ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး

Chapter (111)_ 🚫 အတင့်ရဲသော ရှုဟိန်

Chapter (111)_ အတင့်ရဲသော ရှုဟိန်


" အကိုကြီး လိမ်နေတာပဲ!"

သူက ငါ့ကိုဆန့်ကျင်ဘက် ပြောရဲနေတယ်ပေါ့...!

ရှုနင်သည်ဒေါသဖြင့် မျက်ရည်များစီးကျလာပြီး သူ့ဖာသာပဲ အပြစ်တင်နေမိသည်။ ရှုဟိန်ကို အပြစ်မတင်ရက်ပါ။ ဘယ်သူက ဒါကို စပြီး ပြောမိတာလဲ။ ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာမိတာပဲ မဟုတ်လား။

ရှုဟိန်၏နက်ရှိုင်းသောမျက်လုံးများမှတောက်ပနေသော အလင်းကဲ့သို့လျင်မြန်သောအလင်းတစ်ခု ဖြတ်ခနဲပေါ်လာသည်။

"မင်း ပြောတဲ့သီအိုရီအရဆိုရင် အဖေ့ရဲ့သားဖြစ်တာနဲ့ ငါက ရှုယောင်းကိုပါ ဂရုစိုက်သင့်တယ်။ နောက်ဆိုရင် သူနဲ့ချစ်သွားရမှာပါ။ ဟုတ်လား"

ရှုနင် အခု တကယ်ကို ဒေါသထွက်ကာ ရှုဟိန်ကို သူ့အောက်ကို ဖိကာ အပေါ်ကနေ ပြောလိုက်မိသည်။

"လုပ်ရဲရင် လုပ်ကြည့်လိုက်လေ... အကိုကြီး ..သူ့ကို ကြင်နာမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော် ..ကျွန်တော် ...... "

"ဒါက မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ ငါက သဘောပြောတာပါ။ ငါ တကယ် ချစ်တဲ့သူဟာ မင်းပဲ။ ပြီးတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း မချစ်နိုင်တော့ဘူး"

ရှုနင်ရဲ့ အမှုအရာများ အရမ်းစိတ်ဆိုးနေတာတွေ့လို့ သူ့စိတ်ရင်းကို ထုတ်ပြပြီး ချော့လိုက်သည်။ သူတို့၏ခံစားချက်အစစ်အမှန်ကိုထုတ်ဖော်ပြသသောအခါ သူကနှစ်သိမ့်ရန် အလွယ်ကူဆုံးဖြစ်သည်။ ရှုနင်သည် ရှုဟိန်၏ရင်ဖွင့်သံကို နားထောင်ပြီးတော့ စိတ်ပြေသွားပြီး ထပ်မပြောတော့ပေ။

ဒါပေမယ့် ရှုယောင်းနဲ့ပတ်သတ်လာရင် ဟာသအဖြစ်အောင် နင်နင်က အပြောမခံသဖြင့် နောက်ဆိုရင် ဘယ်တော့မှ ရှုယောင်းနာမည်ကို မပြောတော့လို့ ရှုဟိန်က ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးဟာ သူတို့မှားတယ်ဆိုတာ သိတယ်၊ ဒါကြောင့ ်သူတို့ဟာ အလျင်အမြန်ထပြီး ပုံမှန်ပြန်သွား ခဲ့ကြတယ်။ ရှုနင်သည် ရက်အနည်းငယ် ရှုဟိန် နှင့်ကစားရန်ထွက်လာကတည်းက အိမ်သို့ပြန်ရန်အချိန် တစ်ခု ရှိသင့်သည်ဟုတွေးနေစဉ် အခုလို လိုက်လိုက်ခံရသည့် ပျော်ရွှင်မှုကို စိတ်ထဲ သေချာမှတ်ကာ ခံစားနေရသည်။

မဟုတ်သေးဘူး၊ သူချစ်တဲ့အကိုကြီးကို အမြဲတမ်း အနားမှာခေါ်ထားလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ။ သူ့ ပညာရေး ရှိသေးတယ်။ သူ့ကို အမေရိကားကို ပြန်ဖို့ တိုက်တွန်းရမည်။ ပြီးတော့ သူက တစ်ဆယ့်ခြောက်နှစ်သားလေး မဟုတ်တော့ဘူး။ သူက 17 နှစ်ပြည့်ပြီးလို့ လူကြီးဖြစ်ပြီ။ အခုဆိုရင် ရှုဟိန်ကိုတောင် ပိုင်ဆိုင်ပြီးသွားပြီ။

ရှုနင်က ဒီလိုတွေးပြီး ရှုဟိန်၏လက်ကိုကိုင်ကာ နူးညံ့သောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်နေသည်။

" အစ်ကိုကြီး.... အကိုကြီး ..ဟိုကို မပြန်သေးဘူးလား"

"ဘယ်ကို ပြန်ရမှာလဲ"

"ဘယ်ကိုလဲဆိုတာ သိလျက်နဲ့?"

ရှုနင်ကသူ့မျက်လုံးတွေကိုလှိမ့်လိုက်သည်။ မင်းက သိလျက်နှင့် အရူးလုပ်နေသည်။

" အမေရိကားကိုပြန်ဖို့မလိုတော့ဘူး၊ အခု မင်း ဘယ်သွားသွား၊ ငါ လိုက်မယ်"

ရှုဟိန်၏စကားကြောင့် ရှုနင် ၏ဝမ်းနည်းပူဆွေးသောအကြည့်သည် တဖြတ်ဖြတ်လက်ကာ ကြယ်ပွင့်လေးလို တောက်ပလာပြီး ရှုဟိန်၏ နူတ်ခမ်းထက်တွင် အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာသည်။

"အဖေရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က အခုအဆင်ပြေနေပါပြီ။ သူက ငါ့ကို ညနေ ၅ နာရီတိုင်း အိမ်ပြန်လာမယ်လို့ ကတိပေးထားတယ်။ ငါက အဝေးကနေ လုပ်ငန်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလွှဲယူပြီး လုပ်လို့ရနေပြီ။ "

"ဒါက ကောင်းတယ်၊ အပြင်မှာ ရှိသမျှ အလုပ်ကို အကိုကြီးက ဂရုစိုက်ပါ။ အိမ်က အရာအားလုံးကို ကျွ်နတော် ဂရုစိုက်မယ်၊ ဒါဆို ကွက်တိပဲ"


ရှုနင်က ရှုမျိုးနွယ်ရဲ့ အလုပ်ကို တကယ်ဂရုမစိုက်ခဲ့သလို ရှုဟိန် ကတော့ ဘာကြောင့ ်ဒီလိုဖြစ်ရတာလဲဆိုတာကို သူ ဂရုမစိုက်ခဲ့ပါဘူး။ သူ့အတွက်က နင်နင် ပျော်နေဖို့အရေးကြီးတယ်။ နင်နင်က မိသားစု အလုပ်ကို မလုပ်ချင်ရင် သူက ကိုယ်စားဦးစီးပေးရုံပေါ့။

"နှစ်ရက်ထပ်နေပြီး ပြန်ရအောင်၊ ပျော်စရာတွေကို ထပ်လုပ်ဖို့ နောက်မှပြန်လာကြမယ် ...... "

ရှုနင်၏ဖုန်းမြည်နေသောကြောင့် ရှုဟိန် သည် ဆက်လက်၍ စကားမပြောနိုင်တော့ပါ၊ ၎င်းမှာ အထူးဖုန်းမြည်သံဖြစ်သည်။ ချက်ချင်းပင် သူ့မျက်လုံးများမှေးမှိန်သွား သော်လည်း သူ၏ဖုန်းကိုရှာဖွေရန်အာရုံစိုက်နေသော ရှုနင်က သတိမထားမိဘဲ ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။


ကျောက်တုန်းက ဖုန်းခေါ်နေတာပဲ..

ရှုနင်က ရက်အတော်များများ အားလပ်ရက်ယူပြီး သူ လုပ်ချင်တာက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စကားပြောတာပဲ။ သူ့သူငယ်ချင်းများနှင့်စကားပြောသောအခါ ရှုနင်၏ အသံသည်အလွန် သိမ်မွေ့ကာ နားထောင်လို့ ကောင်းလှသည်၊ အခြားသူများနှင့်စကားပြောဆိုသောအခါများသောအားဖြင့်တော့ သိပ်မနူးညံ့ပေ။

ငါးမိနစ်ခန့်အကြာတွင်ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုအဆုံးသတ်သွားသည်။ ထို့နောက် ရှုနင်က သူ၏ အီးလ်မေးအဝင်ကို ဖွင့်ပြီး ဝမ်ချုံး ပျောက်ဆုံးခြင်း ဆိုသည့် သတင်းကို ဖတ်ရှုလိုက်သည်။

"သူငယ်ချင်းကောင်းလား"
ရှုဟိန်၏အသံက ပုံမှန်ဖြစ်ပေမယ့် သူ့မျက်လုံးတွေက မည်းမှောင်နေသည်။

"ဟင့်အင်း...ကျောက်တုန်းက သူ့ကိုယ်သူ ကျွန်တော့်အစ်ကိုကြီးလို သဘောထားနေတာ။ ကျွန်တော့်အတွက် သူက အမြဲ ပူပန်ပြီး ဆက်တိုက် ဘေးကနေ နားပူနေတာချည်းပဲ။ သူက ကျွန်တော့် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကိုစိတ်ပူခဲ့တယ်။ သူက အကိုကြီးလို လုပ်နေတယ်"

ရှုနင်က စိတ်ရင်းမှန်ဖြင့်ပြောပြကာ ရှုဟိန်ကို မှီလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲအတွက် အကိုကြီး စိတ်ပူနေသလား?

