ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး

Chapter (18) - အစ္ကိုႀကီးရခဲ့သည့္ ရည္းစားစာ (Z+U)

Chapter (18) - အစ္ကိုႀကီးရခဲ့သည့္ ရည္းစားစာ (Z+U)

ဒီေကာင္ေလးကို တြန္းခ်လိုက္ရမလား..။ သူ႔စာအုပ္ကို ခ်လိုက္ရမလား..။

အၿမဲတမ္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျမန္တဲ့ ရႈဟိန္တစ္ေယာက္ ရႈနင္ေၾကာင့္ စကၠန႔္ပိုင္းေႏွာင့္ေႏွးသြားခ်ိန္မွာ ရႈနင္က ရႈဟိန္၏ခါးကိုဖက္ကာ ခုန္ဆြခုန္ဆြႏွင့္ အရမ္းကိုေပ်ာ္ေနေလၿပီ။

သူ ဒီကေလးဖက္ထားတဲ့လက္ထဲကေန လြတ္ေအာင္႐ုန္းခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လက္ေသးေသးေလးက လြတ္သြားျပန္ရင္ သူ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ..။

ရႈဟိန္က ရႈနင္၏မ်က္ႏွာကို ေၾကာင္ၿပီးငုံ႔ၾကည့္ေနမိသည္။
ျပႆနာက သူ႔ဆီမွာပဲရွိေနတာလား..။

ရႈနင္၏မ်က္ႏွာက ႏွင္းဆီေရာင္သမ္းေနၿပီး မ်က္ဝန္းႀကီးႀကီးမ်ားက ေမာ့ကာ သူ႔ကိုၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေခၚလိုက္သည္။

"အစ္ကိုႀကီး.."

"စကားေျပာရင္ ေကာင္းေကာင္းေျပာ.."

ရႈဟိန္၏တစ္ကိုယ္လုံးက ထုံေနသလိုခံစားေနရသည္။
အား... သူ႔ကိုယ္က ေတာင့္တင္းေနတယ္။ ငါဖက္တာကို သေဘာမက်လို႔မ်ားလား..။

ရႈနင္က စိတ္ဓာတ္က်စြာျဖင့္ မလႊဲသာဘဲ သူ႔လက္တိုေလးေတြနဲ႔ အစ္ကိုႀကီး၏ခါးကို ဖက္ထားရာက လႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။ ထိုအခါ ရႈဟိန္၏မ်က္ႏွာက စိတ္ပ်က္ဟန္ေပၚလာခဲ့သည္။

ဘာလဲ.. သူ မေပ်ာ္ဘူးလား..။ ေလထုက ထူးဆန္းေနၿပီး မသက္မသာျဖစ္ေနလို႔ ရႈနင္က စကားစရွာၿပီး ေျပာလိုက္သည္။

"ကြၽန္ေတာ္ ရလဒ္ထြက္လာၿပီ.."

"......"

သူဘာေၾကာင့္ ငါ့ကို ခုလိုစိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ။ ငါ့ကို စစ္ေဆးခ်င္ေနတာလား။ ဒါက ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ ဟုတ္ၿပီလား..။

ရႈနင္က ေခါင္းကိုငုံ႔ကာ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ တစ္ခုခုမ်ားေပေနသလားဆိုၿပီး လက္ႏွင့္ပြတ္လိုက္သည္။ ေနာက္တစ္ခါ အစ္ကိုႀကီးဆီလာရင္ စိတ္ခ်ရေအာင္ မွန္ကိုအရင္ၾကည့္မွဟု ေတြးေနမိသည္။

"ရလဒ္.."

"အြန္း.."

ရႈနင္က ေခါင္းကိုေမာ့ကာ ေျဖလိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါစာေမးပြဲေအာင္စာရင္း ရလဒ္က အရင္ဘဝကထက္ ပိုေကာင္းေနသည္။

"အတန္းထဲမွာ တတိယ..၊ အတန္းေပါင္းခ်ဳပ္မွာ အဆင့္ 18.."

"......"

