Ruling The Last Section (Season 1)

Kabanata 66

After I spit the mouth wash, I fix myself. Kaunting suklay lang ang ginawa ko. I spray my perfume on my body too. Pagkatapos malagyan ang leeg at palapulsuhan ay tapos na ako. Naglakad na rin ako pabalik sa horror both. I don't have any idea if Klayden left now the school. Bukas naman ito hanggang alas singko.

Gusto ko lang naman magkimustahan sa kanya at wala ng iba. Nanghihinayang lang ako na hindi kami nakapag-usap ng maayos. I want to say sorry for the rude behavior of the last section. But speaking of him.

"Raiven!" may humawak ng braso ko at hinarap ako sa kanya. Bahagya pa akong napasinghap roon pero napaayos rin ng makita na si Klayden iyon.

"Klayden! Mabuti at hindi ka pa umaalis." bahagya akong nagalak ng makita siya.

"Hindi talaga ako umalis. Kasi gusto kong makausap ka."

"I'm sorry about the rude act of my classmates. Hindi ko na sila napigilan pasensiya na."

"Hindi ko gusto ang ginawa nila pero ayos lang dahil nakaharap kita muli ngayon. Can we talk? Please catching up lang talaga. Wala na akong iba pang balak." saad niya at tumitig sa akin. He looks begging and I sigh. Gusto ko rin naman iyon dahil ilang taon na kaming hindi nagkikita. Pumayag na ako.

He said he doesn't have any purpose aside on catching up but he's wide smile is making me think that he has more reason.

"Thank you Raiven."

"Uh pero hindi ako magtatagal Klayden. May ginagawa pa kasi kami." sabi ko. He nodded at me enthusiastically.

"No problem. Gusto ko lang makausap ka kahit saglit."

Dumiretso kami sa gilid na field kung saan may mga bench at malayo sa crowded na mga estudyante. There were scattered people in the center of the field. Dahil naroon ang mga rides. The vikings were now working. Naririnig ko ang malakas na sigawan roon ng ilan. The caterpillar too is now alive. Ang haba rin ng pila roon.

Sa kanang bahagi ako nakaupo habang si Klayden ay sa kaliwa at nakatitig sa akin. Umiihip ng marahan ang hangin sa direksiyon namin at bukod sa sigas hindi kalayuan pati ang halinghing ng hangin ang tanging naririnig ko. 

Noong maging kami, sobrang bata ko pa. Na noong niligawan niya ako hindi ako lubos na nag-isip sa magiging sagot ko. Naisip ko na, we're still young so this relationship won't last that long. That it's just temporary. We will be apart eventually, at tama nga ako. Siguro kaya ko lang siya sinagot dati dahil nagpasabay lang ako sa agos.

Sa lahat ng manliligaw ko noon siya ang pinaka nakikita kong matino at sinsero ang ginagawa. He's persistent kaya nahulog rin siguro ang loob ko. Klayden is a good guy and I prove it to our six months relationship. Hindi naging malalim ang naging relasyon namin.

I'm just fourteen that time. That's just a puppy love.

Normal na dates, hangout, lunch sa school at hatid sundo ang ginagawa namin noon. When we're seperated, there's no grudge at each other. We had a good and mutual breakup. Ako iyong unang nagdesisyon noon dahil may nangyari. Kailangan kong bumitaw. I ask him for a conversation. I told him I want to break up with him and he immediately agreed.

Naging maayos ang pag-uusap namin kaya wala talagang samaan ng loob na nangyari. Kaya ganito kami kaayos ngayon. We're not awkward like other exes.

"How are you?" pauna niyang tanong na kinunutan ko pa ng noo.

"I feel like were having a closure conversation even we didn't needed it." I said and he chuckled. Klayden look matured now than the last time I saw him. Sobrang bata pa kasi namin. noon.

He's taller now. Ilang pulgada ang dumagdag sa kanya. He's a year older than me. He's body become lean and fine. His arms were tone and he has a broad shoulder. Puberty hits him so bad.