" မင်းက ငါ့နှလုံးသားပဲ။ မင်းပျော်ရွှင်မယ်ဆိုရင် ငါ ပျော်ရွှင်တယ်၊ မင်းနှစ်သက်ရာ မေဂျာကို ယူနိုင်တယ်။ လုပ်ချင်တာကို လုပ်နိုင်တယ်။ ငါနဲ့အတူရှိနေတဲ့အချိန်မှာ မင်း ဘယ်သူ့ကို မကြိုက်လည်း မကြိုက်ကြောင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြလို့ရတယ်။ မြိုသိပ်ထားစရာမလိုဘူး"

(သက်ပြင်းချလိုက်မိ - ဘာသာပြန်သူနှင့် စာဖတ်သူအားလုံး ခွေးစာများ မဆံ့မပြဲစားနေရသော ဘဝ)

အကြောင်းရင်းအချို့ကြောင့် ရှုနင်၏နှလုံးသည်မြန်ဆန်စွာလှုပ်ရှားနေပြီး အကိုကြီးရဲ့ စကားကြောင့် သူအလွန်ပျော်ရွှင်ခဲ့သည်။ သူက ရှုဟိန်၏ လည်ပင်းကို လက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ကာ နူတ်ခမ်းများကို ရှိုက်နမ်းလိုက်သည်။

နောက်ဆုံးတွင်သူသည်မတော်တဆ မီးပုံကြီးထဲကို လောင်စာလောင်းခဲ့မိလေပြီ။

ဒါပေမယ့်သူက ရှုဟိန်ရဲ့ထိန်းချုပ်မှုကင်းမဲ့ခြင်းကို အပြစ်တင်လို့မရပါဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ မင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲကို လတ်ဆတ်တဲ့ အမဲသားတစ်ကို လာပေးရင် ဘယ်သူက မစားပဲ နေမှာလဲ။ ထို့အပြင်ကလေးငယ်က တချိန်လုံးနီးပါး ကိုယ်လုံးတီးနှင့် အဝတ်မကပ်ပဲ နေသဖြင့် ရှုဟိန် အရမ်းလုပ်ချင်ပေမယ့် အနောက်ပေါက် အတွင်းထဲကို သူက လက်နှင့်နှိုက်ကာ ဆေးလိမ်းပေးထားရသဖြင့် သူ့ ဝက်အူချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးကို ထည့်လို့လည်းမရပေ။

ဒါဆို သူ့ရဲ့လက်ချောင်းကိုသုံးပြီးပျော်စရာလေး ဖန်တီးလို့ရနိုင်သည်။ ဒီလိုနည်းနဲ့ လှုံ့ဆော်ပြီး နင်နင် စိတ်လှုပ်ရှားလာရင် ဝက်အူချောင်းကြီးကို အထဲကို ထည့်လို့ရနိုင်သေးသည်။

ရှုနင်က ရှုဟိန်၏ ခါးကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ထိုသို့ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် မောနေသည်။ သူ၏လက်ချောင်းများသည် လွေန်ရှည်လျားသော်လည်း ဝက်အူချောင်းကဲ့သို့ မတုတ်သဖြင့် လက်ချောင်းတွေက သူ့ရဲ့ အတွင်းပိုင်းကို လှည့်ပတ်သွား နေ သောအခါ အတော်လေးထူးဆန်းနေသည်။ ထို့နောက်သူသည်တဖြည်းဖြည်းနှင့် ထိုအကျင့်ကို ကျင့်သားရလာခဲ့သည်။ လက်ချောင်းများသည် အတွင်းထဲမှာ တစ်စုံတစ်ရာကို ရှာဖွေနေဟန်တူသည်။ သို့သော် ရှုဟိန်က ဘယ်နေရာကို ထိမိသည်ကို နင်နင် မသိသော်လည်း ရုတ်တရက်အော်ဟစ်လိုက်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက် လျှပ်စီးကြောင်းက ရေစီးကြောင်းတစ်ခုကဲ့သို့ ဖြာထွက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

သူက ထုံထိုင်းသွားသလို ခံစားလို့လည်းကောင်းလှသည်။

"ဒီနေရာလား?"

"ဘာလဲ?"

ရှုနင်က စိတ်ရှုပ်ထွေးလာသည်။

ရှုဟိန်က မရှင်းပြဘဲ ရှုနင်၏အနီရောင်မျက်နှာလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။

"ဒီနေရာက မင်းကို ကောင်းကင်ဘုံပေါ်ရောက်သွားသလို မင်းကို လုပ်ပေးလိမ့်မယ် "

"အွန်း"

ရှုနင် သည်ထိုလက်ချောင်းဖြင့ ်အနိုင်ကျင့်ခံရသည့် အခါသူပြောခဲ့သည့်အတိုင်း တုံ့ပြန်နိုင်စွမ်းမရှိတော့သည့်အတွက်သူသည် အသက်ရှူမြန်စေသည့်အပြင် သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးလည်းတုန်ခါနေသည်။ သူ မခံရပ်နိုင်တော့သောအခါ သူသည် ရှုဟိန်၏ တကိုယ်လုံးကို ချန်ထားရင်း ပျော်ရွှင်နေသည်။
ခဏကြာတော့ သူလည်းပြီးသွားခဲ့သည်။

ယောကျားတစ်ယောက်ဖြစ်ပါလျက်နှင့် လက်ချောင်းနဲ့ပြီးသွားတယ်ဆိုတဲ့ အဖြစ်ပျက်က သူ့ကို စိတ်ပျက်အရှက်ရစေသည်။ ဒါကြောင့် ရှုဟိန်၏ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းစိုက်ကာမျက်နှာဝှက်ထားမိတော့သည်။
ရှုဟိန်လည်း နင်နင်ကို ဖက်ထားကာ ဘာမှမပြောပေ။ နင်နင်၏ကိုယ်လေး တုန်ယင်တာ ပျောက်သွားပြီး အမောပြေပြီဆိုမှ ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့ နဖူးထိပ်တွင် ဦး စွာ နမ်းပြီးနောက် သူ၏မျက်ခုံးများ၊ မျက်လုံးများ၊ နှာခေါင်းများ၊ ထို့နောက်သူ၏နှုတ်ခမ်းများဆီသို့ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိကာ နမ်းလိုက်သည်၊ ရှုနင်သည်လည်း တက်ကြွစွာပူးပေါင်းဆောင်ရွက်နေသောကြောင့် ယခုခံစားလို့ ကောင်းနေသည်။

နောက်တစ်နေ့မနက်စောတွင် ရှုနင် နိုးလာသောအခါ ရှုဟိန်က သူ့ဘေးနားမှာ မရှိခဲ့ပါ။ သူကဖုန်းကိုထုတ်ပြီး သူ မသိရသေးသောသတင်းကိုကြည့်လိုက်သည်။ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း သတင်းအသစ်တက်နေပြီ။ ကောင်းလိုက်တာ။

ရှုနင် သည်သူ၏လက်အောက်ငယ်သားများကို ဝမ်ချုံးတို့သတင်းကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းထားသည်။ ဝမ်ချုံးကို ဟုန်ရှင်းမင်းသား ခေါ်သွားပြီးနောက် အဆက်သွယ်ပြတ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ဟုန်ရှင်းမင်းသားဟုန်လွေ့က သူ့ကိုယ်ပိုင် ကြီးမားသော ဥယျာဉ်မြို့တော်ကြီးမှာ သီးသန့်နေထိုင်ပြီး ထိုနေရာက တကယ့်ကို ဇိမ်ခံအိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းများရှိကာ နောင်မှာ ယွမ်သန်းပေါင်းများစွာ တန်ဖိုးရှိသည့် မြို့တော်ကြီးဖြစ်သည်။

ဝမ်ချုံးက ဟုန်လွေ့နဲ့တိုးတာက အရမ်းကောင်းတာပဲ။ ဟုန်လွေ့က ရွယ်တူလူငယ်မျိုးဆက်ထဲမှာ တကယ့်ဖီးနစ်လို လူဖြစ်ပြီး နတ်ဘုရားတွေ ချစ်မြတ်နိုးတာခံရသည့် လူငယ်ဖြစ်သည်။ သူက တကယ့်ကို သြဇာအာဏာကြီးကာ လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ်သည့် လူမျိုးပင်။
ဟား..ဟား...ဟား....နောက်ဆုံးတော့ အရင်ဘဝက သူ့ Top ဖြစ်တဲ့ကောင်က အခု အောက်ကိုရောက်သွားပြီ။ အခုမှ နင်နင်ရဲ့ဒေါသတွေက နည်းနည်းသက်သာရာရခဲ့သည်။

ကော်ကျိကို မျက်နှာလုပ်ဖို့ကြိုးစားနေသည့် ကျန်းချီက သူကိုယ်တိုင်ဒုက္ခရောက်ခဲ့သည်။ မနေ့က ညတွင် ကော်ကျိ သည်သူငယ်ချင်းများနှင့်ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် သွားကစားဖို့ ပူဆာနေလို့ နားညည်းလာသဖြင့် ကျန်းချီက သဘောတူကာ လိုက်သွားခဲ့သည်။ သူူတို့ကစားနေစဉ် ထိုနေရာကို ရဲတွေ ဝင်ရှာကာ တရားမဝင် မူးယစ်ဆေးများကို တွေ့လိုက်သဖြင့် ကျန်းချီ၏မျက်နှာ အကြောက်လွန်လို့ စိမ်းလာခဲ့သည်။ သူတို့ အုပ်စုလိုက် အဖမ်းခံလိုက်ရသည်။