ရႈဟိန္ ဆြံ႕အသြားသည္။ ဒီေလာက္ရလဒ္ေလးကို ဒီကေလးက ဂုဏ္ယူစြာလာေျပာျပေနသည္။ ရႈနင္က ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ေခါင္းေမာ့ကာ ခ်ီးက်ဴးစကားရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနပုံရသည္။ ေနာက္ဆုံး ရႈဟိန္က အေလွ်ာ့ေပးကာ ေျပာလိုက္သည္။

"မဆိုးပါဘူး.."

"ဒါေပါ့.. ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္သူထင္လို႔လဲ.."

ရႈနင္က ဒီစကားကို ေျပာထြက္လာတာၾကားေတာ့ ရႈဟိန္ ခ်က္ခ်င္းေနာင္တရသြားမိသည္။ စာေမးပြဲမွာ ဒီေလာက္ေလးရတာကို ဒီကေလး ခုေလာက္ဂုဏ္ယူေနရသလား..။

"......"

"အစ္ကိုႀကီး.. ဘာစာအုပ္ဖတ္မလို႔လဲဟင္.. အေဖနဲ႔အေမက ဒီည အိမ္မွာမရွိၾကဘူး.. ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတူတူ ညစာစားရေအာင္ေနာ္.."

ရႈနင္က ရႈဟိန္ကိုအေဖာ္ျပဳကာ အတူေနဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။

"......"

"ကြၽန္ေတာ္ အိမ္စာအရင္သြားလုပ္ဦးမယ္.. ဘိုင့္ ဘိုင္.."

ရႈနင္က အခန္းထဲကထြက္သြားေတာ့ ရႈဟိန္က တက္ႂကြေသာခ်ာတိတ္ေလးနဲ႔ ဘယ္လိုဆက္ဆံေျပာဆိုရမယ္ ဆိုတာေတြးၿပီး စိတ္ရႈပ္က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ သူက ခုတေလာ ဒီကေလးနဲ႔ ထိေတြ႕ဆက္ဆံမိတိုင္း ရင္ထဲမွာ ထူးဆန္းေသာခံစားခ်က္ျဖစ္လာၿပီး ဒီခံစားခ်က္ကို သူမမုန္းေပ။ ဒီကေလးက သူ႔ကိုခြဲထားခဲ့ရင္ အထီးက်န္သလို ခံစားလာရသည္။

ရႈဟိန္က ရႈနင္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ခံစားခ်က္ကို ေသခ်ာဆန္းစစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္။ ရႈဟိန္က အင္မတန္ဉာဏ္ထက္ကာ ပါးနပ္ေသာသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အၾကည့္တစ္ခ်က္ႏွင့္ပင္ ရႈနင္ဘာစဥ္းစားေနသလဲဆိုတာကို တန္းၿပီးသေဘာေပါက္ႏိုင္သည္။

ဒီကေလးက ဘယ္လိုဆိုဖာမ်ိဳးကို သေဘာက်သလဲ၊ မာတာလား..၊ ေပ်ာ့တာလား..။
ဖက္ေခါင္းအုံးေကာ ဘာကိုသေဘာက်သလဲ..။ ယုန္ပုံလား..၊ က်ားပုံလား..၊ ေၾကာင္ပုံလား..၊ ေခြးပုံလား..။

ရႈနင္က 13 ႏွစ္ရွိၿပီး အလယ္တန္းပထမႏွစ္ရွိေနလို႔ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေလးက ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ေသးေကြးေနရတာလဲ။

ဆရာဝန္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးစဥ္က ေျပာခဲ့တာကို ျပန္စဥ္းစားလိုက္သည္။ ဆရာဝန္က အားေဆးတိုက္ေစခ်င္သည္။ ဒါေပမယ့္ ရႈဟိန္က ကေလးကိုေဆးတိုက္တာ အားမေပးေသာေၾကာင့္ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ခုပုံစံကိုၾကည့္ရတာ ေဆးက ဘယ္ေလာက္ခါးခါး ဒီကေလးကို စမ္းတိုက္ၾကည့္မွျဖစ္ေတာ့မည္။ ရႈဟိန္က ေတြးၿပီး ဖုန္းျဖင့္စာပို႔လိုက္သည္။

