Ruling The Last Section (Season 1)

Kabanata 12

Kabanata 12:
Practice

From: Light:

Susunduin na lang kita para hindi ka na mahirapan.

To: Light

Ayos lang. Kaya ko naman. I'll just take a cab.

From: Light

No, I'll fetch you. Text me where you are right now.

I told him that I'm in the convenience store near my apartment. Mag t-take na sana ako ng cab kaso gusto ko munang dumaan sa convenience store para bumili ng snacks namin mamaya ni Light sa practice. Wala naman siyang sinabing magdala ako ng pagkain but I insist.

I even brought chicken curry in a pyrex glass. Kaya may paper bag akong bitbit. Ilang hakbang na lang ang convenience store kaya nagpatuloy na ako. I received a text from Light.

From Light:

Lagot ako nito. Babasahin nila mamaya ang convo natin.

Kumunot ang noo ko sa text niya. Is he wrong sent? Hindi ko maintindihan kung anong sinasabi niya. Mukhang ganoon nga kaya nagkibit balikat na lang ako at hindi na nagtipa ng reply para sa kanya.

I push the glass door of the convenience store. Nakakailang hakbang pa lang ako ng mapatalon ako sa malakas na sigaw ng lalaki sa counter.

"Hoy! Magnanakaw! Ikaw na naman!" halos mapasapo ako sa dibdib ng dumagundong ang sigaw na iyon ng lalaki. Nakarinig ako ng mga pagkalabog na para bang may nahuhulog na kung ano at mga yapak na nagkakamuhog. I gasped when someone hit my shoulder. I almost stumble in the ground and I immediately held a chair to keep my balance.

Mabilis akong napalingon sa kung sino man ang nakabangga sa akin. Kaso mabilis niyang hinila ang pinto at malalaki ang mga hakbang na tumakbo papaalis. Napatulala ako dahil kahit sa malayong distansiya at mabilis na pangyayari ay nakilaka ko ang lalaki.

"Pierce..." I whispered. Hindi ko alam kung anong nangyayari noong pumasok ako pero napagtanto ko na agad sa eksenang nadatnan. Wala na sa paningin ko si Pierce at mabilis na naglaho sa paningin ko. He's holding a bag when he run so fast and it seems so heavy. Mukhang puno ng kung ano at dahil sa sigaw ng lalaki kanina alam ko na.

"Buwesit! Nakatakas na naman! Itatawag ko na sa pulis ito!" sigaw ng lalaki at tatakbo na sana para lumabas nang mabilis ko siyang hinabol. Hinawakan ko siya sa balikat para pigilan.

"T-Teka lang po." kinabahan ako sa huli niyang sinabi kaya nagmamadali ko siyang pinigilan.

"Bakit Miss?" kunot noo niyang tanong. Salubong ang mga kilay marahil sa galit sa nangyari kanina.

"A-Ako na po ang magbabayad roon sa kinuha ng lalaki. Magkano po ba at dodoblehin ko na lang. Huwag niyo lang po siyang isumbong sa pulis." sabi ko at mas lalong lumala ang gitla sa noo niya pero dahan dahang kumalma.

"H-Hindi ko alam. Pero mukhang marami ang nakuha niya ngayon kaysa nakaraan." napasanghap ako sa sinagot niya dahil sa huling salitang narinig ko. Kung ganoon ay hindi pala ito ang unang beses?

I'm not judging him. I know every person has a reason to do a crime. I don't know Pierce's story. Maliban kay Acid, siya ang pangalawa sa pinakamailap na hindi ko nakakausap sa Last Section. Minsan nga ay masama ang tingin niya sa akin. Hindi ko alam kung dahil ba sa unang pagkikita namin na nasaktan ko siya. Pero hindi niya rin naman ako kinakausap at pinapansin.

I didn't know him personally and his story so I should not judge him and conclude already. I know he has reason. I become curious and worried for him suddenly. Lalo na at isa siya sa sampong taong kailangan kong bantayan.