အသက်တည်သရွေ့ (Unicode +Zawgyi) Complete

အပိုင်း(၁၇)

တေဇ မနက် အိပ်ရာနိုးချိန်တွင်မတော့ သူရိန်က အိပ်နေဆဲ ။ အိမ်ကို မည်သို့ မည်ပုံ ပြန်ရောက်ပြီး ဘယ်လို အခြေအနေတွေ ဖြစ်ခဲ့မှန်း တေဇတစ်ယောက် memory ပြန်ခေါက်နေရသည်။ သတိရသော်ငြား ပုံရိပ်က ဝေဝေဝါးဝါး။

လမ်းမှာ ဆိုင်ကယ်နှစ်ခါ မှောက်တယ် ။တစ်လမ်းလုံး ဆိုင်ကယ်ကို ယိမ်းထိုးမောင်းလာပြီး  လမ်းမှာ တွေ့သမျှ လူတိုင်း အဆဲခံလာရတယ် ။ အိမ်ရောက်တယ် ၊ ဆိုင်ကယ်ရပ်ရပ်ချင်း ထပ်မှောက်တယ်။ မားနဲ့ ကိုက ပြေးထူတယ် မားရေတိုက်တယ် ဆူတယ် ၊ ပြီးတော့ ကို့ကို အိမ်ပေါ်က နှင်ချတယ် ။ မားက ပါးရိုက်တယ် ။ ဟုတ်ပ ပါးကို စမ်းကြည့်မှ ခုထိ အီနေတုန်း ။ မားတော်တော် လက်သံပြောင်တာပဲ ။ အပေါ်ထပ်တက်လာတယ် ကိုက အကျီလဲပေးတယ် ပြီးတော့  ကို့ကို ...ဟမ်...ငါက ကို့ ကို.. ။ ဟိုက်.. သေရော..

အတွေးတို့အဆုံး အတူတူ ခြုံထားသော ဆောင်ကို လှန်ကြည့်လိုက်တော့

"Fuck သွားပြီ''

တေဇ ကုတင်ပေါ်က ခုန်ဆင်းပြီး သူရိန့် မျက်နှာကို သေချာကြည့်ကာ စိတ်ထဲကသာ တောင်းပန်လိုက်သည် ။ ပြီးနောက် ​ရေမြန်မြန် ဆင်းချိုးလိုက်သည် ။ ရေချိုးပြီး အခန်းထဲ ပြန်ရောက်ချိန်တွင် သူရိန်က နိုးနေသည် ။

အိပ်ရာပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးလေး မှီပြီး ထိုင်နေပုံသည် သနားစဖွယ် ။ တေဇကို မြင်တော့ ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားပြီး စက္ကန့်ပိုင်းလောက်အကြာ စောင်အောက်ထဲ ဝင်သွားသည်။ တေဇ သက်ပြင်း တစ်ချက်ချလိုက်ပြီး ကုတင်အစွန်းတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ပြီးနောက်

"ကို အိပ်ရာနိုးရင် ထတော့လေ ရေလေး ဘာလေး ချိုးပါလား''

"...''

သူရိန် ဘက်က စကားပြန် ထွက်မလာ။

"ကို ညကကိစ္စ ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် ။ ဒီလိုကြီးတော့ မနေပါနဲ့''

"...''

"ကို.. ရေချိုးတော့လေ မနက်စာစားရအောင်''

"...''

"ကို.. စိတ်ဆိုးနေတာလား ရှက်နေတာလားဗျာ ''

"နှစ်ခုလုံးပဲ''

"ဟမ် ''

"ပြီးတော့ ငါမလှုပ်နိုင်ဘူး ကောင်စုတ်ရဲ့ ''