ရႈနင္က သူ႔အိပ္ခန္းထဲမွာ သီခ်င္းတေအးေအးႏွင့္ ရွိေနသည္။ မၾကာခင္ ေန႔ႏွင့္ညမွာ ခါးေနေသာတိုင္းရင္းေဆးရည္ကို ေသာက္ရေတာ့မည္ကို လုံးဝမရိပ္မိေပ။

ညေနစာက ဟင္းပြဲစုံကာ အရသာရွိေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္းစားရတာကေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပင္။ ရႈနင္က ရႈဟိန္ဆီ ညစာစားဖို႔လာေခၚေတာ့ စားၿပီးေၾကာင္းစာပို႔လာသျဖင့္ ရႈနင္က ဝမ္းနည္းေနသည့္ emoji ပုံေလးပို႔ကာ ညစာကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ဆက္ၿပီးစားေနသည္။ ရႈဟိန္က ဖုန္းထဲကပို႔လာသည့္ ဒီ emoji ေလးကို အၾကာႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနမိတာ ရႈနင္မသိလိုက္ေပ။

ေနာင္ ငါတို႔ ညစာ အတူ စားသင့္သလား..၊ မဆိုးဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္..။

ရႈနင္က ညစာစားၿပီးေတာ့ သစ္သီးပန္းကန္ကိုယူကာ စာၾကည့္ခန္းထဲလာခဲ့သည္။ ရႈဟိန္က ထုံးစံအတိုင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထိုင္ဖတ္ေနသည္။ 'A' အဆင့္ ထူးခြၽန္ေက်ာင္းသားျဖစ္ရတာ မလြယ္လွေပ။ ရႈနင္ကေတာ့ ခ်င္ယြိက်ိဳး သူ႔ကို အဂၤလိပ္စာလုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းအားေပးခံရတာနဲ႔တင္ ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ေနေလၿပီ။

"အစ္ကိုႀကီး.. အသီးစားခ်ိန္ေရာက္ၿပီ.."

"မင္း.. ဒီကိုလာဦး.."

ရႈဟိန္က ဖတ္လက္စစာအုပ္ကို ခ်ကာ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲက ေဆးတစ္ထုပ္ကိုယူၿပီး ေဖာက္ကာ ပိုက္တပ္ေပးၿပီး ကမ္းေပးရင္းေျပာလိုက္သည္။

"ဒါကိုေသာက္လိုက္.."

"ဒါက.."

ရႈနင္၏မ်က္ခုံးက ပင့္မသြားမိသည္။

"ခႏၶာကိုယ္ ျဖည့္စြက္ေဆးရည္.."

"ဘာခႏၶာကိုယ္ျဖည့္စြက္ေဆးရည္လဲဟင္.."

"မင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို.."

လူငယ္ေလး.. မင္းက အတည္ႀကီးလား..၊ ငါက မင္းအတြက္ သစ္သီးပန္းကန္ေလးလာပို႔တာ မင္းက ငါ့ကို တကယ္ႀကီး ေဆးတိုက္ေနတာလား..၊ ေကာင္းၿပီေလ...

ရႈနင္က တိုင္းရင္းေဆးေသာက္တာ မဆိုးဘူးဟုေတြးလိုက္သည္။ အရင္ဘဝက သူ႔အရပ္က 1.69 metre ျဖစ္ေပမယ့္ ရႈးဖိနပ္ခြာျမင့္စီးထားတာေတာင္ ရႈဟိန္က သူ႔ထက္ ေခါင္းတစ္လုံးစာပိုျမင့္သည္။ ရႈဟိန္ႏွင့္စကားေျပာတိုင္း ေမာ့ၾကည့္ေနရသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဘဝမွာ အရပ္ပိုရွည္လာေအာင္ ေဆးေသာက္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

