HAZAN VAKTİ - ZEMHERİ -TAMAMLANDI-

1. SOĞUK

Hazan KARASU

Kış aylarındaydık ve hava oldukça soğuktu. Şöminenin başında soğuktan iki büklüm olmuştum. Bir yandan ısınmaya çalışıyor diğer yandan da buz tutmuş ellerimle kahve bardağını tutuyordum. Bir iki yudum alamadan kapı çaldı. Gelen Mira olmalıydı. Kapıyı açmak için kımıldayacak halim yoktu. Peçetemi kahvemi ve battaniyemi alarak kapıya yöneldim. Kapıyı açmam üzerine Mira'nın üstüme atlaması bir oldu.

'' Hey! Mira! Kahveyi görmüyor musun? Yavaş ol. '' Dedim kendimi geri çekerek. Baya heyecanlı duruyordu.

'' Özür dilerim. Ama çok özlemişim. Sonunda yurtdışından gelmeyi başarabildin. Neden bana gelmek yerine bu dağın tepesindeki bağ evine geldin. Ayrıca burası çok uzak... Bir şey olabilme ihtimali varken hasta halinle buraya neden geldin? Merak etmemek elde değil doğrusu! '' dedi ardı ardına konuşarak. Ay bu kız hiç değişmez miydi?

'' Mira artık susacak mısın yoksa seni bu karlı puslu sisli havada dışarıda mı bırakayım?'' dedim dışarıdaki karı gözlerimle işaret ederek.

'' Peki, peki geliyorum. '' dedi gülerek. Gülüşüne karşılık verdim ve içeri girmesini izledim. Kapıyı hemen kapattım ve yanına gittim. Mira montunu çıkardı ve şöminenin önündeki koltuğa oturdu. Ellerini ovuşturarak ısıtmaya çalışıyordu.

'' Eee işler nasıl bir problem var mı? '' dedim şöminenin yanında durarak. Ellerimi ateşe doğru tuttum ve ısıttım.

'' Senin olmaman haricinde bir problem yok. Üç yıl Hazan. Üç yıldır ortalarda yoksun. '' dedi sitem dolu sesiyle.

'' Bir problem olmadığını söylemiştin. '' Dedim kahvemden bir yudum alarak.

''Evet, yok ama merak edeceğini düşünmüştüm. Her şey çok iyi. Nasıl oluyor bilmiyorum ama buradan da işleri çok iyi yönetiyorsun. Hazan seni anlıyorum ama artık tamamıyla dönmenin zamanı gelmedi mi sence de? ''

'' Biraz daha zamana ihtiyacım var diyelim. Ben kalıcı durmaya emin değilim. '' dedim gözlerimi devirerek. Kahve bardağımı masaya koydum ve ayağa kalktım. Mutfağa ilerlemeye başladığımda Mira'da arkamdan geliyordu.

'' Bu bağ evine gelme nedenin ne peki. Ben buraya gelmezsin sanıyordum. Sonuçta bütün kötü anılar burada. ''

'' Biliyorum. Ama böylesi daha iyi olacak. Çok düşündüm Mira. Anılarından kaçarak yaşayamazsın ki... ''

'' Madem kalıcı değilsin neden geldin o zaman? ''

'' Çünkü onları özledim. Anılarımı... '' dedim tezgâha yaslanarak.

'' Anlıyorum canım... Belki de kalıcı olur ne dersin? Belki her şeye yeniden başlarsın.''

Mira'nın söylediklerine gözlerimi devirdim ve tezgâhtan doğrularak sıcak suyu ketılda bir kez daha ısıttım. Kahve tozunu bardağa döktüm.

'' Bilmiyorum Mira. Yeni geldim zaten. Kimseyi görmeye fırsatım olmadı. ''

'' Peki... Burası şehre uzak. Nasıl yaşayacaksın burada? ''

'' Burası zaten kafa dağıtmak ve her şeyden uzak kalmak için hazırlanmış bir ortam Mira'cım. ''

'' Farkettim Hazan. Bu bağ evi beş yıldızlı otelden farksız zaten. Üç katlı bir evden bahsediyoruz. Ve bir sürü bölmelere sahip bir ev... '' Söylediğine güldüm ve ısınan suyu kahve tozunun üstüne döktüm.