ကော်ကျိက အဖမ်းခံရသည့်အထဲ မပါပေမယ့် ကျန်းချီက ဖွင့်မပြောရဲပေ။ သူတို့ကို စစ်ဆေးရေး ဗျူရိုကို ခေါ်သွား ပြီးနောက် သူ့မိဘာနှစ်ပါး ထိုနေရာကိုလာကာ အာမခံပေးပြီးထုတ်ခဲ့သည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ပါးရိုက်ကာ သူတို့က စာလေ့လာဖို့လွှတ်လိုက်တာ လမ်းပေါ်ကလူတွေနဲ့ပေါင်းပြီး ပျက်စီးလေလွင့်ရန်မဟုတ်ဟုပြောခဲ့သည်။

ကျန်းချီ ၏ဖခင်သည် သူ့သားကို စိတ်ပျက်သွားပြီး ဒေါသဖြင့် ကျန်းချီကို အထူးကျောင်းသို့ပို့ခဲ့ပြီး သုံးနှစ်ကြာ ချုပ်နှောင်ခဲ့သည်။ ထိုသုံးနှစ်အတွင်း မည်သူမျှသူ့ကို လာမတွေ့နိုင်သလို သူလည်း ထွက်မလာနိုင်တော့ပေ။ သုံးနှစ်အကြာတွင်သူပြောင်းလဲနိုင်လိမ့်မည်ဟု သူတို့မျှော်လင့်နေခဲ့ကြသည်။

မိမိကိုယ်ကို အလွန်အမင်းချစ်ကာ ပေ့ါပေါ့နေ ပေါ့ပေါးစားသူဌေးသားလေကကအ ခုကစပြီး သူ၏လွတ်လပ်မှုနှင့် ပျော်ရွှင်မှုကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီး သူ့ဘဝရှိအရာအားလုံးထက် ခံနိုင်ရည်ရှိရန် ပို၍ ခက်ခဲနေသည်။

အဖမ်းခံရသည့်ညတွင် ထျန်းကျားဟွေ့ မပါသွားခဲ့ပေ။ အုပ်စုလိုက်ပျော်ပါးနေစဉ် ရဲကသတင်းရလို့လာဖမ်းတယ်ဆိုတော့ တယောက်ယောက်က ကြိုတင်ကြံစည်ထားတာဖြစ်နိုင်တယ်။ ကော်ကျိက တကယ်ကို လွန်သွားပြီ။ သူက တမင်တကာ အကွက်ဆင်ပြီး ရဲကို သတင်းပေးခဲ့တာဖြစ်နိုင်သည်။ ကော်ကျိက ရှုနင်နဲ့ပတ်သတ်တဲ့လူတိုင်းကို ခုလို လုပ်နေသလို ထင်ရသည်။ ဒါက ရှုနင်နဲ့ပတ်သတ်နိုင်မလား။

ဒါပေအမယ့် ဒါတွေအားလုံးက ရှုနင်မရှိသည့် ကျောင်းပိတ်ရက်အတွင်းမှာ ဖြစ်သွားခဲ့တာဖြစ်သည်။

ကျောက်တုန်း နှင့်ယောက်ျားလေးများနှင့်အတူ ညနေခင်းပါတီညတွင် ဝမ်ချုံး သည် လူတိုင်း၏ အကြည့်အောက်တွင် ခေါ်ဆောင်သွားခြင်းခံခဲ့ရပြီး လေထဲတွင်ပျောက်ကွယ်သွားသလို ပျောက်သွားတော့သည်။ ဝမ်ချုံးကို လုံးဝမတွေ့ရသလို ဖုန်းဆက်လို့လည်းမရတော့ပေ။ ဒီဖြစ်ရပ်မှာ ရှုနင်ပါသည်ဖြစ်စေ မပါသည်ဖြစ်စေ သူက ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး။ ပြီးတော့ သူကလည်း ရှုနင်ကို ကပ်ဖို့ကြိုးစားသည့်အထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။ ဒါကြောင့် သူ့ကို အကောက်ကြံမည့်သူကို သူ တန်ပြန် ကလဲ့စားချေချင်ပေမယ့် သူ ဘာမှ မတတ်နိုင်ပေ။

သူ ကော်ကျိကို လက်စားချေခဲ့ပေမယ့် ကော်ကျိရဲ့ အနေအထားကမြင့်မားနေခဲ့တယ်။ သူ ဘာ လုပ်သင့်သလဲ

စဉ်းစားရင်း ထျန်းကျားဟွေ့ နားလည်လာသည်။
ငါ အကြံရပြီ။

ဝမ်ချုံးရဲ့ အမေက ဖျားနာနေတာပဲ။ တကယ်လို့ ရုပ်သံလိုင်းမီဒီယာတွေကနေ တဆင့် သူမသားကို ပြန်မလွှတ်ပေးရင် သူမ အသက်သေလိုက်မယ်လို့ ခြိမ်းခြောက်လိုက်ရင် ဝမ်ချုံးကို ဖမ်းထားသူတွေက သေချာပေါက် လွတ်ပေးမှာပဲ။ ပြီးတော့ ကျန်းချီအတွက် သူ တခုခုလုပ်ပေးပြီး ကျန်းချီကို အထူးသင်တန်းကျောင်းက ပြန်ထုတ်ပေးရမည်။ ညီအကိုရေ..တောင့်ခံထားဦး။ ငါ မင်းအတွက် အကြံထုတ်နေတယ်။

ကော်ကျိနောက်ကွယ်က လူက ရှုနင်းမဟုတ်ရင် ကျောက်တုန်းဖြစ်နိုင်မလား..


ဒါကြောင့်မြို့တော်ရဲ့ပတ် ၀ န်းကျင်ဟာ ရှုပ်ထွေးသွားပြီး ဆေးရုံကဆင်းလာတဲ့ ဝမ်ချုံး ရဲ့အမေက သူ့သားကို ရှာမတွေ့ဘူး။ ကျောင်းကိုလမ်းလျှောက်ထွက်သွားရင်း ပျောက်သွားခဲ့တယ်။ တစ်ယောက်ယောက်က ဘားမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ရာများအကြောင်းကို သူမအားပြောပြခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့်သူမကရှုပ်ထွေးမှုတစ်ခုပြုလုပ်ရန်ဘားသို့သွားခဲ့ပြီး နေ့တစ်ဝက်လောက် မြေပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ငိုကြွေးခဲ့နေသည်။ ထို့နောက်သူမက မီဒီယာရှာဖွေကာ ပြောပြခဲ့သည်။
အစပိုင်းတွင်သူမက သူတို့ကို ကျောင်းသို့မဟုတ် ဘားအကြောင်း တစ်ခါမျှ မပြောခဲ့သည့်အတွက် တင်းထောက်များသည် ဒီသတင်းကို အပြိုင်အဆိုင် ထုတ်လွှင်လိမ့်မည်ဟုထင်မြင်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်အင်တာဗျူးများစွာပြုလုပ်ပြီးသည့်နောက်တွင် သတင်းစာနှင့်တီဗီတွင် ထုတ်လွှင့်ခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ဝမ်ချုံးသည် ထိပ်တန်းကျောင်းသားတစ် ဦး ဖြစ်ပြီး သူ၏မိခင်၏ရောဂါကို ကုသရန်ပစ္စည်းများကိုရောင်းချခဲ့သည်။

တိုက်ရိုက်ရုပ်မြင်သံကြားထုတ်လွှင့်နေစဉ်အတွင်း ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်နေရာကို မျက်ရည်များဖြင့် သူမက ဖော်ပြပြီး သတင်းထုတ်လွှင့်သူ ၏မျက်နှာသည် စိမ်းလာခဲ့ပြီး ကြော်ငြာကို ထည့်ကာ ဖျက်လိုက်ပေမယ့် ကံမကောင်းစွာပဲ၊ အရမ်းနောက်ကျလွန်းတယ်၊ ဘာ ထုတ်လွှင့်တယ်ဆိုတာ လူတွေက မြင်သွားပြီးဖြစ်သည်။

ဟုန်လွေ့သိသွားတဲ့အခါ သူက နဖူးကိုတွန့်လိုက်သည်။ ဘားတွင်ဖြစ်တာနဲ့ပတ်သတ်ပြီး လူတွေက သူ့ကို သံသယမဝင်နိုင်ပေ။ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့လျှင်ပင် သူ ဘာမျှဖြစ်လာမည်မဟုတ်ပါ။

ဆူညံသံတွေ အများကြီးပေါ်လာပြီးနောက် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောရရင်တော့ သူက ဒါကို တော်တော်လေးကို ကြည့်လို့မရတော့ဘူး။ ဟုန်လွေ့သည်ကော့တေးတစ်ခွကို ကိုင်ကာ အခန်းထဲသို့ တစ်လှမ်းခြင်းဝင်ခဲ့သည်။ အခန်းထဲက အိပ်ယာထက်တွင် အဝတ်ဗလာနှင့် လူငယ်လေးတစ်ယောက် လှဲလျောင်းနေသည်။

သူဟာအစာရေစာ ကောင်းကောင်းမစားရလို့ အားပြတ်နေပေမယ့် ဟုန်လွေ့ကို မုန်းတီးနေပြီး သူ့မျက်လုံးတွေက ဒေါသဖြင့် ကြည့်နေတုန်းပဲ။

"မကောင်းဆိုးဝါးကောင်.. မင်း ငါ့ကို သတ်ရဲရင် သတ်လိုက်စမ်း...."