ရႈနင္က သစ္သီးပြဲကိုခ်ကာ ေဆးထုပ္ကိုယူၿပီး တစ္ခါတည္း စုပ္ေသာက္လိုက္သည္။

ခါးလိုက္တာ...!
ဒါက ပုံမွန္ခါးတာထက္ ပိုသည္။ ရႈနင္၏ပါးစပ္ထဲမွာ ခါးလြန္းလို႔ သူ႔ပါးစပ္ တြန႔္လာခဲ့သည္။ ရႈဟိန္က ခဏတြန႔္ဆုတ္ေနၿပီး ရႈနင္ခါးတာေပ်ာက္ဖို႔ စပ်စ္သီးခ်ိဳခ်ိဳေလးေကြၽးဖို႔ သတိရသြားသည္။ သူက စပ်စ္သီးတစ္လုံးကိုျဖဳတ္ကာ ရႈနင္၏ပါးစပ္နားမွာ ေတ့ေပးလိုက္သည္။ ရႈနင္က ပါးစပ္ထဲက အရသာဆိုးႀကီးေပ်ာက္ဖို႔ တစ္ခုခုစားဖို႔လိုေနခ်ိန္ သူ႔ကိုလာေကြၽးသည့္အသီးကို အေလာတႀကီး ဟကာ စားလိုက္သည္။

ရႈနင္၏ပါးစပ္ထဲ စပ်စ္သီးသာမက ရႈဟိန္၏လက္ကိုပါ ငုံလိုက္မိသည္။ ရႈဟိန္က သူ႔လက္ေခ်ာင္းကို လွ်ာေလးက လာေရာက္ရစ္ပတ္မိခ်ိန္ ေတာင့္ခဲသြားခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ရႈနင္က သတိမထားမိဘဲ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္စြာျဖင့္ စပ်စ္သီးကို ဝါးစားေနသည္။

အိုး... အစ္ကိုႀကီးက ဆိုဖာကို ေျပာင္းလိုက္တာပဲ.. !
ဆိုဖာလဲတာ အရမ္းျမန္တာပဲ.. ဒီဆိုဖာအသစ္က ရွည္လည္းရွည္၊ ႀကီးလည္းႀကီးၿပီး ႏူးညံ့ေနသည္။ လူ ၃ကိုယ္စာေလာက္ေတာင္ အိပ္လို႔ရသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဆိုဖာရဲ႕အေရာင္က စာဖတ္ခန္းရဲ႕အျပင္အဆင္ႏွင့္ မလိုက္ဖက္ေပ။ ၾကည့္ရတာ အစ္ကိုႀကီးက သူ႔အတြက္ ဆိုဖာအသစ္ကို လဲလိုက္တာျဖစ္မည္။ ရႈနင္က အရမ္းကိုေပ်ာ္သြားၿပီး သူ႔လက္ေတြကိုဆန႔္တန္းကာ ရႈဟိန္ကိုဖက္လိုက္သည္။

ရႈဟိန္က ဒီကေလး ဘာလုပ္ေတာ့မလဲဆိုတာသိလို႔ ေနာက္ကိုတစ္လွမ္းဆုတ္ကာ ေရွာင္ခ်င္ေပမယ့္ ရႈနင္က သူ႔ခါးကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားၿပီးေလၿပီ။

"အစ္ကိုႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကြၽန္ေတာ္ ဒီဆိုဖာကို အရမ္းသေဘာက်တယ္.."

"အင္း.."

အိုး.. အစ္ကိုႀကီးက ျပန္ေျဖခဲ့တာပဲ.. အေျခအေနေကာင္းတယ္.. သူကံေကာင္းတာကို ဆက္ႀကိဳးစားၾကည့္မွထင္သည္။
ရႈနင္က သူဖက္ထားသည့္လက္ကို ေလွ်ာ့ကာ အစ္ကိုႀကီး ေနရတာသက္ေတာင့္သက္သာရွိေအာင္ လုပ္လိုက္သည္။

"အစ္ကိုႀကီး.. ဆိုဖာမွာ အတူတူထိုင္ၾကည့္ရေအာင္ေလ.. ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတူတူထိုင္ၿပီး အသီးစားရင္း စာၾကည့္လို႔ရတယ္.. မေကာင္းဘူးလား.."

