လေရာင္ခ်စ္ေသာ ေႏြ

ေနနတ္ဘုရား၏ အမုန္း

၃ ရက္ၾကာၿပီးေနာက္...

Noe's POV

"ယြန္း... ခဏနားပါလား လင္းကို Noe ၾကည့္ေပးထားပါ့မယ္... "

Yoon- " အဆင္ေျပရဲ႕လား Noe ပင္ပန္းေနမွာ ဆိုးလို႔ပါ..."

" မပင္ပန္းပါဘူး ယြန္းရဲ႕... ယြန္းသာ တေန႔လံုး တညလံုး လင္းေဘး ရွိေနတာ.. ယြန္း ခဏပဲျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ နားလိုက္ပါ... မဟုတ္ရင္ ယြန္းလဲသြားလိမ့္မယ္..."

Yoon- "ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ယြန္း ခဏေတာ့ ေမွးလိုက္မယ္ေနာ္... Noe လိုအပ္တာရွိ ယြန္းကိုခ်က္ခ်င္းႏႈိးလိုက္..."

"အြန္း စိတ္ခ် ယြန္း... "

ယြန္း... လင္းေဘးနားက ထသြားသည္ႏွင့္
ကၽြန္မ သတိမရရွာေသးေသာ လင္းနား တိုးသြားရင္း သူမလက္ကေလးအား ကိုင္ထားလိုက္မိသည္။ သူမလက္ကေလးေတြက ခါတိုင္းလို ေႏြးေထြးမေနပဲ ေအးစက္စက္ ျဖစ္ေနသည္ကိုလည္း ကၽြန္မ သတိထားမိခဲ့သည္။ ၄၈ နာရီေက်ာ္လို႔ ဆရာဝန္ေတြက ေသေဘးက လြတ္ေျမာက္လာၿပီလို႔ ေျပာခဲ့ေပမဲ့ တဖက္မွာ သတိျပန္မလည္လာေသးတဲ့ သူမေၾကာင့္ ကၽြန္မ စိတ္ပူတာ လံုးဝ ရပ္မသြားခဲ့ေပ။ သူမ ခုလို ျဖစ္ရတာ ကၽြန္မေၾကာင့္ေလ... ကၽြန္မသာ ေၾကာင္ေတာင္ အမ္း ရပ္မေနခဲ့ရင္ သူမ ခုလိုေတြ ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး...
ခုေတာ့ လင္းခမ်ာ...

ကၽြန္မ သက္ျပင္း အရွည္ႀကီး ခ်လိုက္ရင္း သူမလက္ကေလးအား တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုတ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ ခႏၶာကိုယ္ တဝက္ ပတ္တီးသိုင္းပတ္ခံထားတဲ့ သူမကေတာ့ မလႈပ္မရွပ္ေပါ့... သူမ ဒဏ္ရာက နက္တယ္ဆိုတာထက္ ခႏၶာကိုယ္ကို ထုတ္ျခင္းေပါက္သြားရွာတာ ဆိုေတာ့ သူ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာက်င္ေနရွာမလဲ... ကၽြန္မေလ တကယ္ ခုခ်ိန္ သူမနာက်င္မႈကိုသာ ေဝမွ်ေပးလို႔ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲလို႔ အခ်ိန္တိုင္း ေတြးေနမိသည္။

"လင္း... Noe ဘာလုပ္ေပးမွ လင္း ႏိုးလာမွာလဲ??? Noe လင္း ႏိုးလာဖို႔အတြက္ဆို ဘာမဆို လုပ္ေပးရဲပါတယ္... ဒါ Noe ရဲ႕ သစၥာစကားပါ.."

ကၽြန္မ ေဖြးအုေနေသာ သူမမ်က္ႏွာေလးအား တခ်က္ၾကည့္လိုက္ရင္း မ်က္လံုးေလး အသာမွိတ္ကာ သူမဒဏ္ရာရွိေသာ ညာ ဘက္ပခံုးေလးထက္ ကၽြန္မ လက္ဖဝါးေလး ခပ္ဖြဖြတင္လိုက္မိသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း သူမ အျမန္သက္သာဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆုေတာင္းရင္းေပါ့...