"ဖြန်း..."

ဟုန်လွေ့က ဝမ်ချုံးကို ပါးဖြတ်ရိုက်လိုက်ပြီး လက်ကိုမြှောက်လိုက်စဉ် ကိုယ်ရံတော်များသည်တီဗီကို ဖွင့်ရန်ဝင်လာကြသည်။ အစပိုင်းမှာတော့ ဝမ်ချုံးက သူတို့ လိင်ဆက်ဆံထားတာကို ရိုက်ထားတဲ့ အရှက်တကွဲအကျိုးနည်းစေတဲ့ ရုပ်ရှင်ထင်လို့ သူ လုံးဝမကြည့်ချင်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့်သူ့အမေပေါ်လာလိမ့်မယ်လို့ သူ မထင်ခဲ့ဘူး။ ဝမ်ချုံး၏စိတ်ထဲ မိုးပြိုလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့အမေက အရူးမကြီးလို ငိုယိုကာ သူ့ကို တမ်းတပြီး အော်ခေါ်နေသည်။ ဒီလိုဖြစ်ပျက်တာကို တနိုင်ငံလုံးက သိသွားပြီးနောက် သူက ဘယ်လိုလုပ် လူမသိသူမသိ သန့်ရှင်းတဲ့လူငယ်လေးလို ပြန်သွားလိုရတော့မလဲ။

"အိုး .. ငါ့ရဲ့သနားစရာကောင်လေး... ပြောပါဦး..မင်းက မင်းအမေ ဆေးကုသဖို့ငွေလိုနေလို့ ငါ့ရဲ့ ပြည့်တန်ဆာ အပျော်ကောင်လေးအဖြစ် ကိုယ့်ဖာသာရောင်းစားခဲ့တယ်ဆိုတာ ငါ ဖွင့်ချလိုက်ရမလာ... ~ "

"ပါးစပ်ပိတ်ထား..ပါးစပ်ပိတ်ထား..."

ဝမ်ချုံးက အရူးအမူးအော်ဟစ်လိုက်သည်။

ဝမ်ချုံးက ပိုဝမ်းနည်းနာကျင်လေ... ဟုန်လွေ့က ပိုပျော်လေဖြစ်သည်။ လူဆိုတဲ့အကောင်တွေက အနိမ့်စားတွေဖြစ်ပြီး သူတို့ကို ကောင်းကောင်းဆက်ဆံလို့ အလားပဲ။ သူတို့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ရိုက်နှက်ပေးမှာ ခြေထောက်ကို ကားပေးတတ်ကြတယ်။

တကယ်တော့ ဟုန်လွေ့က ဝမ်ချုံးလို အပျော်ကောင်လေးတွေကို အရင်ကတော်တော်လေးသဘောကျခဲ့တယ်။ သူဟာ အရမ်းကိုဂရုစိုက်ပြီး ဆက်ဆံပေးခဲ့တယ်၊ သူအနားမှာ အိပ်စေပြီး သူ့ရဲ့ ရိုးသားမှုကိုဖော်ပြဖို့ လုပ်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အပျော်ကောင်လေး တစ်ယောက်က ဟုန်လွေ့ကို သတ်ဖို့ ကြိုးစားပြီးနောက် သူက လုံးဝ ပြောင်းလဲသွားတယ် အပျော်ကောင်လေးတွေကို ခံစားချက် မထားရဲတော့ဘူး။

"ဝမ်ကွန်၊ မင်းအမေကိုဖုန်းခေါ်ပြီးတောင်းပန်လိုက် မင်း လုပ်သမျှကို အကုန်ဖွင့်ပြောလိုက်။ မင်းက အများပြည်သူတွေရဲ့စာနာမှုကနေ မင်းအမေရဲ့ ဆေးကုသလှူဒါန်းငွေကို ရဖို့ ဒါကို လုပ်ခဲ့တယ်လို့ ပြောလိုက်.... "

"မင်းက လိမ်ချင်နေတာလား။ မင်းဒီအတွက် ထောင်ချခံရလိမ့်မယ်!"

ကျယ်လောင်စွာရယ်မောရင်း ဟုန်လွေ့က အနားကို ကပ်လာပြီး စေ့စေ့ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
" မင်းကို ငါ လုပ်တိုင်း အလကားလုပ်ခဲ့လို့လား။ တခါလုပ်တိုင်း မင်း ဘဏ်အကောင့်ထဲကို ငွေသောင်းချီ ထည့်ပေးခဲ့တယ်လေ။ ဒါအတွက် ငါက ဘာမှ ပြန်မရသင့်ဘူးလား။ မင်းကို ငါ အခွင့်ရေးတခါပဲ ပေးမယ်။ မင်းရဲ့ မင်းဂုဏ်သိက္ခာကို ရွေးမလား။ ဒါမှမဟုတ်မင်းအမေ ဆက်ပြီး ဆေးကုနိုင်ဖို့ကို ရွေးမလား။ ငါ့ချစ်မြတ်နိုးရတဲ့ကလေးလေး..မင်း တခုကို ရွေးရမယ်လေ ....။ "

ဟုန်လွေ့က ပြောပြီး ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။ သက်တော်စောင့်များသည် ဝမ်ချုံးလက်ကို ချည်ထားသည့် ကြိုးကို ဖြည်ပေးပြီး လှောင်ပြောင်ပြောဆိုကာ ထားရစ်ခဲ့သည်။

ဝမ်ချုံးက ဇိမ်ခံအိပ်ယာကြီးပေါ်တွင်ထိုင်ခဲ့သော်လည်း သူ၏မျက်နှာမှာ အလောင်းကောင်ကဲ့သို့ပြာနေပြီး အချိန်ကြာမြင့်စွာ သူသည်စကားမပြောနိုင် ဖြစ်နေသည်။

ရှုနင်နှင့် ရှုဟိန်က ဘိုးဘွားပိုင်အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာပြီး ရှုချိန်နှင့်အတူ နှစ်ရက်အတူတူနေခဲ့ကြသည်။

ရှုနင်ကနည်းနည်းရှုပ်ထွေးနေတယ်၊ ငါက အထက်တန်းကျောင်းက နောက်ဆုံးနှစ်တစ်ယောက်ပါ။ အစ်ကိုကြီးက ငါ့ စာမေးပွဲအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်နေမှာမဟုတ်ဘူး၊ အဖေလည်း စိတ်ပူပုံမရဘူး။ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့က ငါ့ကို လွှတ်ပေးဖို့ ဆန္ဒရှိရင် ငါ့အတွက် မကောင်းဘူးလား...

နင်နင်က စဉ်းစားနေရင်း ခေါက်ဆွဲသုံးခွက်ချက်ကာ အပေါ်ထပ်ကို ယူလာခဲ့သည်။

ငါ့သားက အရွယ်ရောက်ပြီ။ သူက ချက်ပြုတ်နည်းကို သိနေပြီ။

ရှုချိန်က အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် သူ၏မျက်လုံးများထဲမှာ စိတ်လှုပ်ရှားရိပ်တွေ ထင်နေသည်။ ရှုဟိန်က ရှုနင်ချက်တာကို အရင်ကတည်းက စားဖူးလို့ ဘယ်လိုမှ စိတ်လှုပ်ရှား မနေပေ။

ရှုချိန်က ထိုည သူ့သားနှစ်ယောက်၏ အလယ်တွင် ဝင်အိပ်မည်ဟုဆိုသဖြင့် ရှုနင်နှင့်ရှုဟိန်က ဝမ်းနည်းဖွယ် အဖြစ်ဆိုး တစ်ခုဖြစ်ပွား ခဲ့သည်။ ချိုမြိန်သောစုံတွဲသည် XXOO ကိုမပြုလုပ်နိုင်ရုံသာမက တစ် ဦး နှင့်တစ် ဦး လက်ချင်းချိတ် ၍လည်း မအိပ်နိုင်တော့ပေ။ သူတို့က အဖေကို ကျော်ပြီး တစ် ဦး နှင့်တစ် ဦး အပြန်အလှန်ကြည့်နေကြနေရင်း သူတို့မျက်လုံးများ ထဲမှာ တောင့်တမှုတွေ ပြည့်နေကြသည်။

ရှုဟိန်သည် ညသန်းခေါင်ရောက်တော့ အရမ်း ရဲရင့်စွာဖြင့် လက်ထောက်ကာ အဖေ့ကို ကျော်ပြီး နင်နင်ကို လှမ်းနမ်းဖို့ လုပ်လိုက်သည်။ နင်နင်က အဖေနိုးသွားမည်ကို ကြောက်ပြီး နှလုံးရပ်သွားတော့မလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့ ဦး နှောက်ဆဲလ်တွေ အားလုံးတစ်ပြိုင်နက်ကွဲသွားပြီး သူက နည်းနည်းလေးတောင် မလှုပ်ရဲတော့ပေ။

အစ်ကိုကြီးဘာလုပ်ဖို့ကြိုးစားနေတာလဲ။ သူက ငါ့ကိုနမ်းဖို့ကြိုးစားနေသလား... မဖြစ်နိုင်ဘူး... အဖေဒီမှာလေ...