"......"

"ေကာင္းလားဟင္.."

"အင္း.."

ရႈနင္က ရႈဟိန္၏ခါးကိုဖက္ထားရာက လႊတ္လိုက္ၿပီး ဆိုဖာေပၚေျပးထိုင္လိုက္သည္။ ရႈဟိန္က မတုန္မလႈပ္ရပ္ေနလို႔ သူ႔ေဘးေနရာကိုပုတ္ျပကာ ရႈဟိန္ကို လာဖို႔ေခၚလိုက္သည္။ ရႈဟိန္ တစ္လွမ္းပဲလွမ္းရေသးစဥ္ ကိုယ္ေတာ္ေလးက သစ္သီးပန္းကန္လွမ္းယူဖို႔ ေျပာလိုက္သည္။ ရႈဟိန္က သစ္သီးပြဲကိုယူကာ ဆိုဖာဆီကိုေလွ်ာက္လာၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

ရႈနင္၏မ်က္ႏွာက ၿပဳံးေနၿပီး ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနသည္။ သူက အစ္ကိုႀကီးကို ဘာညာလုပ္ေပးဖို႔ ၫႊန္ၾကားလို႔ရေနတာလား..။ ဒါက တကယ့္ေအာင္ျမင္မႈႀကီး မဟုတ္လား..။

ဆိုဖာက ႏူးညံ့လြန္းလို႔ ရႈဟိန္က ထိုင္ရတာမသက္မသာျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ရႈနင္က အရမ္းကိုသေဘာက်ေနလို႔ သူဆက္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ ရႈနင္က သစ္သီးစားရင္း သူ႔ကိုလည္း ရံဖန္ရံခါ ခြံ႕ေကြၽးသည္။ ဒါေပမယ့္ ရႈဟိန္က မစားဘဲ အဂၤလိပ္စာအုပ္ကိုသာ ဆက္ဖတ္ေနသည္။ ဘာေၾကာင့္မစားသလဲဆိုတာ သူ႔ဘာသာ အသိဆုံးျဖစ္သည္။

ရႈနင္က အသီးစားၿပီး ဆိုဖာေပၚမွာ ဖုန္းေဆာ့ေနရင္း ပင္ပန္းလာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

ရႈဟိန္က ရႈနင္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေတြ႕ရေတာ့ စာအုပ္ကိုခ်လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ စာဖတ္ခန္းေထာင့္မွာ လူတစ္ဦး တိတ္တဆိတ္ထြက္လာသည္။ ရႈနင္သာ ဒါကိုေတြ႕ရင္ လန႔္သြားမွာေသခ်ာသည္။

"သခင္ေလး.."

ထိုလူက ေလးစားစြာဦးၫႊတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"Air-con Remote.."

"ဟုတ္ကဲ့.."

ရႈဟိန္က အဲကြန္းအပူခ်ိန္ကို တိုးျမႇင့္လိုက္ၿပီး စာအုပ္ကို ဆက္ဖတ္ေနလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က စာအုပ္ကိုင္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္က ကေလးေလး၏ေျခေထာက္ေတြကို လွမ္းပြတ္ေပးေနသည္။

ရႈဟိန္က ည 11 နာရီထိ စာဖတ္ၿပီးေနာက္ ရႈနင္ကို အသာေလးေပြ႕ခ်ီကာ သူ႔အိပ္ခန္းထဲေခၚလာသည္။ ရႈနင္ကို အိပ္ယာထက္ခ်ကာ ေစာင္ၿခဳံေပးၿပီး သူက ဝင္လွဲလိုက္စဥ္ ကေလးေလးက သူ႔ဘက္ကိုလွိမ့္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ကာ ဖက္ထားလိုက္သည္။ သူက မလႈပ္ရွားလိုက္ရေသးခင္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ကေလးက တင္းက်ပ္စြာဖက္ကာ တိုးဝင္ၿပီးျဖစ္ေနေလၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲ ထူးဆန္းေသာခံစားခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ရႈဟိန္၏ေဘးမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အသက္ 18 ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္လို႔ အားလုံး အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးၾကေလၿပီ။ တခ်ိဳ႕ဆို ရည္းစားသက္ေစ့ထားကာ လူပ်ိဳသဘာဝ လက္တည့္စမ္းေနၾကၿပီ။ ဒီအေၾကာင္းကိုလည္း လူငယ္မ်ားၾကား ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစြာ ေျပာဆိုၾကသည္။

