final
"Asker," Jeon kafasını kaldırıp gözlerini açmaya çalışmış, komutanını görünce aniden ayaklanıp çenesini dikmişti havaya. Ellerini aynı hizadan bedenine yaslamıştı. "Emredin komutanım."
Oldukça ciddi duran suratının yerini yavaşça buruk bir gülümseme almış, "Dışarı çık asker, ailen bekliyor." Demişti. Oysaki söylemişti, ailesinin onu yolculamaya gelmemesi gerektiğini defalarca söylemişti. Bunu yapmak istemiyordu.
"Onları geri göndermelerini söylemeyeceğim, sağolun komutanım."
"Jungkook." Elini genç adamın omzuna koymuş, derin bir nefes vermişti. "Sevgilin de burada."
Oğlanın gözleri aniden dolmaya başladığında, engellemek adına kaşlarını hafifçe kaldırmıştı. İlk başta büyük bir korku hissetmişti vücudunda. Lisa'nın bilmemesi gerekiyordu.
"E-efendim?"
"Onları oyalana evlat. Aslında buraya geldiklerini söylemeyecektik ama sevgilin yalvardı." Yutkundu.
Kendini dışarı atmış, yüzüne esen rüzgarla irkilmişti. Gözleri ailesini aradı, arkadaşlarını ve sevgilisini aradı. Etrafında bir sürü asker, son vedalarını ağlayarak yapıyordu. Feryat eden ağlamaları duyuyordu, çenesi kasılmıştı.
Gözleri Lalisa'yı bulduğunda, çeviremedi kafasını. Geri dönmek için bir kaç adım atıyordu ki Jimin onu durdurmuş, hafifçe ittirmişti.
"Jungkook!" Lisa onu fark ettiğinde ağlamayı kesip hızla ayaklanıp haykırmıştı. Jungkook dudaklarını birbirine bastırıp kafasını salladı Jimin'e doğru. "Yapamam." Diye fısıldamıştı ağlamaya başlarken.
"Jungkook!" Lisa koşmaya başladığında Jungkook göz yaşlarını hızla silip ona doğru koşmuştu.
Kolları hızla kıza sarıp sıkıca sarılmıştı. Bir asker olarak eğitilmek, ne kadar vatan için ölmeye hazırlıklı olmak olsa da; ölmekten korkuyordu.
Kafasın kızın omzuna gömerken kendine hakim olamamış, hıçkırmaya başlamıştı. Yazdığı mektuplar gelmişti gözünün önüne, her gün asker üssünün önünde saatlerce beklemesini düşünmüştü.
"Özür dilerim..." demişti.
Kafasını sallamıştı kız defalarca. "Hayır, hayır, hayır..." konuşmakta zorlanıyordu.
Ellerini oğlanın yanaklarına çıkarmış, baş parmağıyla yanaklarını okşarken ağzını aralamıştı. Söyleyeceği kelimeleri seçemiyordu.
Gülümseye çalışmıştı. "Ben seni çok seviyorum." Demişti gülümserken. Ağlamaya devam ediyordu lakin Jungkook, biraz olsun gülsün istiyordu.
"Benim aşkımı tahmin bile edemezsin Lali."
Trene çevirmişti gözlerini kız. Etrafına bakındıkça daha da berbatlaşıyordu düşünceleri. Durmuyordu ağlaması, konuşmak istiyordu. Söyleyeceği bir sürü şey vardı, şimdi yapabilirdi değil mi?
Yapamadı, gözlerini kapatıp biraz bekledi.
"Seni bekleyeceğin Jungkook." Demişti gözlerini açmadan. Jungkook kafasını salladı hızla. Bunu yapmasının saçma olacağını, çünkü öyle bir şey mümkün olup olmadığını bilmediğini söyleyecekti ki, trenin duman üflemeye başladı.
"Askerler!"
Jeon, sevgilisinin dudaklarına eğilip ufak bir öpücük bırakmış, "Bana bak güzelim," diye mırıldanmıştı. Lisa gözlerini açtığında Jungkook Lali'nin onun yanağına koyduğu ellerini yere indirip gülümseyerek ona bakmıştı.
"Hayatını yaşa, aşık ol. Evlen. Aile kur."
"Ne?" Lisa korkuyla ağzını aralarken Jungkook tuttuğu ellere bir daha baktı. "Her şey yoluna girer. Sen hep olumlu düşün, hayatına devam et. "
"Hayır, Jungkook. Hayır." Kafasını salladı. "Seni bekleyeceğim! Kimseyi senden daha fazla sevemem ben!"
"Askerler!"
Jungkook kafasını kısa bir süreliğine tren kapısından onlara seslenen komutanlara çevirmiş, daha sonra tekrar Lisa'ya bakmıştı.
"Hayat çok güzel Lisa. Dolu dolu yaşa."
"Jungkook." Elleri kızın ellerinden ayrılırken bir daha bağırdı. "Jungkook! Bana söz ver!" Öyle bir bağırmıştı ki, yanında duran çoğu kişi ona dönmüştü. Jungkook hızla ilerlediği tren kapısından son kez sevgilisine bakmıştı.
"Geri geleceğine söz ver!"
Uzunca bakmıştı kıza. Gülümseyip tutunduğu demirden elini kaldırıp arkasındaki ailesine elini sallamıştı.
"Jungkook! Lütfen!" Kız yavaşça ilerleyen trenin peşinden bir kaç adım atmıştı. "Bana geri geleceğini söyle!"
Gülümsedi.
"Seni çok seviyorum Lisa!"