ရှုနင် သည်အလွန်ချောမောသော မျက်နှာက သူ့နားကို ပိုမိုနီးကပ်စွာလာနေသည်ကို သူမြင်သောအခါ ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်မိသည်။ Σ (°△° |||) ︴

**-**













Chapter (111)_ အတင့္ရဲေသာ ရႈဟိန္


" အကိုႀကီး လိမ္ေနတာပဲ!"

သူက ငါ့ကိုဆန႔္က်င္ဘက္ ေျပာရဲေနတယ္ေပါ့...!

ရႈနင္သည္ေဒါသျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာၿပီး သူ႔ဖာသာပဲ အျပစ္တင္ေနမိသည္။ ရႈဟိန္ကို အျပစ္မတင္ရက္ပါ။ ဘယ္သူက ဒါကို စၿပီး ေျပာမိတာလဲ။ ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာမိတာပဲ မဟုတ္လား။

ရႈဟိန္၏နက္ရႈိင္းေသာမ်က္လုံးမ်ားမွေတာက္ပေနေသာ အလင္းကဲ့သို႔လ်င္ျမန္ေသာအလင္းတစ္ခု ျဖတ္ခနဲေပၚလာသည္။

"မင္း ေျပာတဲ့သီအိုရီအရဆိုရင္ အေဖ့ရဲ႕သားျဖစ္တာနဲ႔ ငါက ရႈေယာင္းကိုပါ ဂ႐ုစိုက္သင့္တယ္။ ေနာက္ဆိုရင္ သူနဲ႔ခ်စ္သြားရမွာပါ။ ဟုတ္လား"

ရႈနင္ အခု တကယ္ကို ေဒါသထြက္ကာ ရႈဟိန္ကို သူ႔ေအာက္ကို ဖိကာ အေပၚကေန ေျပာလိုက္မိသည္။

"လုပ္ရဲရင္ လုပ္ၾကည့္လိုက္ေလ... အကိုႀကီး ..သူ႔ကို ၾကင္နာမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ..ကြၽန္ေတာ္ ...... "

"ဒါက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ငါက သေဘာေျပာတာပါ။ ငါ တကယ္ ခ်စ္တဲ့သူဟာ မင္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မခ်စ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး"

ရႈနင္ရဲ႕ အမႈအရာမ်ား အရမ္းစိတ္ဆိုးေနတာေတြ႕လို႔ သူ႔စိတ္ရင္းကို ထုတ္ျပၿပီး ေခ်ာ့လိုက္သည္။ သူတို႔၏ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္ကိုထုတ္ေဖာ္ျပသေသာအခါ သူကႏွစ္သိမ့္ရန္ အလြယ္ကူဆုံးျဖစ္သည္။ ရႈနင္သည္ ရႈဟိန္၏ရင္ဖြင့္သံကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ စိတ္ေျပသြားၿပီး ထပ္မေျပာေတာ့ေပ။

ဒါေပမယ့္ ရႈေယာင္းနဲ႔ပတ္သတ္လာရင္ ဟာသအျဖစ္ေအာင္ နင္နင္က အေျပာမခံသျဖင့္ ေနာက္ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ရႈေယာင္းနာမည္ကို မေျပာေတာ့လို႔ ရႈဟိန္က ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးဟာ သူတို႔မွားတယ္ဆိုတာ သိတယ္၊ ဒါေၾကာင့ ္သူတို႔ဟာ အလ်င္အျမန္ထၿပီး ပုံမွန္ျပန္သြား ခဲ့ၾကတယ္။ ရႈနင္သည္ ရက္အနည္းငယ္ ရႈဟိန္ ႏွင့္ကစားရန္ထြက္လာကတည္းက အိမ္သို႔ျပန္ရန္အခ်ိန္ တစ္ခု ရွိသင့္သည္ဟုေတြးေနစဥ္ အခုလို လိုက္လိုက္ခံရသည့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို စိတ္ထဲ ေသခ်ာမွတ္ကာ ခံစားေနရသည္။

မဟုတ္ေသးဘူး၊ သူခ်စ္တဲ့အကိုႀကီးကို အၿမဲတမ္း အနားမွာေခၚထားလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ သူ႔ ပညာေရး ရွိေသးတယ္။ သူ႔ကို အေမရိကားကို ျပန္ဖို႔ တိုက္တြန္းရမည္။ ၿပီးေတာ့ သူက တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္သားေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူက 17 ႏွစ္ျပည့္ၿပီးလို႔ လူႀကီးျဖစ္ၿပီ။ အခုဆိုရင္ ရႈဟိန္ကိုေတာင္ ပိုင္ဆိုင္ၿပီးသြားၿပီ။

ရႈနင္က ဒီလိုေတြးၿပီး ရႈဟိန္၏လက္ကိုကိုင္ကာ ႏူးညံ့ေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။

" အစ္ကိုႀကီး.... အကိုႀကီး ..ဟိုကို မျပန္ေသးဘူးလား"

"ဘယ္ကို ျပန္ရမွာလဲ"

"ဘယ္ကိုလဲဆိုတာ သိလ်က္နဲ႔?"

ရႈနင္ကသူ႔မ်က္လုံးေတြကိုလွိမ့္လိုက္သည္။ မင္းက သိလ်က္ႏွင့္ အ႐ူးလုပ္ေနသည္။

" အေမရိကားကိုျပန္ဖို႔မလိုေတာ့ဘူး၊ အခု မင္း ဘယ္သြားသြား၊ ငါ လိုက္မယ္"

ရႈဟိန္၏စကားေၾကာင့္ ရႈနင္ ၏ဝမ္းနည္းပူေဆြးေသာအၾကည့္သည္ တျဖတ္ျဖတ္လက္ကာ ၾကယ္ပြင့္ေလးလို ေတာက္ပလာၿပီး ရႈဟိန္၏ ႏူတ္ခမ္းထက္တြင္ အၿပဳံးတစ္ခုေပၚလာသည္။

"အေဖရဲ႕ခႏၶာကိုယ္က အခုအဆင္ေျပေနပါၿပီ။ သူက ငါ့ကို ညေန ၅ နာရီတိုင္း အိမ္ျပန္လာမယ္လို႔ ကတိေပးထားတယ္။ ငါက အေဝးကေန လုပ္ငန္းကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလႊဲယူၿပီး လုပ္လို႔ရေနၿပီ။ "

"ဒါက ေကာင္းတယ္၊ အျပင္မွာ ရွိသမွ် အလုပ္ကို အကိုႀကီးက ဂ႐ုစိုက္ပါ။ အိမ္က အရာအားလုံးကို ကြၽ္နေတာ္ ဂ႐ုစိုက္မယ္၊ ဒါဆို ကြက္တိပဲ"


ရႈနင္က ရႈမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ အလုပ္ကို တကယ္ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့သလို ရႈဟိန္ ကေတာ့ ဘာေၾကာင့ ္ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲဆိုတာကို သူ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔အတြက္က နင္နင္ ေပ်ာ္ေနဖို႔အေရးႀကီးတယ္။ နင္နင္က မိသားစု အလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္ရင္ သူက ကိုယ္စားဦးစီးေပး႐ုံေပါ့။

"ႏွစ္ရက္ထပ္ေနၿပီး ျပန္ရေအာင္၊ ေပ်ာ္စရာေတြကို ထပ္လုပ္ဖို႔ ေနာက္မွျပန္လာၾကမယ္ ...... "

ရႈနင္၏ဖုန္းျမည္ေနေသာေၾကာင့္ ရႈဟိန္ သည္ ဆက္လက္၍ စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ၊ ၎မွာ အထူးဖုန္းျမည္သံျဖစ္သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားေမွးမွိန္သြား ေသာ္လည္း သူ၏ဖုန္းကိုရွာေဖြရန္အာ႐ုံစိုက္ေနေသာ ရႈနင္က သတိမထားမိဘဲ ဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။


ေက်ာက္တုန္းက ဖုန္းေခၚေနတာပဲ..

ရႈနင္က ရက္အေတာ္မ်ားမ်ား အားလပ္ရက္ယူၿပီး သူ လုပ္ခ်င္တာက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာတာပဲ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္စကားေျပာေသာအခါ ရႈနင္၏ အသံသည္အလြန္ သိမ္ေမြ႕ကာ နားေထာင္လို႔ ေကာင္းလွသည္၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္စကားေျပာဆိုေသာအခါမ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ သိပ္မႏူးညံ့ေပ။

ငါးမိနစ္ခန႔္အၾကာတြင္ဖုန္းေခၚဆိုမႈအဆုံးသတ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ရႈနင္က သူ၏ အီးလ္ေမးအဝင္ကို ဖြင့္ၿပီး ဝမ္ခ်ဳံး ေပ်ာက္ဆုံးျခင္း ဆိုသည့္ သတင္းကို ဖတ္ရႈလိုက္သည္။

"သူငယ္ခ်င္းေကာင္းလား"
ရႈဟိန္၏အသံက ပုံမွန္ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔မ်က္လုံးေတြက မည္းေမွာင္ေနသည္။

"ဟင့္အင္း...ေက်ာက္တုန္းက သူ႔ကိုယ္သူ ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုႀကီးလို သေဘာထားေနတာ။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ သူက အၿမဲ ပူပန္ၿပီး ဆက္တိုက္ ေဘးကေန နားပူေနတာခ်ည္းပဲ။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ ေကာလိပ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲကိုစိတ္ပူခဲ့တယ္။ သူက အကိုႀကီးလို လုပ္ေနတယ္"

ရႈနင္က စိတ္ရင္းမွန္ျဖင့္ေျပာျပကာ ရႈဟိန္ကို မွီလိုက္သည္။

"ကြၽန္ေတာ့္ ေကာလိပ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲအတြက္ အကိုႀကီး စိတ္ပူေနသလား?