သူ႔ရင္ခြင္ထဲက ခ်ာတိတ္ေလးက သက္ေတာင့္သက္သာ အေနအထားရေအာင္ ရွာရင္း သူ႔လည္ပင္းနားမွာ ေခါင္းကိုတိုးေဝွ႔ေနလို႔ ရႈဟိန္မွာ ယားက်ိက်ိခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ သူ႔ကိုယ္က ပူေႏြးလာခဲ့သည္။
ဒါ...... (-_-)
ၾကည့္ရတာ သူ ရည္းစားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရွာရေတာ့မည္ထင္သည္။

ရႈဟိန္က မ်က္စိမွိတ္ကာ တစ္ညတာကို ဒုကၡဆင္းရဲျခင္းျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရသည္။ မနက္ႏိုးလာေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားၿပီး နည္းနည္းဒုကၡခံကာ တစ္ညတာတင္းထားခဲ့သမွ် ဖြင့္ထုတ္လိုက္သည္။

သူ အိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ ရႈနင္က အိပ္ခန္းထဲကထြက္သြားေသာေၾကာင့္ ရႈဟိန္မွာ အလိုမက်ျဖစ္သြားရသည္။ ရႈဟိန္က မနက္စာမစားေတာ့ဘဲ အဖိုးကိုဝင္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေက်ာင္းကိုထြက္လာခဲ့သည္။

ရႈနင္က ဒီမနက္ႏိုးလာေတာ့ ရႈဟိန္ကိုႏႈတ္ဆက္ခ်င္သည္။ ဒီပိတ္ရက္၂ရက္မွာ အစ္ကိုႀကီးႏွင့္ တရင္းတႏွီးေနဖို႔ ေတြးထားေပမယ့္ ၂ရက္လုံး ရႈဟိန္ကို အရိပ္ပင္မျမင္ရေပ။

တနလၤာေန႔မနက္တြင္ အထက္တန္းေက်ာင္းစာေမးပြဲရွိေသာေၾကာင့္ အားလုံး စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားျဖင့္ စာကိုဖတ္မွတ္ေနၾကသည္။ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲျဖစ္လို႔ အားလုံးတိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ စာေမးပြဲအတြက္ ေသခ်ာေျဖေနၾကသည္။ ရႈဟိန္က အတန္းေနာက္ဆုံးမွာ တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္ေနသည္။ သူကစကားနည္းေပမယ့္ အရမ္းထူးခြၽန္လို႔ ဆရာတိုင္းက အာ႐ုံစိုက္ထားၾကသည္။ ႏွစ္တိုင္းပထမရေသာ ရႈဟိန္က အဆင့္ျမင့္ဘယ္တကၠသိုလ္ကိုမဆို ဝင္ေရာက္ႏိုင္သည္။

တခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းခ်ိန္ၿပီးလို႔ စာၾကည့္တိုက္သြားၾကၿပီး တခ်ိဳ႕က ညေနစာက်က္ဝိုင္းကို သြားၾကသည္။ အံ့ဖြယ္နတ္ဘုရား ရႈဟိန္က ပစၥည္းသိမ္းကာ အိမ္ျပန္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။

ရႈဟိန္က ပန္းခင္းကိုျဖတ္လာခိုက္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သူ႔ေရွ႕ကိုေရာက္လာသည္။ ထိုေကာင္မေလးက ရႈဟိန္ေရွ႕မွာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာတုန္ေနၿပီး စကားမေျပာဝံ့ျဖစ္ေနခိုက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းသစ္ပင္ေနာက္က သူမသူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေအာ္ဟစ္ကာ အားေပးလိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။

"ေျပာလိုက္.. ေျပာလိုက္ေလ.."

