα αυτό. Ήθελα να φύγω από εκεί μέσα και να βρω τον εαυτό μου επιτέλους. Να κόψω τις μαλακίες και όλα αυτά που έκανα στο σχολείο, να ωριμάσω. Να γνωρίσω νέα άτομα, να μάθω καινούρια πράγματα, να γίνω άλλος άνθρωπος...