" မင္းက ငါ့ႏွလုံးသားပဲ။ မင္းေပ်ာ္႐ႊင္မယ္ဆိုရင္ ငါ ေပ်ာ္႐ႊင္တယ္၊ မင္းႏွစ္သက္ရာ ေမဂ်ာကို ယူႏိုင္တယ္။ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ႏိုင္တယ္။ ငါနဲ႔အတူရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မင္း ဘယ္သူ႔ကို မႀကိဳက္လည္း မႀကိဳက္ေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ျပလို႔ရတယ္။ ၿမိဳသိပ္ထားစရာမလိုဘူး"

(သက္ျပင္းခ်လိုက္မိ - ဘာသာျပန္သူႏွင့္ စာဖတ္သူအားလုံး ေခြးစာမ်ား မဆံ့မၿပဲစားေနရေသာ ဘဝ)

အေၾကာင္းရင္းအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ရႈနင္၏ႏွလုံးသည္ျမန္ဆန္စြာလႈပ္ရွားေနၿပီး အကိုႀကီးရဲ႕ စကားေၾကာင့္ သူအလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့သည္။ သူက ရႈဟိန္၏ လည္ပင္းကို လက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ကာ ႏူတ္ခမ္းမ်ားကို ရႈိက္နမ္းလိုက္သည္။

ေနာက္ဆုံးတြင္သူသည္မေတာ္တဆ မီးပုံႀကီးထဲကို ေလာင္စာေလာင္းခဲ့မိေလၿပီ။

ဒါေပမယ့္သူက ရႈဟိန္ရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္မႈကင္းမဲ့ျခင္းကို အျပစ္တင္လို႔မရပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းရဲ႕ပါးစပ္ထဲကို လတ္ဆတ္တဲ့ အမဲသားတစ္ကို လာေပးရင္ ဘယ္သူက မစားပဲ ေနမွာလဲ။ ထို႔အျပင္ကေလးငယ္က တခ်ိန္လုံးနီးပါး ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ အဝတ္မကပ္ပဲ ေနသျဖင့္ ရႈဟိန္ အရမ္းလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ အေနာက္ေပါက္ အတြင္းထဲကို သူက လက္ႏွင့္ႏႈိက္ကာ ေဆးလိမ္းေပးထားရသျဖင့္ သူ႔ ဝက္အူေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ႀကီးကို ထည့္လို႔လည္းမရေပ။

ဒါဆို သူ႔ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းကိုသုံးၿပီးေပ်ာ္စရာေလး ဖန္တီးလို႔ရႏိုင္သည္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ လႈံ႕ေဆာ္ၿပီး နင္နင္ စိတ္လႈပ္ရွားလာရင္ ဝက္အူေခ်ာင္းႀကီးကို အထဲကို ထည့္လို႔ရႏိုင္ေသးသည္။

ရႈနင္က ရႈဟိန္၏ ခါးကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ထိုသို႔ လႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ေမာေနသည္။ သူ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ေလြန္ရွည္လ်ားေသာ္လည္း ဝက္အူေခ်ာင္းကဲ့သို႔ မတုတ္သျဖင့္ လက္ေခ်ာင္းေတြက သူ႔ရဲ႕ အတြင္းပိုင္းကို လွည့္ပတ္သြား ေန ေသာအခါ အေတာ္ေလးထူးဆန္းေနသည္။ ထို႔ေနာက္သူသည္တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ထိုအက်င့္ကို က်င့္သားရလာခဲ့သည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ အတြင္းထဲမွာ တစ္စုံတစ္ရာကို ရွာေဖြေနဟန္တူသည္။ သို႔ေသာ္ ရႈဟိန္က ဘယ္ေနရာကို ထိမိသည္ကို နင္နင္ မသိေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ေလွ်ာက္ လွ်ပ္စီးေၾကာင္းက ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခုကဲ့သို႔ ျဖာထြက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။

သူက ထုံထိုင္းသြားသလို ခံစားလို႔လည္းေကာင္းလွသည္။

"ဒီေနရာလား?"

"ဘာလဲ?"

ရႈနင္က စိတ္ရႈပ္ေထြးလာသည္။

ရႈဟိန္က မရွင္းျပဘဲ ရႈနင္၏အနီေရာင္မ်က္ႏွာေလးကို ငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။

"ဒီေနရာက မင္းကို ေကာင္းကင္ဘုံေပၚေရာက္သြားသလို မင္းကို လုပ္ေပးလိမ့္မယ္ "

"အြန္း"

ရႈနင္ သည္ထိုလက္ေခ်ာင္းျဖင့ ္အႏိုင္က်င့္ခံရသည့္ အခါသူေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း တုံ႔ျပန္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့သည့္အတြက္သူသည္ အသက္ရႉျမန္ေစသည့္အျပင္ သူ၏တစ္ကိုယ္လုံးလည္းတုန္ခါေနသည္။ သူ မခံရပ္ႏိုင္ေတာ့ေသာအခါ သူသည္ ရႈဟိန္၏ တကိုယ္လုံးကို ခ်န္ထားရင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည္။
ခဏၾကာေတာ့ သူလည္းၿပီးသြားခဲ့သည္။

ေယာက်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ၿပီးသြားတယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္ပ်က္က သူ႔ကို စိတ္ပ်က္အရွက္ရေစသည္။ ဒါေၾကာင့္ ရႈဟိန္၏ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းစိုက္ကာမ်က္ႏွာဝွက္ထားမိေတာ့သည္။
ရႈဟိန္လည္း နင္နင္ကို ဖက္ထားကာ ဘာမွမေျပာေပ။ နင္နင္၏ကိုယ္ေလး တုန္ယင္တာ ေပ်ာက္သြားၿပီး အေမာေျပၿပီဆိုမွ ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕ နဖူးထိပ္တြင္ ဦး စြာ နမ္းၿပီးေနာက္ သူ၏မ်က္ခုံးမ်ား၊ မ်က္လုံးမ်ား၊ ႏွာေခါင္းမ်ား၊ ထို႔ေနာက္သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားဆီသို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖိကာ နမ္းလိုက္သည္၊ ရႈနင္သည္လည္း တက္ႂကြစြာပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေနေသာေၾကာင့္ ယခုခံစားလို႔ ေကာင္းေနသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေစာတြင္ ရႈနင္ ႏိုးလာေသာအခါ ရႈဟိန္က သူ႔ေဘးနားမွာ မရွိခဲ့ပါ။ သူကဖုန္းကိုထုတ္ၿပီး သူ မသိရေသးေသာသတင္းကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း သတင္းအသစ္တက္ေနၿပီ။ ေကာင္းလိုက္တာ။

ရႈနင္ သည္သူ၏လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကို ဝမ္ခ်ဳံးတို႔သတင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားသည္။ ဝမ္ခ်ဳံးကို ဟုန္ရွင္းမင္းသား ေခၚသြားၿပီးေနာက္ အဆက္သြယ္ျပတ္သြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဟုန္ရွင္းမင္းသားဟုန္ေလြ႕က သူ႔ကိုယ္ပိုင္ ႀကီးမားေသာ ဥယ်ာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ သီးသန႔္ေနထိုင္ၿပီး ထိုေနရာက တကယ့္ကို ဇိမ္ခံအိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းမ်ားရွိကာ ေနာင္မွာ ယြမ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ တန္ဖိုးရွိသည့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးျဖစ္သည္။

ဝမ္ခ်ဳံးက ဟုန္ေလြ႕နဲ႔တိုးတာက အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ ဟုန္ေလြ႕က ႐ြယ္တူလူငယ္မ်ိဳးဆက္ထဲမွာ တကယ့္ဖီးနစ္လို လူျဖစ္ၿပီး နတ္ဘုရားေတြ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတာခံရသည့္ လူငယ္ျဖစ္သည္။ သူက တကယ့္ကို ၾသဇာအာဏာႀကီးကာ လက္ညႇိဳးၫႊန္ရာ ေရျဖစ္သည့္ လူမ်ိဳးပင္။
ဟား..ဟား...ဟား....ေနာက္ဆုံးေတာ့ အရင္ဘဝက သူ႔ Top ျဖစ္တဲ့ေကာင္က အခု ေအာက္ကိုေရာက္သြားၿပီ။ အခုမွ နင္နင္ရဲ႕ေဒါသေတြက နည္းနည္းသက္သာရာရခဲ့သည္။

ေကာ္က်ိကို မ်က္ႏွာလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနသည့္ က်န္းခ်ီက သူကိုယ္တိုင္ဒုကၡေရာက္ခဲ့သည္။ မေန႔က ညတြင္ ေကာ္က်ိ သည္သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ သြားကစားဖို႔ ပူဆာေနလို႔ နားညည္းလာသျဖင့္ က်န္းခ်ီက သေဘာတူကာ လိုက္သြားခဲ့သည္။ သူူတို႔ကစားေနစဥ္ ထိုေနရာကို ရဲေတြ ဝင္ရွာကာ တရားမဝင္ မူးယစ္ေဆးမ်ားကို ေတြ႕လိုက္သျဖင့္ က်န္းခ်ီ၏မ်က္ႏွာ အေၾကာက္လြန္လို႔ စိမ္းလာခဲ့သည္။ သူတို႔ အုပ္စုလိုက္ အဖမ္းခံလိုက္ရသည္။