"ဟိုင္း.. ငါက ယန္ေဝေဝပါ.. ငါ နင့္ကို သေဘာက်ေနတာၾကာၿပီ.. ငါ နင့္ကို ႀကိဳက္တယ္.."

ယန္ေဝေဝက ပန္းေရာင္စာအိတ္ေလးကို ထိုးေပးရင္း ေခါင္းငုံ႔ခ်လိုက္သည္။

ရႈဟိန္က ေကာင္မေလးႏွင့္ ရည္းစားစာပန္းေရာင္စာအိတ္ေလးကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ခဏစဥ္းစားေနသည္။ ယန္ေဝေဝက စိုးထိတ္စြာႏွင့္ ခိုးကာေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ရႈဟိန္က စာအိတ္ကိုလွမ္းယူရင္း ေျပာလိုက္သည္။

"စာေမးပြဲႀကီးမတိုင္ခင္ ငါတို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကတာေပါ့.."

ေျပာၿပီး ရႈဟိန္ ထြက္လာခဲ့သည္။

ယန္ေဝေဝက ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖင့္ ထိုေနရာမွာ ေက်ာက္႐ုပ္လိုက်န္ရစ္ခဲ့သည္။ သစ္ပင္ေနာက္က သူမသူငယ္ခ်င္းေတြက ရႈဟိန္အေဝးႀကီးေရာက္မွာ ယန္ေဝေဝဆီေျပးလာၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးၾကသည္။ ယန္ေဝေဝ၏သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ဦးက ႏႈတ္ခမ္းကိုမဲ့ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"ဘာလဲ.. သူက ဒီေလာက္ႀကီးျဖစ္ျပစရာ မလိုပါဘူး.. ဒီလိုသာလုပ္ရင္ သူက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္မွ ရမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး.."

ယန္ေဝေဝက ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလိုက္သည္။

"သူ ငါ့ကို မျငင္းသြားဘူး.."

ခပ္ဝဝေကာင္မေလးက အံ့အားသင့္သြားသည္။

"မျဖစ္ႏိုင္ဘူး.. သူက ေက်ာင္းက အလွဆုံးမိန္းကေလးကိုေတာင္ ျငင္းခဲ့တာ.. နင့္ကို ဘယ္လိုလက္ခံမွာလဲ.."

"သူ ငါ့ကို တကယ္မျငင္းခဲ့ဘူး.."

ယန္ေဝေဝက မ်က္ႏွာကိုေမာ့ကာ ဂုဏ္ယူစြာေျပာလိုက္သည္။

"သူက စာေမးပြဲႀကီးမတိုင္ခင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ရေအာင္တဲ့.."

ဒါက ခ်ိန္းေတြ႕ဖို႔ႀကိဳးစားတာလား..၊ ေကာင္မေလးေတြက အံ့အားသင့္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကသည္။

ရႈဟိန္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရႈနင္ကို မသိမသာရွာမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ရႈနင္ကို မေတြ႕ရေပ။ သူက ေက်ာင္းမွာရွိတုန္းလား။ သူ႔အဆင့္က တတိယပဲဆိုရင္ က်ဴရွင္ေခၚေပးရေတာ့မွာပဲ။

ရႈနင္က ေက်ာင္းမွာ အသင္းတာဝန္က်လို႔ အိမ္ျပန္တာ နည္းနည္းေနာက္က်ျခင္းျဖစ္သည္။ သူက ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္ စာဖတ္ဖို႔ ရႈဟိန္၏စာၾကည့္ခန္းထဲဝင္လာေတာ့ စားပြဲေပၚမွာ ပန္းေရာင္စာအိတ္တစ္ခုကို ခ်က္ခ်င္းသတိျပဳလိုက္မိသည္။

=======================