Ruling The Last Section (Season 1)

Kabanata 55

Kabanata 55:
Hatid

SKIO'S POV

"Skio? Iyan ang pangalan mo?" nag-angat ako ng tingin ng biglang may nagsalita noon sa harap ko. Nakaupo ako. My knee is bent against my chest and I'm hugging it. I'm under a heavy bridge.

Ramdam ko ang sumisingaw na init mula rito sa ilalim, ang nakakasulasok na amoy mula sa ilog na polluted, ugong mula sa mga paggalaw ng sasakyan, kati sa ibang parte ng katawan ko dahil nababahiran na ako ng iba't-ibang dumi, at ang tunog ng nagrereklamo kong tiyan sa gutom.

I slowly raised my head and my forehead creased when I saw a five streed children. Katulad ko ay madudungis rin ang itsura. Puti ang damit ng nagsalita pero naging itim na ang malaking parte dahil sa dumi, may ilang butas pa, binabalot siya ng ilang dumi sa katawan.

My mouth watered when I smell the burger they're holding. Napalunok ako at ramdam ko ang panunuyo ng lalamunan. My lips quiver, I can't even speak because of hunger. Nakatunghay sila sa aking lahat at may hawak ang batang nasa gitna ng supot.

Kita ko na burger rin iyon at mas lalong kumalam ang sikmura ko. May kulay asul pa silang inumin na nasa plastic at sinisipsip iyon gamit ang straw. Napahilig ako lalo sa madumi at malamig na pader.

Namumungay ang mga mata ko sa sobrang panghihina. I think the last time I eat a proper meal was two weeks ago, noong mga nakaraan ay puro tubig at isang pirasong biscuit lang sa isang buong araw.

Ilang oras na akong nakaupo rito. Hindi na ako makagalaw sa sobrang hilo. I think I'll be gone after minutes.

"Oh? Skio di ba? Bakit hindi ka nagsasalita?" sabi ng batang nasa gitna. Nagsisimula na siyang maging dalawa sa paningin ko dahil sa kagutuman.

Wala akong ideya kung bakit sila lumapit sa akin. I don't know if they step closer to trip me and beat me to death. If that's their plan then I'll let them. Ilang araw na akong naghihirap sa gutom, kung tatapusin man nila ako ngayon ay mabuti pa nga siguro para hindi na ako mahirapan pa.

I don't even know if I can survive this kind of life.

"Ito. Noong nakaraan ka pa namin pinagmamasdan. Kawawa ka naman." ani ng nasa gitna at bumagsak ang tingin ko sa supot na nilahad niya. Mas lalo kong naamoy ang burger roon at sunod sunod akong napalunok.

The smell of it is like tempting me. I couldn't resist it because I'm starving to death. I need to eat or I'll die.

"Pinagtritripan mo ba ako?" mahina kong tanong na kinakapusan na ng hininga. Ni hindi ako sigurado kung narinig niya ba pero nanliit lang ang mga mata niya.

"Hindi. Gusto kitang tulungan. Naalala ko sa iyo ang kapatid ko." ngumiti siya sa akin at bahagya pang pinikit ang mata. Sinsero iyon at mukha namang walang mababakasang kahit anong kalokohan.

"Tangga---" hindi niya na natuloy ng mabilis kong hinablot ang plastik sa kanya. Sa nanginginig na kamay dahil sa kagutoman ay mabilis kong kinuha ang burger. My mouth is watering so bad that a saliva even drop in the side of my lips.

The four boys burst in laughing on what they see. Napangiwi pa ang ilan pero ang lalaking nasa harap ko, nakangiti lang. I smell it, making sure that nothing is there and this kid is not power tripping me.

Wala namang kakaiba kaya agad ko iyong kinagatan. Sa sobrang gutom ko ilang kagat lang at agad iyong lumiit.

"May tissue pa iyan. Nakain mo na?" natigilan ako sa sinabi ng lalaki. Tinignan ang ilalim ng burger at nakita na may tissue nga iyon. Maliit na parte na lang ang naiwan ngayon. Bumagal ako sa pag-nguya.