ေကာ္က်ိက အဖမ္းခံရသည့္အထဲ မပါေပမယ့္ က်န္းခ်ီက ဖြင့္မေျပာရဲေပ။ သူတို႔ကို စစ္ေဆးေရး ဗ်ဴ႐ိုကို ေခၚသြား ၿပီးေနာက္ သူ႔မိဘာႏွစ္ပါး ထိုေနရာကိုလာကာ အာမခံေပးၿပီးထုတ္ခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ပါး႐ိုက္ကာ သူတို႔က စာေလ့လာဖို႔လႊတ္လိုက္တာ လမ္းေပၚကလူေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး ပ်က္စီးေလလြင့္ရန္မဟုတ္ဟုေျပာခဲ့သည္။

က်န္းခ်ီ ၏ဖခင္သည္ သူ႔သားကို စိတ္ပ်က္သြားၿပီး ေဒါသျဖင့္ က်န္းခ်ီကို အထူးေက်ာင္းသို႔ပို႔ခဲ့ၿပီး သုံးႏွစ္ၾကာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခဲ့သည္။ ထိုသုံးႏွစ္အတြင္း မည္သူမွ်သူ႔ကို လာမေတြ႕ႏိုင္သလို သူလည္း ထြက္မလာႏိုင္ေတာ့ေပ။ သုံးႏွစ္အၾကာတြင္သူေျပာင္းလဲႏိုင္လိမ့္မည္ဟု သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ၾကသည္။

မိမိကိုယ္ကို အလြန္အမင္းခ်စ္ကာ ေပ့ါေပါ့ေန ေပါ့ေပါးစားသူေဌးသားေလကကအ ခုကစၿပီး သူ၏လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကိုဆုံးရႈံးလိုက္ရၿပီး သူ႔ဘဝရွိအရာအားလုံးထက္ ခံႏိုင္ရည္ရွိရန္ ပို၍ ခက္ခဲေနသည္။

အဖမ္းခံရသည့္ညတြင္ ထ်န္းက်ားေဟြ႕ မပါသြားခဲ့ေပ။ အုပ္စုလိုက္ေပ်ာ္ပါးေနစဥ္ ရဲကသတင္းရလို႔လာဖမ္းတယ္ဆိုေတာ့ တေယာက္ေယာက္က ႀကိဳတင္ႀကံစည္ထားတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေကာ္က်ိက တကယ္ကို လြန္သြားၿပီ။ သူက တမင္တကာ အကြက္ဆင္ၿပီး ရဲကို သတင္းေပးခဲ့တာျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေကာ္က်ိက ရႈနင္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့လူတိုင္းကို ခုလို လုပ္ေနသလို ထင္ရသည္။ ဒါက ရႈနင္နဲ႔ပတ္သတ္ႏိုင္မလား။

ဒါေပအမယ့္ ဒါေတြအားလုံးက ရႈနင္မရွိသည့္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္းမွာ ျဖစ္သြားခဲ့တာျဖစ္သည္။

ေက်ာက္တုန္း ႏွင့္ေယာက္်ားေလးမ်ားႏွင့္အတူ ညေနခင္းပါတီညတြင္ ဝမ္ခ်ဳံး သည္ လူတိုင္း၏ အၾကည့္ေအာက္တြင္ ေခၚေဆာင္သြားျခင္းခံခဲ့ရၿပီး ေလထဲတြင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသလို ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။ ဝမ္ခ်ဳံးကို လုံးဝမေတြ႕ရသလို ဖုန္းဆက္လို႔လည္းမရေတာ့ေပ။ ဒီျဖစ္ရပ္မွာ ရႈနင္ပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ သူက ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူကလည္း ရႈနင္ကို ကပ္ဖို႔ႀကိဳးစားသည့္အထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို အေကာက္ႀကံမည့္သူကို သူ တန္ျပန္ ကလဲ့စားေခ်ခ်င္ေပမယ့္ သူ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေပ။

သူ ေကာ္က်ိကို လက္စားေခ်ခဲ့ေပမယ့္ ေကာ္က်ိရဲ႕ အေနအထားကျမင့္မားေနခဲ့တယ္။ သူ ဘာ လုပ္သင့္သလဲ

စဥ္းစားရင္း ထ်န္းက်ားေဟြ႕ နားလည္လာသည္။
ငါ အႀကံရၿပီ။

ဝမ္ခ်ဳံးရဲ႕ အေမက ဖ်ားနာေနတာပဲ။ တကယ္လို႔ ႐ုပ္သံလိုင္းမီဒီယာေတြကေန တဆင့္ သူမသားကို ျပန္မလႊတ္ေပးရင္ သူမ အသက္ေသလိုက္မယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ရင္ ဝမ္ခ်ဳံးကို ဖမ္းထားသူေတြက ေသခ်ာေပါက္ လြတ္ေပးမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ က်န္းခ်ီအတြက္ သူ တခုခုလုပ္ေပးၿပီး က်န္းခ်ီကို အထူးသင္တန္းေက်ာင္းက ျပန္ထုတ္ေပးရမည္။ ညီအကိုေရ..ေတာင့္ခံထားဦး။ ငါ မင္းအတြက္ အႀကံထုတ္ေနတယ္။

ေကာ္က်ိေနာက္ကြယ္က လူက ရႈနင္းမဟုတ္ရင္ ေက်ာက္တုန္းျဖစ္ႏိုင္မလား..


ဒါေၾကာင့္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ပတ္ ၀ န္းက်င္ဟာ ရႈပ္ေထြးသြားၿပီး ေဆး႐ုံကဆင္းလာတဲ့ ဝမ္ခ်ဳံး ရဲ႕အေမက သူ႔သားကို ရွာမေတြ႕ဘူး။ ေက်ာင္းကိုလမ္းေလွ်ာက္ထြက္သြားရင္း ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဘားမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ရာမ်ားအေၾကာင္းကို သူမအားေျပာျပခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္သူမကရႈပ္ေထြးမႈတစ္ခုျပဳလုပ္ရန္ဘားသို႔သြားခဲ့ၿပီး ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ ေျမျပင္ေပၚတြင္ထိုင္ကာ ငိုေႂကြးခဲ့ေနသည္။ ထို႔ေနာက္သူမက မီဒီယာရွာေဖြကာ ေျပာျပခဲ့သည္။
အစပိုင္းတြင္သူမက သူတို႔ကို ေက်ာင္းသို႔မဟုတ္ ဘားအေၾကာင္း တစ္ခါမွ် မေျပာခဲ့သည့္အတြက္ တင္းေထာက္မ်ားသည္ ဒီသတင္းကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ထုတ္လႊင္လိမ့္မည္ဟုထင္ျမင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္အင္တာဗ်ဴးမ်ားစြာျပဳလုပ္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သတင္းစာႏွင့္တီဗီတြင္ ထုတ္လႊင့္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဝမ္ခ်ဳံးသည္ ထိပ္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ ဦး ျဖစ္ၿပီး သူ၏မိခင္၏ေရာဂါကို ကုသရန္ပစၥည္းမ်ားကိုေရာင္းခ်ခဲ့သည္။

တိုက္႐ိုက္႐ုပ္ျမင္သံၾကားထုတ္လႊင့္ေနစဥ္အတြင္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ေနရာကို မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ သူမက ေဖာ္ျပၿပီး သတင္းထုတ္လႊင့္သူ ၏မ်က္ႏွာသည္ စိမ္းလာခဲ့ၿပီး ေၾကာ္ျငာကို ထည့္ကာ ဖ်က္လိုက္ေပမယ့္ ကံမေကာင္းစြာပဲ၊ အရမ္းေနာက္က်လြန္းတယ္၊ ဘာ ထုတ္လႊင့္တယ္ဆိုတာ လူေတြက ျမင္သြားၿပီးျဖစ္သည္။

ဟုန္ေလြ႕သိသြားတဲ့အခါ သူက နဖူးကိုတြန႔္လိုက္သည္။ ဘားတြင္ျဖစ္တာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး လူေတြက သူ႔ကို သံသယမဝင္ႏိုင္ေပ။ တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့လွ်င္ပင္ သူ ဘာမွ်ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ပါ။

ဆူညံသံေတြ အမ်ားႀကီးေပၚလာၿပီးေနာက္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာရရင္ေတာ့ သူက ဒါကို ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကည့္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဟုန္ေလြ႕သည္ေကာ့ေတးတစ္ခြကို ကိုင္ကာ အခန္းထဲသို႔ တစ္လွမ္းျခင္းဝင္ခဲ့သည္။ အခန္းထဲက အိပ္ယာထက္တြင္ အဝတ္ဗလာႏွင့္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ လွဲေလ်ာင္းေနသည္။

သူဟာအစာေရစာ ေကာင္းေကာင္းမစားရလို႔ အားျပတ္ေနေပမယ့္ ဟုန္ေလြ႕ကို မုန္းတီးေနၿပီး သူ႔မ်က္လုံးေတြက ေဒါသျဖင့္ ၾကည့္ေနတုန္းပဲ။

"မေကာင္းဆိုးဝါးေကာင္.. မင္း ငါ့ကို သတ္ရဲရင္ သတ္လိုက္စမ္း...."

"ျဖန္း..."

