The Devil

558 72 9
                                    

Noe's POV

"🚨 !!!!!!!!!!!! 🚨 !!!!!!!!!!!!!!"

အေရးေပၚ ကားသံေတြျဖင့္ ဆူညံေနေသာ အခန္းက်င္းေလးထဲ ဆရာဝန္ေတြ ဝင္ခ်ီ ထြက္ခ်ီျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္မ နဲ႔ သူရိန္ကေတာ့ အေရးေပၚ အခန္းဆိုၿပီး ယာယီ ကပ္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ေရွ႕ ရပ္ရင္း လက္အုပ္ေလးခ်ီကာ လင္းေသာ္တာ ခြဲစိတ္တာေအာင္ျမင္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ဆုေတာင္းေနမိခဲ့သည္။

လင္း.....
သူမ အဆင္ေျပပါ့မလား...

ကၽြန္မစိတ္ထဲ ဖိတ္မေခၚပဲ ဝင္လာေသာ အေတြးဆိုးႀကီးေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔ကာ ေခါင္းခါရမ္းလိုက္ရင္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ဆိုၿပီး အားတင္းထားလိုက္မိသည္။

တကယ္လည္း လင္းက အဲ့ေလာက္ေပ်ာ့ညံံ့တဲ့ သူမဟုတ္ဘူးေလ...
သူလြယ္လြယ္နဲ႔ အရံႈးေပးၿပီး ထြက္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး...
သူအနည္းဆံုးေတာ့ အသက္ရွင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနမွာပါ...

ကၽြန္မ ထိုကဲ့သို႔သာ ျဖည့္ေတြးေနရတာ တဖက္မွာလည္း လင္း ခြဲစိတ္ခန္းဝင္ခ်ိန္မွာ အေတာ္ ၾကာေနၿပီ ျဖစ္တာမို႔ ကၽြန္မစိတ္လည္း ဂယက္႐ိုက္ေနၿပီျဖစ္သည္။

" သူရိန္... လင္း အဆင္ေျပမွာပါေနာ္..."

Thurain- " အေကာင္းပဲ ေတြးထားပါ Noe... ေသာ္တာ အဆင္ေျပမွာပါ..."

"ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔ ခြဲစိတ္တာ ဒီေလာက္ၾကာေနရတာလဲ??? ဆရာဝန္ တေယာက္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္တာ မေကာင္းဖူးလား..."

Thurain- " ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ့လိုပဲ ေတြးေနတာ အနည္းဆံုးေတာ့ လူနာ အေျခအေန ေလး သိဖို႔ လိုအပ္တယ္..."

" အင္း..."

ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္မလည္း အခန္းေရွ႕ ဝင္ခ်ီထြက္ခ်ီလုပ္ေနေသာ ဆရာဝန္ ေရွ႕နား တိုးကာ duty coat အား လွမ္းဆြဲမိလိုက္သည္။

" Doctor...."
ကၽြန္မ လွမ္းဆြဲလိုက္ေတာ့ ဆရာဝန္က သနားသြားဟန္တူကာ ကၽြန္မလက္ကို ကိုင္ရင္း

Doctor _ "Miss..."
သူ ကၽြန္မအား အားေပးစကားေျပာရန္ ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစားယူေနရွာသည္။ ဆရာဝန္ တေယာက္အေနနဲ႔လည္း လူနာေစာင့္တေယာက္ကို မေကာင္းတဲ့ သတင္း ဘယ္ေပးခ်င္ရွာပါ့မလဲ...

လေရာင္ခ်စ္ေသာ ေႏြWhere stories live. Discover now