ဟုန္ေလြ႕က ဝမ္ခ်ဳံးကို ပါးျဖတ္႐ိုက္လိုက္ၿပီး လက္ကိုေျမႇာက္လိုက္စဥ္ ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားသည္တီဗီကို ဖြင့္ရန္ဝင္လာၾကသည္။ အစပိုင္းမွာေတာ့ ဝမ္ခ်ဳံးက သူတို႔ လိင္ဆက္ဆံထားတာကို ႐ိုက္ထားတဲ့ အရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္းေစတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ထင္လို႔ သူ လုံးဝမၾကည့္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္သူ႔အေမေပၚလာလိမ့္မယ္လို႔ သူ မထင္ခဲ့ဘူး။ ဝမ္ခ်ဳံး၏စိတ္ထဲ မိုးၿပိဳလာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူ႔အေမက အ႐ူးမႀကီးလို ငိုယိုကာ သူ႔ကို တမ္းတၿပီး ေအာ္ေခၚေနသည္။ ဒီလိုျဖစ္ပ်က္တာကို တႏိုင္ငံလုံးက သိသြားၿပီးေနာက္ သူက ဘယ္လိုလုပ္ လူမသိသူမသိ သန႔္ရွင္းတဲ့လူငယ္ေလးလို ျပန္သြားလိုရေတာ့မလဲ။

"အိုး .. ငါ့ရဲ႕သနားစရာေကာင္ေလး... ေျပာပါဦး..မင္းက မင္းအေမ ေဆးကုသဖို႔ေငြလိုေနလို႔ ငါ့ရဲ႕ ျပည့္တန္ဆာ အေပ်ာ္ေကာင္ေလးအျဖစ္ ကိုယ့္ဖာသာေရာင္းစားခဲ့တယ္ဆိုတာ ငါ ဖြင့္ခ်လိုက္ရမလာ... ~ "

"ပါးစပ္ပိတ္ထား..ပါးစပ္ပိတ္ထား..."

ဝမ္ခ်ဳံးက အ႐ူးအမူးေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။

ဝမ္ခ်ဳံးက ပိုဝမ္းနည္းနာက်င္ေလ... ဟုန္ေလြ႕က ပိုေပ်ာ္ေလျဖစ္သည္။ လူဆိုတဲ့အေကာင္ေတြက အနိမ့္စားေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကို ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံလို႔ အလားပဲ။ သူတို႔ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ႐ိုက္ႏွက္ေပးမွာ ေျခေထာက္ကို ကားေပးတတ္ၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဟုန္ေလြ႕က ဝမ္ခ်ဳံးလို အေပ်ာ္ေကာင္ေလးေတြကို အရင္ကေတာ္ေတာ္ေလးသေဘာက်ခဲ့တယ္။ သူဟာ အရမ္းကိုဂ႐ုစိုက္ၿပီး ဆက္ဆံေပးခဲ့တယ္၊ သူအနားမွာ အိပ္ေစၿပီး သူ႔ရဲ႕ ႐ိုးသားမႈကိုေဖာ္ျပဖို႔ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေပ်ာ္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ဟုန္ေလြ႕ကို သတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီးေနာက္ သူက လုံးဝ ေျပာင္းလဲသြားတယ္ အေပ်ာ္ေကာင္ေလးေတြကို ခံစားခ်က္ မထားရဲေတာ့ဘူး။

"ဝမ္ကြန္၊ မင္းအေမကိုဖုန္းေခၚၿပီးေတာင္းပန္လိုက္ မင္း လုပ္သမွ်ကို အကုန္ဖြင့္ေျပာလိုက္။ မင္းက အမ်ားျပည္သူေတြရဲ႕စာနာမႈကေန မင္းအေမရဲ႕ ေဆးကုသလႉဒါန္းေငြကို ရဖို႔ ဒါကို လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလိုက္.... "

"မင္းက လိမ္ခ်င္ေနတာလား။ မင္းဒီအတြက္ ေထာင္ခ်ခံရလိမ့္မယ္!"

က်ယ္ေလာင္စြာရယ္ေမာရင္း ဟုန္ေလြ႕က အနားကို ကပ္လာၿပီး ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
" မင္းကို ငါ လုပ္တိုင္း အလကားလုပ္ခဲ့လို႔လား။ တခါလုပ္တိုင္း မင္း ဘဏ္အေကာင့္ထဲကို ေငြေသာင္းခ်ီ ထည့္ေပးခဲ့တယ္ေလ။ ဒါအတြက္ ငါက ဘာမွ ျပန္မရသင့္ဘူးလား။ မင္းကို ငါ အခြင့္ေရးတခါပဲ ေပးမယ္။ မင္းရဲ႕ မင္းဂုဏ္သိကၡာကို ေ႐ြးမလား။ ဒါမွမဟုတ္မင္းအေမ ဆက္ၿပီး ေဆးကုႏိုင္ဖို႔ကို ေ႐ြးမလား။ ငါ့ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ကေလးေလး..မင္း တခုကို ေ႐ြးရမယ္ေလ ....။ "

ဟုန္ေလြ႕က ေျပာၿပီး ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ သက္ေတာ္ေစာင့္မ်ားသည္ ဝမ္ခ်ဳံးလက္ကို ခ်ည္ထားသည့္ ႀကိဳးကို ျဖည္ေပးၿပီး ေလွာင္ေျပာင္ေျပာဆိုကာ ထားရစ္ခဲ့သည္။

ဝမ္ခ်ဳံးက ဇိမ္ခံအိပ္ယာႀကီးေပၚတြင္ထိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏မ်က္ႏွာမွာ အေလာင္းေကာင္ကဲ့သို႔ျပာေနၿပီး အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ သူသည္စကားမေျပာႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။

ရႈနင္ႏွင့္ ရႈဟိန္က ဘိုးဘြားပိုင္အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာၿပီး ရႈခ်ိန္ႏွင့္အတူ ႏွစ္ရက္အတူတူေနခဲ့ၾကသည္။

ရႈနင္ကနည္းနည္းရႈပ္ေထြးေနတယ္၊ ငါက အထက္တန္းေက်ာင္းက ေနာက္ဆုံးႏွစ္တစ္ေယာက္ပါ။ အစ္ကိုႀကီးက ငါ့ စာေမးပြဲအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ေနမွာမဟုတ္ဘူး၊ အေဖလည္း စိတ္ပူပုံမရဘူး။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔က ငါ့ကို လႊတ္ေပးဖို႔ ဆႏၵရွိရင္ ငါ့အတြက္ မေကာင္းဘူးလား...

နင္နင္က စဥ္းစားေနရင္း ေခါက္ဆြဲသုံးခြက္ခ်က္ကာ အေပၚထပ္ကို ယူလာခဲ့သည္။

ငါ့သားက အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီ။ သူက ခ်က္ျပဳတ္နည္းကို သိေနၿပီ။

ရႈခ်ိန္က အလြန္စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားထဲမွာ စိတ္လႈပ္ရွားရိပ္ေတြ ထင္ေနသည္။ ရႈဟိန္က ရႈနင္ခ်က္တာကို အရင္ကတည္းက စားဖူးလို႔ ဘယ္လိုမွ စိတ္လႈပ္ရွား မေနေပ။

ရႈခ်ိန္က ထိုည သူ႔သားႏွစ္ေယာက္၏ အလယ္တြင္ ဝင္အိပ္မည္ဟုဆိုသျဖင့္ ရႈနင္ႏွင့္ရႈဟိန္က ဝမ္းနည္းဖြယ္ အျဖစ္ဆိုး တစ္ခုျဖစ္ပြား ခဲ့သည္။ ခ်ိဳၿမိန္ေသာစုံတြဲသည္ XXOO ကိုမျပဳလုပ္ႏိုင္႐ုံသာမက တစ္ ဦး ႏွင့္တစ္ ဦး လက္ခ်င္းခ်ိတ္ ၍လည္း မအိပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သူတို႔က အေဖကို ေက်ာ္ၿပီး တစ္ ဦး ႏွင့္တစ္ ဦး အျပန္အလွန္ၾကည့္ေနၾကေနရင္း သူတို႔မ်က္လုံးမ်ား ထဲမွာ ေတာင့္တမႈေတြ ျပည့္ေနၾကသည္။

ရႈဟိန္သည္ ညသန္းေခါင္ေရာက္ေတာ့ အရမ္း ရဲရင့္စြာျဖင့္ လက္ေထာက္ကာ အေဖ့ကို ေက်ာ္ၿပီး နင္နင္ကို လွမ္းနမ္းဖို႔ လုပ္လိုက္သည္။ နင္နင္က အေဖႏိုးသြားမည္ကို ေၾကာက္ၿပီး ႏွလုံးရပ္သြားေတာ့မလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူ႔ ဦး ေႏွာက္ဆဲလ္ေတြ အားလုံးတစ္ၿပိဳင္နက္ကြဲသြားၿပီး သူက နည္းနည္းေလးေတာင္ မလႈပ္ရဲေတာ့ေပ။

အစ္ကိုႀကီးဘာလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလဲ။ သူက ငါ့ကိုနမ္းဖို႔ႀကိဳးစားေနသလား... မျဖစ္ႏိုင္ဘူး... အေဖဒီမွာေလ...

ရႈနင္ သည္အလြန္ေခ်ာေမာေသာ မ်က္ႏွာက သူ႔နားကို ပိုမိုနီးကပ္စြာလာေနသည္ကို သူျမင္ေသာအခါ ပင့္သက္ရႈိက္လိုက္မိသည္။ Σ (°△° |||) ︴

**-**